Hoofdstuk 6



De ochtend begon voor de, nu eindelijk, twee Collins lekker vroeg. En eigenlijk hoefde Katy het niet te raden want ze wist al dat Hugo alweer net zoals alle andere iets voor haar geregeld had. Maar ze wisten allebei wel dat dit de laatste en de eerste huwelijksdag zou zijn in Sunlit Tides. Ik keek uit het raampje van onze slaapkamer en zag de maan nog net achter de bergen schijnen. En hoe prachtig het water van de zee dit beeld weerspiegelde was echt onvoorstelbaar. Ik liep naar de keuken en daar belde Hugo opnieuw een taxi. En hij nam me weer mee naar een voor mij nog geheime bestemming.



Ik nam snel mijn ontbijtje, en ik hoorde de taxi al toeteren ik kleedde me om en rende naar de taxi. “Hugo kom je nog?!”, riep ik vanuit de taxi. En daar kwam hij dan eindelijk aan. “Waar wilt u naartoe meneer?” Ik hoorde hem nog net fluisteren:“Ik w.l g..ag ..ar h.. ru..o.rd op d. b.rg” Jammer genoeg kon ik niet meer horen. En de taxichauffeur gaf flink gas. En daar gingen we met een hoge snelheid zag ik dat we naar de berg reden. We stapten eenmaal bij de berg uit de taxi, en gaven de chauffeur het geld. Het laatste stukje liepen we de berg op. En ik zag het rustoord al liggen.



Hugo nam me meteen mee naar de massagetafel zonder dat ik iets gezegd had. Hij zetten kaarsen neer en stak die aan. Hij vroeg me om te gaan liggen. Ik ging liggen. Ik keek naar links en keek met een prachtig uitzicht over heel Sunlit Tides heen. Het was adembenemend, langzaam voelde ik die kriebels weer een beetje opbloeien. Natuurlijk dat ik verliefd en getrouwd was, maar ook van heimwee, en het is wel weer de laatste dag en daar moest ik van genieten. Maar daarentegen had ik nog steeds heimwee. “Katy? Katy?! Ben je er nog?!” “Hè, huh, oh… ja… sorry ik was helemaal in mijn gedachten verzonken.” “Nou want vond je van de massage?” “Echt heerlijk, je hebt al mijn spieren losgemaakt, en het was ook nog eens romantisch!” “Kom Katy, we moeten alweer gaan. We gaan nu naar het park!” En ik liep achter Hugo aan naar het park.



Ik liep snel achter Hugo aan het park in, en daar stond mijn favoriete speeltoestel van vroeger. Toen ik in mijn kindertijd nog in de speeltuin speelde. Ik rende er meteen naartoe, en ik vroeg aan Hugo of hij me wilde duwen. Ik ging op de schommel zitten en Hugo trok aan de ijzeren touwen. En daar ging ik: “Jeeh, ik voel me weer jong. Dit is echt super leuk!!” Hij duwde me steeds harder en hoe hoger kwam des te mooier mijn uitzicht was. Ik voelde me een beetje duizelig worden, wat ik trouwens vaker kreeg als ik te lang op de schommel zat. Dus ik stapte van de schommel af. En Hugo vroeg aan me: “Zullen we nu eens mijn favoriete bezigheid doen?” “Ja hoor!”, reageerde ik.



Hij sleurde me mee naar een klein overdekte tropisch tuinhuisje. En hij zette de radio aan. Hij pakte mijn hand en begon te dansen. En wat is hij goed zeg. Ik ging helemaal in zijn danspassen op, en ik zat ook al snel in zijn ritme. Ik voelde me helemaal vrij toen ik dit allemaal deed. Toen kropen we steeds meer bij elkaar terwijl we aan het dansen waren, en we begonnen te schuifelen. “We’re like diamonds in the sky.”, fluisterde ik in zijn oor. En hij fluisterde terug: “Je hebt helemaal gelijk, Katy!” We kregen het allebei heel erg warm dus we stopten maar met dansen. En Hugo draaide dus de radio uit. En hij pakte mijn hand en vroeg of ik mee wilde gaan…



Hij nam me mee over de stoep, dus ik wist al dat we niet naar het rustoord op de berg gingen. Maar na een tijdje wist ik echt niet meer waar we waren. Zo te zien wist Hugo heel goed waar we waren want hij nam me vastberaden mee naar een specifieke locatie. En door al de bomen heen zag ik opeens een groot en modern gebouw staan. “Kijk, ik wil je meenemen naar het museum. Maar ik wist niet of je het saai zou vinden.”, zei hij tegen mij. “Nee, natuurlijk vind ik het niet saai. Want alle plekken waar jij me tot nu toe hebt heengebracht zijn helemaal niet saai!” “Oh ok, gelukkig dan maar.” We liepen het museum in en keken naar alle beelden en schilderijen. Eigenlijk had ik veel meer tropische kunst verwacht, maar nee. Er was veel meer moderne kunst, niet erg maar toch raar. Hoe dan ook het was nu toch echt tijd om terug naar het huisje te gaan en alle spullen in te pakken. Dus we liepen het museum uit en we liepen naar ons huisje.



We gingen snel ons huisje binnen en zochten alle spullen en kleding uit. Al na een kort tijdje merkte ik dat ik de kamer veranderd had in een zooitje. “Haha, moet je de kamer nou zien. Ok, Hugo wil je even helpen met opruimen?” “Ja hoor ik kom er al aan!”, reageerde hij. Hij liep de kamer in en begon schaterend te lachen: “Hoe heb je dit nou weer voor elkaar gekregen, hahaha!! Ok, sorry ik zal je wel helpen.” Hij pakte de koffers erbij en stopte alles erin wat in de kamer rondgeslingerd lag. Ik pakte ook alles wat ik pakken kon en deed het in de koffers. We hielpen elkaar met de koffers dicht te krijgen en droegen de koffers naar buiten. We zetten ze neer en rustten even uit. “Katy, bel jij de taxi even?” “Ja hoor zal ik doen!” Ik belde de taxi, en na 5 minuten was de taxi er al. We stopten de koffers in de taxi en we reden naar het vliegveld. We stapten eenmaal bij de het vliegveld aangekomen de taxi uit. En liepen we meteen door naar onze gate. En toen het vliegtuig eindelijk klaar stond. Liepen we het vliegtuig in en waren we klaar om terug te gaan.



Na tien uur in het vliegtuig gezeten te hebben, zag ik langzaam Lucky Palms schemeren aan de horizon. Het was al half elf ’s avonds dus het was al aardig donker. En we draaiden met een prachtig uitzicht over Lucky Palms de kant van het vliegveld op. We landde al snel daarna op het vliegveld. En we liepen door de gang het vliegtuig uit. We aten snel een hapje bij een snackbar op het vliegveld. En we pakte onze koffers van de band af. We wachtte de taxi af die Hugo gebeld had. En daar kwam die al. En we reden na een heerlijke, tropische vakantie weer naar huis.



We waren allebei kapot, we strompelden, want zo moe waren we, het huis in. We besloten de koffers toch nu maar meteen uit te pakken. Zodat we dat morgen niet meer hoefden te doen. We deden alle kleding weer in de kledingkast en we ruimden alle spullen weer netjes op in alle kastjes en ladekastjes. Ik ging douchen en plofte mijn bed in, en al snel volgde mijn man die precies hetzelfde ritueel uitvoerde en ook hij plofte in bed neer en kroop er snel in. We vielen ook al snel in slaap, en hij knuffelde me. En ik begon te dromen over geweldige dingen die nog gingen gebeuren in de toekomst…