Moeizaam klom Scarlet haar bed uit. Ze rekte zichzelf uit een gaapte, slaperig keek ze naar haar wekker : 8.00. Van schrik vlogen Scarlet’s ogen open en ze sprong haar bed uit. Ze vloog in haar kleren en stormde de trap af. Eenmaal beneden smeerde Scarlet een boterham en propte die naar binnen. Net toen ze naar buiten wou stormen verscheen haar vader in de deuropening.
‘Wat is er, Scarlet?’ Vroeg haar vader? ‘Moet naar school’ antwoordde Scarlet en probeerde langs haar vader te glippen, maar hij ging niet opzij. Haar vader keek op zijn horloge. ‘Hmmm, je bent inderdaad een beetje laat Scarlet.’ Zei haar vader. ‘Mag ik er dan nu langs?’ ‘En dat nog wel op je eerste schooldag.’ Ging haar vader verder. ‘Paaap! Alsjeblieft, dadelijk ben ik te laat!’ zei Scarlet. ‘O ja en nog bedankt dat je me eraan herinnerde dat het vandaag mijn eerste schooldag is.’ Haar vader lachte, gaf haar een klopje op haar hoofd en stapte opzij.
Scarlet sprintte langs hem heen en probeerde haar auto open te doen(Het was een oude auto en haast alles was verroest), stapte in, trok de deur hard achter haar dicht en startte de motor. Hij kwam letterlijk grommend tot leven. Scarlet schrok er behoorlijk van, maar lang dacht ze er niet over na. Ze zette de auto in zijn 1 en reed weg.
___________________________________________________________
‘Sofia!’ De stem van mijn moeder doorklinkt het hele huis. Ik zucht. Ik zal vast wel iets gedaan hebben, wat ik dus niet gedaan heb. Ik leg mijn pen neer en schuif mijn stoel naar achter. Ik loop mijn kleine kamer uit en ga op weg naar de zolder. Toen ik boven kwam was mijn moeder rood van woede. Nog erger rood dan normaal! Ik kromp licht ineen toen mijn moeder de afstand tussen ons verbrugde met 3 grote passen. Toen ze voor me stond viel het me op dat ze trilde. ‘War heb je met de wasmachine gedaan!?’ brulde mijn moeder. ‘Niks moeder.’ Piepte ik. Mijn moeder hief haar hand op, en die kwam met een harde klap tegen mijn wang. Het brandde en meteen sprongen de tranen in mijn ogen. ‘Nou?’ vroeg mijn moeder. ‘Niks, echt niks.’ Piepte ik. Mijn moeder snoof. ‘Dat zullen we wel zien, klein kreng!’ ‘Maar moeder.’ Piepte ik. ‘Niks : “Maar moeder”, naar je kamer! Je hebt 4 weken huisarrest! Riep mijn moeder. ‘Oke….’ Ik snelde de trap af voordat mijn moeder mijn betraande gezicht, anders kreeg ik vast en zeker weer een klap.
Toen ik in mijn kamer was, liet ik me op het bed vallen, toen liet ik de tranen stromen. Ik rolde mezelf op tot een bolletje, terwijl de tranen bleven stromen. Waarom ik? Wat had ik misdaan? Ik had niks gedaan. Ik krijg altijd de schuld. De tranen begonnen harder te stromen. Ik hoorde voetstappen op de trap. Ze waren van mijn moeder.
_____________________________________________________________________
Dit verhaaltje komt een beetje door mijn geschiedenis les vandaag :
Maya keek met grote ogen naar haar vader. Hij had een vlijm scherp mes in zijn handen, er droop een beetje bloed vanaf. Het bloed was van mijn moeder. Hij had haar doodgestoken, en zij zou de volgende zijn. Er liep een koude rilling over haar heen. Maya sloot haar ogen, afwachtend wat er komen zou
. Hij had er met 3 tegelijk 
.
