(Ashley bevalt een paar minuten eerder )
"J-ja, okay." ik voel me zo nerveus, gaat dit pijn doen?

~Ashley

Ik ga op het ziekenhuis bed zitten.
Ik kijk naar Maurice.
Hij slaapt nu.
Ik moet nog steeds huilen,
Er is zoveel gebeurt in een aantal dagen.

-Brooke-

"Ik weet het niet. Ik ben geen vrouw. maar ik ben er voor je. Desnoods vermoord je de verpleegster en help ik verder" En ik druk een zoen op haar voorhoofd

We lagen lekker gezellig naast elkaar op bed.
mijn hoofd lag naast Poppy's ronde buik.
Ik kon maar niet geloven dat hier een kindje in zat.
Poppy streelde over mijn hoofd en liet haar vingers door mijn bruine haar gaan.
Ik was al een tijdje niet meer naar de kapper geweest, en het korte kapsel
dat ik vroeger had, was volledig onherkenbaar.
Kaak was ongeschoren en zag er wat ruigen uit.

Ik dacht aan Maurice, die nu in het ziekenhuis lag.
Ik tenniste met hem meestal elke zaterdagavond ...
Hij was een oude schoolkameraad.
Morgen zou ik hem eens bezoeken.

Plots werden mijn gedachten verstoord.
Ik voelde de buik bewegen
" de Baby schopt !" gilde Poppy enthousiast.
Ik legde mijn handen op haar buik en voelde het zachte
tikken van een klein voetje tegen de wand.
Mijn hart zwol op als een ballon.
Ik gaf Poppy een kusje, ze giechelde
" Je baard prikt" grinnikte ze.
Ik lachte, " Slaapwel schat" zei ik lief
en ik zoende haar op haar fijne neus.
Poppy kroop tussen mijn armen en we trokken dekens over ons heen.
En toen besefte ik iets, Poppy wil ik nooit meer kwijt.
Ik rukte ze stevig tegen me aan als gebaar dat ze altijdbij mij bleef...
Ik sloot mijn ogen en vatte de slaap...
-Thomas-

Ik lachte. "Weet jij dan hoe je een hummeltje eruit kan krijgen, Leroy?" zeg ik.

~Ashley

Ik voelde me eenzaam zo.
Naast een half bewusteloze/slapende Maurice, in een lege witte ziekenhuiskamer.
Ik besloot Leroy te bellen.
Maar die was vast iets aan het doen met Ashley dus deed ik dat maar niet.
Veder kende ik weinig mensen.
Ik zou Poppy kunnen bellen maar ik had haar nummer niet.
En Zina, Zina lag onder de grond.
En Gabriel lag vast al te slapen.
-Brooke-

de dag van de dokter is aangebroken.
Ik zet de wekker met een luide kreun uit, alsof er niks is gebeurd. Voorzichtig maak ik Thomas wakker, die natuurlijk weer heel vast aan het slapen was. Die lieve Thomas. Voorzichtig geef ik hem een kusje in zijn nek.
"Wakker worden, slaapkoppie." fluister ik.
Voorzichtig doet hij zijn ogen open en ik zie hem helemaal stralen.
Zo, die heeft zo te zien geen ochtendhumeur, grinnik ik bij mezelf.
Hij geeft me nog een stevige zoen en daarna ga ik een lekker ontbijtje voor ons tweeën maken. Ondertussen is Thomas aan het douchen.
Als we samen aan tafel zitten, hoor ik mezelf zeggen: "Thomas, ik ben zenuwachtig. Stel dat de baby door onze stomme fout niet in orde is?"

- Poppy

Ik word wakker. Langzaam sta ik op Ashley slaapt nog. Er zit nu een Grote bult op de plek waar normaal haar buik zit. Nog twee dagen. Net een minder dan Poppy heb ik begrepen. Ik loop naar de woonkamer en zie een van de twee Dozuki's in het tafelblad staan. Snel wrik ik hem eruit. Ik heb geluk alleen een klein deukje. Ik zet twee koppen thee. Als ik de woonkamer inloop zit Ashley daaral. Ik geef een kop thee aan haar. "Morgen is de grote dag. En vandaag Gaan we alvast naar het Ziekenhuis weet je nog?"

~Leroy

"Ja, okay... " zeg ik.. "Trouwens, waar is Rowena?" vraag ik
~Ashley

"Ze is naar huis gegaan." Antwoord ik. "waarschijnlijk nog een beetje in Schok van gisteren."
Die laatste broek die je paste past nu niet meer hé? Ik zal je zometeen even naar een Zwangerschaswinkel brengen."

-Leroy

Ik word wakker ik heb in het ziekenhuis op de stoel naast Maurice zijn bed geslapen.
Hij is nog steeds niet wakker.
Ik rek me uit.
-Brooke-

*Gaap* Ik sta op uit bed en loop naar de spiegel. Ik pak de kam en kam mijn haar. Daarna kleed ik me aan. *Gaaap* Ik ben moe. Ik plof weer op m'n bed neer.

-Tiffany

Ik wordt wakker en rek me uit.
'Weer een saaie, eenzame dag.' Dacht ik.
Moe liep ik naar de badkamer en keek in de spiegel.
"Wat ben je toch een oude, saaie man Gabriel." Zei ik tegen mezelf.
Ik zuchtte en plofte neer op de bank met een kommetje cornflakes.
Ik zette de TV aan en begon te eten.
Pff.. Wat ga ik vandaag eens doen?

-Gabriel

Ashley Kleed zich snel aan. Ik til Haar op en zet haar in de auto. Ik kruip naast haar achter het stuur en samen rijden we naar de winkel. Ik Til Ashley weer op en in de winkel zet ik haar neer. Vanuit de winkel druk ik de auto nog snel op slot. Ashley staat al bij de hoogzwangere afdeling.Ik loop naar haar toe. ze draait zich net om met (ik wist nogeeneens dat ze bestonden) Een zwangerschapsspijkerbroek. ik knik. "Staat je vast goed."

-Leroy

Ik was Dane helemaal vergeten te smsen dat ik in een ander huis woonde. Snel smsde ik hem "Kom naar Simkade 4"
Ik zat te wachten.. En keek het nieuws. Veel mensjes waren al vermoord in een week..

*Emily.

Daar zitten we dan, Thomas en ik, in de wachtkamer van de dokter. Mijn knieën knikken van de zenuwen. en mijn handen trillen. Mijn hoofd rust op de schouder van Thomas.
"Komt u maar." hoor ik de dokter zeggen.
Thomas en ik staan voorzichtig op en lopen de behandelkamer in.

Daar werd er een echo gemaakt. Ik was diep ontroerd. Er zat gewoon een klein wezentje in mijn buik! Een wezentje van mij en Thomas. Ik zag Thomas stiekem ook een traantje wegpinken.
Ik hoorde de dokter zeggen: "Ik zie dat de baby er niet normaal uitziet. Hij lijkt misvormd."
Ik schrok heel erg. Was mijn kind gehandicapt?
De dokter zag mijn gezicht en keek nog eens goed naar de echo.
"Maakt u maar geen zorgen mevrouw, ik zie 4 armpjes en 2 hoofden! Zo te zien krijgt u een tweeling!"
De tranen stroomden over mijn wangen. Twee baby's! Thomas gaf me een kus op mijn wang.
Ik vroeg naar ons incident.
"Wat als de baby's niet gezond zijn omdat we dronken waren?" mijn wangen worden roodgloeiend. Dit is niet het ideale onderwerp om met een vreemde te bespreken, maar het moet.
"Ik zal wat testen doen om te kijken of de hersenen van uw toekomstige kinderen goed zijn."
We moesten een aantal formulieren invullen en wat DNA afgeven.

Toen gingen we, met een stralende lach, naar huis.

- Poppy

Dane
Ik stond voor Emily's oude huis. Ze deed maar niet open. Opeens merkte ik dat ik een smsje kreeg. Ik keek, en blijkbaar was ze dus verhuisd. Ik stond bij het verkeerde huis... Ik liep naar Emily's nieuwe huis en belde aan.

Ik kreeg pas net door dat Perry was gestorven.
Ik besloot om Whitney een brief te sturen.

Lieve Whitney,

Wat erg van Perry.
Ik wil je echt heel veel sterkte wensen en je kunt me altijd bellen.
Ik hoop dat we nog vrienden zijn na al die jaren.

Liefs Gabriel.

Ik duwde hem in de envelop en reed naar het huis van Whitney.
Ik zag haar binnen zitten, snel duwde ik het in de brievenbus en reed terug naar huis.

-Gabriel

Ashley wilde de zwangerschapspijkerbroek gaan passen toen ze zich opeens heel erg beroerd voelde.
'Leroy, ik moet even gaan zitten, ik voel me echt slecht.'
Leroy keek om zich heen en schoof snel een stoel onder Ashley. Ze viel met een plof neer en veegde met haar hand over haar hoofd.
'Wat is er, Ashley?' vroeg Leroy bezorgd. 'Ik weet niet, ik voel me gewoon heel erg beroerd opeens.'
Leroy haalde een glasje water en even later kwam een vrouw van de winkel bij Ashley staan.
'Och meisje toch,' zei ze, 'moet ik een dokter bellen?'
Ashley kon alleen nog maar knikken, zo slecht voelde ze zich.

Even later lag ze in het ziekenhuis, er zou zo een dokter komen om haar te onderzoeken. De deur ging open en Ashley draaide zich om. Daar zou de dokter zijn!
Maar het was de dokter niet, er kwamen 5 schimmen de donkere kamer binnen wandelen.
'Wa-wat doen jullie hier?' vroeg Ashley stotterend. Ze voelde haar buik pijn doen en het zweet over haar rug lopen.
'Wij gaan jouw Leroy veel verdriet brengen,' zei een zware stem en kwam op Ashley af.

Tien minuten later kwam de dokter binnen en zag dat Ashley niet meer leefde. Hij schrok heel erg toen hij de beet in haar nek zag.
'Wat was dat...?'

Ashley Poric / Ayumii is vermoord door de vampieren.

Nou! Ik weet nu al wie mij vermoord heeft, mijn instinct vertelt het me...