Hi allemaal .
Aangezien ik de Sims 2 heb, en een nieuwe computer die sneller is, bedacht ik me een verhaal te maken die 'echt' geupt wordt .
Als het meezit komt morgen de eerste 'echte' up, dit is alvast een Proloog .
Proloog:
Die nacht, die nacht is me altijd bij gebleven. Mijn ouders, hun gezichten, en dan nog de rest.
Tranen stromen over mijn wangen als ik eraan terug denk. Ik had gegild, was naar mijn kamer gevlucht. Ik was me dood geschrokken.
Ze hadden mijn ouders vermoordt. Oké, ik had het die avond gewenst, maar ik had ruzie, dat was het, verder niks!
Ik zat onder de dekens, te rillen, ik was doodsbang, ik was er zeker van dat ik de volgende was.
Toen mijn deur openging, begon ik te huilen, de jongen die binnen kwam, had ik zien staan. Maar toen keek hij vol afkeer.
Zachtjes trok hij de deken van mij af, "ik doe je niks" had hij gezegt.
En hij had gelijk, hij beschermt me, al hangt zijn leven ervan af.
Ik voel zijn armen om mij heen, hij drukt nu zachtjes zijn lippen tegen de mijne. Ik was gelukkig, dit had ik nooit durven dromen.
Hopelijk lijkt het jullie wat ^_^
Binnenkort ook meer duidelijkheid . Over wat er nu gebeurt enzoo.
Update 1!!
Die avond.. Die avond had ik ruzie met mijn moeder, waarover? Ik weet dat niet meer. Ik weet wel dat ik pis link was. Ook wist ik nog wat ik gezegt had, iets wat ik niet meende..
Ik was snikkend weg gelopen, met mijn handen voor mijn gezicht, ik had mijn ouders gehaat.
Ik was naar mijn kamer gegaan, had mezelf op mijn bed laten vallen en was gaan huilen. Ik had gedacht dat ik nooit iets mocht, dat mijn ouders niet om mij gaven.
Ik was snikkend om mijn bed gaan liggen, ik had gewenst dat mijn ouders dood zouden vallen. Toen wist ik nog niet dat het uit zou komen. Het was mijn stomste wens ooit.
Die avond was ik nog even wakker geworden, ik had mezelf omgekleed en was weer gaan slapen.
Ik had rare geluiden gehoord uit de kamer van mijn ouders, ik was overeind gekomen en stapte uit bed. Ik kreeg toen het ergste te zen wat ik ooit gezien heb.
Ik was via de overloop naar mijn ouders' kamer gegaan, ik hoorde gegil en gelach. Ik kon mijn moeder horen gillen, het had mij kippenvel gegeven.
Rechts van mij zag ik een jongen met grijs wit haar, zijn huid was sneeuwwit. Mijn moeder hield hem angstvallig vast, haar gezicht werd telkens bleker. Ik begon te gillen.
Langzaam had ik naar links gekeken, daar had mijn vader gestaan.
Een meisje met donker rood haar hield hem vast, ook zij had een sneeuwwitte huid. Mijn gegil werd hoger, hoger en harder.
Toen had ik in de hoek gekeken, er stond een jongen, zijn haar was haast even wit als zijn huid. Maar hij leek anders, zijn gezicht was vertrokken van afschuw, zijn armen had hij over elkaar geslagen, zijn gezicht was afgewend, hij keek naar de muur.
Ze hadden mijn ouders los gelaten, de gezichten van mijn ouders waren bleek, en ze vielen zo. Naar achteren.
Mijn gegil was niet gestopt, toen plots wel. Ik was voor mijn eigen leven gaan vrezen. Ik had me omgedraaid en vliegensvlug naar mijn kamer gehold.
Ik had mijn deur met een klap dicht geslagen, en was in tranen uitgebarsten.
Ik liet me op bed vallen, nog steeds huilend. Ik had me opgekruld tot een bolletje, angstig en al.
Voor mijn deur had ik stemmen gehoord, ze hadden gepraat wie mij zou vermoorden. "Ik ga wel naar binnen." Had ik een stem horen zeggen. Ik was nog angstiger geweest.
Mijn deur was open gegaan, en daarna dicht.
"Rustig maar, ik doe je niks." Klonk de stem. Angstig opende ik mijn ogen, ik keek recht in de ogen van die jongen. Had hij geen bloed genomen van mijn ouders? Had hij zijn dorst bewaard, zodat hij mij leeg kon zuigen?
Dat soort vragen spookte toen door mijn hoofd...
De jongen glimlachte naar me, zijn lippen krulde zich op, zo zag ik zijn hoektanden. Ik voel het zweet over mijn voorhoofd lopen, mijn adem begon te piepen..
Het ziet er echt goed en leuk uit! Spannend ook! Ik zou graag meer zien.
Toch... Ik wil niet zijken, maar misschien leest het makkelijker als je in plaats van: ''Ik had gehoord.'' Iets anders, zoals: ''Ik hoorde.'' gebruikt. Je hoeft hier niks mee te doen, maar misschien heb je er wat aan.
Zinooo schreef:Het ziet er echt goed en leuk uit! Spannend ook! Ik zou graag meer zien.
Toch... Ik wil niet zijken, maar misschien leest het makkelijker als je in plaats van: ''Ik had gehoord.'' Iets anders, zoals: ''Ik hoorde.'' gebruikt. Je hoeft hier niks mee te doen, maar misschien heb je er wat aan.
even offtopic Zinooo, maar zeiken is met een korte EI, niet met een lange IJ
Zinooo schreef:Het ziet er echt goed en leuk uit! Spannend ook! Ik zou graag meer zien.
Toch... Ik wil niet zijken, maar misschien leest het makkelijker als je in plaats van: ''Ik had gehoord.'' Iets anders, zoals: ''Ik hoorde.'' gebruikt. Je hoeft hier niks mee te doen, maar misschien heb je er wat aan.
even offtopic Zinooo, maar zeiken is met een korte EI, niet met een lange IJ
@Zinooo
Er komt een moment dat het in de tijd van nu word geschreven . Ik ben bezig met een update
Update 2!
Terwijl ik langzaam overeind kwam, had hij wat gevraagd, ik had het gevoel gehad alsof mijn hart stil zou gaan staan. Wat wat is dat nou voor een keus! Ik bedoel maar!
"Ik..ik.. ik moet er even over na denken, oké?" Had ik gemompeld.
Na een tijdje was ik op de grond gaan liggen, terwijl ik nog steeds keek naar die jongen, hij glimlachte lief naar me, het had me een warm gevoel gegeven.
"Hoe..hoe..hoe heet je eigenlijk?" Vroeg ik en ik had mijn gezicht afgewend gehouden. "Hoe ik heet.. het is geen bijzondere naam hoor. Ik heet Xander." Had hij geantwoord. Hmmm... Xander, wat een mooie naam! Xander en May, dat klonk goed! "Hoe heet jij eigenlijk?" Fijn, hij haalde me uit mijn droom! Ik keek naar hem en lachte lief, "ik heet May."
"May... mooie naam." Mompelde hij zachtjes. Ik had gevoeld hoe mijn hart harder was gaan bonnken, en hoe het bloed naar mijn wangen steeg, hij was best leuk. "Maar goed, zullen we ter zaken komen?" had hij gevraagd, ik had geslikt en geknikt.
"Dus, wat word je keuze?" Vroeg Xander.
Ik had hard op mijn lip gebeten, het was gaan bloedden, ik had naar Xander gestaard, bang, bang dat hij me aan zou vallen, om zijn dorst te stelpen. "Jij...jij doet beide?" Vroeg ik angstig. Xander knikte. Hmmm.. de dood stond mij ook wel aan..Maar met hem meegaan, dat klonk niet verkeerd! Misschien kwam er wat van!
Ik had diep adem gehaald, het klonk trillerig. "Ik ga met je mee." Xander had geglimlacht. "Mooi zo. Eigenlijk wou ik je niet eens vermoorden." Lachte hij. Wat lief! Hij wou me niet vermoorden!
"Kleed je aan." Had Xander gezegt, "wat moet ik aan dan?" Had ik blozend gevraagt. Xander had gegrijnst, "iets warms, iets wat je lichaam goed bedekt, het is voor een mens behoorlijk koud buiten!"
Juist ja, een mens, hahaha. "Uhmm...kan...kan je even.." Ik gebaarde met mijn hoofd naar de muur. Xander knikte en ik stond op om mij aan te kleden.
Ik trok wat makkelijks aan, ik had geen zin in dat moeilijk gedoe.
Ik liep naar Xander toe en raakte zijn schouder aan, hij draaide om en glimlachte naar me, zijn ogen gleden over mijn lichaam, kijkend wat ik had aangetrokken. Ik glimlachte vaag.
"Waar gaan we nu heen?" Vroeg ik. "Naar mijn kamer." Had hij geantwoordt.
"Hoe?" had ik gevraagd, als antwoord had Xander mij vast gepakt, automatisch legde ik mijn armen in zijn nek en klapte me aan hem vast.
"Laat me niet los." Fluisterde hij in mijn oor. Waarom zou ik het doen? Ik zou zo wel een dag kunnen staan! Ik voel hoe Xander zijn spieren spande en me optilde.
Laatst gewijzigd door Simmielove op zo 06 feb 2011, 12:22, 1 keer totaal gewijzigd.
.
.
. Over wat er nu gebeurt enzoo.
