Hoofdstuk 9
We kwamen de school uitlopen en liepen meteen naar de bus.
De juf en de andere kinderen zaten al, dus wij moesten rennen.
Toen wij ook ingestapt waren, vertrok de bus.
Waarheen? Naar de bistro!
We moesten weer een stukje rennen omdat we laat waren.
Een meisje wist goed de weg of had een goede conditie, want zij rende voorop.
We stopten bij het gebouw dat de bistro moest zijn.
Een voor een liepen we naar binnen en we kregen allemaal een rondleiding.
Toen we het gebouw uitliepen, besloten Lyan en ik niet met de bus mee terug te gaan.
'Het was erg leuk, ik snapte alleen niet waarom ik dat mes niet mocht vasthouden...'
Ik snapte dat hartstikke goed, maar ik besloot niks te zeggen. De koks waren erg onder de indruk van mijn franse frietjes.
'Had je gehoord dat ze me bijna wilde aannemen?' lachte ik.
Toen besloten Lyan en ik naar mijn huis te gaan om mijn kleding op te halen. Ik bereidde me voor op het ergste.
Ik stapte op mijn fiets, reed weg en keek achter me of Lyan achter me aankwam.
Dat was zo, dus ik fietste rustig door.
Na de flinke berg op te zijn gefietst, kwamen we aan bij mijn oude huis. Gek, ik noemde het na twee dagen al niet meer mijn eigen huis meer.
'Wat?!? Woon je hier?! Dit is een van de grootste huizen van heel Starlight Shores!' riep Lyan verbaasd uit.
