~UPDATEE~
ik dacht zo van laat ik maar eens updaten
Door Serena
Na dat heftige verhaal dat ik vanmiddag hoorde van Trish wou ik het echt aan Ana vertellen, want zelf twijfel ik er nu een beetje aan of het wel waar is..
Ik vertel alles aan Ana wat ik gehoord had vandaag, ze zegt dat het niet waar is. Dat ze mij alleen maar wou afschrikken zodat ik zou opgeven met alles. Ze wil een keer met mij afspreken om samen te gaan sporten, zodat we ook eens een keertje echt kunnen praten. Mam heeft mij altijd verteld dat ik nooit moet afspreken met mensen die ik online heb leren kennen, maar Ana en ik praten al zo lang met elkaar en ik vertrouw haar echt. Ik doe het gewoon.
Ik zie Ana staan en ze komt op me af alsof we elkaar al jaren kennen en geeft me een knuffel. Het voelt echt vertrouwt tussen haar en mij, een soort klik waardoor je zeker weet dat je vrienden bent.
"Het is zo leuk nu eindelijk is samen echt te praten. Inplaats van alleen via een beeldscherm."
"Ja, ik vind het ook leuk om jou eens te spreken. Zullen we eerst ergens wat gaan drinken??"
"Nee, van drinken wordt je dik." Ana is hard, heel hard.
"Maar gewoon ergens water, of cola light kan toch geen kwaad."
"Eerst sporten, daarna misschien ergens wat drinken." Ik voel gewoon dat ik er niet tegen in kan gaan, dus ga ik maar gewoon met haar mee.
Als we ons omkleden kijk ik eens is kritisch naar haar, tegen mij heeft ze gezegd dat ik overal vet heb zitten, maar het lijkt wel alsof zij dikker is dan mij. Ze heeft best brede boven benen en ook wel een rond en bol gezicht. Eerlijk gezegd vind ik het gewoon een beetje triest dat ze mij afkraakt terwijl ze zelf ook niet super mager is. Ik zeg het gewoon.
"Je heb dikke boven benen, je zou ze meer moeten trainen." Ze schrikt..
"Weet ik. Ga ik ook doen."
Tot nu toe, verloopt onze "vriendschap" nogal stroef.. Jammer.
Dit vind ik echt leuk, Ana moedigt mij aan en geeft commando's en het gaat echt beter. Ik hou het langer vol en het is gewoon leuk zo, we praten tussendoor ook over van alles en nog wat.. Vooral de standaard dingen famillie enzo. Toen vroeg ze naar mijn vader en kreeg ik een brok in mijn keel. Ik stap van de loopband af, omdat ik dat niet wil vertellen terwijl ik aan het rennen ben.
"Mijn vader is dood."
Voor ik het door heb sta ik te huilen midden in de sportschool. Ana trekt mij naar haar toe en begint me te troosten. Ik heb er nog nooit over gepraat, heb die gevoelens altijd voor mezelf gehouden omdat ik mam niet lastig wou vallen.
"Shh rustig maar.. Hier ik heb wat voor je." Ze kijkt een beetje zenuwachtig om haar heen en pakt dan snel een paar pillen.
"Hier wordt je rustig van. Slik maar gewoon."
"Wat is dat??"
"XTC, je wordt er echt rustig van en je krijgt een soort kik dat je langer door kan gaan."
Waarom ook niet, mijn leven is toch al verrot.
We besluiten maar dat het genoeg is voor vandaag en gaan in een parkje zitten. Het werkt ik voel me ontspannen en heb ook helemaal nergens behoeften aan, geen eten geen drinken, niks.
"Waarom heb je eigenlijk zoveel armbanden?" Het viel me al eerder op vandaag maar ik durfde er niet eerder naar te vragen.
"Nou in eerste instantie om mijn littekens te verbergen. Maar ze hebben ook allemaal een betekenis."
"Vertel eens dan.."
"Nou.. Rood staat voor pro-ana dat wist je al. Blauw voor pro-mia.. Geel voor dat ik over zelfmoord na denk en oranje voor zelfbeschadiging.."
Woow dit wordt nog eens heftig, we praten wel vaker over dat soort dingen maar dan is het over msn.. Maar ik heb over dit soort dingen nooit in het echt gepraat..
"Je kent toch wel dat ene flatgebouw midden in de stad??"
"Ja.."
"Een vriend van mij woont daar je moet eens een keertje langskomen."
"Wanneer dan?"
"Kan je morgen??"
"Ja is goed hoor.."
Ik had gedacht als we naar een flat gaan zouden we wel gewoon in de flat zelf zijn, maar dat is niet zo we gingen naar de kelder. Als ik om me heen kijk zie ik allemaal flessen, een bank en een bar. Ik weet niet maar ik voel me een beetje ongemakkelijk..
"Zeg Ana ga je me nog aan deze mooie dame voorstellen??"
"Tuurlijk, dit is Serena Serena dit is Jesse."
Ik kijk hem aan, ik weet niet wat het is maar ik vind hem er wel leuk uitzien.
"Dus wat zit er allemaal in die flessen??"
"Dat is nu niet belangrijk, vertel eens wat over jezelf."
We praten over best wel saaie standaard dingen maar toen vroeg ik of hij een vriendin heeft.
"Nee, maar jij heb vast wel een vriendje."
Ik merk nu pas dat Ana weg is gegaan, waarom laat ze me zomaar hier alleen?"
"Ehm nee we zijn uit elkaar gegaan."
"Waarom dan?"
"Hij vond dat ik teveel problemen heb.."
"Dat is echt zwak, als je vriendin problemen heeft haar dan laten vallen. Hij zou juist dan klaar voor je moeten staan en juist dan met jou leuke dingen blijven doen." En dan begin ik te huilen, ik denk aan die keer op het strand dat hij Patrick, Victor en Ron had gevraagd te komen en dat we toen gingen praten.
"Hier neem dit maar." Ook hij geeft mij zo pil van gister. Ik weet dat het niet gezond is, maar het moet gewoon.
"Hij had je nooit zoveel pijn mogen doen." Fluistert hij in mijn oor.
Door Lisette:
Ik kan er niet meer tegen, Emanuel en Serena hebben constant ruzie en hij begint mij nu ook iedere keer aan te vallen. Hij is boos op haar omdat ze geen hulp wil. Tuurlijk ben ik daar ook boos om, maar ik weet dat het niet zou helpen haar te dwingen om hulp te zoeken als ze het niet wil doet ze er ook niet haar best voor. Ik bedenk me ineens iets, ik heb Jesper's telefoon nog(haar oude man maar die is dood.) en daar staan nog een paar nummers in als ik nou is gewoon ging rondbellen..
Het is zwak en slecht ik weet het, en ik heb er al spijt van, maar ik heb gewoon behoeft aan mijn oude verslavingen, drugs en afvallen. Tsja hoe moet ik dit nou uitleggen, het feit dat ik Serena altijd zat te "motiveren" is omdat ik vroeger zelf een eetstoornis had en ik het gewoon afschuwelijk vond om haar zo dik te zien. Ik wou ook nooit hulp, nooit. Ik kan haar dan toch moeilijk dwingen om hulp te zoeken dat is dan een beetje raar? Door die hele situatie met Serena heb ik echt het gevoel alsof ik zelf ook weer aan de dikke kant begin te raken, en dat ik echt niet wil eten en meer sporten. Maar ik weet zeker als ik dat tegen Emanuel zeg dat het dan ruzie wordt..
Ik weet dat Emanuel nog een paar weken in het buitenland is dus tot die tijd kan ik gewoon doen wat ik zelf wil. Ik kan gewoon overal roken en eten wanneer ik wil, of nouja wanneer ik niet wil. En ik ben in een paar dagen tijd weer terug bij af. Waar ik jaren voor gewerkt heb om af te kicken en te genezen van alles is binnen een paar dagen verdwenen. Het ergste vind ik nogwel dat het geld op begint te raken en dan moet ik dus ook weer gaan "werken". Het intresseert me niet meer wat andere mensen van mij denken, zolang ik me maar goed voel.
Het moet er toch van komen ik moet aan Emanuel vertellen wat er de laaste tijd aan de hand is.
"Emanuel ik moet even met je praten."
"Wat is er aan de hand dan?"
"Nou de laatste tijd ben ik nogal gestrest en toen jij weg was heb ik iets stoms gedaan. Ik had de telefoon van Jesper nog en ik heb weer gebruikt."
"WAT?! Hoe durf je zo egoistisch te zijn?! Je lijkt wel op Serena! Je denk alleen maar aan je eigen geluk waarom,serieus, waarom geef je ons geld daaraan uit?!"
Voor ik het door had draaide hij zich om en stak hij een mes in mijn borstkas en alles wordt zwart.
Bedankt voor al die super lieve reacties
Laatst gewijzigd door zoetje753 op zo 27 mei 2012, 16:16, 1 keer totaal gewijzigd.
Wat namen betreft,wat dacht je van Jocelyn of Cailyn. 
Dit zijn een paar van mijn favoriete namen die ik veel gebruik in mijn spel. 
maar als jij je verhaal verder wil schrijven zonder screens dan lees ik dat ook. 
het is altijd leuker met screens, maar als je echt zoiets hebt van: Ik wil doorgaan! Dan moet je dat gewoon doen want het blijft een interessant verhaal. (leuk is niet het goede woord denk ik)
