Ik puf even uit tegen een verrotte boomstam.
Het kan me niet eens schelen dat mijn jurk vies wordt.
Het kan me niet eens schelen dat mijn haar in de war zit.
Het kan me niet ens schelen dat mijn dure juwelen onderweg kapot zijn gegaan.
Maar het kan me wel schelen dat er niemand is die om me geeft.
Ik trok Jack´s shirt weer uit en leunde over hem heen. Ik keek hem diep in zijn ogen en glimlachte.Ik drukte een zoen op zijn wang en ging op zijn buik liggen. Hij streelde door mijn haren. Ik lachte.
`wat is er zo grappig,´ vroeg hij nieuwsgierig
`niets, ik ben blij,´ antwoordde ik. En het was waar. Ik draaide me op zijn buik en legde mijn hand op zijn wang.
Eindelijk! Rust!
Al heowel.. Ik had zin om te drinken, maar ik drufte mijn hut niet uit... Ik hoopte dat Cwen nog aan boort was..
Ik deed mijn deur van het slot en ging opzoek. Ik klopte voorzihctig op haar door. "Hallo?" Klonk een stem. "Cwen, Willow hier.. Ik..Ik wil wat vragen." Fluister ik.
"Kom binnen Willow!" Roept Cwen.
ik loop haar hut binnen en sluit de deur achter me. "Waar wou je me over spreken?" Vraagt Cwen.
"Nou gewoon..eh.." Stotter ik. Ik zucht, ik zag in het donker dat Cwen haar wenkbrauwen optrok, "het is gewoon zo, dat sommige me alleen aardig vinden..nuja..als ze dronken zijn. Ik wil gewoon graag geaccepteerd worden. Dat niemand me meer ziet als het galgenmeisje..Maar gewoon als Willow." Begin ik.
"Hmmm" Begint Cwen,"zo moeilijk word dat denk ik niet hoor!"
Ik zucht van opluchting.
"Waar beginnen me?" Vraag ik zachtjes.
Wanneer Jowl binnen komt, half zat en vrolijk tot en met vertrekt mijn gezicht.
NA een pint of 2 maak ik duidelijk dat ik niet in de stemming ben en dat ik even een eindje ga wandelen.
Ik slof langs de malle straatjes en loop langs een bos, ik hoor een hond janken en kijk verbaast naar links. Waarom kwam die stem me zo bekent voor, opnieuw gejank en ik besef dat het geen hond is maar een persoon ...
"Jane ? "
"Je bent mooi." Fluister ik. Lia glimlacht en zoent me nog een keer, dit keer langer. Ze slaat haar armen om mijn nek en legt haar hoofd op mijn borstkas.
"Jij ook." Zegt ze.
Ik wilde dat dit moment nooit stopte. Of op zijn minst dat Lucas niet weer binnen kwam stormen. Maar hij zat nog in de kroeg. En was dus niet hier. Ik woelde door de wilde haren van Jack. Mijn oogleden werden zwaar maar ik wilde niet slapen. Ik wilde dit moment niet verliezen. Ik legde mijn hoofd tussen het hoofd en de schouders van Jack in. Het paste precies
We lagen zo even uit te rusten zonder iets te zeggen, tot ik een briesje voelde, dat zal weer eens van het raam komen.
"Ik pak even een dekentje oke?" Ik stapte voorzichtig uit de hangmat en griste een deken van de houten ladekast af. Ik dook snel weer in de hangmat en sloeg de deken over ons heen. Ik kroop dicht tegen Lia aan, dat was lekker warm.
Cwen had me 'vertelt' hoe ik normaal moest doen. "Duizenmaal dank Cwen!" Fluisterde ik. "Echt waar! Ik ben toch blij dat je..dat je.." Ik bleef even steken.. Ik wist het niet te brengen, ik voelde een knoop in mijn keel, "geen dank hoor!" Mompelde ze. Ik knuffelde haar, het was raar. "Ook van dat je toen..Nuja mijn leven redde!"
Cwen lachte en snel liep ik weg. Ik moest gewoon tegen ze praten, okay.. Dat werd lastig... Uhmm... En soms wat gemeen zijn.. Geen dirftbuien.. Zoals 'normaal'. Gewoon zeggen dat ik Willow heet. Ik ben toch ook maar een mens!
Ja een mens die 2 keer aan de galg heeft gehangen. Ik kon er eigenlijk wel om lachen, het was raar. Dat was ik ook. Ik zucht een loop naar de relling. Daar aangekomen sluit ik mijn ogen en begin zachtjes te praten,"lieve opa, waar U ook bent, ik weet zker ergens op de zeven zeeën. Laat me nooit alleen! Ik houd van U. Ik hoop U binnenkort weer te zien."
Ik open mijn ogen weer en spring van het dek af, het water was niet zo diep. Ik ploeter erdoorheen, tot ik aan de kant kom, hier, waar we nu waren, waren veel piraten. Ik had geen zin om naar de kroeg te gaan, misschien het bos. Het is lang geleden dat ik daar ben geweest! Ik stop mijn handen in mijn zakken en loop richting het bos. Niet lang nadat de bomen mij hadden 'omarmt' hoorde ikl wat gejank, niet wolven gejank, maar van een mens. Nieuwsgierig kruip ik achter een boom en loer naar het plekje waar die gene zat. Waarom kwam haar..de vorm.. van hoe ze zat, de jurk.. Het was Jane! Twijfelachtig bleef ik zitten. In de verte hoor ik iemand roepen, aan de stem te horen Lucas. Ik zou me er niet mee bemoeien heild ik mezelf voor.. Maar loeren mag toch wel?
Het was heerlijk knus, zo met Jack onder een deken op een hangmat op het schip. Ik sloeg mijn arm om zijn gespierde buik heen. Hij schoof zijn arm onder mijn hoofd zodat ik lekker lag. Het was onrustig op het schip. Er waren nog veel mensen op. De wandjes waren dun. Slapen zat er voorlopig nog niet in dus... Het was niet erg. Door het raampje hadden we uitzicht op de zee. De lange, uitgestrekte, oneindige zee. De sterren waren prachtig. De maan ook. Volle maan.
Plots was het stil, ik hoorde bladeren kraken en voor mij stond de "o zo trotse" Jane de Belleville te huilen.
Ik spreidde mijn armen en ze wierp zich erin. " Liefdesproblemen" gokte ik, ze knikte en verborg haar hoofd in mijn wollen trui. "Ik begrijp wat je bedoelt" zuchtte ik en zette me neer aan een boom in het bos. Jane keek op vanuit mijn trui en staarde in mijn ogen, ze had een meelijwekkende pruillip opgezet waar zelf de stoerste piraat geen nee tegen kon zeggen. Ik streek de haren uit haar betraande ogen en legde haar hoofd in mijn twee armen. Zoals ik altijd zo goed kon begon ik warm en zacht te vertellen over wat ik allemaal had meegemaakt, er waren delen waar je naar adem snakte maar ook wel eens een traan mee wegpinkte maar dat had Jane al genoeg gedaan. Ook Jane vertelde me iets over haar verleden. Het was een tijd stil en ze speelde met een los draadje van mijn trui.
" Je bent niet zo verwaand als ik dacht" mompelt ze onschuldig en schenkt me een waterige glimlach.
"Jij bent wel zo kattig als ik dacht" grapte ik om de stilte te verbreken.
Een enigszins geamuseerde maar verontwaardigde kreet ontsnapte uit Janes mond.
" Dit wil niet zeggen dat je mijn vriend bent" zegt ze weer op haar typische toon.
"Dat verwacht ik ook niet" zucht ik en ik vlecht mijn handen rond haar middel en leg mijn kin op op haar schouder, "Ik mis Eastred" zeg ik uiteindelijk, het was waar, en ik kon het onmogelijk ontkennen.
"Liefde hé" zuchtte Jane alsof alles daarmee uitgelegd was.
Ik mompelde instemmend en genoot van de nachtrust...
Ik kuste Lia zachtjes op haar wang. Ze draaide zich om, sloeg een arm over mijn buik en kroop zo ver mogelijk omhoog tegen me aan. Ik trok de deken helemaal over ons heen, het was zo lekker knus in de hangmat.
Mijn oogleden leken wel van lood. Ik voelde nog net dat Jack een zoen op mijn wang drukte en viel toen in slaap. Een lichte slaap. Ik lag dicht tegen Jack aan gedrukt en zijn arm lag om me heen.
---------- volgende ochtend
----------
Ik opende langzaam mijn ogen. Jack lag nog steeds naast me. We lagen nog precies zoals we in slaap waren gevallen. Ik keek omhoog. Jack had zijn ogen ook open en staarde voor zich uit.
´goeiemorgen,´ fluisterde ik.
´aaah, je bent wakker,´ zei Jack vrolijk. Hoe lang was hij al wakker?
´Kom, dan gaan we ontbijten,´ stelde hij voor. Ik knikte.
´Hoe is het me arm?´
´Kan niet beter,´ was het antwoord. Ik bekeek zijn arm. Het zag er inderdaad goed uit. En zijn been ook! Hij kon zelfs fatsoenlijk lopen en had geen steun meer nodig. We liepen naar het eetzaaltje van het schip en pakten wat brood.
Mijn nacht was verschrikkelijk gegaan. Ik wist dat ik het nu verschrikkelijk aan het verknallen was. De lange witte jurk had ik opgehangen en weggestopt. Ik lag nu in mijn geweldige vodden onder een dun oud dekentje. Snel sprong ik uit bed om te kijken of iedereen wel op het schip was. Ik ging alle kamers na. Ja iedereen was gisteravond thuisgekomen. Lia en Jack zaten al te eten. Geweldig!
Ik besloot een beetje rond te dolen door het schip. Uiteindelijk stond ik voor de Kajuit van Lucas.
Ik bracht mijn hand omhoog. Toen besloot ik er maar een grapje van te maken. "Het is je geraden dat je wakker bent anders kan je morgen de plank op." Zei ik hardop half proestend. Ik hoorde een bonk. Een kast die open en dichtzwaaide en het gestommel van voetstappen. Toen deed Lucas met een slaperig hoofd de deur open. "Mag ik binnenkomen of wou je nog verder slapen?" Lachte ik. Tegelijk begon ik al met lopen. Toen ik naar binnen stapte keek ik nog eens goed rond. "Je hebt er wel wat gezelligs van gemaakt he?" Vroeg ik toen ik rondkeek. Lucas haalde zijn schouders op. Ik ging in zijn hangmat zitten. "Zo ik moet iets aan je vragen."
~Cwen
Laatst gewijzigd door Emma op za 15 jan 2011, 09:05, 1 keer totaal gewijzigd.
Ik liep door het schip, ik heb de hele nacht niet geslapen. Ik heb wallen onder mijn ogen en ik stink. Ook voel ik me humeurig en ik heb het koud. Opeens bots ik tegen Cwen aan.
Het eten was niet erg smakelijk maar we moesten toch wát eten. Het schip werd langzaam levendig. Je hoorde nu overal gebonk, stemmen en voetstappen.
"Zullen we zwemmen?" stelde ik voor aan Jack. Hij keek me verbaasd aan.
"Maar het water is ijskoud!"
Ik knikte en ik grijnsde.
"Om even wakker te worden"
Jack knikte en we renden naar buiten.
"Hey Ayme ga je alvast eten?" Vroeg ik nog snel.
Ayme knikte en liep weg. "En wat wou je nou aan me vragen." Zei Lucas Ongemakkelijk.
"Wat zou jij doen. Als je iemand had.." Ik beet op mijn lip. "En je bent tegelijkertijd op iemand. en tegelijkertijd is er nog iemand op die persoon. En dat is een van je vrienden. Wat zou jij doen?" Vroeg ik.
Ik trok mijn knieën op.
Ik werd wakker in een hangmat. Ik was zo moe, en ik had een enorm droge keel. Ik had zeker iets te drinken nodig. Ik keek zoekend om me heen. Ik pakte wat schone kleren bij elkaar en trok ze aan.
Vervolgens liep ik het dek op. Ik keek om me heen, en liep richting de plek waar je normaal altijd soep kon halen. Om de hoek hoorde ik Cwen en Lucas praten. Mijn hart maakte een sprongetje, en ik stak mijn hoofd om de hoek.
Ze hadden allebei niets in de gaten, maar gingen door met praten. "...zou jij doen?" hoorde ik Cwen zeggen. Wat was hier aan de hand?
Ik kuchte luid om aan te geven dat ik kon meeluisteren. Ze keken verbaasd mijn richting in...
Ik sprong met een grote boog in het water. Jack deed wat voorzichtiger, met zijn been. Hij gooide zijn shirt over de reling. Ik keek in het water en griste een prachtige, perfect gevormde roze schelp van de bodem. Daar zou ik een ketting van gaan maken! Maar voor ik kon echt kon nadenken had Jack me al van achteren beslopen en met een boogje in het water gegooid. Proestend en lachend kwam ik weer boven en spetterde hem nat.
Ik klom uit mijn hangmat en mijn maag knorde, ik had bijna niets meegekregen, ik liep richting de keuken en zag Eastred. Ik rende naar haar toe. "De nacht was verschrikkelijk, al die nachtmerries, heb jij nog gevochten?" Fluisterde ik in haar richting.
