Ik heb even niks te zeggen. Zo zielig en zo mooi geschreven.

Zo zielig! Dit had ik echt niet verwacht!

OMG!! So sad!!

Mooi gescheven weer maar wat erg voor haar!

Wat verschrikkelijk
Je hebt het echt super mooi geschreven.

Wat verschrikkelijk!
Je hebt het daarentegen wel erg mooi geschreven.

Echt, echt, heel mooi geschreven!

Mededeling!

Jullie hebben al een lange tijd niets meer van mij gehoord en nu kom ik aanzetten met een mededeling, maar geen paniek. Ik ga niet stoppen met mijn dagboek . Voor het volgende hoofdstuk moet ik alleen een enorme stap maken en het liefst wil ik dit op een normale manier doen door gewoon te spelen, maar dit kost natuurlijk tijd. En tijd is nou net het gene wat ik niet heb . En als ik tijd heb start ik ook echt de sims op, maar na een paar minuutjes ben ik het alweer zat . En dat is nog niet het enige probleem. Ik had het volgende hoofdstuk dit weekend af willen hebben , maar op dit moment zit ik (volgens mijn ouders) vol zenuwen en ben ik alleen maar bezig geweest met het inpakken van mijn koffer hopend dat ik niet iets vergeet. Nu vragen jullie je misschien af waarvoor die koffers zijn? Ieder schooljaar hebben wij twee keer per jaar een projectweek. Dit is een week waarin we een aantal projecten krijgen. In de eerste paar jaar is dit allemaal gewoon binnen Nederland of op school zelf (meerderheid van de tijd op school). Later ga je een dagje naar Keulen. En in de vierde ga je dus een weekje naar Oxford/Berlijn/Parijs. Ik heb zelf geen Duits dus Berlijn valt voor mij af. En aangezien Berlijn en Parijs om het jaar wisselen heb ik geen andere keus dan Oxford (waar ik overigens enorm blij mee ben) . Maar ik ben er in ieder geval heel volgende week niet. Die week daarna heb ik het ook weer heel druk met een sportdag, een excursie naar leiden, een debat en daarnaast nog een aantal toetsen/inleverdatums en een presentatie. Drukdrukdruk dus. Die week daarna is het weer wat rustiger en die week daarna heb ik vakantie Jeeeeh. Het zal dus nog wel een paar weken duren voordat de volgende update(s) kom(t)(en) . Maar wees gerust ik zal niet met dit dagboek stoppen .

Iedereen heeft zo zijn problemen en die begrijpen we.
In ieder geval ik kan niet wachten tot de volgende up!

Gelukkig ga je niet stoppen!
Veel sucses met alles! ;p

Wat heb jij het druk, als je maar niet gaat stressen

Ik wacht ongeduldig

Hoofdstuk 6 Going on without you


In het begin van mijn zwangerschap was het lastig. Ik kon er maar moeilijk aan wennen dat Micheal er niet meer was. En ik durfde al helemaal niet te geloven dat ik zwanger was of ik ontkende zelfs dat ik zwanger was. Maar toen mijn buik eenmaal begon te groeien en ik de bewegingen voelde van de baby die in mijn buik groeide was het lastig om het te ontkennen. In die 8 maanden tijd is er aardig veel veranderd. Doordat Micheal en ik genoeg gespaard hadden had ik genoeg geld om te stoppen met mijn werk en gewoon te genieten van mijn baby en er voor de baby te zijn. Ik kijk nog eens goed naar de foto die op de muur hangt. Een glimlach verschijnt op mijn mond als ik mij bedenk wanneer die foto genomen was. Het was toen echt een prachtige dag. Als ik de baby voel schoppen in mijn buik troost ik de baby door ertegen te praten en mijn buik zachtjes te strelen. Al snel kalmeert de baby en kijk ik weer naar de foto. “Nog maar een paar daagjes lieverd. En dan zal onze baby geboren worden.” Fluister ik waarna ik naar de keuken loop om mijn avond eten klaar te maken.


En een paar dagen later is het dan inderdaad alweer zo ver. Ik voelde me vandaag al niet zo lekker dus had ik besloten om lekker te genieten van een simpel broodje. Maar toen ik het bordje net op tafel had gezet voelde ik een drukkende pijn in mijn rug. De pijn was niet van lange duur. Later de weeën kwamen steeds sneller achter elkaar en werden heviger. Tot ik het niet meer aankon. Ik had het verschrikkelijk warm en zweette enorm. Ik voelde de straaltjes water over mijn rug glijden. Binnen een paar seconden raasden mijn gedachten door elkaar heen. Toen Micheal in mijn gedachten naar boven kwam rolden de tranen over mijn wangen. Hoe kon ik ooit dit kind op de wereld zetten of voor dit kind zorgen zonder Micheal. Ik liet mij zakken op de grond en leunde mijn rug tegen het lage muurtje. De tranen rolden over mijn wangen. Ik pakte mijn telefoon en belde mijn moeder. Ik hoorde een kleine schreeuw van vreugde aan de andere kant van de lijn. De tranen gleden, nu in grotere aantallen, over mijn wangen. “Ik kom er meteen aan.” Antwoordde mijn moeder. Ze sprak de waarheid. Ze was er binnen een paar minuten en bracht me naar het ziekenhuis. Het koste mij veel moeite, maar uiteindelijk wist ik de baby uit mijn lijf te persen. Het was een prachtig meisje. Toen ik haar in mijn armen kreeg kwam er een glimlach op mijn mond. De zorgen die ik had tijdens de weeën waren verdwenen en namen plaats voor liefde. “Je hebt je vaders neusje.” Zeg ik terwijl ik haar wangetje streel. En ik wist meteen dat Samantha haar naam zou worden.


In het begin was het wennen. Het kleine meisje was werkelijk waar een wonder, maar iedere nacht werd ze meerdere keren wakker. Ik wist dat ik er goed aan had gedaan om ontslag te nemen anders was ik echt vermoeid geweest. Mijn moeder kwam ook zo vaak mogelijk op bezoek om het kleine meisje te bewonderen. En iedere dag geniet ik weer van het kleine meisje. En ik houd van haar. Van de smakkende geluidjes tijdens het drinken tot haar hartverwarmende glimlachjes. Ze hield ervan om in haar badje te gaan. Ze keek met veel bewondering naar de spettertjes die heen en weer vlogen als zij met haar handjes het water sloeg. En ik kon uren naar de kleine meid kijken als zij in vrede in haar wiegje lag te slapen. Iedere dag zag ik er tegenop om de kamer van mijn meisje te verlaten en naar mijn eigen kamer te gaan om vervolgens in een koud bed te stappen zonder Micheal naast me. Meestal staarde ik uren naar het plafond hopend dat Samantha zou huilen. Dan zou ik een excuus hebben om mijn kamer te verlaten. Maar de laatste tijd sliep ze steeds beter.


Het is nu alweer een aantal jaar verder. Het verdriet van het verlies van Micheal was er nog steeds maar twee jaartjes geleden merkte ik dat het minder pijn deed om aan onze tijd samen te denken. In het begin was het bijvoorbeeld heel lastig om Samantha te vertellen over haar vader en deed ik dat dus ook bijna nooit. Maar nu wist ik dat het noodzakelijk was dat Samantha haar vader leerde kennen en dat ze meer over hem wist. Vandaag ging haar bedtijdverhaaltje bijvoorbeeld over onze ontmoeting. Natuurlijk was het wel wat geromantiseerd, maar dat was toch wel mijn leukste verhaaltje. Ik bewonder haar gezichtje als ze in slaap is gevallen. Een glimlach verschijnt op mijn mond en zo blijf ik nog een paar uur staan. Als de moeheid ook bij mij toeslaat geef ik haar nog een kusje op haar voorhoofd en rol vervolgens onder mijn eigen dekens. Ik staar nog eventjes naar zijn foto die op mijn nachtkastje staat. “Ze wordt al groot. Morgen zal ze alweer een kind worden.” Zeg ik zuchtend waarna ik al snel in slaap val.


Nadat ik mij volledig bij het verlies van Micheal heb neergelegd gaat de tijd vlug. Samantha is een gelukkig kind. Ze maakt veel vriendjes op school. Ze geniet van de buitenlucht. Als ik haar dus ook maar kwijt ben is ze buiten in de tuin aan het spelen. Ook kan ze al aardig goed overweg met de kwast. Maar als Samantha alweer bijna een tiener wordt merk ik dat de tijd wel erg snel gaat. Ik loop naar de badkamer, maar als ik aankom heb ik geen idee meer wat ik nou wilde doen. Verbijsterd blijk ik een paar minuten in de badkamer staan. Tot ik onderbroken wordt door Samantha. “Mam! Je zou me toch naar school brengen?” ik hoor dat het geluid dichterbij kom en zie haar al snel in de deuropening staan. Ik knik en loop diep in gedachten met haar mee naar de auto.


Een aantal weken later is het alweer tijd voor Samantha’s verjaardag. Ik heb een heerlijke taart gebakken terwijl zij op school zat, maar ik blijf maar het gevoel hebben dat ik iets vergeten ben. Ik schenk er maar niet al te veel aandacht aan en zet de taart binnen op een tafel. Ik kijk naar de klok en weet dat ik nog genoeg tijd heb. Ik ga op de bank zitten en geniet van een geweldige serie. Als ik een harde klap van de deur hoor schrik ik wakker. Ik doe de tv uit en loop naar de gang toe. Ik zie nog net hoe Samantha woedend naar boven stormt. Ik loop achter haar aan en klop op haar deur. “Wat is er lieverd?” vraag ik, maar een antwoord krijg ik niet. Ik klop nog een paar keer op de deur. Het duurt een paar minuten, maar Samantha doet uiteindelijk de deur open. Ik zie de tranen op haar wangen, maar haar blik is woedend. “Waar was je mam?” roept ze in mijn gezicht. Ik kijk haar vragend aan. “Je zou me ophalen weet je nog?” ik staar nadenkend voor me uit. “Ik dacht dat je met vrienden terug zou komen?” Samantha kijkt me woedend aan en gooit de deur dicht. “Je taart lieverd!” roep ik nog, maar Samantha reageert niet meer.


De rest van de dag was het maar stil. Samantha was wel naar beneden gekomen om de kaarsjes uit te blazen, maar de tijd om haar even goed te bekijken had ik niet. Ik staar naar de taart en de rook van de kaarsjes die een paar seconden geleden zijn uitgeblazen. Ik ben even verbaasd over haar reactie, maar pak al snel een mes om twee stukjes te snijden. Als ik naar boven loop zie ik dat haar deur open is. Ik hoor mijn kleine meisje zachtjes snikken als ik voorzichtig naar binnen loop. Ik kijk haar met een klein verlegen glimlachje aan. Ik zet haar bordje op haar bureau en ga zelf op een stoel zitten. Als ik een hapje neem van mijn taart komt Samantha uit haar bed en pakt het bordje dat op haar bureau staat. Zo blijven we een aantal uur zitten, gewoon genietend van de taart en de stilte.


Na een aantal weken is deze up dan eindelijk gearriveerd. Heb momenteel vakantie, maar kon vandaag pas weer spelen. Heb namelijk een druk maar leuk weekend achter de rug . Het spijt mij echt dat jullie zo lang hebben moeten wachten op deze up. En hij is nog niet eens zo heel groot. Maar zoals in de mededeling al vermeld heb ik een paar drukke weken gehad, maar het was wel heel erg leuk. De trip naar Oxford was heel gezellig, maar erg vermoeiend. Op dit moment geniet ik dus van mijn vakantie, maar heb wat gezondheidsproblemen. Het is allemaal niet zo heel ernstig niet dat ik last heb van mijn longen of mijn hart, maar heb een wondje dat moet genezen. Ben alleen bang dat dat nog wel een aantal weken zal gaan duren. Misschien zelfs wel maanden.
En iedereen nog een fijne Koninginnedag (of wat er nog van over is) en een prachtige vakantie.

Erg leuke update!

Wat veel tekst

Heb echt een concentratie van niks, daarom heb ik niet echt alles gelezen

Maar het zal wel goed zijn. Wel erg dat ze haar kind alleen moet opvoeden.

Hele mooie screens!
Gelukkig was Samantha uiteindelijk niet meer boos!

Wat schrijf je mooi! Erg leuk dagboek!

super leuke up/dagboek!
en ze ziet er erg leuk uit als peuter/kind

Mooie update. Ook leuk hoe je de plaatjes hebt gedaan.

Mooie update en succes met alles

Hoi.
Heel erg bedankt voor jullie lieve reactie's . Ik heb echter een probleempje. Een week geleden kwamen we tot de conclusie dat mijn vaders laptop niet lang meer zal leven. Ik heb toen laten vallen dat hij mijn laptop wel mag overkopen aangezien hij perfect is voor gewoon rustig internetten en het bekijken van mails. Hij is echter niet zo heel geschikt meer als het aankomt op het spelen van de sims. Zo duurt het laden van een uur tot twee uur. En tijdens het spelen doet hij het aardig traag. Sinds die tijd ben ik gaan kijken voor een nieuwe laptop en denk hem ook al gevonden te hebben (Lenovo Y500 en dan de versie voor achthonderd euro), maar voor ik het geld heb zal het wel twee maanden duren . Maar door een slimme opmerking van mijn vader over de economie, dus dat de inflatie (prijsstijging) meer is toegenomen in procenten dan het procent rente wat je op je rekening krijgt, heb ik er meteen een argument bijgekregen waarom ik de laptop rond deze tijd zou moeten kopen
Nu is dus het probleem dat ik op dit moment gewoon geen zin meer heb om op mijn laptop de sims te spelen . Of in ieder geval ik start het dan wel op. Dan na enorm lang wachten kan ik spelen. Speel ik voor een paar minuten en dan ben ik het alweer zat en moet ik aan huiswerk werken . Dit doordat hij traag is en ik de kwaliteit niet enorm geweldig vindt, maar dat wil ik wel. Nu weet ik dus niet zeker wanneer een volgende update zal komen. Misschien over twee maanden, maar misschien ook eerder. Ik hoop dus eigenlijk dat de screens in mijn volgende update een betere kwaliteit zullen hebben. We'll see .