Ik heb heel hard hulp nodig met foto's uitzoeken voor de "Just The Way You Are"-wedstrijd.. Ik weet trouwens niet of ik hier de foto's al mag plaatsen/om hulp vragen, maar dat zal ik dan wel merken
Voor hen die niet weten wat het onderwerp is; eng. Ik ben zelf nog niet zo ervaren met foto's maken en heb geen poseplayer, en zo, dus ik heb maar gewoon wat gedaan.. Er zit wel een soort verhaal in, dat ik nu onder de foto's zal plaatsen, maar ik weet ook niet of ik dat bij de echte wedstrijdinzending ga doen.. Ook hulp bij nodig dus
Het was middernacht, de dag van 28 op 29 februari. Er was geen maan en het enige beetje licht kwam af van de sterren hoog in de hemel.
Precies op dat moment verscheen een gedaante bij het kerkhof, met zwart haar en een bleke huid.
Haar lippen en gezicht werden bevlekt door oud bloed, donkerrood.. "Het is tijd," mompelde ze met een apatische blik op haar gezicht.
Zonder geluid liep zij door de ijzeren poort over het kerkhof. Onder haar lagen de bekende botten, wiens geschreeuw zij nog vaag in de wind hoorde...
Zij boog zich, nog geruisloos, over één van haar recentere slachtoffers en verving op deze manier het oude bloed door nieuwe.
Na deze onderbreking schreed zij verder door de mist in de richting van de fontijn, waar zij bleef staan.
De vrouw prevelde een uitspraak in een andere, onbekende taal, gericht aan een onbekend figuur.
Weer sprak ze die vreemde taal en dit keer rees er na een minuut een reusachtig standbeeld op uit het niets.
Zij wachtte precies één minuut, en toen er niets geschiedde, klom zij soepel op de rand van de fontijn.
Een zeer lichte glimlach van trots verscheen op haar gezicht en zij zette een stap naar voren, in het water. Zij werd echter niet nat, maar zweefde een centimeter boven het wateroppervlak.
"Meester," zei de vrouw gedwee toen ze stilhield voor het standbeeld. "Eindelijk, na al dezer jaren, zullen wij ons verenigen. De offers zijn gemaakt. La oferoj faritaj estas..
Zij stapte naar voren, recht naar het standbeeld en wierp nog een allerlaatste blik op de aardse wereld, voor ze er voor altijd van zou verdwijnen...
En toen zette zij haar laatste stap en verdween volkomen in het standbeeld. Weg. Voor altijd.
Met haar verdwijning begon het standbeeld een rode gloed uit te stralen, alsof hij zojuist nieuwe levenskracht had gekregen...
-----------------------------------
Hope you like Ik moet dus gaan bepalen welke foto's ik zal nemen... En of ik het verhaaltje erbij hou of niet..
Hihi tnx iedereen n_n Ik heb een vaag vermoeden dat hij erg homofiel is.. Maar homo's zijn cool dus vandaar n_n
Misschien krijgt hij nog een keer een rol(letje) in mijn dagboek, maar dat weet ik nog niet zeker =D