3 x ?
-----------
We deden onze kleren uit het was een genot het schip ging op en neer en niet allen hetschip. We hoorden bliksem en omweer maar wij bleven kalm we genoten.
^
De site deed raar.
___________________________________
Langzaam trok alles weg. Ik was zeiknat en zat nog steeds op mijn knieën.
Wat ik gezien heb..dat is gewoon niet waar! Dat mocht niet waar zijn! Nee! Als ik maar wist hoe het schip heette. Ik was daar dus luitenant. Een hogere rang als hier. Ik bijt op mijn lip en kijk omhoog, de regen stroomde over mijn gezicht. Ik sluit mijn ogen, daarna kruip ik tegen de relling en sla mijn handen om mijn knieën. Ik wieg me heen en weer, in de hoop dat geen 'flashback' meer zou hebben...
Ik voel Richards vingers over mijn haren glijden.
"Stil maar, vertel rustig wat er aan de hand is."
"Er is niets aan de hand."
Hij haalt zijn schouders op. Dan niet.
De regen klettert op ons neer en de kleren plakken op ons lijf.
Dit zou best romantisch geweest zijn als.. Nee, niet aan denken Jane. Denk aan dit moment.
Zo te merken vindt Richard dit ook. Zijn vingers glijden van mijn haren naar mijn kin.
Langzaam brengt hij mijn gezicht naar de zijne toe. Dan raken onze lippen elkaar, heel zachtjes, maar het voelt als bliksem.
We kussen eerst heel zachtjes, dan steeds heftiger.
"Blijf voor altijd bij me Jane." wordt er zachtjes in mijn oor gefluisterd.
Ik zeg niets terug. Ik kus hem alleen maar, in de hoop dat ik op deze manier niet hoef te liegen.
De duistere hemel brak aan duizenden stukken en gonsde oorverdovend.
Een onweer steviger als ik ooit had aanschouwd woelde door mijn haren.
Mijn ogen gleden sluw langs het dek, twee mensen, Jane en Richard, kussend
Mijn borst keerde op en neer, een verlangen sterker dan mezelf scheurde me aan stukken.
Ik zette mijn nagels in mijn beeldige gelaat en trok, er ontsnapte een gegrom diep vanuit mijn keel.
Was deze liefde nog gezond, het werd nog eens mijn dood. Ik lachte krankzinnig, wat maakte het nog uit.
Toch pijnigde ik mezelf niet meer, ik stopte met zelfkastijding, het gaf geen voldoening.
Ik sloop naar de kajuit waar het stelletje was binnengekropen. de deur stond op een kier en ik gluurde naar binnen. Mijn hart brak toen ik hun lippen in verbinding zag,
maar iets, deed mijn lippen krullen, Jane deed het te gemaakt, het leek alsof ze het niet ... wilde.
Met dat kleine sprankeltje hoop sloot ik mijn ogen en viel in een vredige slaap.
Ik klom terug het dek op en keek rond. Het was nat en mijn haren plakten aan mijn nek en schouders.
Mijn kleren waren doorweekt. Ik stond op en kneep mijn haar uit.
Er was niemand. Geweldig. Ik rolde met mijn ogen en liep naar Lucas zijn kajuit. Hij sliep half. Waarschijnlijk net aan het wakker worden. "Hallo schone slaapster" Grinnikte ik. "Rot op Cwen." Mompelde Lucas.
Ik pakte zijn wang en trok eraan. "Nee. Je moet deze baai eens zien. Hij is geweldig." Lachte ik.
"Kom nou mee schoonheid het is geweldig." Lucas schudde zijn hoofd. "Als je niet komt dan sleur ik je mee. En het gaat ook niet werken als je zegt dat je alleen je broek aan hebt want met of zonder broek ik zal je meekrijgen." Lucas begreep uiteindelijk dat het hopeloos was en stond op. "Zo de schone slaapster is wakker." Lachte ik. "Wil je ook nog even douchen of wat?" Lucas trok snel een shirt aan. Ik haalde mijn schouders op en pakte zijn hand. "Meekomen jij!" Ik begon te rennen en Lucas slofte een beetje achter me aan. Toen we bij de railing kwamen wou Lucas zich half omdraaien. "Hier komen jij!" Ik gaf hem een duw het water in. Ik sprong er achterna. "Heerlijk water he?" Ik grijnsde en greep zijn been. Vrolijk sleurde ik Lucas mee. "Cwen verdomme laat me los." Ik lachte. Toen liet ik zijn voet los en hij stond snel op.
Het voelde zo fijn om zo dichtbij elkaar te zijn. "Jowl, wat zou je liever hebben? een meisje of een jongen?" vroeg ik zachtjes. "Uhm.. het maakt mij hellemaal niks uit liefie!" zei hij lief terug. "O oke, en je gaat toch niet bij me weg he?" vroeg ik voorzichtig. "Nee natuurlijk niet joh!" zei hij schokkend. "Je denkt toch niet dat ik net als hector ga doen he?" vroeg hij grappend. "Nou nee maar mijn vader is ook nij mijn moeder weggegaan toen ik geboren werd!".
Gapend rekte ik me uit. Het was gewoon al middag. Ik schudde mijn hoofd en kleedde me aan. Ik wandelde het dek op. We waren aan land! Yes! Eindelijk! Ook al had ik geen idee waar we waren. Er waren maar een paar mensen op het dek. Ik keek naar het land. We lagen een best eind van de kust vandaan. In de verte zag ik de eerste gebouwen in een prachtige stijl. Waarom gingen we niet?!
Trillend word ik wakker. Ik lig ergens achter en ben zeiknat. Ik rek me uit, en sta op. Ik had het nog steeds koud, ik begon te kuchen, en probeerde mezelf warm te krijgen.
Trillend laat ik me weer zakken, ik voelde me niet lekker. Ik sluit mijn ogen, met mijn handen wrijf ik over mijn armen.
Ik begin te klappertanden, terwijl de zon volop scheen. Ik kuchte weer. Fijn! Ik was ziek!
Het klappertanden ging gewoon door.
"Lucas aan het ontvoeren." Lachte ik naar Ayme. Ik gaf Lucas nog een duwtje. "kom noouuu!" Zeurde ik. " Je lijkt Alice wel." Lachte hij. "Die is nog aan het slapen en als je nu een beetje opschiet dan word ze niet wakker." Grijnsde ik. Lucas sliep eindelijk normaal mee. " Komop het is lang geleden dat ik me bezopen heb." Lachte ik. " Ga dan gewoon naar onze bar." Lucas rolde met zijn ogen. " Niet lekker genoeg." Ik lachte. We ploften op een kruk neer en bestelden twee rum.
"Op Het bezopen leven." Lachte ik.
Ik werd wakker op Jowls schouder. Hij is al wakker. "He he eindelijk! jij bent ook een slaapkop!" zegt hij grappend. "Ja ik weet het! Zullen we maar gaan ontbijten?" vroeg ik terwijl ik me aankleedde."Ja lekker!". En we lopen naar de ontbijtzaal. Ik voelde me een beetje raar in mijn buik. "Jowl hebben we nou een kind? Ik voel me namelijk heel raar!" vroeg ik fluisterend. "Ja liefie we hebben een kind!".
De zoete alcohol brande op mijn tong. Ik slaakte een verheerlijkte zucht "Dit is inderdaad kwaliteit" grijnsde ik Cwen toe. Ze knikte enthousiast en schonk mijn glas opnieuw vol. Ik trok mijn wenkbrauwen ongelovig op, "Wil je me zat krijgen" lachte ik met een scheve glimlach. Ze haalde onschuldig haar schouders op.
Voor ik het goed en wel besefte bemerkte ik dat de ogen naar mij gericht waren, de bar staarde me aan.
"Ik denk dat ze mijn kledingstijl ietwat ongepast vinden" grinnik ik en keek mezelf schattend aan.
Ik hat een los hemd, een enkele onderbroek en dat was het. Ik kon ze geen ongelijk geven dat ze op zijn minst hadden verwacht dat ik een broek zou aan trekken. "Ik vind het wel iets hebben" zei Cwen geveinsd zwoel en tuitte haar lippen. "Ja vast" zuchtte ik en gaf haar een speelse tik tegen haar achterhoofd.
"En hoe is het met de Jane situatie" vroeg ze terloops. Mijn blik verstarde en ik dronk mijn glas opnieuw leeg.
"Waardeloos ..." zuchtte ik en staarde gefrustreerd voor me uit.
"Als je wilt kan ik zorgen dat ze weer gemanipuleerd wordt" onwillig schiet ik in de lach.
"Als je dat maar laat" Puf ik, kramp van de hevige lachbui.
Ik nam een kijkje in de bar. Cwen en Lucas zaten gezellig samen iets te drinken. Ik ging op één van de stoelen zitten en pakte een fles. "Rum" stond erop. Wat is dat, rum? Ik open de fles en gooi alles in mijn mond. Cwen en Lucas kijken me met grote ogen aan. "Ayme..." zegt Cwen. "...weet je wel niet wat je zojuist gedronken hebt?!!" vervolgt ze. "N-nee...?" antwoord ik.
Ik zit op de reling van het schip: Het is nu zo'n beetje mijn favoriete plekje geworden.
Met mijn benen bungel ik heen en weer. Van veraf zou het een vrolijk gezicht moeten zijn, maar van een afstandje zou je niet kunnen zien hoe ik me voel.
Ik heb Richard te ver laten gaan vannacht. Maar het ergste is; Ik deed ook nog mee. En daarmee heb ik het helemaal verpest.
Ik zag wel hoe klef Cwen en Lucas samen waren. Waarschijnlijk heeft Lucas maar wat tegen mij zitten liegen. Ik had het kunnen verwachten dat hij maar met mijn gevoelens zou zitten spelen. En dan weet hij ook nog mijn grote geheim! Dat werkt natuurlijk in zijn voordeel.
Het liefst wil ik een anker aan mijn enkels binden en zo de zee in springen. Verlost van alles.
Van de ruziënde Richard en Lucas, hoewel Lucas het waarschijnlijk toch voor de gein deed, mijn gewicht, dit stinkende schip, dit leven.
Maar dat doe ik niet. Ooit zal ik sterk genoeg zijn dit schip te verlaten en een eigen leven op te bouwen.
Ik zal dan wel moeten werken, dat zal het ergste worden. Ik wil in elk geval verlost zijn.
Ik word wakker als mijn hoofd hard op het hout klapt. Ik had het nog steeds koud, maar iets warmers had ik niet. Misschien mijn oude blouse nog? Als deze nog paste. Ik loop naar mijn kajuit en trek de andere blouse. Warmer was het niet echt, maar het bedekte wel mijn witte huid.
Ik strompel langzaam naar de bar. Binnen omhelsde de warmte me. Ik begon weer te klappertanden. Verdomme!
Ik zie Ayme, Lucas en Cwen zitten. Ik ging er 3 meter bij vandaan zitten.
Ik vroeg om iets waar vreselijk veel acohol in zat. Ik kreeg het, en sloeg het meteen achterover. Na een paar glazen werd ik wat warmer. Acohol was lekker, daar kon ik niet omheen.
Ik beet op mijn lip. " Ayme. Dat was alcohol." Waarschuwde ik haar. " Rum is hartstikke sterk voor zo'n jong meisje." Fluisterde ik tegen haar. Ik keek Lucas aan. " Ik heb heel wat foute dingen gedaan toen ik hartstikke dronken was." Ik boog voorover. " Ga terug naar het schip." Fluisterde ik. " Blijf zo veel mogelijk bij Lia rond hangen en meld het aan haar als je koppijn krijgt." Ayme knikte en liep weg. Ik draaide me om. " Ze kan soms zo dom zijn." Lachte ik. Ik schonk nog een glas in. " Een avondje dronken mag toch wel?" Lachte ik tegen hem. " Of moet ik bij je op schoot komen zitten zodat niemand je onderbroek ziet?" Samen begonnen we hard te lachen. " Kijk dat bedoel ik. Oude tijden." Ik grijnsde tegen hem.
Ik kon niet ontkennen, we hadden al een paar glaasjes teveel op maar zat was ik nu ook weer niet.
Een koude wind gierde door de bar, ik rilde "Misschien toch wat aantrekken" gnuifde ik en ik wreef mezelf warm. Cwen knikte begrijpelijk en bestelde nog een extra glaasje voor zichzelf, "Niet te zat jij hé" zei ik geacteerd serieus, Cwen lachte. Snel beende ik terug naar het schip, ik hoorde gejoel en gefluit achter me.
En dan zeiden ze dat mannen pervers waren, zuchtte ik en rolde met mijn ogen. Uitdagend schudde ik met mijn achterwerk en liep in looppas verder, eenmaal op het schip begon ik snel mijn zoektocht naar een broek.
Ik vond er een in het hoekje van mijn kajuit. Met een iets behaaglijker gevoel kwam ik op het dek en liet mijn blik langs de lege boot gaan, merendeels de van bemanningsleden waren aan land gegaan het was hier verlaten.
In het opkomende maanlicht zag ik iemand op de reling zitten, ik slikte, Jane.
Een innerlijke strijd werd met me gevoerd, zou ik gaan of niet. Uiteindelijk was het verlangen sterker als mijn verstand en liep ik met ingehouden adem naar de zijkant van het schemerbelichte schip.
Mijn hart klopte in mijn keel, een gevoel dat ik maar al te gewend was wanneer ik ook maar een blik wierp op Jane. Mijn keel leek uitgedroogd en klonk schor. "Vermaak je je" ik zette me naast haar op de reling en liet mijn armen ter ondersteuning over het houd glijden.
Ik snuif. Komt hij weer. Mijn knieën beginnen te knikken als nooit tevoren.
Of het aan de spanning ligt of aan mijn gevoelens weet ik niet. Misschien wil ik het niet eens weten.
"De vraag is of jíj het gezellig hebt. Met Cwen."
"Wat is er met Cwen?" klinkt het verontwaardigd.
"Niets, laat maar."
"Zeg het."
Ik kijk Lucas aan.
"Wat doe je hier als je Cwen al hebt?"
Ik zag Willow zitten en schoof een paar krukken op. " Hey Will." Ik sloeg een arm om haar schouder.
" Zeg is hoe gaat het met jou?" Ik grijnsde en sloeg haar zachtjes tegen haar achterhoofd.