Wat een liefdesdrama. Naja, gelukkig heb ik dat niet. Ik zorg voor mezelf. Altijd al gedaan. Ik heb niemand nodig. In gedachten verzonken loop ik naar mijn kajuit. BAM! "&^&%$ Waarom moeten die deuren zo laag zijn!" Ik voel me rood worden als ik iemand keihard hoor lachen. Alsof het niet erger kon worden.

-Nora

Nog nooit heb ik zo gehuild. Het voelt wat vreemd om bij mijn ex uit te huilen, helemaal over een nieuwe liefde.
Richard klopt me wat onhandig op mijn rug.
"Ik ga haar vermoorden." snik ik. Ik zal het wel niet durven, maar het voelt heerlijk om het te zeggen. "Met Lucas erbij. Zullen ze het gezellig hebben daarbeneden."

xx- Jane -xx

Ik besluit om maar even een rondje te maken over het schip. Ik zie het nieuwe meisje, Nora, tegen een deur knallen. Ik begin te lachen.
"gaat het Nora??" vraag ik. Ze knikt terwijl ze over haar hoofd wrijft.
"kom dan gaan we wat drinken" stel ik voor

Lia

Er komt gal op in borrelen in mijn keel. "Cwen" roep ik, "laat me los". Haar lustige ogen blinken gevaarlijk en haar armen knellen zich rond mijn lichaam. Ik hoor gesnik, "Jane, nee i ..." een deur slaat dicht en voetstappen sterven weg. Woedde welt in me op "Cwen laat me ...los" ter bevestiging klop ik met een flesje rum recht op haar achterhoofd. Kermend valt ze tussen de glasscherven op de grond. "Het is nooit iets tussen ons geweest, waarom probeer je elke relatie die ik heb te verpesten, je hebt dit met Richard afgesproken is het niet" Een grimas speelde op haar lippen en ze lachte krankzinnig, ik zou haar willen stampen, haar haren uit haar hoofd rukken en haar keel fijn stampen maar ik hou me in, ze was het niet waard.
Plots slaat de paniek om mijn hart, ik moet Jane dit uitleggen. Ik negeer de pijn en hulpkreten van de gestoorde vrouw achter me en loop naar de enige kajuit waar nog licht brand.
"Jane ik ..." mijn stem stokt, Jane ligt in de armen van Richard, ze kusten niet, was het enkel vriendschap ...
"Ga weg, " roept een snerende stem van Richard. Ik brom en grijp Janes arm vast, onder luid protest trek ik haar naar buiten. Ik staar haar strak in de ogen, "Wat je juist hebt gezien was niets" zweer ik. Een brandende handdruk in mijn gezicht. Ze probeerde zich uit de voeten te maken maar ik hield haar stevig in mijn greep.
"Laat me met rust Lucas" smeekte ze, haar lippen trilden, mijn hart scheurde aan stukken.
"Jane, ik hou enkel van jouw. Cwen had mij gekust, ze probeerde ons uit elkaar te halen. Richard en Cwen hadden het afgesproken, het was een plot" Ik hapte naar adem om opnieuw haar te overladen met antwoorden maar ze was me voor. "Waarom zou ik je, hoe weet ik dat ik je kan vertrouwen ... ik ken je amper Lucas" sneerde ze, maar haar blik was zachter, alsof ze me wilde vertrouwen. ik zuchtte en ik knielde naast haar neer "Wat wil je weten" lachte ik troosteloos en deed een poging om mijn arm rond Jane te slaan.
"Brand maar los ..." mompelde ze, en ik begon te vertellen, over mijn verleden, over Eastred, over hoe zielsveel ik nu van Jane hield ...

-Lucas Folcalor-

Ik kan alles amper geloven. Er is in de afgelopen uren ook zo veel gebeurd. Waarom zouden Richard en Cwen ons uit elkaar willen drijven? Oke, Cwen is gewoon hartstikke jaloers, maar Richard heeft alles gewoon aanvaard en hij heeft zelfs gezoend met Cwen.
En dan is Lucas er nog. Zo'n heftig verleden heb ik nooit achter hem gezocht.
Ik heb hem altijd gezien als iemand die regelmatig van vrouw wisselde, maar misschien kwam dat wel omdat ik Jack ook zo zie.
Ik pak zijn hand vast.
"Waarom is de wereld ook zo ingewikkeld?" zucht ik, meer tegen mezelf dan tegen hem.
"Omdat dat de wereld juist interessant maakt."
Er verschijnt een klein glimlachje op mijn gezicht, iets zeldzaams de laatste tijd.

xx- Jane -xx

" J-ja tuurlijk" zeg ik nogal verbaasd tegen Lia. Ik had verwacht dat ze me compleet uit zou lachen. Samen lopen we naar de bar. "Rum?" vraagt Lia. " Euhm, is hier ook iets van thee? Ik drink liever geen alcohol." Ik verwachte een verbaasde reactie maar ze reageerde er heel normaal op. We beginnen te praten.

-Nora

Ik zette me neer op een krat in de hoek van het cafeetje op ons schip. Ik keek rond, middelmatig druk. Ik zag een stel gasten aan een sta tafeltje staan, maar dat waren de dekschrobbers en Lucas en ik waren bepaald geen vrienden met hun. Ik wierp een blik op de bar.
"Lia!" Zei ik verrast. Ik stapte er snel naar toe, en zag dat ze met iemand zit te praten.
"Stoor ik?" Vraag ik opgewekt. "Oh hee, jij bent dat nieuwe meisje." Ik stak mijn hand uit, maar het meisje keek verlegen neer.
"Ze is een beetje verlegen." Legde Lia uit. Het meisje knikte. "Dit is Nora."
"Oh oké. Ik ben Jack." Zei ik. "Je hoeft niet bang te zijn hoor, ik ben heel lief." Nora keek me een beetje verward aan. "Of niet Lia?"
"Hij is de liefste piraat van alle zeven zeeën." Zei ze lachend en ze omhelsde mijn middel. Ik nam ook plaats op een barkruk.
"Stoor je niet aan mij." Zei ik en ik wenk een barman. "Doe mij een biertje."

~| Jack Beckeans |~

Ik trek aan mijn haar. Ik was woedend! Nuja...eerder jaloers. Jaloers op al die stelletjes! En ik...ik had niemand. Nu niet en nooit niet, dat was zeker.
Ik zie Lia binnen komen met dat meisje. Nora.
Niet veel later stapt Jack binnen, meteen draai ik me hoofd weg. Ik hoor Lia iets liefs over Jack zeggen. Ik ging haast over mijn nek.
Ik begon ook wat duizelig te worden, ik zie dat de barman een biertje maakt.
Hij kijkt me aan,"gaat het meis?" Vroeg hij. Ik haalde mijn schouders op en keek weg van die man. Ik laat mijn hoofd op de bar vallen. En bonkte met mijn hoofd. Ik had nergens last van, tijdens het bonken. Misschien kwam dat later wel. Wie weet.


~Willow Smidweed~

De hemel fonkelde als een zwart doek, ingelegd met duizenden en duizenden diamanten.
Een frisse, zwoele wind woelt licht door mijn haren, ik puf ze uit uit mijn zicht.
Een nog onbekend gevoel van gelukkigheid speelde in mijn buik, een zalige grijns was onmogelijk van mijn gezicht te krijgen. Terwijl Jane haar hoofd op mijn buik had gelegd suste ik haar zacht in slaap.
Maar aangezien de golven nog steeds onstuimig tegen het bemoste hout aansloegen kon ze de slaap niet vatten. "Waar denk je aan" mompelde ze. mijn lippen krullen zich tot een beschaamde glimlach.
"Hoe je zou reageren als ik je nu kuste" ik hoor Jane grinniken en mopper gefrustreerd.
"Waarom probeer je het dan niet nog eens" er speelde een uitdagende grijns op haar gezicht.
Ik trok mijn wenkbrauwen op en keek haar peinzend streng aan, ze staarde strak terug.
"Misschien doe ik dat wel" zuchtte ik terloops en legde mijn hoofd weer in mijn nek.
Nog een tijdje staarde we naar de heldere nacht tot ik voelde dat Janes ademhaling rustig en ritmisch werd.
Zachtjes streek ik met de achterkant van mijn hand langs haar tere gezicht.
Ik boog me naar voor en drukte mijn lippen op haar gladde voorhoofd, ervan overtuigd dat ze nog sliep.
Mijn hart sloeg dan ook een tel over wanneer ze plots uit het niets haar hoofd bewoog en me dromerig aankeek. "Kus me" kermde ze haast en ze tuitte haar lippen. Voorzichtig boog ik naar voor en legde mijn hand in haar nek. Mijn hartslag steeg in tempo. En zo teer mogelijk drukte ik mijn lippen op de hare, maar mijn onschuldige kus bleef niet zo lang onschuldig. Ik voelde een hand stevig tegen mijn achterhoofd en Jane kuste vurig terug. Happend naar adem scheurde ik me los van haar lippen. Ze lachte en wierp haar ogen ten hemel. "Ik dacht dat je gewend was om met edelvrouwen te kussen" spotte ze. "Nou, je kan niet verwachten dat ik je ga zo ga zoenen als je geen geld op zak hebt" ik toonde een scheve glimlach en legde mijn hoofd op haar borst en sloot mijn ogen. Haar hartslag werkte als een soort slaapliedje dat me steeds dieper in mijn dromen trok. "Ik hou van je" wist ik nog te zeggen. "Dat weet ik" de stem van Jane klonk vaag in mijn slaapdronken toestand. een zachte hand streelde over mijn voorhoofd en zoete lippen streken langs mijn nek neer. "en ik hou van jouw ..."

-Lucas Folcalor-

Zacht kermde ik. Snel ging ik staan. Ik werd al aangestaard door vijf troepen piraten. "Willen jullie een kogel door je kop ofzo?" Brulde ik kwaad.
"Nee! Maar ik wil je wel helpen." Klonk een vertrouwde tinkelende stem. Ik draaide me om en daar stond Eve. Met broek en Blouse deze keer. Haar bruine krullen dansten op haar schouders en haar vriendelijke groene ogen priemden zich in de mijne. Toen verscheen er een grijns rond haar lippen. Ik lachte terug.
"Nog steeds problemen?" Lachte ze. "Hoe gaat het met Alice." Ik sloeg mijn armen om haar hals. "Het gaat perfect met haar. En een van die problemen is al opgelost." Eve trok een wenkbrauw op.
Ineens kreeg ik een brok in mijn keel en de tranen stroomden over mijn wangen. "Eastred is dood." Kraste ik. Eve pakte mijn hand. "Waar is je schip?" Ze leek zo moederlijk nu. "Aan de haven. Maar je belooft me dat je Lucas niet gaat zitten manipuleren." Kreunde ik. "Dammit." Lachte Eve. "Maar ik weet niet zeker of ik me altijd aan die belofte kan houden." Grijnsde ze. "Eve als je het doet mep ik niet een fles rum tegen je kop maar een heel krat." Samen begonnen we hardop te lachen. "Oh shit we zijn er al. Richard heeft heel wat aan mij uit te leggen." Er verscheen een rode waas voor mijn ogen. Richard.De sukkel heeft mij waarschijnlijk gewoon gebruikt. Ik liep het dek op. Voorzichtig keek ik rond. Bijna niemand.
Ineen klonken de rennende voetstappen van Lia en Nora achter me. "Cwenburg Evaline Mezzil! Hoe waag je het om Lucas te kussen." Lia lachte half dat kon je horen. Maar ergens was ze ook verschrikkelijk kwaad.
"Ik was dronken en had koppijn oke! Ik heb nu trouwens nog steeds koppijn." Lia keek me aan en ging toen weer achter me staan. Er drukten en steekten een paar dingen in mijn hoofd maar uiteindelijk vloeide de pijn weg. "En nu heeft Richard mij heel wat uit te leggen en ik moet Lucas nog heel wat uitleggen. Ineens hoorde ik Lia naar adem happen. "Cwen zeg me niet dat je Eve weer hebt meegenomen." Zei ze kwaad. "Ik wist niet dat ik zo ongewenst was." Eve rolde met haar ogen. "Wacht even. Lia pak mijn hand." Eve begon te lachen. Aarzelend stak Lia haar hand uit. Eve greep hem en kneep haar ogen dicht. Na een seconde deed ze ze weer open. "Cwen je moet je piraten wat meer manieren leren. Ze zitten hier de hele tijd over je te roddelen." Eve begon hardop te lachen. Ik gromde zacht. "Ik moet Lucas heel wat uitleggen."
Kwaad stampte ik weg. Na een tijdje zoeken had ik Lucas gevonden. Hij was bij Jane. "Lucas hier komen."
Fluisterde ik. Hij schudde zijn hoofd. Kwaad staarde ik hem aan. "Kapiteins orders." Opnieuw schudde hij zijn hoofd. "Het is hier komen of je kan morgen op de plank." Kwaad stond Lucas op. "Kom mee." Ik sleurde Lucas mee. "Oke Cwen wat wil je." Vroeg Lucas kwaad. "Het aan je uitleggen." Mompelde ik.
Lucas leunde tegen de reling. "Leuk snoetje heb je nu slaapkoppie." Langzaam werd Lucas rood. "En nu ben je net een klein tomaatje Lucas." Grijnsde ik. Nu werd Lucas langzaam paars. "Ben je je lachen aan het inhouden druifje." Ik begon nu bijna ook te lachen. Ik zette een stap in zijn richting. "Ik ga je niet zoenen of iets anders dat in die richting komt maar dit wel." Aarzelend pakte ik zijn hand. Nu begon Lucas keihard te lachen. "Ik zei toch dat je je lachen aan het inhouden was druifje." Grapte ik. "Zo en nu weer serieus." Lucas knikte. Ik grijnsde een keer. Ik zag dat Lucas over mijn schouder heen staarde. "Cwen? Wie is dat?" Ik draaide me om en zag Eve die met Nora en Lia aan het lachen was. "Dit ga je niet leuk vinden Lulu. Het is Eve." Lucas begon zacht te trillen. "Lu! Ik heb met haar afgesproken dat ze niemand gaat manipuleren." Nu ontspande hij een beetje. "Oke Lulu. Ik heb je gekust." Lucas knikte kwaad. "En daar heb ik spijt van. Ik had je nooit mogen kussen oke?" Lucas knikte. "Vergeef me! Jij hebt het meegemaakt! Jij weet wat ik doe als ik teveel op heb! Jij weet het! Ik ga desnoods op de bar staan en ga keihard vals zingen. Zoals ik die ene keer heb gedaan. Weet je nog? Weet je het nog?" smeekte ik. Lucas knikte.

~CWen

Eve kwam nieuwsgierig naar mij toe lopen."Zeker nieuw? Wat is je naam?" "N-Nora" antwoorde ik verlegen. Lia kwam erbij en al snel begonnen we te praten. Eve leek wel aardig maar ergens vertrouwde ik haar niet. Ik had het gevoel alsof haar ogen dwars door me heen keken. Alsof ze mijn gedachten probeerde te lezen..

-Nora

Darnell wankelde door de bar.
Hij had een paar glazen teveel op. Een aantal keer knalde hij tegen een muur op.
Vrolijk pakte hij nog een fles en dronk die op. Ineens raakte hij uit evenwicht en knalde met zijn hoofd tegen de tafel aan. Dood viel hij op de grond.

Darnell Darsey (djon black) is dood. Hij is eruit gestemd. Hij was de visser.
Hij moet zo snel mogelijk de persoon die hij ook wil vermoorden uitkiezen. Die persoon moet hij mij in Pm sturen

Ik zie Darnell de kroeg in lopen. Dronken.. Hij valt en knalt met zijn hoofd op een tafel. Bewegenloos viel hij op de grond. Ik hap naar adem en loop naar hem toe. Hij was dood.
De 2de dode in 1 week! Ik voel mezelf rillen, dadelijk was ik de volgende! Ik slik en sta op. Opzoek naar Cwen.


~Willow Smidweed~

Ik sta daar maar. Willow schreeuwt dat we Cwen moeten halen. Ik kan geen stap verzetten. Het voelt alsof mijn lichaam bevroren is. Daar ligt Darnell, met een koude blik in zijn ooit zo sprankelende ogen. Hoe heeft dit kunnen gebeuren? Wie had gedacht dat iemand dood zou kunnen gaan door met zijn hoofd op de tafel te vallen. Misschien had het wel met meerdere dingen te maken. Maar daar zullen we nu nooit meer achter komen.

-Nora

Als ik Cwen aan hoor komen ben ik ineens klaarwakker. Hier zit een luchtje aan.
Ze sleurt Lucas mee en gaat aan de andere kant van het schip met hem praten.
Wat een verschil, denk ik. Die gekke Cwen die de hele tijd staat te lachen en de serieuze Lucas met zijn kwade blik in de ogen.
Voor het eerst sinds tijden voel ik me stikjaloers, helemaal als ik Eve erbij zie komen. Dat rotwijf dat hem gemanipuleerd heeft. Ik snuif.
Het gesprek begint nu wat serieuzer te lijken. Hoe lang gaat dit nog door?
Dat mens wil hem zeker terugkrijgen, maar ze kent mij nog niet. Ik ga daar een stokje voor steken.
Dan zie ik vanuit mijn ooghoek Darnell op de grond vallen.
Mijn ogen worden groot en ik haast me naar hem toe.

xx- Jane -xx

Mijn adem stokt. Nora kijkt als eerste om. Ik volg haar blik. Darnell. Dood. Ik slaak een gil en ren naar hem toe. Ik voel zijn pols. Niets. Oh nee! Darnell!
"Ach laat hem toch," bromt Eve, "hij is nu toch al dood." Dat was de druppel. Ik draai me om en storm op haar af. Een gemikte vuistslag in haar wang. Net als Eve terug wil slaan, komt Jack aan hollen en houdt haar tegen. Dan ziet hij Darnell. Zijn adem stokt. Maar hij vermant zich.
"Wat is hier aan de hand?" vraagt hij aan me. Ik kijk boos naar Eve.
"Ze slaat me zómaar?!" gilt Eve verbaasd.
"WAT?! Darnell is dóód. Je kwets iedereen nog maar even een keer extra door zo onverschillig te doen, ik kom voor mijn dode vriend op en nu geef je míj de schuld?!" mijn stem slaat over. Jack kijkt me geschokt aan. Zo heeft hij me nog nooit gezien. Niemand denk ik. Jack kijkt naar Eve en schudt zijn hoofd. Hij is er ook niet blij mee dat ze terug is. Cwen komt aanhollen en neemt Eve apart. Ik begin te snikken. Van de stress. Om Darnell. Door de woede. Jack slaat zijn armen om me heen en ik huil in zijn schouder uit.

***LIA***

Zacht trok ik Eve mee. "Ben je helemaal gek geworden Eve." Eve haalt haar schouders op. "Hij was wel een van mijn Crew." Mompel ik kwaad. "Hij was de gene die je het eerst probeerde te vermoorden sukkel." Brulde Eve naar me. Mijn adem stokte. Ze had gelijk. Ik draaide mijn hoofd. Alice kwam aanrennen. Ik pakte haar pols vast en trok haar mee. Weg van Eve.

~Cwen

"Wat is je punt, Cwen" zuchtte ik gefrustreerd. Ze trok haar wenkbrauwen op "Je hebt me nog niet vergeven" mokte ze, bijtend op haar lip. Ik glimlachte "Nee, verre van". Ik knipoogde nog eens naar Cwen en draaide me om naar Jane, die er verloren bijstond. Ik liet mijn blik over de grond glijden, er lach iemand aan haar voeten ... Darnell. Mijn adem stokte en ik snelde naar hem toe. "Hij is dood" kon Jane uitbrengen en ze liet haar hoofd zakken. Tranen welden in mijn ogen op als ik de grijns op zijn dode gelaat bekeek. Darnell was altijd een kameraad geweest, een trouw bemanningslid. Mijn blik glijd terug naar Jane, ze ziet er niet goed uit, lijkbleek en met bloeddoorlopen ogen. Als een hulpeloos stuntelig meisje wierp ik haar over mijn schouder.
Ze kreunde zacht maar liet zich slap hangen. "Jij gaat je hangmat in" veinsde ik streng en ik duwde de massieve mahonie houten deur van mijn open en liet Jane zachtjes in haar hangmat glijden, mijn hand als steunpilaar onder haar tere hoofd. "Je ziet er bleek uit" mompelde ik bezorgd en ik knielde naast haar neer, haar hand nog steeds vasthoudend. Ze glimlachte schaapachtig en bracht mijn hand tegen haar gezicht en streelde zichzelf er mee. "Blijf bij me" smeekte ze stil, haar tranen waren nog niet opgedroogd. Mijn lippen krulden zicht tot een wrange glimlach "Altijd" verzekerde ik haar.Het zweet parelde van haar voorhoofd, ik perste mijn lippen op elkaar.
"Je hebt koorts" kreunde ik en legde mijn hand op haar gladde voorhoofd. Het gloeide als hete kolen.
"Ik ga wat koud water voor je halen" besloot ik. Ze mokte zachtjes, "Dan verlaat je me toch" lachte ze cynisch, maar op een smekende toon. "Maar ik kom terug" met deze woorden legde ik mijn lippen zachtjes op de haren en rook een laatste keer aan haar haren, geur als een rozentuin. Snel beende ik naar het dek en sprong in het ondiepe water en schepte met een emmer het ijskoude water op. In alle haast en spoed struikelde ik een aantal keren waardoor ik de helft van het water morste. Na wat wel een uur leek te duren kwam ik weer in mijn kajuit aan waar Jane nog steeds vredig met haar ogen gesloten en haar handen naast haar hoofd gevouwen lag te rusten. Alsof ik nooit was weggegaan. "Hey" zuchtte ze luchtig en ik liep naar haar toe. Ik trok mijn hemd uit en sopte het in het water, legde de koele doek op haar voorhoofd.
Jane mompelde een bedankje maar ik wuifde het weg. Opnieuw welde tranen op in haar ogen, ze zat erg in met Darnell. Liefkozend woelde ik met mijn handen door haar haren. "Ga nu maar slapen" suste ik zacht.

-Lucas Folcalor-

Darnell is weg. Niet zomaar op reis, maar gestorven omdat hij teveel plezier in één keer wilde beleven.
Darnell. Hij was er altijd voor iedereen en en zijn goede humeur was bijna aanstekelijk.
Waarom moest dit gebeuren? Waarom gebeuren er zulke verschrikkelijke dingen?
Gelukkig had ik Lucas nog om me te troosten. Als hij bij me is voelt alles ineens minder erg, alsof ik vleugels gekregen heb en samen met hem over de horizon kan vliegen.
Ik sluit mijn ogen, op weg naar het land van dromen.

xx- Jane -xx

Ik draaide me om en ging over de reling. Ineens vlocht een koude hand zich in de mijne.
Ayme kwam naast me staan. Ik draaide me naar haar toe. Heel even keken we elkaar aan.
Toen begonnen we allebei te huilen. Ik sloeg mijn armen om haar hals en drukte haar tegen me aan. "Ik he je gemist." Fluisterde ik zacht tegen haar aan.

~Cwen