Zachtjes loopt Judith dan naar het kleine, huilende meisje toe. ‘Stil maar, zussie.’ Fluister Judith haar toe, maar het meisje begint alleen maar harder te huilen.
Judith kan haar moeder wakker maken, maar dat doet ze maar niet. Ze loopt naar beneden, waar het een stuk warmer is, en ze gaat op de bank liggen.
In de hoop dat ze hier goed kan slapen, en dat kan inderdaad.
Maar de kleine huilt nog steeds alles bij elkaar.
Maar Judith kan het niet meer veel schelen, die is alweer verdergegaan met haar droom.
Dan eindelijk hoort iemand het meisje huilen, en Ymre loopt meteen naar boven. Als ze langs de bank loopt, schrikt ze. ‘Had me dan even wakker gemaakt Judith.’ Zegt ze tegen haar dochter.
‘Stil nou maar, mama is er al.’ Lacht ze naar het meisje toe, die haar zusje ook al heeft wakker gemaakt.
‘Ga nou maar weer lekker slapen, en niet meer huilen, je maakt je zus daar helemaal mee wakker, en dat kan ze morgen niet gebruiken op haar eerste schooldag.’
Ondertussen is Judith alweer wakker geworden van de kou, en als ze geen gehuil meer hoort, besluit ze maar weer op haar eigen bed te slapen.
‘Sorry.’ Verontschuldigt Ymre zich nog tegen haar dochter, maar die hoort het niet meer.
De volgende ochtend al vroeg maakt Ymre het ontbijt klaar.
Het pannetje zet ze zachtjes op het fornuis, terwijl de wafels lekker bruin worden.
Al snel is het eten klaar, en Judith zit nog even alleen te ontbijten.
Maar als snel komt Judith naar beneden gehold. ‘Goedemorgen!’ lacht ze naar haar moeder, en ze geeft haar een kus. Dan pakt ze een bordje met wafels, en Judith gaat ook aan de eettafel zitten.
‘Heb je er zin in, je eerste dag school?’ vraagt haar moeder.
‘Echt wel!’ lacht Judith.
Lachend loopt Ymre naar boven toe, om alle kinderen nog even de aandacht te geven.
Dan kijkt Judith naar de klok, waar ze ziet dat de tijd heeft gevlogen.
‘Ik ga naar school!’ schreeuwt Judith naar boven.
‘Is goed, veel plezier!’ schreeuwt Ymre terug, en werpt boven aan de trap een kushandje naar Judith toe.
Snel rent ze naar de weg toe, waar de gele schoolbus staat te wachten.
Als de vrouw Judith ziet, doet ze lachend de deur open. ‘Neem plaats, je hebt nog genoeg plek, wat altijd ben jij de eerste die ik ophaal!’
Lachend loopt Judith de bus in, en gaat voorin zitten.
‘Ben je er klaar voor?’ lacht de vrouw nog even.
‘Helemaal!’ en met dat woord, komt de schoolbus in beweging.
Ymre heeft Max ondertussen in de kinderstoel gezet.
‘Hier heb je wat te eten.’ En Ymre schuift het plastic bordje voorzichtig naar Max toe.
Vrolijk dept Max zijn hand erin, en slikt zijn hand vervolgens helemaal af.
! Leuke update en lieve peuters! Maar wie is die tiener met bruin haar op de achtergrond?
