Hoofdstuk 4: Geluk en Ongeluk
Mijn leven zag er nu een stuk rooskleuriger uit. Dylan kwam elke dag en Mae vond hem geweldig, net zoals ik. Dylan en ik waren hele goede vrienden geworden. Ik voelde voor hem meer als alleen vriendschap maar ik durfde mijn gevoelens niet op te biechten, bang om weer gekwetst te worden en bang voor het einde van onze vriendschap. Nu deed ik weer de zoveelste poging om Mae te laten lopen. Dylan staat al klaar met zijn camera ‘Kom op Mae, nog een paar stapjes!’ moedigt hij haar aan.
Het is tijd voor Mae’s middagslaapje dus Dylan legt haar in bed terwijl ik even het nieuws aan het kijken ben. Dan komt hij naast me zitten en zet hij de tv uit.
‘Ally, heb je zin om naar het strand te gaan? Het is heerlijk weer.’ zegt Dylan.
‘Ja, maar we hebben toch geen oppas voor Mae?’ reageer ik.
‘Eigenlijk heb ik alles al gepland. Zeg maar ja, voor mij?’
‘Oké.’ zeg ik dan.
Als we op het strand zijn begint Dylan meteen drankjes te mixen. Ik weet dat hij heel goed drankjes kan mixen. Vroeger deed hij dat elke dag en het was ook zijn droom om een eigen bar te hebben, daar had hij het heel vaak over.
‘Je bent het nog niet verleerd hè?’ zeg ik.
‘Nee hoor, let jij maar eens op!’ zegt hij. ‘Maar dit is ook niet de beste bar hoor.’
Als we ons drankje ophebben, wat echt heerlijk was, gingen we in de strandstoelen liggen. We praten heel gezellig weer over van alles, vooral over Mae totdat hij ineens serieus begint te kijken.
‘Niet serieus gaan doen zeg? We gingen er toch een gezellige middag van hebben?’ zeg ik.
‘Nee hoor. Ik ben alleen zo blij dat ik je ben gaan zoeken en dat ik je heb gevonden. Ik kan gewoon niet geloven wat ik al die tijd heb gemist.’
‘Kunnen we het hier niet een andere keer over hebben?’ probeer ik, mijn hoofd staat vandaag totaal niet naar dit soort serieuze dingen. Als ik had geweten dat hij hierover zou beginnen zou ik ook nooit mee zijn gegaan naar het strand.
Het is vandaag heel erg warm dus we trekken onze zwemkleding aan. Het is erg rustig en we gaan voor de verkoeling maar onder de boom zitten. Ik leun tegen Dylan aan en doe mijn ogen dicht. Wat heb ik dit gemist. Dan legt hij ook zijn arm op die van mij en ik voel me nog gelukkiger. Door de alcohol denk ik niet meer goed na, niet meer over dat hij een vriendin heeft en niet meer dat ik bang ben om weer gekwetst te worden. Een stemmetje in mijn hoofd zegt dat ik niet slim bezig ben maar ik doe mijn best om dat stemmetje niet te horen.
Na een tijdje zegt Dylan: ‘Nu hebben we wel lang genoeg lui gezeten, laten we eens wat actiefs doen.’
We zien ergens op het strand een bal liggen en gaan overgooien. Dit zorgt voor erg komische momenten, zoals toen ik de bal per ongeluk op zijn hoofd gooi. Uiteindelijk liggen we lachend in het zand te rollen. Het begint al donker te worden dus we besluiten naar huis te gaan, de babysitter wil natuurlijk ook niet te laat thuis zijn.
Als we thuis zijn en de babysitter hebben betaalt begint de alcohol wat beter te werken. Voordat ik het in de gaten heb ben ik met hem aan het zoenen. Onze kleren vallen op de grond en hij tilt me op, op weg naar de slaapkamer, waar we een romantische nacht hebben.
Door Dylan
Gisteren was geweldig. Ik realiseerde me eindelijk dat Alize de vrouw voor mij is, daarom heb ik met Melody afgesproken, mijn vriendin. Als ze me ziet begint ze meteen te stralen en een schuldgevoel bekruipt me. Ik heb haar gewoon bedrogen, net als Alize. Ik ben een bedrieger. Maar ik moet het uitmaken, voor Alize, voor Mae. Om er voor hun beiden te kunnen zijn. Alize en ik hebben nooit over Melody gepraat, Alize weet niet eens dat mijn vriendin Melody heet. Melody gaat zitten en ik ga naast haar zitten. ‘Ik moet je iets vertellen.’ zeggen we tegelijk.
‘Jij eerst.’ zeg ik.
‘Ik, ik ben zwanger.’ zegt ze. Ik slik, hoe kan ze nou weer zwanger zijn? We hebben het toch altijd veilig gedaan? En hoe moet ik dit nou aan Alize uitleggen, ze zal vast woedend worden en me nooit meer willen zien.
Ze kijkt me bang aan omdat ik geen reactie geef en alleen maar voor me uitstaar. ‘Jij wilde toch ook wat zeggen, het is toch niet erg?’ zegt ze.
‘Ik wil dat kind niet! Ik wil geen relatie met jou, de enige met wie ik een relatie wil is Alize!’ schreeuw ik.
‘Gisterenavond was ik bij haar en toen realiseerde ik me hoeveel ik van haar houd. Ik zal nooit, maar dan ook nooit, hetzelfde voor jou voelen als voor haar.’
Dan begint ze te schreeuwen, ‘Ben je serieus vreemd gegaan! En ik maar denken dat jij de ware voor mij bent, wat ben ik toch naïef geweest!’
‘Je kunt het kind toch weg laten halen?’ probeer ik.
‘Denk jij ook nog serieus dat ik het kindje in mijn buik laat vermoorden? Wat ben jij een eikel zeg, ik ben blij dat het uit is en dat mijn kindje niet zo’n vader krijgt.’
En toen rende ze weg, misschien naar haar huis, misschien naar een vriendin, mij in wanhoop achterlatend.
Laatst gewijzigd door Loungefan op zo 18 mar 2012, 13:02, 2 keer totaal gewijzigd.