^Bedankt Simsmeid!
Eindelijk weer een nieuw hoofdstuk!
THE STORY OF A FANGIRL: EPSIDOE 10
De 9 dagen die Taylor in Sunset Valley spendeert zijn veel te kort. Voor ik het besef zijn ze alweer voorbij. Tot nu toe heeft Ashley haar mond gehouden. Ook over het feit dat Taylor in Sunset Valley verblijft, wat mij echt wel verbaasd. Ik ben weer bij de Pincholevijver om afscheid te nemen van Taylor. "Ik ga je missen," fluister ik, want als ik ga praten gaat mijn stem trillen en dan komen de tranen waar tegen ik vecht naar boven.
"Ik ga je ook missen, maar ik kom snel weer terug. Beloofd," zegt Taylor. "Hoe snel is snel?", vraag ik fluisterend. "Snel," antwoordt hij, "Want ik kan niet lang zonder jou." Hij streelt mijn wang.
Hij drukt zijn lippen op de mijne, weer een laatste kus, een afscheidszoen. "Ik hou van je," fluister ik tussen het zoenen door. "Ik ook van jou," fluistert hij terug en hij vertrekt.
Later die avond zit ik samen met mijn moeder een of andere romantische komedie te kijken. We zitten beide al in onze pyjama.
"Zeg, mama, hoe gaat het eigenlijk met jouw liefdesleven?", vraag ik plotseling, denkend aan die keer, een paar maanden, geleden toen ik mijn moeder 'betrapte' terwijl ze op een of andere datingsite zat. Ik moet lachen bij die herinnering.
"Niet veel interessants in mijn liefdesleven... Hoe kom je daar bij?", antwoordt ze. "Oh, gewoon," zeg ik. "En dat van jou?", vraagt ze, "Je gaat me toch niet vertellen dat al die avonden wanneer je laat thuiskomt je ook effectief bij Ashley was. Heb je niet stiekem ergens een vriendje rondlopen dat niet mag weten van mijn bestaan?" Mijn moeder lacht. "Niet grappig, mama," antwoord ik.
Voor de rest van de film ben ik aan het piekeren. Er komen van alle vragen op bij mezelf. Valt het echt zo hard op? Zouden anderen mensen het ook al gemerkt hebben? Ashley had ook door dat ik loog...
Wanneer de film gedaan is, ga ik meteen naar mijn slaapkamer om een vragenronde van mijn moeder te vermijden. In bed pieker ik me nog een tijdje suf. Maar op een of andere magische manier val ik toch in slaap. En je mag drie keer raden over wie ik droom...
De volgende ochtend word ik gewekt door mijn wekker. Ik kleed me aan en ga naar de keuken. Daar zie ik dat mijn moeder op de bank in slaap gevallen is. Ik onderdruk een schaterlach en zeg zo lief mogelijk: "Mama, dàt is niet je bed," wijzend op de bank.
Ze schrikt zich wakker en ik neem cornflakes, melk, een lepel en een kom uit de kast. Terwijl ik mijn kom cornflakes leeg eet, rekt mijn moeder zich uit. Al gapend vraagt ze: "Hoe laat is het?" "Kwart voor 8," antwoord ik.
Met een luide "Sh*t" springt mijn moeder recht en struikelt ze naar haar kamer.
Ik heb nog 10 minuten voor de schoolbus arriveert, dus besluit ik om mijn kom en lepel nog af te wassen. Uit mijn moeder haar kamer klinkt een hoop gestommel.
Terwijl ik kijk of alles in mijn schooltas zit, klinkt er gerinkel uit mijn tas. Ik heb een berichtje, van Taylor. "Hey lieverd, ik hoop dat alles goed gaat. Niet lang meer en ik kom terug naar Sunset Valley. X"
Ik typ snel een antwoord want de schoolbus toetert al. Ik stap op de bus en ga naast Ashley zitten. "Is Taylor nog in Sunset Valley?", vraagt ze nieuwsgierig. "Waarom?", vraag ik. "Oh gewoon, om te weten of we vanavond samen huiswerk konden maken. Maar hij is er dus nog, Taylor bedoel ik," antwoordt ze. "Kunnen we het daar niet hier over hebben? Er zit dan wel niemand achter ons, maar niet iedereen op deze bus is doof. Je had beloofd dat je zou zwijgen, kan je dat ook in het openbaar doen?", vraag ik geïrriteerd.
Reacties zijn altijd welkom!