Weer een erg mooie up heb je gemaakt! Ben benieuwd hoe het verder gaat...

Weer een hele mooie update!

Arme Romeo, alle bruiloftstress van Nick
En die ruzie tussen Jonathan en Thomas!

Leuke up!

Dank jullie Ik vond het zelf niet zo'n hele goede update, maar het was wel nodig om naar het grote moment te bouwen. Nog één update en dan zal het allemaal eindelijk eens 'afgelopen' zijn....

Erg leuke update!

Mooie update, je maakt het erg spannend!

Aanval




15 augustus 2013

"Daar ben je," Jonathan was weer een paar dagen weggeweest. Hij had, onder het mom van 'werk' zijn plan in uitvoering gebracht. Overmorgen was de 'grande finale' op de veiling, maar eerst. "Wat moet je van me," zei Alexis. Zij had maar weinig aan Jonathan gedacht. Zo druk met het plannen van de veiling, dat ze hem bijna vergat. Bijna. Ze moest nog altijd het moment vinden om zijn laptop te openen en te zoeken naar het gevreesde filmpje.



"Wat zie je er prachtig uit," complimenteerde Jonathan haar. "Nou, dank je wel," zei Alexis en ze wist een glimlach op haar gezicht te toveren. "Ik ben naar de kapper geweest om een coupe uit te proberen voor overmorgen." "Ah. Ik moet je iets vertellen," zei Jonathan. Dit was het moment waar hij naar uit had gekeken. Hij keek achter zich, maar er was niemand. "Ik wil scheiden." Met een valse grijns op zijn gezicht keek hij naar Alexis. "En jij gaat mij twee miljoen gegeven daarvoor."



Alexis voelde haar maag kriebelen, iets dat ze altijd had als ze boos werd. Niet zomaar boos, woedend. Maar dat mocht Jonathan niet zien. Ze moest zich sterk houden, verheven boven deze chanteur. "Twee miljoen? Ik denk niet dat ik dat voor jou over heb," zei ze met een strak gezicht. "Als je het niet erg vindt, dan ga ik. We gaan een cadeau verzinnen voor Nicks bruiloft."



"Het was geen vraag!" gromde Jonathan kwaad. "Weet jij nog wat voor wetenschap ik over je heb?! Als jij niet snel twee miljoen naar mij overmaakt, dan neem ik contact op met die advocaat in Setra. Hij wil zijn onschuldige client vast vrijhebben. Die moord is niet vergeten Alexis!" Dreigend stapte Jonathan, met gebalde vuisten, naar voren.



"Doe rustig man!" Enigszins angstig stapte Alexis naar achteren. Ze voelde de warme wind van buiten door het open raam tegen haar rug blazen. Jonathan was er klaar mee. Met deze hele familie. "Jij tekent voor volgende week die scheidingspapieren zodat ik van je af ben. Anders dan zit jij voor de herfst nog in een cel in Setra. Dat verzeker ik je!"



"Laat haar alleen," Doortje verscheen in de deuropening. Op weg naar Maartjes kamer bij het zwembad, hoorde ze Jonathans geblaf. Ze was erop afgesneld. "Laat haar met rust, Jonathan." Jonathan wierp nog een dreigende, afkeurende blik naar Alexis en verliet toen zonder nog iets te zeggen de kamer. "Die scheiding die komt er!" riep hij kwaad.



"Gaat het?" Doortje pakte Alexis' arm zacht vast. "Lieverd, nog even volhouden. Overmorgen kan Frank al het materiaal wissen en dan hoef jij niet te vrezen voor de gevangenis. Dan kunnen we die scheiding regelen, zonder aan die belachelijke eisen van hem te voldoen. Dan zijn we van hem af." Alexis glimlachte, maar voelde zich alles behalve blij. "Wat als hij niets heeft? Of niks op zijn laptop?" "Het komt goed, daar zorgt Frank wel voor. Kom, we moeten nu naar Maartje."



"Goedenavond!" riep Sarah, terwijl ze door de openstaande deuren het huisje bij het zwembad betrad. Ellen was er al een tijdje. "Thomas heeft vertelt over jullie gesprek vorige week," zei Ellen, en ze liep naar de zithoek toe, waar Sarah ook heen liep. "Ik ben blij dat je dat hebt gedaan, Sarah. Hij probeert het nu echt los te laten, dit gedoe met Alexis." Sarah glimlachte alleen maar, en zweeg. Doortje en Alexis kwamen binnen.



Twee uur lang was het een kippenhok. Iedereen had een idee over hoe ze het cadeau moesten invullen. Het moest vooral speciaal zijn, maar ook weer echt iets voor hen. Het moest niet te duur zijn, want dan konden ze zich opgelaten voelen. Maar het moest wel iets bijzonders zijn, niet iets goedkoops. Uiteindelijk was het vooral gezellig. Alexis voelde haar hart volstromen met warmte. Dit familie-gevoel had ze gemist, en had ze nodig. Het gaf haar kracht om haar strijd met Jonathan aan te gaan.



"Goed, dames!" zei Doortje, "Ik wil dat we een beslissing nemen." "Ik stel voor om te stemmen," zei Alexis. Ellen stond op. "Dan wil ik mijn idee graag voordragen. Thomas en ik zijn een paar jaar geleden, toen we één jaar getrouwd waren, naar Isla Paradiso geweest. Ik ken een prachtig resort, maar we zouden ook een boot kunnen huren zodat ze die prachtige exotische eilanden kunnen bezoeken." Ellen was overtuigend en uiteindelijk, na lang beraad, werd er unaniem besloten om een huwelijksreis cadeau te geven.



"Dan zal ik er een creatief iets van maken," zei Maartje, die al nadacht hoe ze dit cadeau konden geven. "Dan regel ik de reis!" zei Sarah, "Als we met z'n allen een bedrag inleggen, dan hebben ze een prachtige huwelijksreis!" Iedereen was enthousiast en na nog een fles wijn, vertrok ieder naar zijn eigen plek.



Eenzaam op haar kamer, opende Alexis de deuren van haar balkon. Ze voelde zich naar. Alles om haar heen ademde Jonathan. Hij had haar geprobeerd te isoleren, maar dat was niet gelukt. Ze was bang. Het geld, de scheiding. Ze was zo bang dat Jonathan nog iets van plan was. Hij zou niet zomaar vertrekken, en zeker niet als ze het hem moeilijk zou maken.



Zijn woorden speelden door haar hoofd. Toen realiseerde ze zich, waarom hij zoveel geld vroeg. Dat bedrag was precies de schatting die de veiling van overmorgen maximaal zou opleveren. Hij verwachtte dat de hele familie zich zou verenigen om hem weg te werken. Dat ze er alles aan zouden doen. Dat iedereen er zo veel geld voor over had.



Alexis kookte van woede. Wat een brutaliteit had die man in zich. Ze besloot voor de aanval te gaan. Jonathan was weg vanavond, alweer. Maar hij kwam nog thuis. Met die gedachte, was het nog niet in haar opgekomen om zijn laptop te bekijken. Maar nu moest ze het zeker weten. Had hij het filmpje of niet? Ze gooide het ding bijna op het bureau.



Het wachtwoord was niet moeilijk te kraken. Het bestand vinden was lastiger. Bij elk geluid op de gang, dacht ze dat hij eraan kwam. Maar hij kwam niet. En toen had ze het gevonden. Ergens ver verstopt zat een mapje. Documenten en filmpjes die haar zo achter de tralies hadden. Er was precies te zien hoe ze schoot om haar gezin te beschermen. Het was de grootste fout uit haar leven, maar toen hield ze nog van Jonathan. Misschien was die fout nog wel groter.

Dat is een leuk huwelijkscadeau naar Isla Paradiso!

Alleen je zegt nou niet of ze het bestandje al heeft verwijderd!
Spannend!

Erg leuke update

Geweldige updates, en een super leuk huwelijkscadeau.
Ik ben blij dat Jonathan wil scheiden, maar die twee miljoen mag vergeten worden. Ik hoop dat het plan slaagt en dat Jonathan gauw uit Alexis' leven verdwijnt!

je screens zien er trouwens echt super uit, de kwaliteit is duidelijk beter.

Erg leuke update!

Ik heb alles bijgelezen. Echt geweldige updates

Heel erg bedankt voor jullie leuke reacties

Ik ga zo beginnen met het schrijven aan de veiling en dan toewerken tot het moment van de eerste update, de 'balkonscene'. In mijn Sims ben ik al weer bezig met het maken van foto's in het nieuwe huis! Super leuk Maar dat gaat niet altijd goed:

16 augustus 2013



In de chique bar van het Veilinghuis, dat vanavond nog open was, nam Anouk rustig plaats op de barkruk naast een aantrekkelijke man. Niemand zou zeggen dat deze vrouw in verwachting was. Hoewel ze er aan de ene kant van baalde, was ze toch wel blij dat er nog geen buikje te zien was. Morgenavond moest ze nog vrolijk mee spelen. Maar daarna, daarna zou alles goed komen.



"En?" vroeg Anouk alleen maar. "Alles is gereed," zei Jonathan alleen maar. Hij was even stil tot de barman weer weg was. "Paspoorten zijn over vier dagen klaar. Jij duikt ondertussen onder bij dat hotelletje." Weer bleef hij stil, toen de barman langskwam. Anouk legde haar hand op zijn been en kneep er zacht in.



"Ik weet niet zeker of we elkaar in die periode kunnen zien," ging hij verder, "Maar ik denk het wel. Het ligt eraan hoe het morgen allemaal loopt. Misschien kunnen we vertrekken tijdens een eventuele begrafenis." Er verscheen een glimlach op zijn gezicht. Na morgen zou alles anders zijn.



"Weet je het zeker?" vroeg Romeo. "Sst," zei Nick en hij boog zich naar zijn toekomstige mannetje. "Niet zo moeilijk doen, Romeo"



"Ga gewoon mee, dat is gezellig voor mij." "Je kunt het goed alleen. Ellen is er ook, de rest van de familie. Alleen Maartje en ik niet." "Maar de bruiloft is toch perfect zo?"



"Je hebt het heel goed gedaan, maar een paar kleine dingetjes wil ik gewoon anders. Laat mij maar, Romeo. Ik weet wat ik doe. Maar ik kan morgen niet mee naar de veiling, volgende week gaan we al trouwen, dus ik heb weinig tijd." Dromerig keek Romeo weg. "Volgende week is de grote dag." "Heerlijk," zei Nick en hij kroop nog extra dicht tegen hem aan.

Hitte



17 augustus

Zachte klassieke muziek klonk door het oude, statige pand. Gezellig geklets van chique gasten vulde de kamers. Allemaal wijnkenners, allemaal rijk. Jonathan liep arrogant en voldaan door de hal, de trap op. Niemand wist wat hen te wachten stond, behalve hij. Het kon hem niet schelen wat er gebeurde vanavond, maar dat geld zou hij krijgen.



"Heb je de scheidingspapieren al ontvangen?" was zijn openingszin van het gesprek met Alexis. Geërgerd keek ze op. "Vind jij het niet raar om nog gewoon in mijn slaapkamer te slapen, terwijl je wil scheiden?" vroeg ze. "Oh lieverd, ik wil je er graag aan herinneren hoeveel je voor me betekent," zei hij sarcastisch. "Twee miljoen?" kaatste ze terug.



Jonathan ging zitten en verlaagde zijn stem. "Het is niet zo moeilijk, lieverd. Ik ga er erg veel op achteruit als we de scheiding doorzetten." "Boeiend..." gromde Alexis. "Nou, voor mij wel ja. Maar ik geef je er nog wel een avond om over na te denken. Misschien krijg je nog wel een verlicht moment."



Alexis stond op, nadat ze besloten had niet langer naar deze onzin te willen luisteren. "Of misschien heb jij geen munitie meer na deze avond," zei ze zenuwachtig. Ze had geen idee of het Frank ging lukken om alles te wissen wat er over de moord bekend was. Dat filmpje was vast niet het enige dat hij had, dus het onderzoek ging verder, vanavond. Jonathan ging glimlachend achteruit in de bank zitten.



"Beste aanwezigen! Wat fijn dat u allen zo enthousiast op deze bijzondere avond bent afgekomen," begon Sarah haar speech. "Samen met mijn broer, Thomas Sims, presenteren wij u vanavond het beste dat deze streek te bieden heeft: wijn!" Na een korte anekdote hoe het tot deze avond was gekomen, opende ze enthousiast de veiling.



De stoelen voor Sarah en aan de zijkanten van het podium zaten vol. Enigszins zenuwachtig begon zij, als veilingmeesteres, met het noemen van de eerste collectie wijnen. Tot haar verbazing ging deze drie keer zo hoog als de taxatiewaarde weg. Het zweepte haar enthousiasme en de zaal aan. De volgende wijnen gingen nog duurder weg. Dit werd een gouden avond, dacht ze bij zichzelf.




"Ben je er klaar voor?" Anouk, die haar haren voor de gelegenheid los had gegooid, liep op Jonathan af. Samen stonden ze boven, op de balustrade, te kijken naar de eerste veilingronde. Caesar had ondertussen een woordje gedaan, de pauze zou beginnen. "Ja," zei Jonathan, nu enigszins zenuwachtig. Ze speelden met vuur, en dat was altijd gevaarlijk. "Kijk ze eens gelukkig zijn..." gromde hij, "Die familie Sims..."



"Thomas, Thomas," Alexis liep snel op haar broer af. "Zusje," zei hij kort, maar niet vijandig. Ze hadden elkaar al een tijd niet gezien, maar Alexis wist van Ellen dat hij zich had neergelegd bij de situatie. "Ik wil dat je weet, dat ik je advies ga opvolgen. Jij en Nick hadden volkomen gelijk, ik ben stom dat ik dat niet eerder had gezien," enigszins gegeneerd keek Alexis weg. Thomas legde een hand op haar schouder. "Fijn, zusje, heel fijn," zei hij zacht en vertrouwend.



Nadat ze Thomas had aangesproken, ging Alexis snel achter haar moeder aan. Alles werd steeds concreter. De scheiding ging er komen, en op haar voorwaarden. Maar ze wist nog steeds niet hoe ver Frank was met het plan. "Mam!" ze zag Doortje staan in de hal, pratend tegen een wat oudere man. "Excuseer me," zei Doortje met een glimlach. De man knikte en liep weg. "Lieverd?" vroeg ze, terwijl ze niet omkeek.



"Ik weet wat je wil vragen, maar wat hadden we nu afgesproken," zei ze streng. "Mam, ik moet het weten," fluisterde Alexis. "Ik heb geen contact met Frank, lieverd. Het spijt me, je moet de avond afwachten." De zenuwen bekropen Alexis weer. Wat zou ze blij zijn als deze poppenkast was afgelopen.



Ellen had speciaal voor de avond een nieuwe jurk gekocht. Als 'vrouw van' had ze de taak op zich genomen om te stralen. Toch vond ze het lastig. Familiefeestjes, oké, maar dit was toch iets heel anders. Deze openbaarheid was ze niet meer gewend. Ze kon het dan ook niet laten haar mobiel iedere keer opnieuw te checken of er nieuws was van de babysitter.



"Hey schoonheid," zei Thomas, zo trots als een pauw. Hij kwam naast haar zitten. "Je ziet er prachtig uit. Ik denk dat ik je niet meer zo heb zien stralen sinds de bruiloft," zei hij. Ellen glimlachte, hij moest eens weten... "Dankjewel lieverd," zei ze tegen de man, van wie ze nu wel hield. Dit was het leven waar ze voor had getekend. Stralen op feestjes met een prachtige man aan haar arm. Rijkdom. Grappig, dat dat haar nu niet meer kon schelen, maar dat ze toch van die man hield.



"Jullie moeten trots zijn, Thomas," zei Ellen, "Het is werkelijk een prachtige avond. Het gaat super goed. Met dit geld kun je dat oude plan weer eens oppakken." Thomas dacht na over het plan dat ze bedoelde. "Ik weet zeker dat je Sarah ook zo ver zou kunnen krijgen. Het wordt eens tijd dat het Sims-imperium dat jullie vader zo heeft vernietigd weer wordt opgebouwd." Thomas begon te stralen en te glimlachen. Hij kuste Ellens hand. "Waar heb ik jou toch aan verdiend, prachtig wonder." Ellen lachte. "Slijmbal, nou schiet op. Sarah wil weer verder geloof ik."



Na een korte introductie door een wijnspecialist uit de streek, begon het tweede deel van de veiling. Het was nog drukker dan eerder op de avond. Prijzen schoten omhoog. "Eenmaal, andermaal... 40.000 geboden!" Zo ging het steeds. De wijn vloeide rijkelijk en het geld rolde snel. "Dan zijn we nu aanbeland aan de speciale wijnen die per fles worden geveild. Deze wijnen komen uit een speciaal rek in de oude wijnkelder en zijn minstens honderd jaar oud. We hebben ze laten keuren, dus bent u maar niet bang dat u een wijn koopt, die over de datum is!"



"50.000 geboden voor een speciale malbec uit 1875. 60.000 geboden, wie biedt meer?" Romeo had een hoog bod gedaan, maar dit was niet zomaar. Het werd zijn huwelijkscadeau aan Nick, die erg van deze wijn hield. 100.000" klonk het plots vanachter uit de zaal, van een man die nog niet had geboden. Felix was opgestaan, terwijl hij zijn bod deed. Romeo keek geschrokken achterom.



"Romeo wat doe je?" fluisterde Doortje geschrokken, toen Romeo op stond. "Ik laat deze wijn niet aan mijn neus voorbij gaan. Dit is mijn cadeau voor Nick," gromde hij. "200.000!" riep hij. "200.000 geboden voor deze speciale malbec!" Het bleef even stil, maar Felix liet het er niet bij zitten. "500.000!" riep hij. Er ging een geschrokken, verbaasde reactie door de zaal. Romeo wilde meer bieden, maar Doortje hield hem snel tegen. "Zo is het genoeg," fluisterde ze.



Sarah staarde naar beneden. Vele wijnen gingen voor hoge bedragen naar nieuwe eigenaren. Enkele flessen waren al afgerekend en meegenomen. Ze hadden vanavond nog één fles te veilen. Dat was het kopstuk, maar was op een lagere veilingwaarde geschat dan de fles van net. Ze was verbaasd over het hoge bedrag, maar toen herkende ze hem ineens. Het was die ex van Nick, van een aantal jaar geleden. Wat deed die hier nu in Monte Vista? Lang had ze niet om erover na te denken.



"Wat een avond! Wat een avond!" riep Thomas vrolijk, terwijl hij op zijn zus afliep. "Sarah, dit was werkelijk een geweldig idee van Caesar, waar is die man?" "Hij staat beneden," zei Sarah met een glimlach. "Dat die ex van Nick zoveel heeft geboden..." zei ze. "Ja, geweldig toch!" Thomas was helemaal enthousiast.



"Hebben we al een bedrag?" vroeg Thomas. "Op die laatste fles na, die nog flink wat moet opleveren? We zitten volgens mij al over het miljoen..." zei Sarah. Nu begon ze te lachen. Dit was geweldig. Zoveel had ze nog niet durven hopen. "Misschien hè, een wild idee, maar.. Wat nou als we De Oude Wijngaard gaan uitbereiden. Misschien een wijngaard overnemen in een gebied hier in de buurt, of een hotel openen hier in Monte Vista?" "We zullen het er nog wel over hebben, Thomas," zei Sarah nuchter.



"Heb je de route?" vroeg Jonathan. Anouk knikte. "Goed, bereid je voor. Als die laatste fles is geveild, dan zal het gebeuren."



"Sarah!" Doortje had zich eindelijk onttrokken aan alle mensen, die met haar wilden praten. "Thomas, wat fijn dat ik jullie beide hier tref." "Mam, we gingen net naar beneden," het was ondertussen al half twaalf en tijd om de avond te eindigen en nog een laatste borrel te doen. "Ik wil jullie feliciteren met deze geweldige avond, tot nu toe."



"Dank je wel," zei Sarah en ze gaf haar moeder een kus op haar wang. "Ik ben blij met je steun. We zijn ver gekomen als familie. Deze avond bewijst maar weer wat een team we zijn. Waar is Alexis eigenlijk? Ik wil haar graag bij me op het podium, nadat de fles is geveild. Ze verdient een speciaal bedankje." "Ik zal het doorgeven," zei Doortje.



"Ellen, ik wil je nog even bedanken," zei Alexis. "Bedanken, waarvoor?" vroeg Ellen koeltjes. Ze had weinig zin in haar schoonzusje. Alles was dan wel vergeven, maar Alexis had Thomas' veel stress gebracht en dat had Ellen gemerkt. "Ja, voor alles wat je hebt gedaan. Hoe je voor me bent opgekomen bij Thomas." "Beeld je niets in, Alexis. Ik wil alleen maar dat Thomas zich druk houdt met echt belangrijke dingen."



Terwijl Sarah het podium weer betrad, bekoelde het gesprek tussen Ellen en Alexis. Alexis realiseerde zich dat ze nog een lange weg te gaan had. Stapje voor stapje zou ze het vertrouwen van Thomas, Ellen en Nick weer moeten terugwinnen. Ondertussen liep Anouk de veilingzaal binnen. Op een veilig afstand keek ze vol verwachting naar het podium.



"Lieve mensen, neemt u plaats. De avond is bijna op z'n einde, maar we sluiten hem nog niet af, voordat het kopstuk van de veiling is gepresenteerd." Sarah sprak verder als een volleerd veilingmeester. Caesar bekeek haar vanaf de zijkant van de zaal, vol trots dat dit zijn vriendin was.



De bar boven was leeg, op twee mensen na. Het was Romeo gelukt om Felix alleen te krijgen. Felix had geprobeerd om tussen de mensen te blijven, maar het was hem dus niet gelukt. "Waarom doe je dit?" vroeg Romeo kwaad. "Wat wil je precies bereiken hiermee?" "Pardon?" vroeg Felix verontwaardigd. "Het is mijn lievelingswijn. Ik mag toch ook gewoon bieden?" "Jij weet heel goed dat die fles voor Nick bedoeld was."



"Doe rustig, Romeo. Heb je wat goed te maken met hem, dat je zoveel geld voor een fles wijn biedt?" "Wat bedoel je?" vroeg Romeo "Wat moet ik goed te maken hebben." Felix kneep zijn ogen samen. "Jij weet toch nog wel wat er gebeurt is tussen ons?" Romeo schudde zijn hoofd. "Niks, er is niks gebeurd!" "Precies." zei Felix.



Beneden in de voorraadkamers van het oude veilinghuis, liep Jonathan vol zelfvertrouwen rond. Zijn pakketje moest hier ergens liggen. Hij ging een kamer binnen en vond het daar, klaargelegd door Anouk. Hij opende het pakketje en zette alles klaar. Binnen no time stond alles klaar. En toen een ondraaglijke hitte. Jonathan grijnsde van oor tot hoor, maar verloor geen tijd.



Het vuur greep om zich heen. Onder het geluid van kapot springende wijnflessen, die allemaal waren verkocht voor megabedragen, rende Jonathan door de gangen onder het oude veilinghuis. Razendsnel verspreidde de hitte zich, niet geremd door een werkend alarmsysteem.



En toen gebeurde het. Een schokgolf ging door de zaal. Verstijfd zag Doortje wat er op het podium gebeurde.



Een harde klap. Ellen en Alexis sprongen beide geschrokken op. Toen ze hun aandacht richtte op het podium voelden ze beide een enorme angst door hun lichaam heentrekken. "Hoe kan dit, hoe kan dit," jammerde Alexis angstig en bang om te bewegen.



Het ene moment accepteerde Sarah een torenhoog bod. Het andere moment klonk een luid gebulder. Ergens stortte iets in. Het had effect op de oude balken van het dak. Hard kwamen deze naar beneden. Het podium viel om en vlammen beten om zich heen. Sarah wist niet wat er gebeurde. Een stekende pijn en hitte. Ze kon zich niet bewegen.



Het ging sneller dan wie dan ook had verwacht. Het vuur was overal. Anouk had haar route precies uitgedacht, maar werd gedwarsboomd door een balk die hard naar beneden viel. Overal klonk gegil, rende mensen. Anouk moest hier weg zien te komen, naar de plek waar ze met Jonathan had afgesproken. Maar de angst bekroop haar, dat het vuur ook voor hem te snel was geweest.



Het was ieder voor zichzelf. Alle gasten renden roepend en gillend naar buiten. "Bel de brandweer!" Maar daar had niemand tijd voor. Sommigen wisten nog een fles wijn mee te grissen, die tentoongesteld werd. Er was nog maar één uitweg mogelijk.



"Sarah! Sarah!" Caesar, verstijfd geweest toen het gebeurde, kwam in beweging. "Sarah, gaat het?" Er klonk alleen gekreun, maar dat was positief. Ze leefde nog. Hij rende op haar af, tegen beter weten in. Het podium stond in de fik, maar dat weerhield hem niet. Heldhaftig begon hij haar te bevrijden.



"Oma, kom!" riep Adam, die in de hal op Doortje stond te wachten. "Ga, jongen! Ik red me wel!" riep Doortje, terwijl ze haar jurk optilde om snel te kunnen rennen. "Ren! En bel de brandweer!" Adam volgde het advies, met pijn in zijn hard op.



Doortje werd ondertussen van alle kanten ingehaald door mensen. Niemand bekommerde zich om haar, terwijl het vuur en de rook het onmogelijk maakte te zien waar ze heen ging. Ze voelde de vlammen rond haar enkels en besefte zich dat alles brandde.



Ze voelde een stekende pijn in haar zei en wankelde. Daarmee hield ze de uitgang versperd. Ze voelde een duw tegen haar schouder en verloor haar evenwicht. Niemand had aandacht voor haar, terwijl ze tussen de balken viel. "Auu! Help!" gilde ze. Ze zakte tegen de trap naar beneden toe.



"Deze kant op!" riep Alexis. Ellen raasde haar voorbij. Ze had Thomas daar ergens gezien. "Pas op!" gilde Alexis en snel trok ze Ellen weg. De muur naast haar stortte in. Brandend hout viel om hun heen. Alexis hoestte en probeerde Ellen omhoog te houden. Het licht viel uit en door de rook en het vuur zag ze een mogelijkheid om te ontsnappen, maar gingen ze dat halen?



"Verdomme! Romeo wordt wakker!" De muren van de bovenverdieping stonden nauwelijks nog overeind. Een pilaar had zich op Romeo gestort, die vervolgens in elkaar was gezakt. "Romeo wordt wakker!" Het vuur had de trap bezet. Felix besefte dat er maar één weg naar buiten, recht door die brandende hitte. Felix wilde egoïstisch zijn, maar hij kon het niet over zijn hart verkrijgen. Romeo was een lieve jongen en Felix was hem wat schuldig.



Het licht was uit. Het enige geluid was het geluid van het sissende vuur. Caesar zag door de rook bijna niets, maar hij dacht lichamen te zien. Hij was bang dat niet iedereen levend de uitgang had bereikt. Dat was nu echter niet zijn zorg. Het was hem eindelijk gelukt Sarah onder het puin vandaan te krijgen. "Kom... op.... lieverd.... nog even..." Ondertussen stortte er naast hen een muur in met een hard geluid.



"Auu au rustig!" Sarah zakte door haar benen, waar alle kracht uit was gestroomd. "Rustig, rustig lieverd. We zijn er bijna," kreunde Caesar, die het erg zwaar had. Buiten klonk de brandweer. Het bracht hen hoop. "Nog een stukje, ze komen ons al helpen." "Nee, nee het gaat niet meer," kreunde Sarah.



Door de ingestorte muur zag Anouk haar kans. Bang en bedolven zag ze haar einde tegemoet, maar toch was ze vrijgekomen. Zo snel als het ging, klom ze over de brokstokken naar buiten. Jonathan wachtte daar op haar, klaar om te vertrekken naar dat hotelletje, waar ze dan zou wachten tot de paspoorten klaar waren. Buiten het terrein zakte ze hoestend in elkaar. Ze had geen kracht meer in haar benen om te rennen, om te kruipen. "Jonathan," fluisterde ze met een schrille stem. Het enige wat ze hoorde, waren ambulances en brandweerwagens, maar geen Jonathan.

Jonathan!
Ik ben boos!

Ik hoop dat er geen gewonden zijn!
Wat een stomme update!!!

Grapje, de inhoud van de update is iets minder, maar je schrijfstijl vind ik echt wel fantastisch!
En dan ook nog met deze mooie screens, kan het niet op!

Erg spannende update!

Ik ben benieuwd wie het gehaald hebben en wie niet.

Wauw, mooi gemaakt!!
En natuurlijk erg mooie tekst!!

Wauw! Wat een lange en goede update! Naja, behalve de streken van Jonathan dan... Maar verder echt prachtig dit!

Wow, super spannende update!

Dank jullie allemaal voor jullie reacties weer Ik hoop dat ik jullie met een volgende update een positiever gevoel kan geven

Ik bedank jullie het liefste met een sneak peak naar de volgende update. We beginnen in een kil politiebureau van Monte Vista. (Nou, Alexis overleeft het dus sowieso, maar dat moet ook wel. Ze verscheen toch ook in de eerste update op 20 augustus.)