Hoofstuk 4: Wat een dag!
Nu Connor bij mij in huis woont, voel ik me een stuk minder alleen. Na mijn werk ging ik eerst even naar de kunstgalerij. Het viel wel mee met de mooie dingen, ik heb wel eens mooiere dingen in mijn leven gezien. De schilderijen van mijn moeder bijvoorbeeld.
Artistiek zijn zit in onze familie.
Connor zou naar de sportschool gaan, zei hij. Ik ben benieuwd hoe hij het ervanaf gebracht heeft. Ik kan het me niet voorstellen: Connor en sporten. Wahahaha.
In had veel inspiratie opgedaan in de kunstgalerij en ging naar huis, waar ik gebeld werd met de mededeling dat ik Bureau-Agente was geworden! En ik kreeg een bonus! Nadat ik opgehangen had, gilde ik het uit van geluk en móest even iets omtrappen, mwahahahaha!
En ik kreeg weer een telefoontje van Connor. Hij vroeg of ik meeging naar het zwembad. SLIK. Ik hou dus absoluut niet van zwemmen, vooral niet als je misselijk bent. Maar hij klonk zo blij aan de telefoon dat ik toegaf en toch meeging. Terwijl ik te voet onderweg was naar Zwembad De Diepe Gronden, zat ik te denken aan de misselijkheid. Ik was toch niet zwanger? Ik was haast bang van wel. Oh hemel, nu zat er een
monster in mijn buik dat mij gebruikte als wandelende broedbox. Niet te veel aan denken, dacht ik, en ik ging met een slecht voorgevoel naar het zwembad.
Ik zag het water, ik zag de spetters en ik zag mensen die blij waren. En ik zag mezelf in de weerspiegeling, een
bange bleke trien die het water verafschuwt.
‘Kom erin, het valt heus wel mee met de kou hoor!’, riep Connor me toe vanuit het water. Hij dacht natuurlijk dat ik er niet in durfde omdat het misschien koud was. Ik besloot
dapper te zijn en sprong in het water. Ik deed alsof ik het leuk vond en maakte
grapjes over het water om niet bang te lijken.
Water, te veel water. Ik bibberde en kon amper bovenblijven. Ik dwong mezelf rustig adem te halen. Yalia, het is maar water. Water is water en dat is niet eng.
Eindelijk werd ik dus rustig, moest die stommerd genaamd Cyl0n nog even mij natspetteren en onder water trekken voor wedstrijdje langste onder water.
Ik flipte compleet en verloor natuurlijk, klom op de kant en heb de rest van de tijd in een ligstoel gezeten.
Connor ging gewoon door met zwemmen, mensen natspetteren en spelen als een klein kind. Raar hè, die mannen. Soms net weer kleine jochies.
Een tienermeisje genaamd Kaylynn Langerak kwam nog even met mij en het wezen in mijn buik kletsen. Wel een aardig meisje. Ik deed maar alsof ik het leuk vond, ik wilde haar natuurlijk niet teleurstellen.
Lees nu verder!
---------------------------------
Even en vraagje: Ben ik aan het powerposten? Zo ja, graag een reactie, dan zal ik mijn updatesnelheid verlagen, haha. Ik ben een beetje enthousiast
Laatst gewijzigd door Krieltje op za 09 jun 2012, 20:37, 1 keer totaal gewijzigd.