Deel 2
De felle ochtendzon schijnt door het glas in lood raam recht op mijn gezicht. Ik open voorzichtig mijn ogen en sla de dekens van mijn af. Kreunend sta ik op en trek mijn jurk aan. Ik zie Moya in bed liggen met de dekens tot over haar hoofd opgetrokken. Ik loop naar haar bed toe, terwijl de hele vloer het huis doet kraken en piepen. “Goeiemorgen lieverd.” zeg ik tegen haar, en ik aai haar over haar bolletje heen.
Als Moya de dekens langzaam omlaag trekt schrik ik, want ik zie dat ze heeft gehuild. Ze stapt uit bed en omhelst me. “Wat is er gebeurd lieverd!?” fluister ik terwijl ik haar stevig tegen me aan houdt. “Risoli, hij, hij…” verder komt ze niet. “Het is al goed, trek je kleding maar aan en ga maar in het bos spelen, ik praat wel met Risoli.” Stel ik haar gerust. “Sorry mam.” zegt ze als ze de trap afloopt. “Er is niks om sorry over te zeggen.” stel ik haar gerust, en begin te glimlachen.
Zodra Moya buiten is loop ik naar de boekenkast, en trek hem open. Risoli is nu zijn dagelijkse wandeling over het strand aan het maken, en ik moet de oude man zo snel mogelijk naar buiten laten. “Meneer, meneer…” zeg ik, maar dan hoor ik beneden de deur opengaan. “Risoli…” zeg ik. Ik haast me naar beneden toe om Risoli te begroeten, anders krijg ik problemen. Als ik beneden aankom kijkt Risoli me nijdig aan. “Wat doe jij hier nog!?” zegt hij, alsof ik gisteren heb verteld dat ik ga verhuizen.
Door de ogen van Risoli
Regina staart me aan alsof ik iets heel vreemds heb gezegd. Ze kent hier de regels, ze mag hier gratis overnachten met haar dochter als ze voor me werkt en zich aan de regels houdt, en dat laatste heeft ze niet gedaan. “Voor twee uur vanmiddag wil ik dat jij en je dochter vertrokken zijn, doe geen moeite om te smeken. Jij hebt mijn gezag ondermijnt, en de regels gebroken, je kunt gaan.” zeg ik bot en emotieloos. Als ik de trap op loop sta ik nog even stil en kijk haar aan. “En de oude man… Ik zal wel voor hem zorgen..”.
Risoli loopt rustig verder de trap op, en na enkele minuten sinds hij boven is hoor ik het geschreeuw en gejammer van de oude man. Eerst ben ik in shock, maar ik weet dat ik en Moya zo snel mogelijk naar een andere stad moeten, zo snel als we kunnen. Ik pak negen goudstukken uit de kassa en een fles water uit de kast, daarna verlaat ik het gebouw zonder enig geluid. Ik ren naar het bos toe om Moya te zoeken, maar ze zit nog rustig bij de fontein op het plein.
“Kom mee Moya, we moeten weg hier!” zeg ik terwijl ik haar aan haar arm mee sleur. Moya reageert verbaasd en zegt geen woord, we lopen stil door het bos heen, opzoek naar een andere woonplek. Als we een paar mijl verderop zijn stopt Moya met lopen en kijkt me verdrietig aan. “Mama, ik heb beer niet meegenomen…” zegt ze met een pruillip. Ik kan wel zeggen dat ik een nieuwe voor haar koop, maar dat kan ik niet, we zijn zo arm als het maar kan. Toch besluit ik een leugentje om bestwil te doen. “Uh, ik koop wel een nieuwe voor je, een mooiere beer.” Stel ik haar gerust. We lopen samen rustig verder als Warnfields verschijnt aan het einde van het bos. “Daar gaan we wonen, lieverd, daar is ons nieuwe thuis.” zeg ik, en omhels haar innig.
Update volgt, ik laat de poll nog even staan 
... Reactie's a.u.b 
!
Iig bedankt 
?
Ik vind het nu al leuk 
?
!
