Ik denk dat het te maken heeft met de vrouw op je banner

Zie ik nou iemand door zijn/haar knieën gaan

^misschien


Hier is deel 95(!):
Alvast mijn excuses voor de hoeveelheid tekst.

Adam gebaarde dat Emma mee moest komen, na ze door een labyrint van gangen hadden gewandeld kwamen ze in een kamer terecht waar het opvallend luxueuzer was dan het kleine kamertje waar Emma zat, en waar Jack nog steeds zat. Hij wou wel weten wie Emma daar had opgesloten, maar Adam hield hem tegen...Toen Emma de vrouw zag, schrok ze zo erg als ze kon. Het was echt de laatste die ze verwachtte te zien! 'W-wat doe jij hier? Jij bent dood?!' Zei ze terwijl ze met grote open ogen naar de vrouw zat te staren.'Hier is ze, mevrouw Nolan' Vlak daarna gaf Adam Emma letterlijk een duwtje in haar rug zodat ze vlak bij de vrouw stond, of beter gezegd haar moeder...

Het werd extra bevestigd toen ze begon te praten. 'Hier ben je! De laatste tijd ik je zag liep je weg meisje...' Die stem, het kon niet anders. Het was diezelfde stem- enkel was ze nu al 23 jaar lang 20 jaar oud, die stem- Het was gewoon Zoë stem, Zoë gezicht, enkel was ze veranderd...Van het sletterige ooit nog menselijke vriendinnetje van Bryan was ze uitgegroeid tot een koele, volwassen vrouw...Een vrouw die geen Genade kent.

Na Emma terug stevig op haar voeten stond na het duwtje van Adam, raapte ze haar moed bijeen en ging ze haar moeder zetten waar het op staat, de ontvoering, waarom ze was weggelopen, en nog een paar dingen..Ze had de laatste paar jaar goed nagedacht, en de puzzelstukjes goed in elkaar gelegd. 'Ik liep voor een reden weg ma-Zoë!' Daarna twijfelde Emma wat ze zou zeggen, ze had dit al zo vaak voorbereidt, voor als ze niet dood was. Maar ze had nooit verwacht dat ze het ooit écht zou kunnen zeggen. 'Je wou papa dood...Ik weet het wel. Je had nu geld, je had een prachtige dochter...Tot ik wegliep. Je wou hem dood, maar kon niks verzinnen! En je vond het dan ook niet erg dat Annie het voor je kwam doen. Waarna je Jessica, papa's zus en mijn tante, omkocht en de opdracht gaf je dochter terug bij je te brengen...Maar zij en papa zijn nu dood, en ik haat je. Wat heb je daarop te zeggen? JIJ bent de schuld van veel dingen, te veel dingen om nog te zeggen dat je nog maar een beetje gevoel in je hebt! En dat ik jou zo veel jaar heb blijven geloven...' En dat was het, Zoë had dit niet zien aankomen, ze wist wel dat geen emotioneel weerzien ging zijn met haar dochter. Maar dat haar dochter haar ging beschuldigen van alles? Omdat te verwachten was ze te blind voor, ze was te blind om haar fouten te zien.

Ze was zelfs zo blind dat ze ging geloven dat het niet waar was wat Emma zei. 'Emma..? Hoe...Waarom denk je dat?' Ze was zo geschrokken door de reactie van haar dochter dat ze elk moment kon beginnen huilen, voor de eerste keer in meer dan 20 jaar...'Sorry, Emma, ik...Je vlijft en bent mijn dochter...En..je hebt meer in je dan je denkt.' En toen onderbrak Emma haar.

' En ik ben een volwassen vrouw, ik zal nooit op jou lijken! Alsjeblieft, zeg gewoon niks...Er kan toch niks goed meer uitkomen.' Emma zuchtte diep. Ze had zolang op dit moment wacht, hét moment. Hét moment dat ze haar moeder eindelijk kon zeggen hoe het nu eigenlijk zat. 'En waarom nu eigenlijk, waarom mocht ik Jack niet terugzien? Je hebt het al eens verpest voor ons...Wacht...Adam was het niet die zijn geld wou, dat was jij...Jij was de baas...Ik heb zoveel jaren lang voor je gewerkt...'

'Daarom dus, voor ik en Jack het goedmaakten en een gelukkig leven leiden, moet je me terug voor je kar spannen. Moet je me terug voor je laten werken. En me mee laten doen aan je plannetjes... Zodat je het geld van een erfgenaam van een kunstenares toch nog krijgt. Het geld van een kunstenares die wél een goeie moeder was...'

Zoë wist dat het waar was, nu moest ze het nog toegeven. 'Da..Dat heeft er niks mee te maken. Je bent zo dom om te vallen op een weerwolf, wel, ik kan hem doden. En hetzelfde met jou...'

En nu was Emma het écht beu. ze wou een punt zetten achter deze discussie, Zoë kon haar er niet meer uitpraten.... 'Je eigen dochter doden? Doe maar! Ik ben liever dood dan jouw dochter.'

En toen kwam Jack tevoorschijn, hij was Adam en Emma van in het begin al gevolgd, anders had hij nooit zijn weg gevonden in het labyrint van gangen. Hij stond de hele tijd zonder iemand het door had om de hoek, klaar om bij te springen wanneer het nodig was.'Nu moet jij eens goed luisteren!' Zoë aandacht, en ook dat van Emma, was nu afgeleid door Jack. Zoë had geen zin om te lsuisteren, maar deed het toch. En Emma, die was alleen maar blij dat Jack bij haar was. 'Zoë...Of beter gezegd: mijn toekomstige schoonmoeder. Ik en Emma houden van elkaar, en dat is al lang zo. En niks kan ons nu nog uit elkaar halen...' Zowel de ogen van Zoë als die van Emma schoten open...Wat had Jack zojuist gezegd?

Emma wist wat er ging komen, maar ze kon het niet geloven. Wel veranderden haar tranen van verdriet nu wel in tranen van geluk. 'Jack...Wat..Bedoel je?'

(dit is die screen )
En toen gebeurde het: Jack ging op zijn knieën zitten en haalde uit het niets een klein doosje met een prachtige ring tevoorschijn. en zei toen de magische woorden: 'Emma Goodricke, wil jij binnenkort Emma Doyleh noemen en met me trouwen?' En dat was dan de 2e verrassing voor Emma...En ze zei natuurlijk ja, zo luid en zo enthousiast dat heel Bridgeport het kon horen. En Zoë, die trok er zich niks meer van aan, en vroeg zelf aan Adam om Jack en Emma naar de uitgang te brengen en naar huis te laten gaan...

...Die dat maar vreemd vond en vroeg waarom. Maar Zoë is geen dom donkerbruintje. 'Laat ze even gelukkig zijn...Ze zullen wel nog van me horen.'

Na ze thuiskwamen aten ze snel iets, en kropen ze daarna in hun bed...Alhoewel er van slapen niet veel kwam. 'Jack...Ik..Ik kan het nog steeds niet geloven. Wij gaan trouwen!' Zei ze enthousiast, alhoewel er ook wat gegiechel bij was. Net een tienermeisje dat aan haar vriendinnen verteld dat ze een date heeft met dié ene knappe jongen(waar ik niks van ken want er zijn geen leuke knappe jongens bij mij op school en ik heb mijn record hoeveelheid échte vriendinnen verbroken met 2 )
'Ik kan het ook niet geloven Emma...Ik weet het niet, het...Het kwam plots in me op. En ik ign op mijn knieën gaan zitten en..plots verscheen het doosje met de ring.' Emma moest lachen...Dat ze een gesprek voerde over dat zei en Jack gaan trouwen...'En...Wanneer gaan we trouwen? Volgende maand?' 'Ehhh...Een beetje vroeger misschien...Vrijdag?'(het is nu de nacht van maandag op dinsdag) dát had Emma niet zien aankomen, over 4 dagen?

Emma bedacht wat ze allemaal nog moesten doen, en toen ze al de helft wist klonk 4 dagen al als een nachtmerrie.'Vrijdag? Maar dat is over 4 dagen...Ik moet nog een jurk kopen, jij een pak, de locatie, bloemen, taart, uitnodigingen,...En over uitnodigingen gesproken, je gaat Lara toch uitnodigen? Hoe is het met haar en George, en hun kinderen?'

Lara...Gevaarlijk onderwerp. de laatste keer dat Jack iets tegen haar zei, was hij woedend en gooide hij daarna de deur dicht. Dat hij haar had zitten beschuldigen van dat ze Annie had vermoord, waarna Lara haar bijna dooddronk...'De laatste keer dat ik haar zag was meer dan 5 jaar geleden...Maar ik zal hun adres opzoeken en hen uitnodigen, en de andere dingen krijgen we ook nog wel geplant...'

'...Maar nu is het even tijd voor iets anders.'

In een andere grote stad verliep de nacht en ochtend minder goed...'Mama! Mag ik morgen na school met een vriendin naar de boulevard? Jaden gaat ook mee...'

Maar Lily besefte dat ze iets verkeerd had gezegd toen ze haar moeder had halfbeslaapte bed zag opmaken. 'Ehh...Is papa vannacht niet thuisgekomen?' Lily besefte ook dat, als het zo was, ze hier de schuld van was. Ze was boos op Lara en wou dat iedereen de waarheid weet, maar ze wou geen ruzie...al had ze dit wel zien aankomen. Hét dilemma van Lily, ook op de grote hoop van problemen gegooid die deze familie heeft.

En ja, ze had iets verkeerd gezegd. 'Lijkt het soms of dat hij is thuisgekomen? En ja, ga maar naar die domme boulevard! Het kan me niks meer schelen...'

Daarna zei Lara niks meer en liep ze Lily voorbij, die met een schuldgevoel zat. 'Mama! Wacht...Zo bedoelde ik het niet...' Riep ze nog snel terwijl Lara op het punt stond de kamer te verlaten.

Lara hoorde het sorry van Lily en draaide haar om. 'Ik bedoelde het ook niet zo...Ik was gewoon mijn eigen leugen beginnen geloven...En jij die gepest wordt. Mijn prachtige niet meer zo kleine meid...Ga maar naar de boulevard vanmiddag met die vriendin van je, geniet ervan. En pas goed op je broertje...'

'Dat broertje is ook al bijna 13 mama, en je hoeft je echt niet schuldig te voelen...Dat moet ik doen. En pa komt wel thuis, en dan vergeeft hij je alles.'

Daarna vloog Lily weg, de avond er voor had Jaen haar nog maar moed ingesproken. Maar het hielp niet...

'Wat heb ik toch prachtige kinderen...3 prachtige kinderen. Wist ik maar waar Justin is...'En die zin herhaalde ze wel 100 keer per minuut in haar hoofd.

Na ze de tranen die ze ondertussen had gekregen had afgeveegd wou ze naar de keuken gaan, maar daar stond George plots in de deuropening.

Maar hij liep Lara gewoon voorbij, terwijl zij als een schoothondje achter hen aan rende, toen hij eindelijk stilstond bood Lara haar excuses aan. 'Alsjeblieft George, vergeef me!' Smeekte ze...

...Maar zonder resultaat. 'Hoe kan ik JOU nu vergeven? Daarvoor moet je eerst goed je excuses aanbieden...En het enigste wat jij kan is liegen!' Die woorden kwamen hard aan bij Lara.

Maar George zag dit niet eens.'Waar was je vannacht?' Vroeg Lara.'Bij een leuke vrouw.'

'En dat zegt hij gewoon...'

Dit was deel 95!!!

Leuk deel weer

ik heb vannacht toen ik in mijn bed lag en niet kon slapen enkele rekensommetjes gemaakt en de sims moeten ten laatste op 30 september ingestuurd zijn, sorry daarvoor. dat betekend nog een kleine 2 weken...Het geeft niet als er enkele gasten te laat zijn op het trouwfeest van Emma en Jack maar niet te veel gasten.

En ohja, gelieve een seintje te geven als je van plan bent een sim te sturen...Weet ik hoeveel stoelen ik moet plaatsen.

Erg leuke updates!

Ik ben benieuwd wat Zoe nu allemaal bedoeld, want ik begrijp het nog niet.

Maar ik vind het echt geweldig dat Emma en Jack gaan trouwen en het lijkt me leuk als Suzan Jones-Brown daarbij aanwezig is.

Hopelijk komt het nog goed tussen Lara en George.

SimsMeid schreef:Erg leuke updates!

Ik ben benieuwd wat Zoe nu allemaal bedoeld, want ik begrijp het nog niet.

Maar ik vind het echt geweldig dat Emma en Jack gaan trouwen en het lijkt me leuk als Suzan Jones-Brown daarbij aanwezig is.

Hopelijk komt het nog goed tussen Lara en George.

hoop t ook

Super leuke update! Ik kan niet wachten tot deel 100!

Bedankt iedereen!!!!!

dit ben ik bij het vorige deel vergeten:
Wat gebeurde er in deel 94 en 95? Justin en Ashley maken plannen voor hun inbraak in het hoofdkwartier van de MSGDVSO, al is Justin er niet zo enthousiast over. Ondertussen is Jack over het twijfelen heen, en doet hij het: Emma zoeken, waar hij in slaagt, maar als Adam hem vindt...Ondertussen vrolijkt Jaden Lara op, nadat zij erg ongelukkig is omwille van de ruzie tussen haar en George...Waarna hij even met zijn zus praat, die zegt dat ze verliefd is op een meisje van op school. En George blijkt de ruzie alleen maar erger te maken, als jij niet verliefd is op een meisje op school ( ) maar een vrouw in een café...
Adam stelt Emma voor aan de vrouw die achter alles zit, maar Emma schrikt zich kapot als ze ziet wie...Het is Zoë Nolan, haar eigen moeder! Na een kleine woordwisseling met haar, vraagt Jack Emma ten huwelijk, waarop Emma ja zegt, maar waar Zoë natuurlijk tegen is, en ze laat het daar dan ook niet bij...

hier is deel 96:


Het was gewoon de volgende ochtend in Bridgeport,(dus woensdag, voor derest op Dinsdag was er niet zoveel gebeurd) Emma was juist vanonder de douche en had haar kleren aangedaan, en Jack die was naar het postkantoor om de uitnodigingen te versturen. Emma kwam juist de woonkamer binnen, toen de bel ging...'Wie kan dat nu weer zijn?' Vroeg ze zich af toen ze naar de deur wandelde, en toen ze die deur open deed, schrok ze zich bijna dood....

'Hallo!' Zei ik enthousiast (ik kan mijn haar echt zo leggen)

Voor Emma kon vragen wie ik ben, ging ik naar binnen en begon ik de woonkamer te bekijken.'Laat me even kijken...Ja, een stylingstudio moet hier inpassen, als we de zetel even aan de kant schuiven tenminste.' 'Euhm...Wie ben jij?' Vroeg Emma aan me.

'Gitte! Je bedenkster, de architecte van dit huis en nu ook de persoon die jullie trouwfeest helemaal in elkaar gaat steken...En ik dacht: Misschien kan ik Emma helpen met een jurk kopen...'

'Oh...Ik was eigenlijk van plan er deze middag een te gaan kopen, het is overmorgen al, dus veel tijd heb ik niet...Maar ehh...stylingstudio?'

Na ik naar de koopmodus ging waarbij ik de zetel, tv en mat verplaatste en er zo'n styleding neerdropte begon ik met Emma's jurk.'Hmm...Misschien een witte jurk? Wacht, dat is zo onorigineel...'

En zo begin een lange zoektocht naar de jurk voor Emma, waarbij ik, of beter gezegd mijn simself, een heleboel gekke bekken toonde...'Doe.dat.uit.' Beval ik. 'Fluogroen met oranje bollen met als model zo'n oncomfortabele 17e eeuwse jurk staat je bij nader inzien toch niet zo super'

'Hmm...Het is nu niet dat een paarse jurk met fluogele strepen dat een beetje iets wegheeft van een holbewonerjurk je ook geweldig staat...Het zal misschien toch wit worden.'

...5 jurken later had ik het uiteindelijk gevonden: de trouwjurk van Emma!
En nu begint het serieuze stuk van dit deel:

Zoals Lily de ochtend ervoor vroeg, ging ze samen met Lena en Jaden naar de boulevard, ze waren er nog maar juist maar Jaden ging al meteen naar een van de achtbanen toe, waarna Lily en Lena alleen achterbleven.

'Wat is er? Vroeg Lena aan Lily. 'Je bent zo stil, moet je iets vertellen ofzo?'

Lily werd plots helemaal wakker geschud.'Oh, ja ehh...Hoe is het?' Vroeg ze onzeker, iets beters wist ze niet te zeggen, en wou ze ook niet, voor ze er vanalles uitflapte.

Lena zuchtte...Weeral datzelfde antwoord. 'Dat vroeg je al 5 keer toen we hier naartoe fietsten, na ik elke keer vroeg wat er is...Je bent niet echt goed wakker vandaag, op school ook al...'

'Kan zijn...Ik heb vannacht de hele tijd liggen denken aan ehh..euhm...'

'Aan wie?'

En toen kon Lily het niet meer geheim houden, ze pakte Lena vast,en ze kuste haar, die helemaal niet doorhad wat Lily deed...

...Maar er niet bepaald blij mee was vanaf het moment dat ze dat wel deed. Lena duwde Lily terug weg en bleef even gewoon staren, alles wat er de laatste minuten gebeurde op een rijtje zetten. 'Wat was dat? Ben jij lesbisch...? Laat me met rust!'

En toen liep Lena weg, en dat was dan Lily's eerste teleurstelling in de liefde- en ze zal er nog veel hebben- Lily wou hier dan ook geen minuut meer zijn.

Ze ging naar de achtbaan waar Jaden opzat, en waar hij al af zou moeten zijn, maar ze zag of hoorde hem niet. 'Jaden, we gaan naar huis...' Zei ze terwijl ze enkele tranen wegveegde. Maar nog steeds geen reactie.

Ze ging naar binnen, maar nog steeds geen Jaden! Maar het karretje stond er wel, hij was er waarschijnlijk al uit gegaan, maar waarom had ze hem dan niet gezien? De enigste uitgang, daar stond ze de hele tijd vlakbij, maar misschien...

.Had ze hem niet gezien door het gedoe met Lena.Ze begon heel pretpark over te vliegen, nog steeds geen Jaden, maar hij moest toch ergens zijn? Hij was wel al oud genoeg om de weg te weten in het pretpark met 2 achtbanen.

Maar Lily stopte met rondkijken en rondvliegen...Hij was er niet. Hij was verdwenen...Net zoals Lily's oudere broer Justin 5 jaar geleden.

Het was in de late namiddag, maar Lara was nu pas aangekleed. George was weeral de hele nacht en dag weg, waarschijnlijk weeral bij Zahia En daar was Lara niet zo blij om...Maar ze kon er niks tegen doen. De dag dat George "Ik wil scheiden" zou zeggen kwam alsmaar dichter bij, en dat besefte Lara ook. Ze kon zoveel voor hem doen en haar excuses aanbieden als ze wou, maar George luisterde gewoon niet.

Toen Lara na een lang gevloek tegen haarzelf eindelijk de badkamer uitkwam, vloog Lily recht op haar af. 'Mama! Jaden is weg!' Schreeuwde ze terwijl de tranen over haar wangen waar nog steeds enkele schrammen op zaten vloeiden.

Het lukte Lily nog net om te "remmen" tijdens het snelle vliegen zodat ze niet tegen haar moeder botste, maar ze was blijkbaar nog steeds in de snelle sfeer. 'IkwasmetLenaaanhetpratenmaarLenagingwegentoenwasJadenwegen..en...'

'Kalm Lily, wat is er?' Kalmeerde Lara, Lily legde het nog eens uit, enkel nu met leestekens en spaties, waarna Lara de tijd niet had om na te denken en meteen heer gsm pakte, en George belde. 'Hopelijk pakt hij op en ligt hij niet weeral in bed samen met een of ander model...' Hoopte ze terwijl ze wachtte tot de telefoon werd opgepakt, wat na enkele minuten toch gebeurde.

U spreekt met George Goodricke, ik was met iets bezig...Met wie spreek ik?

Lara was blij toen ze zijn stem hoorde. 'George, het is Lar/...' Maar George liet haar niet uitspreken.

Lara? Wat moet je nu weer?

'Laat me alsjeblieft uitspreken...Er is iets met Jaden. Komt meteen naar huis, alsjeblieft.'

Ik kom zo snel mogelijk...

En George kwam inderdaad naar huis, hij was er pas na enkele uren, maar wie zegt er dat hij nog in Roaring Heights zat? Er was precies niemand, behalve in de eetkamer, daar zaten Lily en Lara. Toen Lara George zag binnen komen, was ze niet meer doodongelukkig, ze was nog maar bewusteloosongelukkig.(snappie?) 'George, Je bent er...'

'...Jaden is verdwenen' Vervolgde ze, en ze deed het hele verhaal, met enkele verbeteringen van Lily, eigenlijk was het haar verhaal. En goed ook dat Lily het uiteindelijk grotendeels uitlegde, want luisteren naar Lara was nog steeds erg moeilijk. Ze was lucht voor hem geworden... Hij belde de politie om een verdwijning te melden, en daarna vertrok hij weer... En hij liet Lara weer achter samen met Lily, die eigenlijk lang niet alles had verteld wat er die namiddag was gebeurd.

Lily ging naar haar kamer, ze liep meteen haar haar laptop en opende Simbook...En de tamtam had zijn werk al gedaan. Het liefst van alles wou ze veranderen van school, maar veel zin had dat niet... Want het pesten op Simbook bleef, want als ze echt iedereen die ooit iets gemeen tegen haar had gezegd zou verwijderen, had ze niemand meer. Ze wou wel al haar vrienden verwijderen, van school veranderen, haar ouders alles vertellen, maar het ging gewoon niet. Ze..Ze kon het niet. In de plaats daarvan bleef ze haarzelf maar pijnigen met de reacties op Simbook te blijven lezen.

Na de miljoenen negatieve reacties die ze had gelezen, trok ze wat comfortabelere kleding aan en ze ging op haar bed liggen, en dacht na over zowat alles. 'Waarom...Waarom gebeurd dit toch allemaal. Papa die niet meer omkijkt naar mama, Jaden die verdwenen is, wat misschien niet was gebeurd als ik niet zo dom was geweest verliefd te worden op één van de populairste meisjes van de school, die tegelijk ook een van de weinigen is die ooit iets lief tegen me zei...' Lily stapte uit bed en wandelde naar de keuken, eerst leek het of ze gewoon dorst of honger had...

...Maar iedereen weet dat er in de meeste keukens dodelijk scherpe messen te vinden zijn, Lily ademde diep in toen ze de messen zag, ze stak haar arm uit toen ze begon te bibberen, ze pakte een mes, eerst twijfelde ze nog even dat haar handen over de messen gleden, klaar om er een te pakken...Plots hoorde ze een stem achter haar.'Lily?!?'

'Wat doe jij hier? Het is 5 voor twaalf! Ik weet dat het morgen lummeldag is, maar dan hoef je nog niet midden in de nacht in de keuken rond te lopen.'

Lily schrok, ze draaide haar om terwijl ze de messen losliet en keek recht in Lara's ogen, die gelukkig niet doorhad wat Lily van plan was. 'Ah, mama...Ik had dorst en ik wou een glaasje water drinken...'

Op hetzelfde moment merkte Lara Lily's tranen op. 'Je huilt...Is er iets?' Vroeg ze.

Lily probeerde snel een excuus te bedenken, en dat met te zeggen dat ze niet weet dat ze huilt.'Echt waar? Kan zijn...'

'Oké...Maar ging je niet terug gaan slapen?' 'Oh, ja, dat is waar...'

Ondertussen, Ergens heel ver weg...Een man met lang haar, donkergroene vleugels wandelde zacht over een donkere, houten krakende vloer. 'Koningin!' Zei de man terwijl hij in zijn hoofd de daarop volgende tekst voorbereidde.

Voor hem zat een vrouw met blond en steil haar en een kwaadaardig uiterlijk op een soort van troon, die alweer op een klein verhoogje stond. 'Wat is er, jongeman?' Vroeg de vrouwn die een koningin bleek te zijn...Vreemd detail: de vrouw had helemaal geen feeënvleugels, zoals de man. Terwijl je door die man wel zou denken dat dit zich in het feeënrijk afspeelde...Een koningin van een feeënrijk zonder vleugels...

'U bent in gevaar, of toch uw plannen.' Antwoordde hij met zijn gerepeteerde tekst.

'Och, laat ze maar doen. Ze kunnen me toch niks maken zolang ik iemand van die familie en mijn macht heb.'


dit was deel 96.

Spannend deel!

Spannende update

erg spannende update! ga zo verder!!

Spannend!

Spannende up.

Erg bedankt allemaal! Ookal zegt "spannend" niet echt veel

Ik ben sinds vandaag klaar met de screens van deel 97, en ik zal dit morgen schrijven en plaatsen. Dan gaat het beginnen....De laatste 3 delen voor een pauze van een kleine 2 maand!

Waarna het er een beetje anders zal uitzien, zo zullen jullie bijvoorbeeldniet meer op de Doyleh's : deel 96(21 sept/ pg18) klikken maar op :

De Doyleh's- s.2 dl.1: keuzes maken (*datum en pagina*)(als dat erop past tenminste, ik erger me aan de hoeveelheid titelplaats)

En eventjes over deel 100: het is misschien pas over een maand, maar bereidt jullie alvast mentaal voor

wat gebeurde er in deel 96? In Bridgeport zijn Jack en Emma bezig met enkele voorbereidingen, maar Emma heeft nog geen jurk gekocht en krijgt daarvoor hulp van mijn simself. Die namiddag gaat het in Roaring Heights een pak minder goed... Met onder andere Lily's eerste teleurstelling in de liefde, waarna ze naar huis wilt en dat tegen Jaden wil zeggen die ergens in een achtbaan zit. Of toch niet? Hij is verdwenen...Net zoals Lily's oudere broer zo'n 5 jaar geleden. Ze zegt dit meteen tegen Lara, die dit meteen tegen George zegt, die zelf om zijn kinderen niet meer veel blijkt te geven. Terwijl Lara de hele tijd aan George loopt te denken, heeft ze helemaal niet door wat er aan de hand is met haar dochter...

hier is deel 97:


'Hmmm...Ja mijn haar ziet er goed uit zo' Zei Lily toen ze de schaar weglegde waarmee ze juist een stuk van haar lange haar had geknipt.(Lily had een store-kapsel dat plots is verdwenen) Ze keek nog wat verder in de spiegel, zei zag niet het meisje dat wij zien. 'Ik zie er vreselijk uit, ik zal iedereen maar gelijk geven...Dat bespaart me een hoop moeite.' Maar ze zag een lelijke, dikke fee wiens enige vriend haar broer was, die dan ook nog eens verdwenen was. Door haar schuld, dacht ze.

Plots kwam Lara het kleine badkamertje binnengewandeld waar Lily zich verschool. 'Hier ben je!' Zei Lara met een kwade stem. Lily draaide haar snel om en schoof de schaar opzij, waar ze heus niet alleen haar haar mee had geknipt... hopelijk zag Lara de sneetjes en Lily's arm niet. 'Ik zoek je al de hele tijd... Wat was je aan het doen?'

Lily probeerde haar linkerarm, dat met de snijwondjes, te verbergen achter haar rug toen Lara naar haar toe ging. 'Oh mama, ja ehh...'Lara voelde de twijfel in Lily's stem...'Wat heb je met je haar gedaan?' Gelukkig was het om iets anders.'Oh!!! Ja, dat, ik was dat lang haar wat beu, dus ik heb er een stukje afgeknipt...' '...Dat kon je ook door een kapper laten doen.' Zei Lara.'maar goed, je staat ermee...En ik zie dat de schrammen in je gezicht bijna weg zijn, hoe komt dat eigenlijk?' Lily dacht terug aan de laatste keer dat ze in elkaar werd geslagen op school en zei zijn naam.'Hij noemt Nick' 'Oke, dat wou ik weten...'

En daarmee waren alle woorden tegen Lily gezegd, en ging ze even naar buiten om de post te halen. 'Rekeningen...Rekeningen...Hu? Wat is dat? Een uitnodiging ofzoiets?' Het was de uitnodiging van Jack, Lara opende de envelop en staarde naar de uitnodiging. 'Het is van...Jack.' Mompelde ze tegen haarzelf toen ze de uitnodiging begon te lezen, dat al meer een lange brief was dan een kleine uitnodiging.

Hallo Lara,
Hoe gaat het met je? Hopelijk goed, ik heb goed nieuws. Ken je Emma no/...

En toen stopte ze met lezen en ze gooide de uitnodiging op de grond, Ja, ze kende Emma nog. Het meisje, de dochter van Bryan, dat ze in huis namen en daarna hen en vooral Jack in de steek liet...En de laatste keer dat ze Jack zag beschuldigde hij haar dat ze Annie, haar eigen moeder, had vermoord. Dat natuurlijk niet waar is...Lara raapte de uitnodiging/brief terug op en las verder, dat is al zo lang geleden...

Ken je Emma nog? Waarschijnlijk wel. Ik heb haar teruggevonden in Bridgeport, waar ik nu woon. Ze is geen vampier meer...Hij liet enkele kleine details even weg...En wij gaan trouwen, en ik zou graag willen als jij erbij bent. Ik weet dat de laatste keer dat we elkaar zagen niet echt leuk was, mijn excuses daarvoor, ik was gewoon verdrietig...Maar dat is al zo lang geleden en ik wil het goedmaken, ons huwelijk gaat dan ook vlakbij jou plaatsvinden! In Roaring Heights dus, ook gewoon omdat dat veel dichter ligt bij het eiland waar we onze huwelijksreis gaan doorbrengen. Ik nodig jou,George, en natuurlijk Justin Lily en Jaden uit, als Justin niet wil meekomen geeft dat niet, hij is ook al twi/...

En ze gooide de uitsdnodiging terug op de grond, hoe kon ze nu alles aan Jack vertellen? Dat Justin waarschijnlijk al lang dood is? Dat zij en George amper nog tegen elkaar praten? Dat Lily een stel lila feeënvleugels heeft ? En dat Jaden verdwenen is in een...Achtbaan?

Ze veegde de tranen die ze had gekregen door de hoop gebeurtenissen terug van haar gezicht en las de laatste paar zinnen van de brief.

hij is ook al twintig, hij heeft misschien wel wat beters te doen. Het vindt, als de uitnodiging op tijd is aangekomen, komende vrijdag plaats. Als je komt, wil je dan een mailtje sturen naar: Jack.Doyleh@simmail.com?

Groetjes,
Je broer Jack


Lara besloot meteen om te gaan, het is moeilijk in de huidige situatie, maar ze heeft al voor hetere vuren gestaan. Ze pakte haar gsm en toetste George's nummer in, die weeral ergens zat. Hij was niet bij haar, in ieder geval. Enkel nam hij nu meteen op...

U spreekt met George Goodricke, met wie spreek ik?

'George, het is Lara, wil je even naar huis komen?'

Waarom? Is de politie er om te zeggen dat ze iets meer weten over Jaden?

'Eh, nee...Kom gewoon naar huis.'


Achter een uur kwam hij naar huis, of tot zover het zijn huis nog is. Lara dacht ondertussen al dat hij niet ging komen, dus ze was naar een film beginnen te kijken. 'Ik zocht je de hele tijd...Je zegt dat ik moet komen en je zit naar een domme romantische komedie te kijken!' Zei George toen hij Lara in de zetel zag zitten, waarna hij naast haar ging zitten.'Ik heb een brief gekregen van Jack, of het is eerder een uitnodiging.' Zei ze terwijl ze op het pauzeknopje klikte op het bakje.'Jack? Je broer? Bied hij dan nog toch zijn excuses aan na hij ervoor zorgde dat jij je bijna dooddronk?'' Lara startte de film terug op.'Hij gaat trouwen, met Emma, Emma Goodricke, weet je nog? Maar als je me de kans niet geeft om het te zeggen kan je maar alweer terugkeren naar die slet van je...We zijn getrouwd, al 20 jaar, denk jij daar ooit nog eens aan?'

'Ehh...Oké dan. En klopt...' En George stond terug recht, maar dit was ook niet wat Lara wou.'Ik zou gewoon graag willen dat je meegaat George, zonder het ene na het andere commentaar en me de hele tijd te willen negeren, en als je het niet voor mij doet, doe het dan voor Lily, en Jaden...'

George wou naar buiten gaan, maar bedacht zich dat naar Lara luisteren ook wel niet zo'n grote moeite was. 'Ik zou gewoon willen dat je meegaat, alsjeblieft. Ik weet ook wel wat je van Jack denkt na hij 's avonds plots aan de deur belde om me van van alles te beschuldigen, maar hij bedoelt het goed, alsjeblieft, ga gewoon mee...' George dacht even na, En ging akkoord.

Lara mailde snel naar Jack, ongeveer op hetzelfde moment zat Lily in het zwembad aan hun huis, ze had geen school, perfect om misschien ergens naartoe te gaan met vrienden voor veel mensen, maar die had ze niet, zelf Jaden was er niet om samen ergens naartoe te gaan.

Plots dook Lily onder water, gewoon, vrijwillig, ze spartelde de hele tijd onder het water om ergens op proberen te staan en ze kon niet ademen, maar ze zwemde maar niet naar boven. Het zou op een perfect ongeluk lijken, misschien was ze wel gewoon uitgeschoven, in het zwembad gevallen, haar hoofd ergens tegen gestoten, bewusteloos onder water, en verdronken? Dat kon iedereen denken...Maar in haar hoofd ging er veel meer om.

Als ze bijna op het einde van haar krachten was zwom ze snel terug naar boven. 'W...Wat deed ik nu?' Dacht ze terwijl ze het water uithoestte. Ze zwom wat meer naar de kant, waar ze even terug op krachten kom komen terwijl ze aar realiseerde dat ze zojuist haarzelf probeerde te verdrinken.

Ze was nog aan het zwemmen, of het aan het proberen, of Lara ging-zo'n 10 minuten te laat om tegen te houden dat ze haarzelf probeert te verdrinken- naar het zwembad. 'Lily, ik moet je iets zeggen...Wacht, kom eerst uit het water.' Beval Lara.

En dat bevel volgde Lily, 'Ik ben uit het water, wat wou je zeggen?'

'Ken je Jack nog?' Vroeg Lara. 'Ehh...Ja.' 'Hij gaat trouwen, maar het is morgen al, dus als je niet meteen een deftig jurkje in je kleerkast hebt is het misschien beter als we er nu een gaan gaan kopen.'

'Ik heb nog wel ergens iets liggen, maar gaat papa mee?'

'Ja, en hopelijk Jaden ook...'

Op hetzelfde moment, zat Jaden...Ergens. Hij was al een tijdje weg, maar het leek alsof hij nu pas wakker was en dus bijna 24 uur had geslapen.'Leuk...Ik zit in een achtbaan van de boulevard, en ik wordt wakker in een of andere kamer.' Maar het was nu niet echt een kamer die op een gevangenis ofzoiets leek, toen hij wakker werd lag hij in een stevig, houten stapelbed met een érg zachte matras en kussen, er hingen enkele lampen aan het plafond die voor een perfecte hoeveelheid licht zorgden, er stonden enkele planten en er hing een prachtig schilderij boven de houten kast die rehct tegenover het bed stond. Het leek op een doodgewone kamer slaapkamer, een stukje van een huis. Er waren wel geen ramen...Of iets eetbaar 'Ik heb echt vreselijk veel honger...Hoe laat zou het zijn? Is het eigenlijk wel nog woensdag?'

Toen keek Jaden naar de deur recht voor hem. 'Hmmm...Zou die op slot zijn? Misschien wel, en zit er nog iemand van bewaking en is dit een uitzonderlijk luxueuze cel, ofwel is het gewoon een gang die naar een keuken leid...' Jaden hoopte op het 2e en liep naar de deur.

Maar het was geen van de 2, want toen hij de deur moeiteloos open deed, verwelkomde een warme gloed hem en prachtig landschap hem. 'Wow...Waar ben ik?' Zei hij toen hij rondkeek, en geen woorden kon vinden voor wat hij zag.(jij heeft best een vreemde neus eigenlijk )

Bridgeport, klokslag 12 uur, als het juist die bewuste vrijdag is...Jack was ergens naartoe met een paar collega's, het was tenslotte zijn laatste avond als vrijgezel...Het kleinere feestje dat Emma gaf was al enkele uren afgelopen, maar misschien was er toch iemand gebleven want midden in de nacht, klokslag 12 uur zoals ik al zei, hoorde ze precies iemand. 'Jack?! Ben jij het?' riep ze onzeker en een beetje fluisterend.

taptaptap het lijk of er iemand wegliep 'Als hier iemand is, zeg dan iets alsjeblieft...' maar ze hoorde niks, ze was wel al tot de conclusie gekomen dat het van bij de voordeur kwam, of de deur naar het terrasje in de tuin.

Maar bij die deuren was er niemand, ook zag ze in de tuin niemand weglopen, ze zag alleen maar de lichten van Bridgeport, even later was het geluid weg.

En ze ging terug gaan slapen, maar ze was er niet gerust op...


Dit was deel 97.

Leuke up.

Ik vraag me af wie dat geluid heeft gemaakt..

Leuke update weer!

Erg leuke updates!

Ik ben benieuwd naar de bruiloft.

Dat kapsel van Lily staat opzich wel leuk En wilde ze nou gewoon een zelfmoordpoging doen! Dat mag niet, met verdrinken is er te weinig bloed volgens de denkwijze van Gitte

Snap niet waar Jaden nu is. En ben bang dat Emma inderdaad iets hoorde

Leuk hoofdstuk, benieuwd naar de bruiloft