Update 6 Deel 2
hopelijk vinden jullie 'm tof
3000ste post ;o
---------------------------------------------------------------------
De ochtendzon scheen door het dakraam mijn kamer in.
Ik knipperde met mijn ogen, om aan het licht te wennen.
Ik liep naar de keuken en ontbeet.
Door mijn hoofd maalde de gedachten aan gister avond.
Alsof ze juist gebeurt waren.
' Ik had juist gehandeld,' dacht ik bij mezelf.
maar waar zou ze nu zijn?
Hoe zou het met haar gaan? ...
Het was een drukke werkdag.
Vele patiënten hadden de griep gekregen of een zware verkoudheid.
Het was een drukte van jewelste geweest dus ik was opgelucht
toen ik eindelijk naar huis kon gaan.
Al fluitend wandelde ik de straat in,
toen ik plots een hoge jammerkreet hoorde.
Ik keek om me heen.
Naast mij stond er een vervallen gebouw.
Vroeger was het een oliefabriek geweest
dat al jaren niet meer in gebruik was geweest
En toch wist ik zeker dat de kreet hiervandaan kwam ...
Ik liep rondom het gebouw,
Het was opeens onnatuurlijk snel donker geworden.
Er liep een rilling door m'n lichaam.
' Wat was dit toch een akelige plek' dacht ik
In de verte hoorde ik stemmen.
Ze klonken niet bepaald vrolijk.
...
"hoe bedoel je, je hebt niets gestolen !!"
Riep een zware mannenstem.
Ik hoorde een meisje snikken.
Mijn benen trilden.
Ik kon me beter zo snel mogelijk uit de voeten maken.
Maar mijn benen werkten niet mee.
Ik drukte me tegen de harde stenen muur.
Ik kon best zorgen dat ik niet ontdekt werd.
Ik hoorde een meisjesstem smeken.
Ze kwam me bekend voor.
Uit nieuwsgierigheid keek ik achter het muurtje.
Ik schrok, het was de dief van gister!
Was het door haar rood-rossig haar, door haar felle groene ogen of
Door haar hoge, glasheldere stem dat ik haar herkende?
Dat wist ik niet, maar ik wist wel dat zij het was ...
Het gesprek duurde voort.
Het ging van kwaad naar erger.
De man met zijn zware stem riep steeds luider.
En de tranen bigelden over het meisje haar wangen.
' Ik moest haar helpen ' dacht ik.
' Maar hoe ?'
Plots hoorde ik een luide gil.
Het ging door merg en been.
De man raakte het meisje hard in het gezicht.
" Zo is het genoeg !" schreeuwde ik uit.
De angst die er door me heen ging was onbeschrijfelijk.
De man schrok.
Ik keek in zijn gezicht.
Tot mijn verbazing lachte hij,
zijn gelaat was egaal en spierwit.
Hij keek me aan met zijn heldere ogen en ik meende een rode schijn te zien.
Tot mijn afschuw moest ik toegeven hoe knap hij was.
Woedend dreigde ik naar hem.
" Ik bel de politie, rotzak !!!" Schreeuwde ik
Hij schaterde: " tegen de tijd dat zij komen ben ik al lang weg"
grinnikte hij.
En dat was waar, want ik had nog geen 10 seconden naar het roodharige meisje gestaard
of hij was verdwenen.
Alsof hij was opgegaan in de duisternis.
Ik zag het meisje roerloos liggen.
De wanhoop drukte als een mes tegen mijn keel.
Ze zou toch niet ....
ik zag haar vingertoppen bewegen.
Ik zuchtte, wat een opluchting.
Ik boog me behoedzaam over haar neer en legde mijn hand
achter haar hoofd.
Ze kreunde.
Geruststellend hielp ik haar overeind.
De tranen blinken als diamanten in m'n ogen.
Want hoewel ik dit meisje niet kende,
leek het alsof ze veel meer voor me betekende dan ieder ander
op aarde.
Ze vloog me om de armen.
" Het komt goed.." zei ik fluisterend.
Ze snikte.
Ik greep haar hand vast.
" Waar breng je me naar toe ,"
zei ze met haar hoge stem.
"Ik breng je naar mijn huis"
legde ik haar uit.
Ik had mijn besluit genomen.
Dit meisje kon niet alleen over straat zwerven,
In armoede leven, zonder dat er voor haar gezorgd werd ...
En ik voelde me aangewezen om haar op te vangen.
Haar op te voeden, als een zus voor haar zijn.
ik Kneep wat harder in haar hand,
om er zeker van te zijn dat ze er niet vandoor zou kunnen gaan.
Ze kneep terug en gaf me een waterige glimlach.
De maan scheen helder over Twinbrook.
Vele mensen lagen te slapen,
Zaten voor de tv of speelde een laatste potje poker in het stamcafé.
Maar niemand, maar dan ook niemand wist dat nu juist op dit moment,
twee mensen elkaar gevonden hadden van wie
hun liefde groter was dan voor wie dan ook.
Dat deze twee 'zusjes' elkaar de hoop en steun gaven die
ze steeds hadden gezocht...
-----------------------------------------------
wat vonden jullie ervan ?
post jullie reacties gerust ;D
Iedereen die heeft in zijn dagboek zulke leuke dingen en die lijken zo echt en ik weet helemaal niet hoe ik het moet doen! Vertel meeee 
En noem me maar gewoon Emma, hoor 
