Er begon een grote sneeuwstorm. Lachend en gillend renden Rory en ik hand in hand terug naar de herberg. Helemaal wit van de sneeuw stonden we binnen. De waard keek ons chagrijnig aan. We zwaaiden naar hem en renden naar boven, naar onze kamer. Ik hoorde gekreun uit de kamer van Catrijn. Ik zei Rory dat hij alvast door moest lopen en ik liep zonder te kloppen de kamer van Catrijn binnen. Ze lag met een bezweet hoofd op bed en met een vertrokken gezicht. Ze lag iets te mompelen.
"Catrijn! Gaat het wel met je?"
Ik ging snel naast haar bed zitten en pakte haar gloeiende hand vast. Ze knikte. Maar ik kon wel zien dat ze loog.
"Catrijn je MOET vertellen wat er is. Dat is heel belangrijk nu! Anders breng je jezelf én de baby in gevaar!"
"Rib," fluisterde Catrijn moeilijk, "doet zo'n pijn."
Vast gebroken. Oh nee!
"Ik weet dat je het niet wil maar we moeten nu naar een dokter. Echt!"
Catrijn schudde verwoed haar hoofd. "Nee!"
Ik haalde Rory op en vertelde hem het verhaal. Hij knikte. "We moeten naar een dokter"
"Nee!" Ik gilde het haast uit. Ik had een hekel aan dokters, en dadelijk haalde hij mijn baby weg! "Nee!" Herhaalde ik, deze nee klonk krachtiger dan de vorige. "Ik ga niet naar de dokter! Mijn rib geneest vanzelf. Maak je geen zorgen, oké! Anders voel ik me zo'n last, en ik ben dat al." Cleo keek me boos aan, "je bent geen last, Catrijn, echt niet!" Ik rolde met mijn ogen, "ik ben een vreselijke last geef nou maar toe!" Sis ik. Ik draai me om zodat ik met mijn rug naar Cleo toe lag. Cleo legde haar hand op mijn schouder, ik schudde hem eraf. "Ik ben een last" Herhaal ik.
Ik hoorde wat geschreeuw vanuit Catrijns kamer. Ik liep er naar toe. Cowl was inmiddels vredig aan het slapen. Dat kon ik maar beter zo laten. Ik liep de kamer in en zag Cleo en Rory bezorgt naar Catrijn kijken. " Wat is er aan de hand." Vroeg ik bezorgt. Cleo duimde naar Catrijn. " Rib gebroken." Zei ze angstig. Ik liep naar haar toe. " Catrijn. Wat ik zometeen ga doen dat kan pijnlijk zijn." Zei ik. " Maar het moet. Cleo in mijn kamer ligt een rol verband,pak jij die even. En wees alstjeblieft stil. Cowl en de Kinderen slapen." Cleo knikte en liep snel weg. Ze kwam twee tellen later terug met de rol. Ik wikkelde hem strak om Catrijns middel heen. Ze kreunde zachtjes. " Sorry,Sorry." Zei ik snel.
Maar botsplinters zouden de baby kunnen beschadigen!! Ik legde Catrijn weer neer. " Het kan nog wel even duren. Maar als ik naar de grootte van haar buik kijk. Bevalt ze overmorgen." Dat laatste fluisterde ik. In de hoop dat Catrijn het niet hoorde.
Overmorgen al! Wow! Dan was die rib nog lang niet genezen.
"Is dat gevaarlijk met die rib," vroeg ik zachtjes. Liz haalde haar schouders op.
"Ik weet niet hoe erg het bot er aan toe is, dat weten we pas over een paar dagen..."
"Ik zal de waard maar even waarschuwen," fluisterde ik en ik rende naar beneden. De waar stond achter een soort barretje.
"Meneer de waard, wij logeren hier maar mijn vriendin is zwanger en ze gaat binnenkort bevallen en we kunnen nergens anders heen dus..."
"WAT?!" onderbrak de waard me, "BEN JE HELEMAAL GEK GEWORDEN? MIJN KAMER BEVUILEN MET ZO'N VIES KIND! NIET HIER!"
Er kwam snel een vrouw aangehold en pakte de waard bij zijn arm vast.
"Rusitg nou lieverd. Alsjeblieft! Hier kunnen zij toch niets aan doen?"
Ze richtte zich tot mij.
"Analicia. Als ik ergens mee kan helpen zeg je het maar," zei ze vriendelijk. Ik haalde opgelucht adem.
"Bedankt mevrouw! Maar ik denk dat we het wel redden," ik rende weer naar boven.
Liz deed het voorzichtig, ik wist dat, maar het deed zo'n pijn! Ik bijt op mijn lip, maar een zachte kreun ontsnapte toch.
Liz fluisterde iets naar Cleo, ik verstond het niet. "Mag ik slapen?" Kreun ik. Liz knikt maar blijft wel zitten.
Ik sluit mijn ogen, maar de slaap komt maar niet. Ik kreun weer, ik voelde mijn rib, ademen deed wat pijn. Maar wat minder erg. Ik probeer rustig te blijven, maar ik voel mijn kind schoppen. Weer kreun ik.
"Wat is er?" Vraag Liz bezorgt.
"De baby ligt niet stil! Hij of zij schopt de hele tijd!" Kreun ik.
'Dat is een goed teken Catrijn! De baby is springlevend. Je lieve kleine schopperd. Mag ik??' Catrijn knikte. Heel voorzichtig legde ik mijn oor tegen de buik van Catrijn aan. Ik hoorde een paar zachte klopjes. Catrijn kreunde zachtjes. " Je draagt een schat binnenin je." Ik kwam weer overeind. Dat stomme korset van me moest los!! Ik trok de touwen los en gooide het ding kwaad in een hoekje.
Ik legde mijn handen rond mijn buik. Die was ook behoorlijk bol. Ineens besefte ik het me. Het overgeven. Mijn buik. " IK OOK!" Krijste ik. Vrolijk als wat begon ik door de kamer te springen. Cleo hield ineens mijn schouder vast. " Wat jij ook?" Vroeg ze nieuwschierig. " Ik ben ook zwanger." Zei ik vrolijk. " Dit moet Cowl weten. COWL COWL!!" Ik rende snel weg om vervolgens Cowl door mekaar te schudden en tegen hem te schreeuwen. " COWL,COWL,IK BEN ZWANGER!!" Emilyth schoot overeind en Finnick viel uit bed. " MAM! KRIJG IK EEN ZUSJE?? OF EEN BROERTJE??" Vroeg Emilyth vrolijk. Ik schudde mijn hoofd er haast af zo vrolijk knikte ik. Ik trok Cowl uit de stoel en deed een vreugdedansje door de kamer. Waardoor ik al snel weer brakend uit het raam hing. Te opgewonden.
Mijn ogen schieten open en ik spring uit bed.
Door mijn haast en spoed struikel ik over mijn deken
en haal ik mijn kin open aan het wandkastje.
" Een baby" schreeuw ik opgewonden.
Liz vliegt me om de armen en slaat haar benen om me heen.
Ze woog inderdaad zwaarder als de tijd ervoor.
Hartstochtelijk kus ik Liz op haar lippen.
" Pas op voor het kindje" grinnikt ze, ik grijns.
Voorzichtig leg ik Liz op de matras en ontbloot haar buik.
Haar lichtgebolde buik liet me gloeien van binnen, een kindje
vreugdetranen prikten in mijn ogen, ik streek met mijn
handen over de buik en fluisterde zoete woordjes.
het geluk kon niet meer op ...
Liz was zwanger! Wauw! Catrijn lag kreunend op bed. Ik streelde over haar hoofd.
"Probeer maar wat te slapen, oké?"
Ik ging naar de kamer van Liz en Cowl. Emilyth, Finnick, Cowl en Liz stonden dansend in de kamer. Ik grinnikte. Emylith kwam naar me toe en trok me ook mee.
"Mama is zwanger," zei ze grijnzend.
"Gefeliciteerd! Wil je een zusje of een broertje?"
"Een zusje!" kraaide Emylith. Samen met Emylith danste ik in het rond.
Ik hoor gejuich vanuit de andere kamer, Cleo zei dat ik maar wat moest gaan slapen.
Ik ril, ik had het koud. Ik trek de deken haast tot over mijn neus. Mijn kindje wil blijkbaar ook niet gaan slapen. Hij of zij blijft maar draaien!
Wat ik vanuit het gejuich kon horen was dat Liz zwanger was. Ik kon niet geloven dat zij daar zo blij mee was. Ik vond kinderen wel leuk, maar om zelf kinderen te hebben.
Ik kuch, mijn baby blijft maar draaien, het deed zo'n pijn. "Blijf nou liggen!" Kreunde ik.
Ik stond nog steeds te piekeren.. Ik wou wel weglopen, maar hun zouden me gaan zoeken. Ik bijt op me lip, zo hard dat ik bloed proef.
Liz was een elf, hoe lang duurde die zwangerschappen? 2 dagen? Dat klonk me logisch in de oren. Ik hoopte dat Liz eerder zou bevallen dan ik. Dan kon ik de benen nemen zodra het kind geboren was!
Ik wrijf zachtjes over mijn buik, in de hoop het kindje te kalmeren. Het leek een beetje te werken. Hij of zij draaide wat minder. Ik vroeg me af wanneer ik zou bevallen. Ik hoopte pas over een maand ofzo. Ik wist niet hoe lang ik zwanger was. Misschien wist Liz het wel.
Ik draai me voorzichtig op mijn zij. Ik kon de slaap niet vatten.
Ik pak mijn onderjurk en wurm me er voorzichtig in. Daarna pak in mijn shirt, deze ging wat moeiijker, maar dat maakte me neit uit.
Moeizam kwam ik uit bed. Ik voelde me echt enorm! Ik liep een paar keer te ijsberen, mijn kindje begon daardoor weer te springen in mijn buik. Zou hEt als het geboren was ook zo'n stuiterbal zijn? Ik vroeg me nog steeds af of het een jongen of een meisje zo worden. Ik hoopte dat het geen tweeling was, in iedergevaL. Voorlopig leek HEt daar niet op. Maar het kon wel. Maar hoe moest ik dan in hemels naam 2 kinderen opvoeden?! Ik wist dat 1 kind al moeilijk zou worden. Ik duimde maar voor 1 kind. Ik voel dat ik het bloedheet kreeg, maar ik bleef gewoon door ijsberen. Mijn kindje gaf een trap. “Blijf nou liggen!” Kreunde ik. Ik voelde elke beweging, en elke beweging deed pijn. Het liefst zou ik het kind uit mijn buik halen, ik kreeg vreselijke buikpijn van hem of haar!
Ik legde mijn hand op die van Cowl en mijn andere hand legde ik op zijn wang. Er blonken vreugdetranen in onze ogen. Ik trok mezelf omhoog en kuste Cowl. Ik liet hem weer los en keek hem aan. " Overmorgen." Fluisterde ik. Cowl knikte. Ik legde mijn handen op mijn buik. Wat ik alleen niet snapte was waarom mensen altijd zo geweldig klaagten na een zwangerschap. Ik was weer prachtig dun na mijn bevalling. ik besefte dat het weer zo een elvenkwaaltje was.
Cowl legde zijn hoofd op mijn buik. Ik aaide met mijn hand over zijn haar. Ons perfecte gezinnetje.
Er vloog een zit vogeltje door het open raam. Het ging op een plankje zitten en begon vrolijk te fluiten.
Ik verliet de kamer en liet het gezinnetje even alleen. Rory zat buiten naar de sneeuw te staren. Ik plofte naast hem neer en pakte zijn hand vast.
"Ze krijgen allemaal een baby," fluisterde ik. Rory knikte en keek me aan.
"Jij wil er ook een hè?"
Ik knikte en mijn hoofd werd rood. Rory pakte me vast en drukte me tegen zich aan.
"Ik ook al heel lang," fluisterde hij. Ik keek hem lachend aan.
"Echt waar?"
"Ja. Maar ik durfde niet. Ik wist niet wat jij er van zou vinden."
Ik gaf hem een veelbetekenende zoen.
"Stukje wandelen?" vroeg hij vrolijk. Ik knikte en hand in hand liepen we richting het bos.
De sneeuwbuien waren gaan liggen, heel de omgeving lag wel onder een laag van 40 cm sneeuw.
We maakten er het beste van. Dicht tegen elkaar geplakt wandelde we terug in de richting van de herberg. Die zag er erg mooi uit onder de dikke laag sneeuw. Heel het dorpje had iets speciaals.
Het was een drukte van jewelste, Cleo sprong vrolij
samen met onze dochter en Finnick joelde van geluk.
" Hoe zit het met de trektocht" vroeg ik Liz om
orde op zaken te stellen.
" Het is beter dat je daar bevalt dan hier, niet" mompelde ik.
Ik wou zo snel mogelijk in de stad aan komen,
een nieuw leven beginnen met een nieuw kindje ...
plots hoorde ik ferme kreten, Catrijn gilde het uit.
Wat was er aan de hand ...
Ik hoorde gegil uit de herberg. Snel renden Rory en ik terug. Het gegil kwam van Catrijn! Ik stormde haar kamer in, Liz was er al. Ik knielde naast het bed neer.
"Het komt!" pufte Catrijn. Dat was vroeg! Ik pakte Catrijn's hand.
"LAAT HET STOPPEN," krijste Catrijn.
Ik pakte Catrijn's hand.
"Doorzetten Catrijn. Gewoon doorzetten! Dan komt het goed. Je kan je niet verzetten tegen de pijn dat helpt niet. De baby komt er nú aan!"
Catrijn knikte en gilde weer. Ze kneep mijn hand helemaal fijn. Ik vroeg Liz om water en doeken en vroeg of ze de vrouw van de waard wilde halen.
"Je kan het Catrijn! Je kan het!" moedigde ik haar aan.
Ik hoorde het gekreun van Catrijn. Ik stond op. Voorzichtig liep ik naar Catrijn. "Catrijn,De weeën! Het is begonnen. Je bent aan het Bevallen." Fluisterde ik. Snel loodsde ik haar naar het bed. " CLEO,AANTREDEN! ONMIDDELIJK!" Cleo kwam angstig binnenrennen. " Nu al?? ' Vroeg ze verbaasd. Analicia Kwam binnenrennen. Dat was de vrouw van de waard toch. " Ach gut. De arme schat. kan ik iets doen?" Vroeg ze bezorgd. Cleo legde het uit. " Catrijn pak mijn hand ik zal vervangen voor man. Knijp mijn hand maar helemaal fijn. Schreeuw alles bij elkaar. Maar raak niet in paniek." Fluisterde ik. Catrijn kneep angstig haar ogen dicht. Cleo kwam aanrennen en trok Catrijn's kleren los. " Catrijn rustig. Er zijn alleen maar meiden in deze kamer." Suste ik haar. " Catrijn. Probeer is een keer te persen." Zuchtte ik.
Ik vond het eng, doodeng. Ik gilde en kneep hard in Liz' hand.
"Catrijn, probeer te persen."
Ik beet op mijn lip een probeerde het, "goed zo, Catrijn! Je kunt het!" Moedigde Liz mij aan.
" Catrijn, Hoofdje!" Zei Cleo vrolijk. " Komop Catrijn je kunt het!" Moedigde ik haar aan.
Cleo liep naar me toe. Ze had me waarschijnlijk pijn zien hebben. Zo hard worden geknepen is niet bepaald fijn. Ik liep naar de andere kant. " Nog een keer Catrijn!" Er lag een lief klein (Wel een beetje slijmerig) Babytje op het matras. Ik tilde het lieve ding op. " Catrijn,Mag ik je feliciteren met je kleine meid." Vroeg ik zachtjes. Ik gaf de baby over. " Hoe wil je haar noemen??"
)
