Hoofdstuk 2
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
En zo begint mijn ochtendritueel weer eens opnieuw. Opstaan, kleffe corflakes eten en een beetje nadenken hoe mijn allereerste dag zou verlopen.
Eerst nog even afwassen, aankleden en als ik net mijn haar goed heb gedaan staat die carpool alweer voor de deur. Of in ieder geval aan de straat.
Als de taxichauffeuse me naar mijn werk gebracht heeft slik ik wel even. Het gebouw staart me aan en met een wantrouwend gevoel stap ik door de deuren van het schoolgebouw.
Met een heel ander gevoel stap ik weer naar buiten. Ik moest oppassen in de pauzes van de kleuters en zo moeilijk zijn die niet. Ze zijn superschattig! En ik heb ook gelijk een opdracht gekregen: Begeleider zijn bij het schoolfeest van de hogere groepen. Ik zou er ook nog eens een beloning voor krijgen.
Omdat het schoolfeest om half 6 begint, heb ik nog zat tijd om naar de sportschool te gaan en te gaan douchen. Gelukkig heb ik mijn kleding meegenomen, anders zou ik dat hete uniform weer aan moeten.
Na mijn douche in de sportschool merk ik dat het ongeveer half 5 is. Na in de sportschool snel iets naar binnen gewerkt te hebben is het tijd om naar het theater te vertrekken. Ik geef de bestemming door aan de taxichauffeur en snel sta ik al weer voor het theater.
Na opgelet te hebben op het bal van de oudere kinderen word ik buiten direct aangesproken door een vrouw. 'Bent U niet diegene die hier in Sunset Valley tien generatie's neer wou zetten?' Wow, ik ben hier nog niet eens een week en nu al bekend. Verlegen knik ik. Razendsnel verdwijnt de vrouw weer en gaat verder met een gesprek met iemand met een camera. Fijn.
Als een andere taxi mij weer naar mijn huis heeft gebracht, trek ik gelijk mijn slaapkleding aan en ga gelijk naar mijn slaapzak toe. Het word wel eens tijd voor een echt bed, deze harde grond is niks.
En zo begon alles die ochtend weer opnieuw. Het eten van cornflakes die elke dag maar smeriger werden, afwassen, aankleden en haast een hartaanval krijgen van de carpool.
Na weer een lange dag gemaakt te hebben heb ik weer een taxi naar huis genomen om me te vervelen op mijn kavel. 'Grace!' Een stem doet me ontwaken uit mijn gedachten en al snel ren ik naar de persoon toe. 'Charlieeeee!'
'Wat doe jij nou hier! Je zat toch in Bridgeport, en je zei dat je niet meer terug zou komen ook! O, wat ben ik blij dat je er bent!'
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
Dit was dan hoofdstuk 2 (: Het word nu al iets leuker :3 (ook qua spelen, dat met 1 sim spelen in het begin is maar saai
) Reacties zijn leuk
vv Vind je?
Dank je
Laatst gewijzigd door xRainbow op za 17 sep 2011, 14:32, 1 keer totaal gewijzigd.