Een knel gevoel in mijn maag ontlaaide zich tot woedde. "Ga je nou weer beginnen" mijn stem was net iets te luid om vriendelijk te klinken. "Ik heb voor je gevochten, ik heb pijn geleden" Mijn armen trilde, hoe durfde ze te geloven dat ik niet van haar hield. "Wat heb jij gedaan" siste ik "Niets". Met deze woorden stampte woedend het strand af, ver weg van deze waanzin.

----------------------------------------------

Ik opende mijn ogen, de duisternis was om me gehuld. Waar was ik, ik keek verkennend rond me heen.
De houten muren en bemoste vloeren, ik had me verscholen in de vergane resten van de schepen.
Een straaltje licht priemde door de duisternis heen, verlichtte de ruimte.
Ik tuurde er door heen en zag de rest van de bemanning een eindje verder op het strand staan.
Cwen was al beter, ze zat overeind. Maar mijn blik vond niet wat ik zocht, geen Jane.
Mijn adem werd schichtiger, had ze weer zichzelf iets aangedaan, misschien was ik te hard geweest.
Ik schudde mijn hoofd, ik had het bij het rechte eind, ditmaal was het niet mijn taak om me te excuseren...

-Lucas Folcalor-

Ik heb me verschuild achter de rotsen en mijn polsen bloeden weer. Ik haat Cwen, Lucas, deze wereld.
Alsof ík niks voor Lucas heb opgeofferd! Door Lucas moet ik elke keer het hart van Richard breken.
En hij eigenlijk ook de mijne.
"Ik kan gewoon niet zo verder." fluister ik hoofdschuddend. Hier moet een einde aan gemaakt worden. Dan is iedereen verlost. Kan Lucas naar zijn Cwennetje toe. Wat Richard doet maakt me niet uit, zolang hij ook gelukkig is. Ik offer me wel op.

xx- Jane -xx

Cyndrina liep langzaam door het bos. Ze was zo snel mogelijk weggegaan nadat ze Cwen had gezien. Ze sloop zacht nadat ze had gemerkt wat er was gebeurt met Lucas en Jane.
Ineens viel er een slang voor haar neer. Hij beet haar hard in haar arm.
Er verschenen zwarte vlekken voor Cyndrina's ogen. Ze hapte naar adem maar kreeg geen lucht.
Toen viel ze dood op de grond.

Cyndrina Meazell (A&LBestiessforever.) is dood. Ze was een moordenaar.


Ps: Grappig zeg de moordenaar word vermoord door de moordenaar.
Je kan stemmen wie je van moord verdenkt.

Ik schraapte mijn moed bij elkaar en verliet de duisternis voor de bakkende zon, stilletjes strompelde ik terug het strand op. Plots was ze daar, achter een rots verscholen en gebukt. Ik fronste en liep naar haar toe, niet in staat om haar te blijven negeren. Mijn hart sloeg een tel over toen ik het gestolde bloed op haar polsen zag.
"Verdomme" vloekte ik binnensmonds, Jane schrok en trok haar blouse over haar polsen. "Denk je nou echt dat je daar beter mee word" Sneerde ik. Ze knikte uitdagend en negeerde me verder. Ik zuchtte, hoe ging het nu verder. "Weet je ..." Jane stond op, onderbrak mijn zin en keek me kwaad aan. "Jij moet je niet met mijn zaken bemoeien!" Ik schrok van haar plotse woedde vlaag. "Jij bent mijn zaak" gromde ik maar deed een stap naar achter. Tranen stroomden over Janes wangen. "Ga weg ... het is voorbij" haar stem brak net zoals mijn hart. "Best" bromde ik, en ik stampte een losse steen weg. Een ogenblik keken we elkaar nijdig aan. Een laatste keer bekeek ik haar polsen. "Wees voorzichtig" mijn stem klonk rustiger.
"Ik maak zelf mijn beslissingen" ze trok haar wenkbrauwen op en maakte teken dat ik kon gaan.
Niet met tegenzin maakte ik me uit de voeten, ik had geen nood aan haar aandachttrekkerij.

-Lucas Folcalor-

Ik kwam overeind. Ik liep trillend het water uit.
Lucas liep kwaad langs me. "Problemen?" Grinnikte ik. "Hou je kop Richard." Gromde Lucas.
"Je hoeft me niet zo te behandelen als je bij Cwen doet." Grijnsde ik. "Nee klopt jij bent tien keer erger." Gromde Lucas. "Mag ik je dan ook Lulu noemen." Lucas draaide zich om en gaf me een stomp. Ik greep naar mijn dolk en drong hem in lucas'arm. "Cwen durft het dan wel niet. Maar ik wel." Gromde ik zacht.


-Richard

Trillend kwam ik overeind. Mijn bloed stroomde weer door mijn aders.
Ik begon te lopen. Ik wou Lucas vinden.
Ik hoorde Lucas. Richard was er ook bij.
Ik hoorde een paar beledigende opmerkingen. Daarna hoorde ik het geluid van iemand die naar adem hapte en een mes dat zich door huid heen baande. Ik struikelde langs een boom en zag Richard kwaad wegstampen. Lucas stond daar maar. Ik pakte hem trillend bij zijn arm. Lucas keek op. "Cwen." Zei hij schor.
"De enige echte die eindelijk kan staan." fluisterde ik.

~Cwen

Ik zuchtte, "Het is voorbij" ik wou er niet teveel woorden aan vuil maken. Als ik het te duidelijk uitlegde drong het straks nog beter door, ik wou die pijn vermijden. Cwen sloeg haar arm om me heen, ik besefte het haast want ik voelde me verdoofd. Het was werkelijk gedaan, niets viel er meer te redden. Het besef sijpelde langzaam tot me door, ik voelde steken op de plek waar mijn hart hoorde te kloppen maar dat deed het haast niet meer. Toch weerhield ik me om ook maar een traan te laten. Jane had al genoeg tranen bij me opgewekt.
Ik voelde Cwens hoofd in mijn nek en bromde. "Als je het maar waagt" ze grinnikte "Ik dacht dat ..."
Ik schudde mijn hoofd, "Ik voel nog steeds niets voor je, enkel vriendschap" Cwens vrolijkheid daalde en ze stond op. "Wat zou je willen doen, ik ben een geweldige opvrolijker" ze grinnikte om mijn gezucht.
"Ik zou even alleen willen mokken" bracht ik er van af, mijn stem klonk niet zo zelfzeker meer, ik had niet veel tijd meer of ik zou ineen storten. Cwen knikte en verdween uit het zicht. De steken gierden door mijn lichaam, deze deden veel meer pijn dan dat schrammetje dat Richard me had toegebracht. Ik legde me neer op de grond, het was al donker geworden maar het zand gloeide nog, heet als kolen. "Jane ik mis je ...."
Ik zuchtte, ik mocht niet meer zo denken, het was voorbij, gedaan. Voetstappen deden me opschrikken
"Alles oké" klonk Jacks stem ...

-Lucas Folcalor-

"Alles oké." Vroeg ik geschrokken terwijl ik op Lucas af liep. Het zand knarste onder mijn schoenen. Ik stopte naast hem.
"Nee." Antwoordde Lucas stil. "Kom eens zitten." Ik ga naast Lucas op het strand zitten, het zand was nog erg warm van de zon die net onder was gegaan.
"Je arm." Zei ik kort.
"Ja, dat is het niet." Antwoord Lucas weer. "Ik moet het aan iemand kwijt."

~| Jack Beckeans |~

Ik ging op een rots zitten en staarde naar de zee. De rots gloeide onder me.
Alles hier was warm. Ik keek rond. Lia kwam langs. "Kom je zitten?" Vroeg ik zacht.
Lia klom de warme rots op.

~Cwen

Ik ging naast Cwen zitten. Ze staarde naar de zee.
"Problemen?" vroeg ik. Ze knikte.
"Lucas moet me niet," zei ze teleurgesteld. Ik sloeg een arm om haar heen.
"Misschien is hij niet de ware voor je. Misschien moet je hem proberen van je af te zetten in plaats van hem te stalken. Daar al eens aan gedacht?"
Cwen schudde haar hoofd.
"Laat hem in ieder geval even met rust. Misschien veranderen zijn gedachtes dan," zeg ik tegen haar. Ze zucht.
"Wist je al dat Lucas en Jane uit elkaar zijn?" vroeg ze aan me. Ik keek haar geschokt aan.
"Serieus?" vroeg ik verbaasd. Ze knikte. Ze waren zo'n leuk stel! Dat zei ik natuurlijk niet hard op voor Cwen. Ik moest toch eens met Jane gaan praten.

LIA

Het liefst zou ik de bloedkorsten van mijn huid weg willen rukken, zodat de pijn binnenin me plaats kon maken voor een minder erge pijn, de pijn van mijn lichaam.
Ik voel me vreemd genoeg niet voldaan. Ik heb gezegd wat ik wilde, wat ik nog steeds wil.
Maar aan de andere kant, wat als Lucas toch de waarheid heeft gezegd?
Wat als ik er met mijn gevoel naast zit en hij niet om Cwen geeft?
Waarvoor heb ik dan een einde gemaakt? Voor Richard?
Nee, alsjeblieft niet om hem. Dat wil ik niet, dat mag niet. Richard is dit niet waard.
"Stop met piekeren Jane, stop met piekeren." mompel ik in mezelf, hopend dat dit ook gebeurt.
Maar nee, mijn gedachten dwalen weer af naar Lucas, tot ik word gestoord door Lia.

xx- Jane -xx

Ik zuchtte. Eigenlijk wou ik hard op Lucas af rennen en op zijn rug springen maar het had toch geen zin.
Ik trok mijn knieën op en legde mijn hoofd op mijn knieën. Ineens dreef er iets voorbij. Ik sprong in het water en trok het ding uit het water. Het was een van mijn jurken. Ik baande in de richting waar hij vandaan was gekomen. Mijn oog viel op een kast die in het water ronddobberde.
Ik gooide hem open. Al mijn jurken lagen,hingen en dreven er in.
Voorzichtig tilde ik ze op en legde ze een voor een over mijn arm. Tevreden beende ik terug naar het strand.
Ik legde de natte jurken op de gloeiende rots en ging er tegenaan liggen.

~Cwen

We keken naar de duistere hemel. "Liefde is ingewikkeld" ik streek door mijn haren en liet de frisse wind mijn gezicht verkoelen. "Nog niets van gemerkt" mompelde Jack, ik keek hem afgunstig aan. Hij grinnikte, "kan ik er aan doen" ik grijnsde opnieuw, was er maar weer een drupje alcohol hier. Ik voelde me al een tijdje misselijk en mijn hoofd gloeide, waren het afwenningsverschijnselen. Ik besloot ze te negeren en zette me weer rechtop tegen het stuk hout. "Wat is het hier saai" kreunde ik. Geen antwoord ik draaide mijn hoofd maar zag Jack niet, "Jack ?" <SPLET> een natte slijkbal raakte me in mijn buik. Van achter de houten brokstukken hoorde ik een gegrinnik. Ik grijnsde vals "Jij ben er geweest". Snel greep ik wat nat zand van de grond en kneedde het tot een bal, klaar om Jack in zijn gezicht te gooien.
slijkbal
-Lucas Folcalor-

Ik was vergeten, ik was vergeten. Misschien was het beter zo.
Ik bedoel maar... Ik was in het bos, er liepne hier 'enge' dieren, maar niemand dacht aan mij. Ik glimlach zwak en loop naar een boom toe, zachtjes laat ik me zakken.
Ik zucht, was ik maar bij mijn opa en Mike gebleven, bij mijn opa's schip. MIsschien had ik dan wel geluk gekend. Ik hoopte dat ze nu naar me toe kwamen lopen en mijn naam zouden roepen. Maar helaas, het bleef stil in het bos.
In de verte hoor ik gelach, en in het bos nog wat dieren. Ik zucht en sluit mijn ogen.



~Willow Smidweed~

Mijn ogen schoten open en ik sprong overeind. Er streek een lap stof over mijn hoofd en ik keek om.
Heel voorzichtig tilde ik een groene jurk op. Zo snel mogelijk trok ik het ding aan.
Ik propte de rest van de kleren onder de rots en ik schuifelde op blote voeten over het brandende zand.

~Cwen

"Ik heb gehoord dat het uit is tussen jullie." fluistert ze. Ze slaat een arm om me heen maar ik schud het af.
"Dan niet," mompelt ze. "Maar vertel me in ieder geval wat er gebeurd is."
Ik vertel haar alles. Ja, echt alles. Vroeger zou ik het niet geloven als iemand zou zeggen dat ik dit aan lia zou vertellen, in verbabd met Jack.
Maar Lia is er voor me, en dat is belangrijk nu voor mij.

xx- Jane -xx

Bezweet en drijfnat lig ik op het strand. alleen, Jack was terug naar Lia maar het maakte niet uit, eenzaamheid had we iets. Ik zuchtte, wie hield ik voor de gek, ik miste Jane, daar was geen ontkomen aan. ik rolde me om en liet mijn vingers in het afgekoelde zand glijden. "Jane ..." haar naam deed me vanbinnen opwarmen. Slechts de gedachte aan onze kort durende relatie hielp me deze nacht door. Dromend oven de goede tijden.
Er stond me een haast onmogelijke taak te wachten, over Jane heen komen. Een steek doet me samenknijpen, enkel het idee zonder haar te zijn was al ondraaglijk. Waarom moest dit, had het een reden dat we het uit hadden gemaakt, was er een reden. Ik dacht na, doch kon ik er op geen enkele komen. Ik trok me op aan een uitstekende tak en keek even rond, er brandde vuur een eindje verder maar daar was ze vast en zeker niet. Ik dacht aan de rots, was ze daar...
Ik zou haar vinden, kostte wat het kost. Zo snel als mijn vermoeide benen me konden dragen snelde ik er naar toe. Ik zag dat Lia achter de rots vandaan kwam. Mijn hart klopte in mijn keel, ik hoorde ritselingen, ze was er nog. Voorzichtig en geruisloos liep ik om de rots heen, er stond een gestalte ... of twee. ik kneep mijn ogen samen en tuurde de duisternis in.
Een laag gegrom gleed uit mijn keel, dat moest er van komen. Jane kussend met Richard. Mijn reactie was blijkbaar te luid want ze draaide zich geschrokken om.

-Lucas Folcalor-

Er gleed een grijns over mijn gezicht. "Hallo wolfje." Lachte ik. "Lucas." Klonk er achter me.
Ik haalde mijn schouders op. "Maakt het uit." Vroeg ik. "Heel veel." Gromde Lucas.
"Ga toch lekker naar Cwen." snauwde ik. "Gaat jou het aan?" Spuugde Lucas terug.
"Ja!" brulde ik. "Dan heb je pech want ik ga nu niet naar Cwen!" Brulde Lucas.
"En waarom dat niet?" Klonk Alice achter ons. "Zo erg is mamma toch niet." Ze draaide zich om naar Lucas.
"Ze praat heel vaak over je in haar slaap. Als ik met haar praat houd ze haar hoofd er niet bij.
Gisteravond zat ze huilend tegen een rots aan en fluisterde ze de hele tijd jou naam. Er zit wel een steekje los bij jou dat je niet overweegt om is goed naar haar te kijken." Gromde ze. "En dat je haar niet hebt gesteund toen ik nog klein was." Ze somde steeds meer dingen op en werd steeds kwader.

-Richard

Ik kwam overeind en keek een beetje rond. Toen hoorde ik de stem van Alice,Richard,Jane en Lucas.
Snel rende ik erop af. Als ze Alice met ook maar een tengel aan durfte te raken zou ik ze zo hard slaan dat ze niet meer konden praten. Ik ging achter de rots zitten. Alice begon hard tegen Lucas te schelden.
Snel sluip ik achter de rots vandaan. Ik zag hoe Alice uithaalde en Lucas sloeg.
Snel rende ik op haar af en trok haar weg bij Lucas. Ik keek op. "Het spijt me Lucas." Zei ik schor.
"Dat kind...Is Sterk Cwen." Fluisterde hij. "Ik weet het." Gromde hij. Ik keek rond.
Richard hield Jane's hand vast en Lucas trilde kwaad. Ik stond op en pakte Lucas bij zijn schouder.
Ik trok hem zacht naar me toe. "Lucas. Als Jane iemand anders wil. Laat haar dan." Fluister ik zacht.
"Ik heb het ook gedaan." Fluister ik. "Jah geweldig. Jij bent niet ik." Mopperde Lucas.
"En?" Fluisterde ik. Ik keek hem in zijn ogen. "Ik heb het tenminste geprobeerd." Wierp ik tegen.
"Trouwens het is pas een paar uur over en je doet al alsof ze is vermoord." Fluisterde ik.
"Jij hebt Richard ook pijn gedaan Lucas." Fluisterde ik. "Ga jij ook al beginnen?" Gromde Lucas zacht.

~Cwen

Ik voel me erg ongemakkelijk. Wie had er nou kunnen verwachten dat Lucas ineens zo kwaad deed?
Als hij echt niks om me zou geven zou het hem niks doen, lijkt mij.
Het lijkt wel alsof Richard mijn gedachten kan lezen en knijpt zachtjes in mijn hand.
"Je bent beter bij mij." fluistert hij.
Ik knik, hoewel ikzelf er niet zo zeker van ben. Richard heeft me wel geslagen.
Bij die gedachte voel ik zijn handafdruk al in mijn gezicht branden. Te pijnlijk.

xx- Jane -xx