Hoofdstuk 2
Met tranen in haar ogen duwde Jade de deur open en zag vanuit haar ooghoeken dat Jillian net de trap af kwam. Ze keek even naar Jade en liep toen snel naar haar toe.
'Jade! Wat is er gebeurd? Waarom huil je?'
Jillian sloeg haar armen om haar heen en toen kon Jade het niet meer houden. Tranen stroomden over haar wangen en vielen op de schouder van haar zus.
'Het is ui-hui-huit met Thom,' snikte ze. Jillian keek haar verschrikt aan. 'Wat? Heeft hij het uitgemaakt?'
Jade had geen zin om het hele verhaal te vertellen, dus zei ze snel: 'Ik wil geen vaste relatie, dus heb ik het uitgemaakt. Maar ik weet niet of dat wel goed was van mij.'
Na een glas water en een lekkere koek gingen de zussen aan de eettafel zitten om hun huiswerk te maken. Peter en Tina zaten nog samen met hun oom en tante in de tv kamer te kletsen en dat hoorden ze terwijl ze bezig waren.
'Pff, die ouders houden ook nooit op zeg,' zuchtte Jade, terwijl ze zich niet kon concentreren op haar huiswerk. Steeds moest ze weer aan Thom denken.
Joyce, die het van Jillian had gehoord, keek naar haar zus en zag dat het haar niet lekker zat.
'Jade, je kan het ons vertellen. Ik zie dat er iets is.'
Door die woorden van haar zus kwamen er weer tranen naar boven en moest Jade huilen. Joyce sloeg haar arm om haar zus heen en troostte haar.
'Wij zijn er altijd voor je, zus.'
Jade knikte, ze wist dat ze altijd naar haar zussen kon gaan. Maar diep in haar hart wist ze ook dat Jillian en Joyce stiekem wel blij waren dat het uit was met Thom. Op één of andere manier was hij nooit aardig tegen haar zussen en daar had ze al meerdere malen wat over gezegd.
Snel ging ze weer verder met haar wiskunde, maar ze schreef niks op. Morgen zou ze wel weer strafwerk krijgen van de leraar, maar dat kon haar niks schelen. Ze had een heel goed plan bedacht, vond ze zelf, maar dat hoefden haar zussen niet te weten. Die zouden haar alleen maar tegenhouden.
Na een warme maaltijd en een lekker toetje vertrokken de meiden naar hun slaapkamers. Jade keek nog even tv en wachtte tot haar zussen gingen slapen. Om 11 uur zag ze geen licht meer branden en sloop ze naar beneden. Haar ouders sliepen op de begane grond, maar net ver genoeg van de voordeur zodat ze die niet open en dicht konden horen gaan. Op haar tenen liep ze het eerste stukje over de stoep en even later rende ze bijna.
Het was 20 minuten lopen naar het huis van Thom en het werd steeds donkerder. Eigenlijk vond Jade het best eng en vond ze het stom van zichzelf dat ze niks aan haar zussen had verteld.
'Hey neef!' riep ze toen ze een eindje verderop haar neef Dylan zag staan. Hij draaide zich om en glimlachte.
'Hey nichtje, hoe is het?' Jade stopte voor Dylan en maakte een praatje.
'Het gaat wel. Ik heb het vanmiddag uitgemaakt met Thom, maar nu ga ik weer naar hem toe. Ik weet dat het stom klinkt, maar volgens mij heb ik de verkeerde keuze gemaakt.'
'Kom anders met mij mee,' zegt Dylan, 'dan breng ik je met mijn auto naar Thom. Het is veel te donker om nog door Twinbrook te wandelen.
De rit duurde heel lang. Na 20 minuten keek Jade naar Dylan die zat te lachen achter het stuur.
'Dylan, we hadden er al lang moeten zijn. Waar gaan we naar toe?'
Ze reden het armere deel van Twinbrook binnen, waar een stuk moeras was en er allemaal vervallen huizen stonden.
'Waarschijnlijk zul je Thom nooit, maar dan ook nooit meer zien!' lachte hij.
Jade kroop in elkaar. Wat was Dylan met haar van plan?
Al vroeg zaten Tina en Jillian in de bibliotheek een boek te lezen. Het was nog donker buiten en de rest van het gezin sliep nog.
'Ik ga zo een ontbijtje maken,' zei Tina terwijl ze haar boek terug in de boekenkast zette. 'Wil jij Jade, Joyce en papa halen?'
Jillian knikte en legde ook haar boek weg. Zachtjes liep ze naar de slaapkamer van haar ouders en maakte haar vader wakker.
'We gaan zo eten,' zei ze zachtjes. Daarna liep ze de trap op naar boven, naar de slaapkamer van haar zus Joyce. Die lag nog lekker te slapen, maar toch maakte Jillian haar wakker. 'Kom je eten?'
Toen Jillian de deur van Jade opendeed, zag ze een leeg bed. Ze schrok, het zag er uit alsof Jade vannacht niet thuis was gekomen.
Tijdens het ontbijt vertelde Jillian over het lege bed van Jade. Heel het gezin schrok. Waar zou ze kunnen zijn? Terwijl Joyce zich opmaakte, dacht ze aan het gesprek met haar zus over Thom. Zou ze bij Thom zijn? Dan had ze toch even kunnen bellen? Of... misschien leefde ze wel niet meer. Joyce probeerde er niet aan te denken maar die gedachte bleef in haar hoofd zitten. Ze voelde het. Haar zus leefde niet meer.
Samen met haar moeder Tina ging Joyce even later kijken in de kamer van haar zus. Het bed zag er inderdaad nog heel netjes uit.
'Mam, denk jij ook wat ik denk?' vroeg Joyce voorzichtig. Ze keek naar haar moeder, die tranen in haar ogen had.
'Ik wil niet gelijk aan het ergste denken, meis, en dat moet jij ook niet doen. Waarschijnlijk is ze gewoon bij haar vriendje.'
Joyce wilde gelijk zeggen dat het uit was, maar gelukkig bedacht ze zich op tijd. Ze vertelde veel aan haar moeder, maar dit was iets tussen haar en haar zussen.
Ik heb wat gevonden!' riep Peter vanachter zijn computer. Met een grote glimlach liet hij de vacature aan zijn vrouw zien. Hij merkte niet dat ze met tranen in haar ogen zat.
'Peter, hoor je wel wat ik zeg? Jade is vannacht niet thuis gekomen en jij gaat vrolijk naar een baan zoeken. Dringt het nou echt niet tot je door? Misschien... misschien leeft ze wel niet meer!'
Tranen rolden over de wangen van Tina en Peter sloeg snel een arm om haar heen.
'Liefje, het komt vast goed. Ze is vast bij Thom en is vergeten om ons te bellen.'