Ik werd wakker van gehuil. Ik open mijn ogen en zie dat Castle huilt. Snel pak ik haar op en wieg haar rustig heen en weer. Het helpt een beetje dan. Ze lijkt nog altijd wat te willen, ik had geen idee wat. Ik hoopte dat iemand me dat even kon uitleggen!



Catrijn

Heel voorzichtig werd ik wakker.
Ik lag nog steeds met mijn hoofd op Cowl's buik. Ik ging voorzichtig recht overeind zitten en schudde Cowl wakker. "Cowl we moeten gaan. We gaan de vrouw van Tom nog ontmoeten." Cowl knikte en ik trok mijn kleren weer aan. Cowl deed het zelfde en samen liepen we weg. Toen we bij de herberg aankwamen hoorde ik Castle huilen. "Ze heeft honger." Murmelde ik tegen Catrijn. Ik liep verder en pakte mijn spullen. Ik riep iedereen weer bij elkaar en samen vertrokken we weer. Ik ging op Snow zitten met Catrijn en Castle voor me. We begonnen te lopen. De route die Tom me had gegeven. Cowl liep naast me en hield mijn hand vast. Ik voelde mijn lieve kleine baby zachtjes schoppen. "Rustig maar mijn schat." Mompelde ik. Zachtjes aaide ik over mijn buik. In mijn hoofd noemde ik namen op. Rosalie...Rose...Rosa. Ik wou tenminste iets met de R en de O. Rosalie was wel mooi.
"Cowl,Als we een meisje krijgen...Kunnen we haar dan Rosalie noemen?"

~Liz Red~

"Castle, stil alsjeblieft!" Smeek ik wanhopig, Castle kijkt me even aan, maar huilt al snel weer door. Ik laat mijn hoofd op het kussen vallen en kreun. Waarom kan ik geen kinderen opvoeden? Ik ben gewoon een vreselijk slechte moeder, "Castle! Houd nou een op met dat gejammer!" Grom ik tegen mijn kind. Castle is opslag stil, verwonderd kijkt ze me aan. Ik aai over haar hoofdje, "je kan wel stil zijn." Prevel ik terwijl ik mijn lippen tegen haar voorhoofd druk.
"Je bent een grote meid hé!" Fluister ik. Castle schiet plots in de lach, ze had de slappe lach te pakken, haar lach klonk vrolijk en hij was behoorlijk aanstekelijk. Ik lach mee, Castle was een aparte meid, net als ik. Castle was mijn dochter, helemaal van mij!



~Catrijn~

We hadden lang doorgereden. Maar toen we een pad begonnen te volgen drong de zoete geur van versgebakken brood en alcohol onze neus binnen. Ik spoorde iedereen aan om sneller te lopen. En ja hoor we waren er. Het was een grote stad. Er kwamen twee mensen aangesneld om het paard aan te nemen. Ik pakte de Hand van Finnick en Emilyth stevig vast. Finnick pakte Cowl's hand stevig vast. We werden per direct naar de koning geleid. Ik stapte naar voren. Na het gesprek met Cowl's vader had ik wel wat ervaringen met koningen. Ik boog voorzichtig. "Goedendag,Heer. Wij zijn hier gekomen voor een nieuw leven en een simpel onderdak. Ik heb twee kinderen. Catrijn hier..." Catrijn stapte nerveus naar voren met Castle. "Is kort geleden bevallen van deze schat met de naam Castle. Ons oude dorp is afgebrand. Wij zullen ons spoedig genoeg gelijk maken met de rest van de bevolking. Wij hebben veel meegemaakt. Een troep mensen heeft ons land aangevallen." de koning stak zijn hand op.
"Uw verzoek word ingewilligd. Morgen heeft u vier huizen tot uw beschikking." Ik draaide me om. Hoe gingen we dat doen...Hmmm. Cleo en Rory konden samen met Catrijn in een huis wonen. Cowl,Ik,Finnick,Emilyth en Rosalie konden samen. Enn Craziya kon vast wel alleen wonen. En dan konden Xander en Katrien samen een gezin stichten in het laatste huis!!
"Danku heer." Zei ik voorzichtig. We verlieten het kasteel en gingen naar de herberg. Ik vertelde mijn in mijn hoofd gemaakte indeling en iedereen stemde er mee in. We gingen weer naar de herberg en namen weer twee kamers. Moeite om de koffers in te pakken namen we niet. We gingen allemaal direct slapen..

~Liz Red~

Ik zag dat ze waren aangekomen in de stad, ze gingen naar een herberg ze vielen gelijk in slaap.

Ik liep naar het kasteel, en liep naar de koning met Illya. Ik buigde voor de koning, ik wil dat u hun goed verzorgd ik sluit me aan bij die groep en ik zal zorgen dat hun niks overkomt zei ik. Hoe durft u mij zo aan te spreken : schreeuwde de koning opeens, ik schreeuwde terug : hoe durft u ons zo aan te spreken!, ik ben hier met mijn vrouw. Mijn vrouw Illya prinses van het geestenrijk, en ik sinds kort de kroonprins. Riep ik, zijn blik verstijfde, het spijt me, het spijt me , riep hij gelijk, ik zal uw als vorsten behandelen en uw vrienden ook !! Nee dat wil ik niet, onderbrak ik hem , zij mogen niet weten van het koningschap in het geestenrijk! Hij knikte, dat blijft onder ons zei hij en hij ging weer zitten. Ik wil wel een ding , zorg dat al mijn vrienden een eigen huis hebben en ik en mijn vrouw wil ook een huis. Hij knikte. Illya en ik liepen hand in hand weg , richting het marktplein

Tom--

De rook in de lucht de drukte van mensen, dit was duidelijk een industriewijk.
Ik haatte het, maar vond het ook fascinerend.
Al een geluk was er een woud gelegen naast de stad.
Daar zou ik gaan jagen want we zaten in armoede.
" We boffen dat we zomaar huizen krijgen" joelde Liz en zette de kinderen op
het bed.
Ik knikte, het was wonderbaarlijk, " weet je zeker dat het gratis is" vroeg ik verbaast
ze haalde haar schouders op " zo leek het toch" mompelde ze.
Plots hoorde ik geklop aan de deur.
" Kom maar binnen !" riep ik en hoorde hoe de deur openging.
een formeel geklede man stapte binnen en begon op een
lijzige toon te praten.
" De koning heeft vier huizen voor u geregeld zoals u gevraagd had"
Vrolijk sprong ik op en neer, eindelijk een huis ...
" ... dat maakt dan vijfhonderd goudstukken" voegde hij er aan toe.
Ik schrok, het was niet gratis, en we konden het ons niet veroorloven
" hoe bedoel je" begon Liz " ik dacht dat we het kregen"
de man schaterlachte en brak ons af.
" nou, dan niet" hij sloeg de deur dicht en liep met grote passen weg.

Ik zakte neer op een stoel.
ik moest snel werk vinden ...

-Cowl-

Ik trok mijn knieën op en sloeg mijn armen er omheen. Ik dacht dat ik het zo mooi had geregeld. Ik wist niet dat hij er echt geld voor zou vragen! "Hallo...Liz." Ik draaide me angstig om. Eve stond in de deuropening met een zak goudstukken. "Ik hoorde van je geldprobleempje." Zei ze gemeen. Cowl stond kwaad op. Het litteken op mijn buik begon te prikken. "Heb jij dit veroorzaakt Eve??" Vroeg ik zachtjes.
Eve knikte. "Ik wil ook wel eens een lolletje hebben. Je krijgt deze zak met goud. Vijfhonder. goudstukken. Dan krijg ik hem." Ik dacht dat ze naar Cowl zou wijzen maar ze wees naar...Finnick. "Nooit!!" Schreeuwde Cowl en ik tegelijkertijd. "Met haar ben ik ook wel tevreden." Ze wees naar Emilyth. "Luister Eve! Jij krijgt niemand uit dit gezin!!" Zei ik kwaad. "Best,Je zal binnenkort nog horen van me." Ze wierp de zak in het midden van de kamer. Emilyth rende er naartoe en pakte hem op. Eve was al verdwenen. Ik trok de zak open. "Tweehondervijftig." Zuchtte ik. Dat is maar de helft!!
Maar Cowl hing al uit het raam. "Meneeer!! We nemen Twee huizen!!!!" schreeuwde hij. Even later beende de Chagerijnige man weer naar binnen. We kregen twee sleutels overhandigd en twee aktes.
Ik riep iedereen bij elkaar. "We hebben twee huizen. We zullen met zijn allen samen moeten werken voor de derde en de vierde. We moeten Tweehonderdvijftig goudstukken bij elkaar rapen." Ik heb mijn eigen baan al bedacht." Zei ik hardop. "Ik ga in het naaihuis werken als naaister." Cowl klopte op mijn rug. Ik zag iedereen mompelen en nadenken. "Ik word kindermeisje." Zei Katrien voorzichtig. Ik knikte.

~Liz Red~

500 goudstukken?! Die man dacht zeker dat we konden toveren! Ik schudde mijn hoofd. Het was hier dus niet perfect. Dat werd een hoop zingen. Rory pakte mijn hand en knikte me bemoedigend toe. We liepen naar het plein. Het was een grote stad. Op hoop van zegen dat we íets bij elkaar konden rapen.
Ik zette een willekeurig liedje in en rory ging rond voor geld. 23 goudstukken en een paar zilverstukken. Geweldig.... Ik liet het zien aan de anderen.

-Cleo

Ik ging even de straat op. Niet dat ik de weg kende, maar goed. Ik had ooit van mijn broer over deze stad iets gehoord, ik heb geen idee meer wat het was maar dat doet er niet toe.
Ik liep door een winkelstraat waar het normaal druk zou zijn, het is nu echter etenstijd en er liep bijna niemand. Ik keek opzij en zag mijn spiegelbeeld in het etalage raam, toen ik mijn naam hoorde.
"Xander! Xander Loon!" Riep een man. De man wenkte me vanuit een steegje naast de bakkerswinkel. Ik liep snel het steegje in.
"Jevon!" Riep ik verbaasd. "Hoe kom jij hier?" Jevon is altijd een vriend van onze familie geweest. Hij was maar een paar jaar ouder dan ik en mijn broer. Het was een man met een goed hart, maar wat veel niet wisten is dat hij best wat connecties had, en dan bedoel ik niet zomaar vrienden.
"Lang verhaal, ga ik je nu niet allemaal uitleggen." Zei hij. "Hoe ist ermee?"
"Luister, ik heb eigenlijk best een probleempje." Vertelde ik. Ik vertelde over de huizen en over het geld tekort.
Jevon begreep me, maar wat kon hij doen? Vast niet veel.
"Xander, ik help je." Zei hij met een klop op mijn schouder. "Ik zie je vannacht om 1:00 achter de oude kerktoren." Jevon liep weg. Ik rende naar de herberg.
Moest ik dit vertellen? Nou, ik hield het voor mezelf, nu nog wel. Ik wil de andere niet blij maken met niks, en ik moet en zal ze helpen!

{ xander loon }

Ik hield de handen van Cowl vast. We zaten hier middenin industrie terrein. Niet fijn dus. De huizen die we konden krijgen lagen dicht aan het marktplein en dichtbij het naaihuis. "Als we flink doorwerken dan kunnen we die Tweehondervijftig goudstukken te pakken krijgen. Ik legde mijn voorhoofd tegen het zijne. "Misschien kan Tom nog wat regelen." Fluisterde ik. Als geroepen stak Tom zijn hoofd door het raam. "zocht je me??" Vroeg hij. Ik knikte. "Kan je een kleine vijftig goudstukken voor me regelen??" Vroeg ik. "Ja hoor." Zei Tom opgewekt. Hij verdween weer. Xander kwam terug. "Niks gevonden." Zei hij.
Ik zuchtte. Cleo had 23 goudstukken te pakken gekregen. Ik had nog een paar miezerige kopermuntjes en twintig zilverstukken. "Het lukt wel. Op een dag hebben we die tweehondervijftig goudstukken!!" Probeerde Cleo ons de moed in te praten. Ik legde mijn hoofd tegen de muur. Een baby en zoveel stress was nou niet bepaald goed voor me. Ik voelde Cowl's armen om me heen. "Cleo heeft gelijk.. Het lukt ons wel. Rustig Liz Concentreer je nou maar op de baby." Suste hij me.
Ik knikte. Voorzichtig ging ik op bed liggen.

~Liz Red~

Plots voelde ik een steek.
"Excuseer," fluisterde ik en ik rende naar buiten. Ik gaf over in de bosjes. Vreemd. Ik liep weer naar binnen.
"Wat is er, je bent bleek!" zei Rory. Ik schudde mijn hoofd.
"het is niets."
We gingen verder overleggen over het geld.
"Ik ga wel zingen in een herberg," opperde ik. "Dat verdient vast wel goed."

-Cleo

Ik ging snel op zoek naar 50 goudstukken , ik maakte me onzichtbaar en liep naar een kroeg ik zag een dronken soldaat zitten en ik pakte het zakje 47 goudstukken dat was Rogier genoeg. Illya en ik liepen naar Liz we klopten aan. Cowl deed open we keilen naar binnen ik gooide het zakje goudstukken naar Liz en ze ging het tellen. 49 riep ik...ze telde het nog even goed na.en het waren er gewoon 47.

"Jongens ik moet jullie aan iemand voorstellen" riep ik. Illya stapten naarvoren met haar mooie zwarte haar voor een van haar ogen. Dit is mijn vrouw, en zij is de liefste van de hele wereld. Ik gaf haar een zoen. " hallo ik ben Illya " zei ze met haar zoute stem die voor mij als muziek in mijn oren klonk. Ze gaf iedereen een hand, en stelde haar eigen netjes voor.

Illya en ik pakte allebei een zetel en gingen zitten. "Wat is het plan" vroeg ik.


Tom--

Meteen nadat ik het huis binnen kwam begon Castle te huilen, ik legde haar in een wiegje en gooide mezelf op de bank. Ik hoorde wat mensen overleggen, ietgs van te weinig geld?
Nuja, het kon mij even niks schelen, ik was dood moe, ik had eigenlijk nog niet de kans gehad om te gaan slapen sinds de bevalling van Castle. Ik trek een kussen over mijn hoofd, ik hoor daardoor het gehuil van Castle minder. Gelukkig zak ik snel weg in een rustige slaap.



~Catrijn~

"Ik heb je even nodig Katrien." Zei ik tegen haar. Ik liep naar boven en ze volgde me. We gingen naar onze kamer die niet heel groot was. Ik nam plaats op het bed dat onder het raam stond. Katrien kwam naast me zitten.
"Wat is er?" Vroeg ze nieuwsgierig. Ik vertelde haar over Jevon en dat hij ons wellicht kon helpen.
"Wauw, dat zou....." Begon Katrien, ze greep met haar handen naar haar hoofd. "Oh! Xander ik moet overgeven!"
"Euh, hier!" Riep ik snel, ik duwde het raam open. Katrien sprong op het bed en kotste uit het raam.
"Heeey! Gatverdamme!" Riep een boze man vanaf de straat.
"Sorry noodgeval!" Riep ik terug. Ik liep naar beneden en haalde een glas water voor Katrien.
"Gaat het weer een beetje." Vroeg ik bezorgt. Ik legde mijn hand op haar been.
"Ja, dankje." Zei de kortaf. "Heb je hulp nodig vannacht?"
"Nee blijf jij maar hier, ik wil niet dat je nog zieker wordt." Zei ik. "Ik ga om 11 uur mijn spullen klaarleggen en dan ga ik langzaam aan naar de oude kerktoren. Daar wacht ik op klokslag 12."
"Doe je alsjeblieft voorzichtig?" Vroeg Katrien huiverig. "Er mag niks met je gebeuren hoor!"
"Haha, het komt goed schat." Zeg ik. "Ik ga proberen om ons hieruit te slepen."
Katrien ging in bed liggen want ze was echt niet lekker, ik bleef nog even bij haar zitten tot ze sliep.
Toen ik naar beneden liep hoorde ik de kerktoren, 10 slagen dus het was nu 10 uur.

{ Xander Loon }

Het was laat in de middag en ik slenterde over straat,
we boften van de 250 goudstukken maar ik vreesde voor het ergste,
wat wilde Eve, ze zou ons het geld niet zomaar gegeven hebben ...

Ik hoorde eer geschreeuw en keek voor me,
haastig spron ik opzij toen een paardenkar rakelings langs me reed.
Met een harde knal raakte hij de vrouw achter me.

Mensen schreeuwden en schrokken.
De vrouw kreeg een harde stoot tegen haar borst
en viel achterover tegen haar rug.
ze hapte naar adem maar haar greep verslapte.

Mensen groepeerde rondom de vrouw maar niemand hielp ...
In aller ijl sprong ik naar voren en knielde naast de vrouw neer.
" denk gewoon dat het Liz is ..." mompelde ik tegen mezelf en drukte mijn mond
op de hare en blies, haar borst ging op en en neer, na een tijdje snakte ze naar adem.
Mensen gilden en riepen "ze leeft" ik zuchtte, dat was nipt.
De wonde op haar been was behoorlijk vuil, ik nam uit mijn
zak wat alcohol en drukte het tegen de wond aan.
Ze beet op haar lip maar glimlachte " dank je" mompelde ze en omhelsde me.
" geen dank" grijnsde ik en liep verder.

Met mijn handen in mijn zakken slenterde ik over straat.
Ik voelde iemand op mijn schouder tikken en draaide me om.
Een chique geklede man lachte vriendelijk en schudde me de hand.
" Dat was een knap staaltje geneeskunde" mompelde hij bewonderenswaardig.
Ik haalde mijn schouders op maar hij sloeg zijn arm om me heen en zei
" Wat dacht je ervan om in mijn zaak te komen werken ..."
ik spitste mijn oren en vreugde raasde door mijn lijf.

-Cowl-

Ik omhelsde Illya voorzichtig.
"Nog een toekomstige Mama zie ik." Zei ik vriendelijk tegen haar. Ze glimlachte naar me. Meteen snapte ik waarom Tom voor haar had gekozen. Haar ogen straalden gewoon wanneer ze lachte. En ze was aardig. "Je ruikt lekker Illya." Murmelde ik. Ze rook een beetje naar Seringen.
Illya grinnikte. Ineens besefte ik dat een normaal mens haar nog nooit had geroken.
Ik besefte me ineens dat Xander en Cowl weg waren. "Katrien heb je Xander gezien?" Vroeg ik aan haar. "Hij is beneden." Antwoordde ze. "Catrijn..." Begon ik. "Hij is wandelen. " Katte ze me af. Ik wreef in mijn ogen. Ineens voelde ik een scherpe steek in mijn buik en ik voelde iets nats langs mijn been lopen. "Het is begonnen.." Prevelde ik. Ik voelde nog een steek in mijn buik. "Cowl..." Murmelde ik. Ik voelde nog een steek en ik gaf een zachte gil. Katrien kwam binnenrennen en loodsde me naar het dichtbijzijndsde bed. "Cowl!!" Krijste ik nog een keer.

~Liz Red~

K werd wakker van geschreeuw, Liz!! Liz had weeën! En nu nog maar liefst!
Ik gris Castle uit haar wiegde en sprint naar het huis van Liz, daar zet ik Castle neer als ik binnen kom. Ik hol naar de kamer wat het geluid vandaan kwam.

Ik hoorde gegil en snelde naar het geluid toe. Oh nee! Liz! De vliezen! Katrien had haar op bed gelegd.
"Cowl!" gilde Liz. Ik pakte haar hand.
"Ik weet niet waar hij is, maar geen zorgen. Wij zijn bij je," stelde ik haar gerust. Ik wendde me tot Rory. "Ga Cowl zoeken!'
Rory knikte en rende het donker in.
"Kom op Liz, je hebt dit al eens eerder gedaan. Je kan het!'

-Cleo
-----------------
V Nako verzon het

^
-----------------------------------
katrien ligt nog steeds zelf ziek op bed
-----------------------------------

De man loodste me naar een oud kruideniers winkeltje.
Ik keek rond en zag overal potjes met kruiden staan.
" Kraaienpoten korrels" las ik, " dat werkt toch niet " mompelde ik.
de man haalde zijn schouders op, " als de klant het maar geloofd" zuchte hij.

Hij zette zich op een stoel en kreunde
" Wat dacht je er van om voor mij te werken"
Ik twijfelde, deze zaak zag er niet bepaald legaal uit
en het leek alsof er al jaren geen klanten meer waren geweest.
" drie bronsstukken per dag" zei hij overtuigend.
" maak er vijf van en we hebben een deal" zei ik wantrouwig.
Na wat onderhandelingen hadden we een afspraak.

Fluitend ging ik naar huis, ik had dan wel een onderbetaald loon
maar het was beter dan niets.
éénmaal aangekomen in de herberg hoorde ik een kreet en zag ik dat Liz naar buiten
werd geduwd door een kwade herbergier.
" waag het niet jong te werpen in mijn herberg" schreeuwde hij.
Ik schrok, ging Liz bevallen snel liep ik naar haar toe, ze viel in mijn armen.
We moesten snel naar het huis.

" houtbeendersdreef derde huis" mompelde ze.
snel greep ik een paard van de stal en trok Liz erop en begon te rijden.
ik hoorde nog hoe de herbergier "DIEFSTAL" schreeuwde maar het deerde me niet.
De huizen werden vuiler en kleiner.
"Hier is het" schreeuwde ik toen we bij een half afgebrande stal aankwamen.
Was dit het ...
Was dit ons huis.
Liz kermde, snel loodste ik haar naar binnen ...

-Cowl-