Ik vloog naar de Black Rose. Ik was er nog, ik was nog half in leven. Ik was er nog, en gedeelte van mij dan. Op het schip zocht ik meteen naar Lucas. Hij was de reden dat ik nog hier was, de reden dat ik niet gewoon naar het dodenrijk was vertrokken. Lucas was er, samen met Cwen. Dat vreselijke monster, de vrouw die mij vermoord had omdat ze mijn Lucas wilde. Nu lag ze met haar hoofd op zijn schouder, en ze had haar duivelse kind bij hem op schoot gelegd.
Lucas ogen, zijn prachtig blauwe ogen, stonden dof. Gepijnigd keek hij naar Cwen, en naar het kind. Kon Cwen niet zien dat ze hem zo pijn deed? Dat hij het niet fijn daar vond met haar. Het was gewoon dom om Cwen te vertrouwen, heel erg naïef zelfs. Ik wist niet wat ik had gedaan om dit lot te verdienen, misschien moest ik Lucas wel gewoon bij staan. Nu ik toch hier was kon ik net zo goed gebruik maken van de situatie. Ik vloog langzaam naar Cwen. Ze zat daar zo rustig, zo voldaan. Zo tevreden met zichzelf. Mijn haat borrelde op, en mijn pijn ook. Als ik nog kon huilen had ik dat nu gedaan. Maar ik was alleen een bewustzijn, verder niet zien. Ik liet mezelf naar Cwen zakken, en maakte contact met haar. Ik legde al mijn pijn, al mijn woede, al mijn verdriet bij haar neer.
Zodra ik haar weer had verlaten, verstarde ze even, en viel ze bewusteloos op de grond. Zo zou ze nog wel even blijven. Het kind viel ook flauw, vast vanwege haar moeder. Een grote aanstelster, net zoals die vrouw. Lucas keek verschrikt om zich heen. Hij was bang, serieus bang.
"Ze leven nog," fluisterde ik. Mijn stem was als de wind, zo voelde ik me ook. "Lucas, ik ben hier voor jou. Ik kon jou niet achterlaten, en ik heb nog geen rust gevonden. Ik wil jou, maar ik kan niet. Ik zal altijd bij je zijn, als een beschermengel. Totdat jij je laatste adem uitblaast. Ik wil-" mijn stem stokte even toen ik dit zei. "-ik wil dat je een gewoon leven leidt. Alsof je me niet ontmoet hebt, alsof je gewoon nog een kans hebt. Maar niet met Cwen, alsjeblieft niet met die vrouw."
Lucas keek geschrokken in de richting van mijn stem. "Ik kan je niet vergeten Eastred, dat nooit."
"Alsjeblieft," antwoordde ik. "Ooit zijn we weer samen, maar nu nog niet. Tot morgen..."
En met die woorden liet ik hem weten dat ik nog steeds van hem hield, ook al waren we niet meer samen. Ik zou niets meer zeggen, maar ik zou bij hem zijn. Voor mij. Voor hem.

Ik hoorde Eastreds stem en schrok me dood. Ik wou Alice vastpakken maar ik zakte langzaam.
Ik hoorde Eastred iets over mij zeggen tegen Lucas. En wat ze zei kon ik niet goed vinden. Ik wou wakker worden. "Geweldig." Mompelde mijn hoofd. "Geweldig. Ze verpest het helemaal voor je Cwen. He-le-maal." Gromde mijn hoofd. Ik zuchtte. Ik moest Lucas eigenlijk met rust laten. Mijn hoofd bonkte. Ik hoopte dat Eastred me kon horen. "Hey East. Ik wil dat je hier even over nadenkt. Ik.heb.mijn.hart.door.jou.in.stukken.laten.trappen.zodat.jij.bij.Lucas.kon.zijn.geef.me.een.kans.als.hij.niet.wilt.schop.ik.mezelf.desnoods.van.dit.schip.maar.jij.gaat.me.een.kans.geven.of.anders.ga.ik.naar.Lucas.en.vertel.dat.ene.geheimpje.dat.jij.nooit.wou.vertellen.en.dan.niet.die.ene.die.hij.al.weet.en.ook.die.andere.niet.maar.die.ik.hoor.je.denken.Ja.die." Gromde mijn hoofd. Mijn hoofd spuugde de woorden naar haar.
Mijn ogen schoten open. Had ze me losgelaten?

~Cwen

De stilte was niet voor lang, ik hoorde iets vals klinken, daarna waren de akoorden beter.
Kreunend sta ik op. Ik had te lang gelegen, toen ik opstond werd eerst alles zwart, ik knipperde met mijn ogen en langzaam verdween de waas.
Strompelend loop ik naar het dek, vanuit mijn ooghoek zie ik Lucas verschrikt kijken, Cwen en een kind liggen er bewusteloos bij.
Dit schip was geheid behekst, dat was zeker.
Ik negeer ze en loop naar het voorste gedeeldte van het dek, het waaide er hard. Ik leg mijn hoofd in mijn nek en zucht, mijn haar wapperde rond mijn gezicht, blies een koude wind in mijn gezicht.
Hiervoor was ik geboren, voor het piratenleven.

~Willow Smidweed~

Na een uitgebreide maaltijd besluit Richard er maar weer vandoor te gaan.
"Ga maar, je hebt vast een hoop te doen. Ik ruim het hier wel op." heb ik gezegd.
Na veel aandringen heb ik hem toch de deur uit weten te werken.
Nu raap ik klokhuizen van de grond en veeg de kruimels bij elkaar.
Verschrikkelijk werk, dat schoonmaken, maar niemand anders doet het toch.
Ja, Richard heeft wel aangeboden om te helpen maar ik wil niet dat hij erachterkomt wat ik na het eten aan het uitspoken ben.
Ik hol de keuken uit en steek mijn hoofd over de reling.

xx- Jane -xx

Lia ging op het voeteneinde van het bed zitten spelen. Het begin was een beetje stroef maar daarna kwamen de mooiste klanken uit de gitaar. Ze was al gauw een prachtige melodie aan spelen.
Ik sloot mijn ogen om er van te genieten. De pijn kon ik zo best even vergeten.
Na een poosje stopte het lied, en voelde ik Lia dicht tegen me aan.

~| Jack Beckeans |~

Ik ging op mijn knieën zitten en wreef in mijn ogen. Lucas keek verbaasd voor zich uit en hij had Alice vast geklemd. "Lucas?" Ik schudde zachtjes aan hem. "Lucas gaat het?" Vroeg ik een beetje smekend.
"Lucas? Lucas? Lucas? Lucas Alice!" Brulde ik toen ik zag hoe hij Alice vasthield. Lucas keek me verbaasd aan en hij liet Alice iets losser. Ik zuchtte. "Wil je de volgende keer Alice alstjeblieft niet proberen te vermoorden?" Lucas keek me aan.

~Cwen

Een ijle droom hield me gevangen. "Hoe kan ik ooit mijn liefde aan iemand anders schenken dan aan jouw"
zuchtte ik in de wind, ik voelde een rilling langs mijn ruggengraat, en de zoete geur waar mijn haren van overeind gingen staan. "Blijf bij me" smeekte ik en ik zakte neer met mijn rug tegen een deur.
Een zacht gefluister in mijn oor deed me weer ontspannen, de gedachten dat zij er was.
"Ik blijf bij je, hier binnen in, maar je zult verder moeten met je leven .." ik schudde mijn hoofd, hoe kan dat. Met wie zou het moeten, verder had ik niemand hier waar ik om gaf.
"Als je je hart maa genoeg blootstelt zul je liefde vinden" klonk haar stem vaag.
"Beloof me dat je me niet verlaat" vroeg ik starend voor mij. "Beloofd ..."
Mijn lippen krulde zich tot een glimlach, wat was het lang geleden.
Ik voelde iets aan mijn mijn voet, het was Alice. ik pakte haar op en legde haar neer bij
Cwen. haar ogen schoten open en ze begon dingen te schreeuwen. Ik lachte helder en wreef over haar hoofd. Ze lachte terug en greep mijn hand vast. "Je moet onthouden dat we vrienden zijn, niets meer" mompelde ik en ik stond terug op, opzoek naar iets nieuw.

-Lucas Folcalor-

Sloffend liep ik terug naar Jane. Ze hing over de railing van het schip en was duidelijk aan het braken. Ik rende naar haar toe en pakte haar schouders. Ik draaide haar om en keek in haar betraande ogen. "Jane gaat het?" Vroeg ik bezorgt. Jane knikte langzaam. Ik drukte Jane stevig tegen me aan.

-Richard

Ik sprong op. "Dat weet ik." Fluisterde ik. "En dat accepteer ik. Maar ik mag toch op zijn minst bij je in de buurt zijn. Luister heel even naar me." Ik beet op mijn lip. "Eastred is er niet meer. Het spijt me dat ik het zo moet zeggen maar het is de waarheid. Neem eens een voorbeeld aan Richard. Aliyn heeft zelfmoord gepleegd en hij is er al overheen gestapt. Probeer jij dat nou ook. Je kan niet van iets houden dat er niet meer is." Mompelde ik met een brok in mijn keel zo groot als een steen. "Die ene keer. Dat ik had gedreigd dat als je niet terug zou komen ik Eastred zo vermoorden. Dat was niet waar. Ik had me een uur daarvoor in mekaar laten schoppen door Eastred. Ik had het liefst dat je naar mij zou gaan maar ik had geaccepteerd dat dat niet ging gebeuren. En nu nu. Ik heb een kind en ben helemaal alleen. Ik zeg niet dat ik alleen jou nodig heb maar het zou wel fijn zijn. Alice is een lastig kind en is alleen tevreden met jou of mij." Ik kneep mijn ogen dicht en er stroomden tranen over mijn wangen. "Zou je het op zijn minst willen proberen?" Smeekte ik.

~Cwen

Ik zette de gitaar tegen de wand aan en kroop tegen Jack aan, aan de kant waar zijn arm geen pijn deed. Ik gleed met mijn vingers door zijn zwarte haren.
"Hoe gaat het met je arm?" fluisterde ik.
"Beter," was het antwoord. Ik glimlachte.
"En verder? Heb je nog koorts?"
"Ook dat trekt weg."
Gelukkig. Jack werd weer beter.

LIA

Wat moet ik nou tegen hem zeggen? Dat ik geen last heb van zeeziekte maar dit expres doe?
Nee, nooit.
"Ga maar even liggen en wat water drinken, dat helpt veel beter."
Ik knik en loop voorzichtig naar mijn kajuit. Daar ga ik op mijn rug liggen.
Al snel komt Richard aanhollen met wat water.
" Dankjewel."
Braaf neem ik wat slokken, om hem wat gerust te stellen.

xx- Jane -xx

Ik werd wakker waar was ik, hoelaat was het welke dag was het , ikwist het niet meer ik was naakt wat was er gebeurd ? Ik wist het niet ik schrok toen ik merkte dat mijn handen vast warengebonden en mijn benen ook er kwam iemand aan lopen ik hoorde voetstappen....

-Jowl-
{ ben er weer }

Ik atrompelde qat op het dek rond, totdat het leek alsof iemand Ijn adem in hield, terwijl ik de enige was op dit deel van het schip. Zat er iemand onder ht dek?
Ik zak op mijn knieën en klop op de vloer.
"Is daar iemand?!" Roep ik


~Willow Smidweed|

Ik gaf Lucas een klopje op zijn arm. "Ik laat je natte spons die informatie even opzuigen." Ik pakte Alice op en liep weg. Alice draaide zich om en stak haar handjes uit naar Lucas. Ik zuchtte. "Echt ik word soms gek van dat kind." Zuchtte ik. Ik liep verder en Alice probeerde me te slaan. Ik hield haar een stuk voor me uit en liep naar mijn kajuit. Ik ging op mijn bed zitten. Zuchtend knoopte ik twee van mijn knopen los en Alice wurmde zich tegen me aan. Na vijf legde Alice haar hoofdje tegen me aan. Snel knoopte ik mijn blouse dicht.
Ik stond op en liep snel weer terug naar het dek. Ik zag Lucas staan. Alice wurmde zich uit mijn armen en liep waggelend op Lucas af. Ik begon hard te huilen. "Haar eerste stapjes! En alles gaat over jou. Geen Mamma. Geen klein babytje dat hard op me af komt hobbelen ofzo. " Huilde ik. Lucas tilde Alice op en liep naar me toe.

~Cwen

"Je kindje weer verloren" mompelde ik sarcastisch en ik legde Alice weer in haar armen.
"En, heb je al nagedacht" vroeg Cwen hoopvol.
Ik glimlachte wrang en hurkte me naast haar. "Oké, proberen kan geen kwaad" zei ik serieus en ik bracht mijn gezicht wat dichter tegen het hare. Met mijn wang streek ik langs Cwens nek en ademde zachtjes in en uit.
Ik voelde hoe haar haren overeind gingen staan en ik grinnikte. "Zo, ik heb het geprobeerd" lachtte ik vrolijk en ik sprong op." Nu goed,? "Cwen staarde dromerig voor zich uit. Schouderophalend strompelde ik over het dek.
Waar zouden Jack en Jowl uithangen ...

-Lucas Folcalor-

"Wie is daar?" De stem klonk angstig,e rzat dus wel dergelijk iemand onder het dek.
"Willow! Gaat het daar beneden?"
Ik probeerde de planken los te wringen.
"Nee! Niet doen! Alsjeblieft, Willow!" Gilde diegene haast.
Ik zucht, "waarom niet? En wie ben je trouwens?"
"1. Omdat ik.." Het werd even stil. "Ik ben Jowl, kun je wat kleren halen?" Waarom in godsnaam kleren? Nuja, ik kon 1 ding evrzinnen.
Snel stond ik op, er ging opzoek naar kleren voor Jowl, tijdens het zoeken knalde ik haast tegen Lucas op. Ik greep mijn kans, "Lucas, eht spijt me van laatst okay? Echt waar! Het spijt me verschrikkelijk!" Ik voel een brok op komen in mijn keel, ik buig mijn hoofd en loop snel verder. ik Jowl's kajuit vind ik en shirt en een broek. Iedereen zou me raar aankijken als ik met jongenskleren rond zou lopen. Waar moet ik ze dan laten? Ik zucht en prop ze in mijn blouse, daarna loop ik snel naar de plek waar Jowl ligt.
Ik trek de kleren uit mijn blouse, waardoor de bovenste paar knopen springen.
"Jowl? Gaat het nog? Ik heb kleren bij? Moet ik deze naar beneden laten vallen?" Gespannen wacht ik op antwoordt.

~Willow Smidweed~

Ik stond op en voordat Lucas wegliep aaide ik hem over zijn wang. "Dat probeerseltje was genoeg voor mij."
Ik zette Alice neer. Binnen twee...drie? Secondes greep ik Lucas vast en kuste hem. TOen tilde ik Alice weer op en maakte me uit de voeten. Ik zwaaide Alice vrolijk rond. Toen zag ik Willow bij een stel opengetrokken stukken dek weglopen. Ik vroeg me af wat er aan de hand was. Ik sprong het gat in en draaide me meteen weer om. "Oh hoi Jowl. Hoe gaat het tussen jou en Emerild?" Mompelde ik.

~Cwen

Het begon al donker te worden. Ik begon steeds meer te leren over het piraat zijn. Of ik het met alle dingen eens was...tja, dat is een ander verhaal. Misschien wordt het eens tijd om de andere piraten wat beter te leren kennen. Maar dat zal tot morgen moeten wachten. Ik geeuw en val in slaap in m'n hangmat.

-Nora

" nee ik zit vastgebonden , gooi maar een shirt naar beneden dan valt tie waarschijnlijk wel op me dan kan je mij ..." het werd even stil ik ging door "..niet zien en dan kan je me loslaten oke " ?! Ze deed wat ik zei toen ik haar aan zag komen klimmen richting mij kreeg ik iets op mijn hoofs een steen of iets het werdzwart voor me ogen .. Ik hoorde nog even Cwens stem ..

-Jowl--

(niet dood)

"Jowl!" Brul ik in zijn oor.
Ik schud hem heen en weer, Jowl kreunt zachtjes, ik snijd voorzichtig het touw bij zijn armen en benen weg. Ik schud aan Jowl's schouder, "Jowl!!"
"Watte?" Mompelt hij, ik zucht en laat de broek op zijn buik vallen, daarna draai ik mijn rug naar hem toe, "kleed je aan" Fluister ik. Ik schud mijn hoofd, ik werd een beetje duizelig, langzaam laat ik me zakken op mijn knieën. "Willow?" Klinkt Jowl's stem. "Het gaat prima!" Lieg ik.

~Willow Smidweed~