hoofdstuk 20
Zoals iedere ochtend is Pien als eerste uit bed om een onbijdt te maken.
En vandaag extra vroeg omdat het vandaag de verjaardag van David is!
Toen ik ook uit bed was zag ik dat Pien David een flesje gaf.
Ik had gelijk, Pien is een geweldige moeder!
Pien kleden zich aan een stopte daarna David in bad.
Alleen David was het er niet erg mee eens..
Het is eindelijk tijd voor David om peuter te worden.
De taart staat al klaar!
Pien blies de kaarsjes uit omdat David het uitgierde van het lachen.
Hij had waarschijnlijk door dat hij in het middelpunt stond.
En ik was helemaal blij omdat mijn eerste kindje zal opgroeien!
Misschien iets te blij..
En dit is David geworden.
De zelfde kleur haar als mijn moeder Eva!
Ik vertelde Pien hoe blij ik met haar was en dat wij samen dit liefe kindje mochten hebben!
En gaf haar een kus.
Daarna ging ik snel naar mijn werk toe!
Ik was al te laat..
Thuis gaf Pien David een lekker hapje!
En ho maar mes en vork..
Zelf genoot Pien van een lekker stukje taart.
Wel met vork natuurlijk!
Toen ik die avond thuis kwam zag ik dat mijn moeder er ook was.
En dat moeder en zoon al een goede band hebben.
Ik ging snel even onder de douche want mijn moeder kwam niet voor David maar voor mij.
Ze moest me iets belangrijks zeggen.
''Liefe Niall.. ik moet je wat bekkenen... ik kon het gewoon niet meer geheim houden nu David een peutertje is..''
''Mam wat is er nou?''
''Ik hield heel veel van je en nu nog steeds natuurlijk. Maar Romeo is niet je vader...''
''WAT!''
''Rustig Niall! Romeo is natuurlijk als een vader voor je. Maar je echte vader is toen jij een peuter was weggegaan''
''Waarom ging hij weg?''
Uit een ooghoek zie ik dat Pien met David snel naar de slaapkamer vlucht.
''Omdat ik heb betrapte met een andere vrouw.''
''WAT EEN SMEERLAP!''
''En omdat hij jou niet wilde.. want hij hoefde nog geen kinderen hij vond zichzelf nog te
jong voor kinderen en wilde graag nog lol in zijn leven..''
Ik kan niets meer uit mijn mond krijgen... ik ben totaal versteend.. wilde mijn echte vader
mij niet hebben! Ik kan me niet voorstellen dat ik David niet hoef!
Ik kijk mijn moeder aan, er glijd een traan over haar gezigt.
Ik vind het vreselijk haar zo te zien!
''Dus jij wou me wel mama?''
''Ja Niall ik wou je meer dan graag!'' en er verschijnt een glimlach op haar gezicht.
''Maar hoe hete hij dan?''
''Jason Ruder''
Ergens komt me die naam bekent voor.
Ik krijg nog een bezorgde glimlach van mijn moeder naar me toe, en dan vertrekt ze weer.
Toch kan ik niet vrolijk zijn, de gedachte dat mijn eigen vader me niet wil is erg vervelend..
Ik ga op de bank zitten en ben de komende uren ook niet van plan om er weer af te komen..
Wat een geweldige dag hat moeten zijn is voor mij uitgelopen op een vreselijke dag.
Lekker gezellig einde van hut hoofdstuk 
