Bedankt
Vergeet niet nog te stemmen/je stem te veranderen als je dat wilt
Een beetje een dramatische update vandaag.
Dag 125
“Juultje,” zegt Valerie, “wat is er nou? Je kan het me heus vertellen.”
Julian slaakt een diepe zucht. “Ik wil deze relatie echt heel graag laten werken, maar ik moet het je echt zeggen. Ik kan er zo niet langer mee door.”
“Ik was ervan overtuigd dat ik homo was, maar jij maakte me helemaal in de war. Die ene keer op het strand, ik had nog nooit eerder iets voor een meisje gevoeld. Maar die kus veranderde alles, dus ik denk dat ik nu biseksueel ben.”
“Oh, Julian, waarom heb je me dit niet eerder verteld? Aan de ene kant voel ik me gevleid, maar aan de andere kant heb ik competitie van beide geslachten. Hoe kon je zoiets verzwijgen?”
“Ooh, ik snap niet waarom ik dit zo erg vind, maar ik voel me zo... Ik...” gaat Valerie verder.
“Sorry, Julian, ik denk dat ik wat tijd nodig heb.”
“Nee, Val, doe dit nou niet. Alsjeblieft,” zegt Julian.
“Ik doe alles, laat me nu niet alleen, ik smeek je! Ik hou van je!” huilt Julian bijna.
“Het spijt me.”
En dat waren de laatste woorden die Valerie nog sprak. Ze probeerde niet te huilen terwijl ze wegliep, maar de tranen van Julian deden haar pijn. Waarom was ze dan zo beledigd?
Anna heeft alles gezien en neemt haar zoon in haar armen. Er zijn geen woorden nodig, ze houdt Julian gewoon stevig vast en hij verbergt zijn gezicht in haar haar.
Zo laat Julian zijn tranen stromen en de hemel huilt met hem mee.
“Kom op, knul, soms kan liefde pijn doen, maar een sterke jongen als jij sleept zich er wel doorheen. Ergens loopt er iemand voor je rond, geloof me maar.”
Anna biedt Julian wat thee aan en neemt hem mee naar binnen.
Komt Valerie nog terug? Kan Julian zich hier overheen zetten? Wie weet