Hoofdstuk 1 ~ Augustus, 2008
zes jaar terug in het verleden. (11jaar is het meisje)
‘Ik denk toch dat ik moet plassen!’ Ik hoorde hoe een zucht de mond van mijn moeder verliet. ‘Snel dan een beetje! Ik heb over een uur met de huisbaas afgesproken..’ Ik trippelde de trap op naar ons appartement. Snel keek ik nog even voor de laatste keer de lege kamer rond. Ik zag weer voor mij waar de bank had gestaan en de tafel waar ik altijd aan zat te tekenen. Zal ik nog even snel naar mijn slaapkamer gaan?
Op mijn tenen liep ik naar mijn slaapkamertje. Het was het kleinste kamertje geweest van het appartement. Maar ik wilde hem zo graag hebben. Er glipte een traan over mijn wang. Kan ik dan echt niets mee nemen als aandenken?
De huisbaas was een lompe man. Ik mocht hem niet, er was iets met hem. ‘Ik neem aan dat jullie hier al een keertje geweest zijn?’ Zei hij met een zware maar verveelde stem. Mijn moeder keek schamend naar haar voeten. ‘Nee, we zijn hier voor het eerst. We hadden gewoon snel een nieuw onderkomen nodig.’ Ik keek naar de man om te kunnen zien hoe hij zou reageren. Hij had nu een scheef lachje om zijn mond. Wat zou dat betekenen? Ik sloeg mijn armen over elkaar en ging achter mijn moeder staan. Mijn moeder gaf een kneepje in mijn hand. ‘Mogen we het huis zien?’
We liepen achter de man aan. De man liep zuchtend en struinend naar de voordeur. Nu pas zag ik dat hij al wat ouder was. Maar ook weer niet zo veel ouder dan mijn moeder. Hij leunde tegen een muur aan en gaf een teken dat we even moesten wachten. ‘Wat is er met hem mam?’ verluisterde ik in haar oor. Mijn moeder gaf mij een stel-geen-vragen blik. Ik keek weer naar de man. Hij leunde nog steeds tegen de meur aan en aaide driftig over zijn been, zijn broek werd steeds donkerder van kleur. Zonder er bij na te denken pakte ik de arm van mijn moeder en trok er zachtjes aan.
Het leek wel alsof we uren voor de deur hadden gestaan zonder dat hij het open had gemaakt. Ik hoorde wel allemaal rare geluiden uit het grote huis komen. Op de foto die mijn moeder had laten zien op internet een week geleden was het huis nog redelijk mooi en schoon, maar nu ik het zo voor mijn neus zag wilde ik hier niet in de nacht rond blijven hangen. Opeens werd de deur piepend open gemaakt. Er verscheen een vrouw in de deuropening met een schort om. Toen ze de huisbaas tegen de muur zag staan, rende ze bijna naar hem toe. ‘Leunt u maar op mij meneer, ik laat de mensen wel het huis bezichtigen.’ De vrouw nam de man over en liep de veranda op en het oude huis binnen.
Laatst gewijzigd door Lisaav op zo 03 jun 2012, 11:11, 1 keer totaal gewijzigd.
maar een naam bedenken vind ik erg moeilijk omdat ik niet weet waar dit verhaal naartoe gaat. 
Misschien moet je zelf eens kijken naar de rode draad in je verhaal en ik denk dat er dan zeker wel een pakkende titel uitrolt. 
Ik ben benieuwd. Alleen zoals Big Mama al zei is het voor ons erg moeilijk om een titel voor jouw te bedenken, omdat wij simpelweg gewoon nog niet weten wat er gaat gebeuren. 
