Ik wilde eigenlijk gisteren updaten, maar mijn spel heeft blijkbaar moeite met Shang Simla, want hij crasht de hele tijd.. Ik heb vandaag weinig tijd, maar ik zal proberen morgen te updaten!
Omdat ik de hoogste band moest behalen, en het in het geheim moest doen, bouwde ik een kleine kelder in de tuin. Omdat er toch zoveel bloemen stonden, besloot ik dat het niet heel erg op zou vallen als bloemen het verborgen. Vreemd genoeg... werkte het.
Op goed geluk richtte ik het keldertje zo Oosters mogelijk in, zodat ik in de juiste sfeer zou zijn. Yin en Yang in balans, Feng Shui, enzovoorts.
Ik werd steeds beter in het breken van borden, merkte ik. Ik kon er niet blij om zijn, want dat verpestte mijn innerlijke rust, evenwicht of concentratie of iets dergelijks. Om eerlijk te zijn werd ik een beetje moe van dit gedoe..
Maar het doorbreken van die plankjes bracht toch een onvermijdelijke voldoening mee...
Mediteren was één van die dingen die ik steeds leuker begon te vinden. Ik werd er namelijk steeds beter in, en het uit kunnen schakelen van je gedachtes is een handige kwaliteit. Gewoon luisteren naar het geklater van het fontijntje..
Ja, ik werd steeds beter... Uiteindelijk kreeg ik de zwarte band en was bijna meester in de Oosterse vechtkunst.
De moeilijkste test ooit: Een ruimtesteen doormidden slaan. Ik had opgezocht op internet hoe je dit kon doen en las allerlei dingen over verbrijzelde handen enzovoorts, dus ik wilde hiermee wachten tot het laatste moment, en dat was nu.
Ik mikte, ik sloeg, ik brak. De steen viel ik tweeën met een bonk op de grond, overgeleverd aan mijn genade.
Hiermee had ik het laatste stadium bereikt: Ik was nu een Meester in de Oosterse vechtkunst. Helaas was ik nog niet aan het einde van mijn missie, nu moest ik nog naar China reizen om daar de Grootmeester te verslaan in een sparwedstrijd..
Ondertussen beviel Tansy van haar puppy. Mike was in de wolken met zijn nieuwe hond en noemde het kleine beestje Dax. Dax was een rustige pup, maar als alle kleine hondjes was hij wel nieuwsgierig en hobbelde door het huis. Hij had de gewoonte zijn eigen troep niet op te ruimen, maar ik had er geen last van, want Mike zorgde ervoor dat alles schoon bleef.
Het spijt me heeel erg voor de kleine en vreselijk saaie update... Mijn sims blijft maar raar doen met Shang Simla dus ik heb besloten eerst de tienerupdates te doen en dan een eindupdate met Rémy waarin zijn verhaal wordt afgesloten enz. Ik open nu meteen de poll; Mike, Chase of Daniel Dumonceau!
Reageer ook even met je uitleg waarom je personen hebt gekozen, dan kan ik dat meenemen als tips voor toekomstige generatie's n_n
Hope you like..
EDIT: Er lijkt iets mis met de poll... Weet iemand hoe ik dit op kan lossen?
(Wat er mis is: De stemmen van de vorige poll staan er nog..)
Laatst gewijzigd door nonnieven1 op za 03 mar 2012, 20:16, 1 keer totaal gewijzigd.
Ik heb zonet op Daniel geklikt, maar had op Mike willen stemmen, mijn fout srry :$
ik denk dat je met Mike een leuk verhaal kan maken, vooral omdat hij juist een einzelganger is
Ik stem op Daniel omdat er over hem nog niet zoveel bekend is en hij heel stil is. Ik denk dat er bij hem een erg leuke en grappige verhaallijn zal passen
^^ Ik heb aangeklikt dat je opnieuw kunt stemmen
& ^ Ja, ik denk dat Daniel ook een leukere verhaallijn heeft dan jullie denken *moetalleennogietsbedenken*
& tja, voor alle Mike-fans.. Jullie schatten me te hoog in, ik heb nog niet echt een leuke verhaallijn voor Mike bedacht.. Vandaag waarschijnlijk geen update, omdat mijn spel nog steeds vreemd doet, dus ik stel het uit tot na showtime en hoop dat alles dan weer goed is =D
Maar ik ga het netjes houden dit keer en geen favoriet hebben.. Alleen stiekem
Bedankt trouwens <33
Ik denk ... Chase. Omdat hij toch ook nog om gaat met Daniel en ik ook wel een beetje nieuwsgierig ben hoe het hem gaat vergaan. Maar ik vind hem te gemeen om nieuwe stamhouder te zijn. Chase dus =)
Men is soms verward als zij mij naar mijn werk zien gaan, altijd zo opgewonden. Zij vinden het vreemd als iemand met plezier naar zijn werk gaat, terwijl je in principe het werk doet dat je leuk vindt. Heb ik altijd vreemd gevonden.
Niet dat ik mijn werk leuk vond, het was gewoon de gedachte aan Daisy die mij aanspoorde.
Met het vreemde gevoel van vreugde dat ik altijd voelde liep, of eigenlijk rende, ik naar de boekwinkel. Ik had nooit gedacht dat ik van iemand net zo veel zou houden als van Tansy -behalve dan van Dax- en dat ik slachtoffer zou zijn aan de meestvoorkomende ramp in het leven van een tiener: de liefde.
Ik zag haar steeds voor me, na die eerste dag in de boekwinkel. Zij was de nieuwe, maar ik voelde me zenuwachtig. Ik was nooit goed in spreken met het vrouwelijk geslacht, maar met haar voelde alles natuurlijk. En ze mocht mij, dat was een belangrijk feit in de uitzonderlijkheid van onze relatie.
Ik liep die avond echter teleurgesteld de deur uit; Daisy had ontslag genomen, had mijn baas me verteld. Over de telefoon, net die middag. Ik begreep dat het bizar was om te denken dat het door mij kwam, maar vreemd genoeg kreeg ik dat gevoel niet uit mijn hoofd..
"Hey, Mike!" hoorde ik plotseling. Ik draaide me met een ruk om, en daar stond ze: mijn engel.
"Hoi," zei ik verrast. "Je hebt ontslag genomen!"
"Ja," glimlachte Daisy verdrietig. "Ik weet het."
Soms dacht ik dat ze me niet werkelijk mocht, maar gewoon met mij omging omdat ze medelijden met me had. Dat waren de ontmoedigendste gedachten die ik ooit had.
"Waarom?" Veel meer wist ik niet te zeggen.
"Ach, ik heb er geen tijd voor... Mam heeft heel veel hulp nodig in het asiel, en ze kan natuurlijk geen hulp inhuren, dus ik ben de enige die kan helpen.."
"Ik.. Ik dacht dat je het geld nodig had?" Ik probeerde helder na te denken en een goed gesprek op te houden, maar ze was zo.. perfect.
"Ja, ik heb het geld ook nodig, maar het asiel is belangrijker.. We moeten het gewoon nog krapper gaan doen, denk ik."
Ze zag er zo verdrietig uit dat ik alles wilde doen om haar te helpen. "Ik kan je wel wat geld geven. Lenen, bedoel ik," verbeterde ik mezelf toen ik merkte hoe dom het was dat ik haar gewoon geld wilde geven.
"Dat is heel lief van je, Mike, maar dat kan ik niet aannemen." Daisy glimlachte.
"Hmm. Wat nou als ik het geef onder het mom van een anonieme donatie aan het asiel?"
Daisy begon te lachen. "Tja, ik kan niemand ervan weerhouden een donatie te doen aan het asiel, zeker niet als het anoniem is.."
"Ik zal het morgenochtend storten," beloofde ik plechtig.
"Dank je, dank je!" juichte Daisy en ze viel me om de hals.
"G-graag ged-daan," mompelde ik. Normaal kon ik wel normaal met haar praten, maar niet als ze dit soort geintjes uithaalde...
Na dat incident ging ik naar huis; ik was al veel later dan normaal, Tansy zou op me wachten. En ja hoor, toen ik door het tuinhek liep, kwam Tansy aangesneld.
"Hey meisje," glimlachte ik liefdevol.
De volgende middag ging ik naar Daisy's huis - en het asiel - om hallo te zeggen, en ik had Dax en Tansy mee. Toen we daar kwamen kwam Daisy net het huisje uit.
"Daisy!" riep ik hard naar haar. Ze draaide zich om en glimlachte breed naar me - waarschijnlijk had ze het 'bescheiden' bedrag gezien dat ik gestort had - wij hadden het thuis breed genoeg.
"Hee, Mike!" riep ze, en ze kwam naar me toe. "Wat doe jij hier?"
"Ik kwam even hoi zeggen.. Ik moest Tansy toch nog uitlaten en zo." Ik gebaarde naar Dax. "Ik heb Dax ook nog mee."
Ik zette Dax op de grond zodat Daisy hem kon bewonderen.
"Hee, Daxie," kirde Daisy vertederd. "Hij is zo lief, Mike!"
We praatten tot laat in de avond. Nou ja, Daisy vertelde me over de problemen van het asiel en ik stond erbij en luisterde ernaar. Ach, ik stond graag dichtbij haar en luisterde het liefst naar haar stem.
Uiteindelijk moesten we afscheid nemen, tot mijn verdriet. Ik keek haar met een zucht na: ik wist dat ik van Daisy hield, ik hield van haar met heel mijn hart, maar ik wilde onze vriendschap niet in gevaar brengen.. Ik had nog nooit echt een vriend gehad, behalve Tansy en Dax, laat staan een vriendin.. Ik wilde haar niet kwijt.
Terwijl ik dit allemaal overdacht had ik thuis plezier met Tansy toen ik haar probeerde "Lig dood" aan te leren. Ik moest het voordoen, dus ik ensceneerde een dramatische dood terwijl Tansy aan me lag te snuffelen.
Het duurde even voor Tansy doorhad dat ik wilde dat zij ook dood zou gaan, maar uiteindelijk lukte het door mijn expert-train-vaardigheden. Kuchekuche
En Dax lag naast ons op een bot te bijten en schattig te zijn.. Geweldig, die puppy.
---------------------
Sorry dat het zo lang heeft geduurd, ik hoop dat het het waard is
& Natuurlijk is Mike schattig, hij is 'adorable'.. Beetje 'awkward' maar dat is juist zo lief..
Sorry, ik praat de hele tijd Engels, moest vanmiddag een Engels-dingetje schrijven en ik denk nu in Engels.. Irritant -.-'