Hoofdstuk 1
Het was mei 1962, ik was net aangekomen in ons nieuwe huis en lag op bed in mijn nieuwe kamer. Ons huis was twee onder één kap. Ik vroeg me af wie de buren waren. Misschien woonde er wel een meisje die even oud was. Dat zou super gezellig zijn. Het huis was wel een heel verschil met het boerenhuisje waar we woonde in Twinbrook en hier woonde we aan de zee. In Twinbrook hadden we alleen een rivier.
Omdat ik zo nieuwsgierig was, ging ik naar de buren en belde aan. Ik was benieuwd wie er open zou doen. Dadelijk was het een enge oude man.
Gelukkig was het niet zo, een aardig uitziende vrouw deed open. ‘Wat kan ik voor je doen?’ Vroeg ze vriendelijk. ‘Hoi, ik ben Jenny Schors. Ik kwam even kijken wie de buren waren. Ik ben dus van hiernaast.’ ‘Hoi Jenny! Ik ben Sandra de Boom. En ik woon hier dus.’ Lachte de Sandra. ‘Woont u hier alleen?’ ‘Nee, ik woon hier met mijn man en zoon.’
Ik lachte, een zoon. ‘Hoe oud is uw zoon als ik vragen mag?’ ‘Hij is denk ik net zo oud als jou. Hoe oud ben jij?’ ‘Ik ben 16.’ ‘Ja, hij is even oud, dus ook 16.’ ‘Wat gezellig!’ Zei ik blij. ‘Misschien zit hij bij me in de klas.’ ‘Dat kan wel ja.’ ‘Is hij thuis?’ Vroeg ik. ‘Nee, hij is even de stad bekijken.’ ‘Ow, jammer. Dan kom ik nog wel eens langs. Doei!’ ‘Doei Jenny!’ Ik keek nog even door het raampje naar binnen. Leek op onze gang.
Ik draaide me om en wou naar huis lopen, maar ik knalde zo tegen iemand op. Ik keek omhoog. ‘Sorry, sorry, het spijt me!’ Riep ik. Er stond een jongen voor me van mijn leeftijd. Dat zou vast de zoon van Sandra zijn. ‘Nee, het spijt mij. Maar, wat kom je doen?’
‘Ik kwam even kijken wie de buren waren. Ik ben dus je buurmeisje, als je hier woont.’ ‘Ja, ik woon hier.’ ‘Ik heet trouwens Jenny.’ ‘Hoi Jenny, ik heet Max.’ ‘Hoi Max, volgens je moeder ben je ook 16.’ ‘Dat klopt. Zit je toevallig bij me in de klas dan?’ ‘Weet ik niet, zit je in H4C?’ ‘Ja!’ Riep Max enthousiast. ‘Wat leuk! Dan studeren we volgend jaar ook samen af!’ ‘Haha, inderdaad.’ Ik lachte van oor tot oor. ‘Maar ik ga weer naar binnen. Doei Max!’ ‘Doei Jenny!’
Nog geen uur later ging de bel. Max stond voor de deur. ‘Hee! Uhm, we gaan met dezelfde bus enzo en ik dacht misschien… Misschien kunnen we eens samen iets gaan doen na school?’
‘Haha, ja natuurlijk! Lijkt me super gezellig.’ Ik zag een lach op Max’ gezicht verschijnen, ik lachte naar hem terug. ‘Nou, dan ga ik maar weer eens. Tot morgenvroeg!’ Zei Max. ‘Tot morgen!’
Met een fijn gevoel ging ik naar bed. Leuk huis, leuke buurt, leuke buren en vooral een leuke buurjongen. Ik voelde me al helemaal thuis hier.
_______________
Ik hoop dat jullie het een leuk begin vinden
Reacties zijn welkom
Sorry dat het zo lang heeft geduurt
benieuwd.
