4. That Isn't My Family (deel 1, Door Elisa) Maar na een paar dagen snakte ik naar een fijne douche en iets fatsoenlijks te eten, dus besloot ik maar om bij het eerste beste huis aan te bellen. Het was een oude huis die er van dichtbij nogal verwaarloosd bij lag. De planten in de tuin begonnen te verwelken en de ramen zaten zo onder het stof dat je niet naar binnen kon kijken. Ik belde aan. Een meisje van mijn leeftijd deed de deur open en keek me met woeste ogen aan. Ze zag er goedkoop uit in haar reclameshirt en de oude afgetrapte sportschoenen. 'Wat moet je?' vroeg ze meteen geïrriteerd. Beledigd keek ik haar aan. 'Nou, even douchen en het liefst ook iets eten..' Haar blik veranderde in spottend. 'Jaja, zo'n rijkeluiskindje die bij een paar van haar minderen om eten gaat vragen?' Ze liep naar binnen, en hoorde haar met iemand praten, al kon ik niet verstaan wat ze zeiden. Shaunee liep naar binnen, ze was hier duidelijk niet gewenst. 'Het spijt me.. Ik wilde gewoon wat eten en even douchen, maar als jullie dat liever niet hebben.. dan ga ik wel ergens anders heen'. De vrouw waarmee het meisje had staan discussiëren draaide zich om, en met schuin hoofd bekeek ik haar. Ze zag er net zo sjofel en goedkoop uit, in haar gescheurde broek en vieze blouse, met daaronder versleten sandalen. Toen ze mij zag staan veranderde haar blik in verbijsterd. 'Shaunee?'
Zo, das deel 1 van hoofdstuk 5.. Als iemand raad wie die vrouw is (wat moeilijk x3) dan ga ik deel 2 zo snel mogelijk posten :3 Duss.. wie is die vrouw? x3
Laatst gewijzigd door Simsfreak op do 08 sep 2011, 18:19, 1 keer totaal gewijzigd.
V Neey ;o Sjaaltje is 18, en die moeder lijkt hoogstens 38 ^^
Achtien vind ik best jong ;3
Edit: Wtf, ik bedoelde 36, andersl ijkt het alsof ik niet kan rekenen
Laatst gewijzigd door marlinde op do 08 sep 2011, 19:34, 2 keer totaal gewijzigd.
4. That Isn't My Family (Deel 2, Door Elisa) 'Ja?' antwoordde ik twijfelend, want ik had er nog steeds geen idee van wie er nu eigenlijk voor me stond. Haar gezicht betrok, ze was teleurgesteld dat ik haar niet herkende. 'Zo lang geleden.. Natuurlijk herken je ons niet..' Was dit? Nee, dat kon niet waar zijn.. Natuurlijk was dit niet mijn moeder. Ik was weggelopen om ze te vinden, en nu ik ze zag.. wist ik niet meer of ik ze wel wilde kennen. Het waren de personen die mij in de steek hadden gelaten, de personen die mij dit aan hadden gedaan. Opeens voelde ik een steek van pijn door me heen gaan. Opeens klonk er een slippend geluid. Het meisje, die dan waarschijnlijk ook familie van mij was, was naar de vrouw, het lukte niet om moeder te zeggen, toe gerend. Ze had bijna haar doel getroffen toen een man die plotseling opdook haar tegenhield. 'En jullie denken er niet eens aan om mij te vertellen dat ik een zus heb! Jezus, niemand vertelt mij hier ook wat!' Ze probeerde de man opzij te duwen, maar met een flinke inspanning kon hij haar tegen houden. 'Stom mens, ga aan de kant, dan zal ik die achterlijke bitch eens laten zien wat ze gedaan heeft!' Bang keek ik toe, en meteen besefte ik dat ik hier niet wilde zijn, hier niet hoorde. 'Ik.. Ik ga..' mompelde ik, maar niemand leek me te horen, want Shani was nog steeds aan het schreeuwen. 'Als ze niet langs was gekomen hadden jullie het zeker nooit verteld! Idiote..' Ze duwde haar vader opzij en rende de deur uit met de woorden: 'Jammer dat jullie mij wel wilden houden! Sukkels, mij zie je ook niet meer!' De deur viel met een klap dicht en er hing een ongemakkelijke stilte. 'Ik ga' herhaalde ik. Ook ik stond op en maakte aanstalten om de deur uit te lopen. Mijn moeder keek me met tranen in haar ogen aan, en even voelde ik me woest. Dat ze nog om me durfde te huilen, terwijl ik hier de gene was die er niet meer bij paste, die gedumpt was. Het enige geluid kwam van mijn hakken die zachtjes tegen de vloer tikten toen ik het huis verliet. Ik dwaalde wat rond tot ik op het strand terecht kwam. Al over het water starend ging ik op de grond zitten en trok ik de klem uit mijn haren. En nu? Ik had mijn doel bereikt, en nu zat ik hier.. Had ik verwacht dat alles weer hetzelfde zou worden? Dat ik bij mijn ouders kon gaan wonen? Wat ik ook verwacht had, het was niet uitgekomen. Ik had alles wat ik ook maar had gehad verloren, mijn ouders, mijn hele leven.. En nu? Ik stelde de vraag keer op keer aan mezelf, maar een antwoord kwam er niet. Er was maar een optie waarmee ik akkoord kon gaan, en daar was ik totaal niet blij mee.
Zo, deel 2! Beetje veel tekst, maarjaa, dat doe ik standaard dus
Wanneer de volgende update komt weet ik niet, ligt ook een beetje aan Eline..
Maar ik denk morgen.. Ga eerst even een update voor De Familie Shadows maken, dus..