Het gebeurt allemaal zo snel. Voordat ik het weet probeer ik Richard en Lucas uit elkaar te houden door hun armen vast te pakken, maar ik ben te zwak. Dan va;t Lucas op de grond.
Ik probeer hem overeind te houden, maar ik bezwijk onder zijn gewicht.
Ik kijk Richard smekend aan.
"Alsjeblieft." fluister ik. Zijn ogen drukken enkel haat uit. Hij smijt Lucas van me af, op de grond.
"Alsjeblieft, doe voorzichtig!" ik voel mijn adem stokken, de eerste tranen opkomen.
Willow komt er aan met een ijskoude handdoek en reikt het me aan.
Ik hou het op het gezicht van Lucas, de plek waar Richard hem heeft geraakt.
"Goed. Ga maar naar hem toe!" brult Richard, het speeksel vliegt uit zijn mond.
Het geluid voelt alsof mijn hart eruit wordt gerukt. Geen enkel mes kan meer pijn doen dan dit.
"Nee, ik wil niet..." Maar hij is al weg.

xx- Jane -xx

"Kom laten we naar buiten gaan," stelde ik voor. Ik draaide me om en wilde Lia's hut uit gaan maar ik werd terug getrokken
"Waarom zouden we?" Zegt Lia uitdagend terwijl ze me in haar armen sluit. Ik til haar op alsof het een veertje is, heel voorzichtig en heel gemakkelijk. Lia slaat haar benen rond mijn middel en klemt haar armen om mijn nek.
Op dat moment wordt er op de deur gebonsd.
"Lia! Je moet komen." Riep een vrouwenstem. We zuchtten, niet wéér!
"Sorry Jack." Zegt Lia verontschuldigend terwijl ik haar neerzet. "Ik ben zo terug." Van die glimlach kreeg ik koude rillingen over mijn rug. Niemand had zo'n lieve, oogverblindende glimlach als mijn Lia.
Voorzichtig ging ik in een leren stoel zitten.
"Pfoe, wat is het hier netjes." Zeg ik verwonderd. Ik keek door een raampje naar buiten, het was aardig donker maar het maanlicht verlichtte onze boot alsof het dag was.
Na eventjes voor me uit te hebben gestaard richt ik mijn aandacht op de deur. Ik hoor krakende voetstappen op de gang.
"Daar ben ik weer." Fluisterd Lia die snel de deur sluit en het slot erop gooit. "Mijn werk is klaar, eindelijk tijd voor onszelf."

~| Jack Beckeans |~

Kwaad geef ik een schop tegen de deurpost en stamp kwaad weg. Hard beet ik op mijn knokkels.
Het liefst zou ik terug lopen en Lucas nog een trap verkopen ofzo. Ik zwaaide de deur van mijn kajuit op en sla hem dicht. Ik stort me in mijn hangmat in de hoop in slaap te vallen. Langzaam werd het zwart.


Ik schoot overeind. Jane met rode wangen in de hoek van mijn kajuit. "Moet je niet bij Lucas zijn ofzo?"
Jane schudde haar hoofd. Er rolde een traan over haar wang. Aarzelend stond ik op en ging naast haar zitten. Ik pakte haar hand. " Je had me niet zo moeten zien." fluisterde ik. Jane knikte. Jane en ik keken elkaar aan. Mijn hart smolt. Jane was nog altijd even mooi...En waarschijnlijk even lief. Voorzichtig bracht ik mijn hoofd naar voren en kuste Jane.

-Richard

Ik werd wakker ergens in iemands kajuit! Ik sprong op en rende de kajuit uit. "Wat is hier allemaal gebeurd?? Waarom liggen we stil Cwen? " schreeuwde ik kapiteinerig. "Uh.. nou ja je hebt gelijk! Neem jij het maar even over ik moet even Alice eten geven!" zei ze snel.Ik sprong achter het stuur en schreeuwde " Alle zeilen omhoog, Haal het anker op! We varen naar Amerika. ". iedreen rende maar een beetje verbaasd over het dek. Lia kwam naar me toe "He Emerild, Neem jij het over?" vroeg ze verbaasd. "Nee alleen voor eventjes,Maar ik ou het wel willen hoor!" zei ik zelfverzekerd> Waar was ik al die tijd geweest vraag ik me af. Dit schip leek net even op Londen waar we weleens naartoe zijn geweest.

-Emerild-

Samen met alice liep ik naar beneden en pakte een appel. Voorzichtig sneed ik hem in stukjes.
Alice stak haar handjes op en ik duwde de appel daarin. Ineens hoorde ik Emerild. Amerika! Nee geen Amerika! Ik wordt nog liever neergestoken in London dan dat ik naar Amerika ga. Daar heb ik te vaak geroofd. Halsoverkop ren ik naar het roer en geef het een ruk de andere kant op. " Geen Amerika." Hijg ik.
" Daar ben ik haast een schietschijf en ik wil jullie daar niet de dood in jagen." Ik wou ook mijn reisje naar dat piratenbaaitje leiden. Dus ik fluisterde Emerild in waar we naar toe moesten. Ze knikte en stuurde nu goed. Ik liep de bar in. Lucas lag op de grond en er stond een groep mensen om hem heen. Angstig liep ik er naar toe. Ik pakte zijn polsen vast. " Lucas? Lucas?" Vroeg ik zacht. " Lucas wordt wakker. Alstjeblieft." Ik nam zijn gezicht tussen mijn handen. " Lucas als je nu niet wakker word dan kus ik je!" Ik voelde een brandende handdruk tegen mijn wang. " Hou je kop Cwen." Mompelde hij. " Moet ik je hoofd dan ook loslaten?" Grijnsde ik. " Neeh kheb hoofdpijn en de harde grond is nou niet bepaald fijn." Ik aaide met mijn hand over zijn wang. " Kappeh Cwen." Mompelde hij. " Kapiteins orders." Grijnsde ik. " Damn." Lachte Lucas tegen me.



~Cwen

Zuchtend rek ik naaste me uit. Naaste me ligt Jack nog te slapen. Hij is zo... schattig! Dat vertelde ik hem maar niet hard op. Niet goed voor zijn ego. Ik grinnikte zachtjes en gaapte. Ik had ook nog geen zin om op te staan. Ik
kroop dicht tegen hem aan en in zijn slaap sloeg hij een arm om me heen. Ik verstopte me haast tegen zijn borstkas. Langzaam viel ik terug in slaap

***LIA***

Ik zat weer eens in een mok periode, alles viel me tegen letterlijk alles iedereen deed gezellig met elkaar maar ik moest weer is het buitenbeentje zijn. toen ik hoorde dat we niet meer naar Amerika gingen schrok ik we voeren recht naar de middelandse zee toe. ik rende naar Cwen toe en zei: "wat is dit nou weer nui gaan we naar de middelandse zee" Cwen zei "dus?" ik zei dus dan weer "ben je nu helemaal gek geworden ten eerste we lopen kans aan te vallen te worden door duinkerkers of barberijse zeerovers met hun galeien en daar kunnen onze kannonen niet bij want hun mast kan naar beneden ze hebben riemen en ze zijn laag. Dan worden we gepakt en verkocht als slaven! daar heb ik geen zin in. En als we dat wel redden dan worden we neergehaald door 4 galjoenen van de spanjaarden, ik weet niet wat jij wil maar ik wil geen slaaf in Tunis worden of worden opgepakt door Spanjaarden en trouwens ik heb geen beroep uitgeoefend dus voor mij wordt het of roeien op de galeien of in de steengroeve, ik sterf iniedergeval op allebei een rot dood"

-Darnell-

Richard was boos naar zijn kajuit gegaan, wat mij wat rust gaf.
Ik strompel naar de relling en leg mijn armen erop, een fikse wind liet mijn haren waperen. Ik glimlach en sloot mijn ogen, eigenlijk was ik best gelukkig zo.
Ik vouw mijn handen ineen en buig mijn hoofd, ik prevel wat. Daarna loopt er weer een traan over mijn wang. Alle verdriet, alles. Kwam eruit, eer dat alles eruit was, ja..dan duurde misschien een jaar. Maar het luchtte op. Elke traan, elke snik, elke pijn. Het vertelde me ook dat ik niet moest zeuren.
"Ik ben zoals ik ben, gelukkig, misschien wat apart, en soms een buitenbeentje, maar dat ben ik." Mompel ik met een glimlach.
Het begint te regenen, alsof de wolken me gelijk willen geven. Ik blijf buiten staan, in de regen.


~Willow Smidweed~

Ik liet me optrekken door Cwen en streek mijn haren uit mijn ogen. Had ik nu een hele nacht op die koude vloer gelegen. Het maakte me niet uit, alles was toch verpest na gisteren. Neerslachtig liet ik mijn blik naar de vloer glijden maar voelde een troostende hand op mijn rug. "Wil je het me vertellen" aarzelde Cwen.
Ik schudde mijn hoofd en strompelde over het dek. Cwen liep me achterna en trok me terug naar haar.
Geïrriteerd keek ik haar vragend aan, "Ze is het niet waard, Lucas" zuchtte ze, ik kromp ineen, het gesprek deed me weer denken aan Jane, de kus, haar lippen. Mijn gedachten dwaalde af. Strak staarde ik haar aan. "Dat zeg je enkel omdat je jaloers bent" mompelde ik scherp maar onderdrukte een glimlach. "Nou en" grinnikte ze, dankbaar keek ik haar na toen ze weer naar haar kajuit vertrok. Maar ze had ongelijk, Jane was het wel waard, al die pijn. Als ik alles opnieuw zou moeten doen zou ik het niet anders gedaan hebben.
Of misschien, gisteravond toen Richard ons betrapte, het leek alsof ... alsof Jane twijfelde, twijfelde tussen mij en hem. Het was vast een verbeelding, een sprankje hoop dat in me branden maar het hielp me weder opstaan. Voor ik besefte hoe en wat voel ik natte druppels op mijn huid, ik kreun en kijk om me heen.
Naast me staat Willow. "nog bedankt voor gisteren ..." glimlachte ik en zette me neer op de reling van het schip.

-Lucas Folcalor-

"Ach hou je kop toch! We zijn piraten sukkel! We kunnen ons toch wel verdedigen! Zo niet dan kan je toch lekker oprotten!" Darnell draaide zich kwaad om en slofte weg. Ik grijnsde naar Lucas en liep naar mijn kajuit om Alice wakker te gaan maken. Ik schudde zacht aan Alice en die werd zacht wakker. "We zijn er bijna lieverd." Vanavond zijn we er waarschijnlijk. Alice knikte en stond op. Ik hielp haar met haar kapsel en kleren. Toen zette ik haar op mijn rug en hobbelde naar het roer. Ik draaide me om naar het land. De kleine baai kwam steeds dichterbij.

~Cwen

Ik ontwaak uit mijn slaap door een warme glinsterende zonnestraal die op mijn gezicht valt.
Kreunend krabbel ik omhoog, ik kijk naar mijn arm.
"Mwah." Zeg ik schattend. Het begint er een beetje normaler uit te zien. Maar het gat waar het mes heeft gezet was nog duidelijk te zien. "Zal wel weer een litteken worden." Ik kijk opzij. Lia slaapt nog. Zachtjes stap ik uit bed en ik kleed me aan. Gisteren herinner ik me niet meer, zou ik gedronken hebben? Vast niet.
Ik aai Lia over haar hoofd, ze sliep gewoon door. Na een kus op haar wang begeef ik me op het dek.
"Cwen ik heb een idee!"

~| Jack Beckeans |~

"Geen dank." Mompel ik en ik staar naar de zee. De regen was inmiddels erger en ik was half doorweekt. Ik staar naar de zee, en voelde me goed. Ik hoorde wat donderen, ging het onweren? Ik voel een warm gevoel door me heen geen en glimlach. "Moeder natuur is onvoorspelbaar." Mompel ik.

~Willow Smidweed~

Ik sloeg mijn arm om Jacks schouder. "Nou vertel dat geniale plan dan maar eens."Ik grijnsde naar hem.

~Cwen

Cwen sloeg een arm om me heen. Ik keek haar met grote ogen aan.
"Nou vertel dat geniale plan dan maar eens." Grijnsde ze.
"Oke." Zeg ik langzaam. "Kunnen we niet een keer naar de Republiek (Nederland, België en Luxemburg in die tijd) gaan?"

~| Jack Beckeans |~

Ik drukte Jane iets dichter tegen me aan. Ze was lief. En bleef hopelijk bij mij.

-Richard

Dit weer...het kwam me bekend voor.. "Nee! Nee!" Ik begin te trillen en mijn knieën begeven het. Mijn handen grijpen mijn haar en trekken eraan. Ik begin mijn hoofd te schudden. Nee!

~~~~~~~~~~~~~~~
"Luitenant Smidweed! Klap de zeilen in!" Schreeuwt de kapitein. Ik knik en laat de zeilen zakken, het weer was vreselijk. Piraten gleden over het dek. Sommige vluchtten naar binnen, ik bleef buiten om alles te regelen. Er klinkt een harde knal. Ik kijk omhoog, naar de hemel. Flitsen, vreselijk veel. Er komt een golf over het schip, ik heb moeite te blijven staan, maar het lukt.
"Smidweed! Help!" Schreeuwt iemand. Ik ren naar de stem toe. De kapitein hing aan de rand. Ik grijp zijn hand en trek hem omhoog. "Neem het roer!" Schreeuwt hij, maar het klinkt slechts gefluister door de storm.
Ik hol naar het hogere gedeeldte van het schip en zeg degene die aan het roer zit dat hij naar binnen kan. De man knikt twijfelend. Ik neem het roer over. Het ging vreselijk moeilijk, het schip kon niet stil liggen. Er vliegt weer een hoge golf over het schip, het stroomt mijn mond in, en glijd naar beneden. Ik probeer te hoesten, toen kwam de volgende golf, hij duwde me tegen de relling aan. Mijn mond open en er stroomt meer water naar binnen. Ik krijg geen lucht en val overboord..
~~~~~~~~~~~~~~~
Hapend naar adem kom ik bij, mijn hart klopt als een bezetende. Ik hijg. Wat was dat voor iets!?


~Willow Smidweed~

Ik vraag aan een bemanningslid of hij even het stuur wilt overnemen En ren dan naar Jowls kajuit. "Hoi hoi" roep ik vrolijk. Dan pas zie ik dat hij vrouwenkleren aanheeft. "O god Jowl, je wilt toch geen mannen wijf zijn he? Want ik zal je vertellen dat zal je nooit worden.". " Emmie, dat wist je toch allang" roept ie grappend. " Nou nou, doe dan maar een mooie jurk van Lia aan!". en zo gaan we een tijdje door totdat ik op zijn schoot ga zitten. Ik strijk hem eerst door zijn haar en geef hem dan een kus op zijn wang. dan een op zijn mond en dan kust hij terug. Zoenend gaan wel liggen. " Ik zou best een kind willen jij?" vraag ik zachtjes. "Jha ik eigenlijk ook wel" zei hij fluisterend.

-Emerild-

"Geweldig idee maar eerst gaan we..." Ik sleurde Jack mee. "Daar naartoe." Ik wees naar de baai die steeds dichterbij kwam. Jack knikte. "Ga trouwens het anker maar eens lekker uitgooien we ploegen het laatste stuk wel door het water." Jack knikte en liep weg. Even later kwam het schip langzaam tot stilstand.
"Van boord iedereen! We nemen een pauze." Ik sprong van het schip af. De storm was weggedreven. Een stralende zon kwam tevoorschijn en prikkelde mijn gezicht. Darnell sprong naast me neer. "Ik zei toch dat we niet aangevallen zouden worden." Ik mepte Darnell op zijn rug en ploegde door het water. Ik wenkte naar de rest die me achterna waren gekomen. "We gaan onder het platform door." Ik dook onder en zwom een stuk. Toen was er strand. de helft van de bemanning was er niet; Jane en Richard,Emerild en Jowl,En nog een aantal stellen. Ik schudde mijn hoofd en liep verder.

~Cwen

Ik sluit mijn ogen terwijl ik overspeld word door gemengde gevoelens. Liefde, spijt, verwarring...
Dit voelt zo fijn, maar aan de andere kant.. Ik weet het niet.
"Wat is er schat?" Waarschijnlijk voelt Richard zijn hemd nat worden van mijn tranen.
Ik probeer de brok in mijn keel weg te slikken.
"Niets."

xx- Jane -xx

Regen stortte met liters uit de onheilspellen grommende wolken. Bliksem verlichtte de stilaan duister wordende lucht en deed vogels verschrikt opvliegen. Ik zat met mijn knieeen opgetrokken tegen een kist aan, De regen drupte door mijn haar en doordrenkte mijn kleren. Het gaf niet veel, ik was water gewend. Gefrustreerd keek ik naar de pek zwarte hemel, een felle lichtflits verlichte mijn gelaat en wierp een doodse schaduw over het schip. "Het zou gaan stormen, " mopperde ik tegen mezelf. Zuchtend stond ik op en streek de aaneen geklitte haren uit mijn gezicht. "Bemanning" schreeuwde ik luid, mijn stem klonk zwak tegenover het hevig gedonder. "Het gaat onweren dus laat de zeilen zakken, gooi alle ankers uit ..." ik kende de bevelen van Cwen. De piraten waren druk in de weer maar ik zette me weer tegen een vat.
Ik sloot mijn ogen en droomde over onmogelijke dingen, ik drukte mijn handen tegen mijn voorhoofd en voelde het gloeien. Opnieuw sloot ik mijn ogen en liet me mee in slaap soezen door de ritmische slagen van de golven tegen het schip. Maar tevergeefs, ik viel niet in slaap en kon geen toevlucht zoeken naar mijn fantasie maar de harde realiteit onder ogen blijven zien. Opnieuw dwaalde mijn gedachten af, af naar Jane

-Lucas Folcalor