Liegen of toegeven?
In de ochtend kwam Martijn Charel tegen op de gang. Ze wou net de klas inlopen.
"Charel, wacht even! Ik moet met je praten."
"Wat is er, Martijn?"
Martijn's mond begon te trillen van angst. Het zweet brak hem uit om te zeggen.
"Je gaat me vast heel gestoord vinden..."
"Ik begrijp je niet? Martijn, wat is er aan de hand?" vroeg Charel. Martijn besloot het maar te zeggen.
"Ik wilde gisteren zelfmoord plegen..." er viel een stilte van verbaasdheid.
"MARTIJN! Hoe kun je dat doen? Je hebt jezelf toch geen pijn gedaan? Waarom wilde je dat?" vroeg Charel geschrokken.
"Ik....Ik kon het gewoon niet meer. Ik heb het gevoel dat ik alles kwijt begin te raken..." zei Martijn die tranen kreeg in zijn ogen.
"Martijn je hebt mij nog en je moeder en.....weet ze het eigenlijk?" vroeg Charel.
"Nee, en niemand mag dit verder weten! Ik schaam me dood, Charel. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen. Ik begin mezelf te haten, ik heb het gevoel dat ik alles verkeerd doe."
"Jij doet helemaal niks verkeerd, hoor je me? Jij wordt alleen helemaal gepest van top tot teen door die klootzakken in de klas!" vertelde Charel.
Ze wisten niet dat Ray om de hoek stond, hij had het hele gesprek gehoord en ging dit later doorvertellen aan de hele klas...
Na de pauze, toen de docent nog onderweg was naar de klas, ging het clubje naar Martijn toe, die het wisten van zijn zelfmoord gedachtes.
"Zo, wilde meneertje gisteren op vakantie naar de hemel?" vroeg Roy.
Martijn was geschrokken dat ze het wisten, hij keek verward naar Charel. Maar zij wist ook van niks.
"Van wie weten jullie dit?" vroeg hij.
"HET DOET ER NIET TOE JIJ BENT GESTOORD IN JE KOP!" schreeuwde Sarina.
"Mis jij je huisdier zo erg? Er achterna gaan is nog altijd een optie." zei Ken.
"Hoe zullen de docenten hierop reageren? Volgens sturen dan jou naar een gekkenhuis. Waar je geen daglicht kan zien." zei Roy.
"Nee, vertel de docent niets! Alsjeblieft!" smeekte Martijn.
"Jongen, dit is te mooi om waar te zijn! Ik wist wel dat jij je rot zal voelen, maar een betere resultaat kun je niet krijgen. Welkom in het echte leven." zei Roy.
"Wat ben jij een valse gemene harteloze kind! Wat bezield jou? JIJ hebt bijna een dode op je geweten!" zei Charel.
"Houdt je mond!" zei Sarina.
"JULLIE hebben hem bijna tot zelfmoord gedreven! Door jullie ziekelijke gedrag!" zei Charel die voor Martijn opkwam. Martijn durfte geen woord meer uit te brengen...
Opeens kwam de docent binnen.
"Wat een geschreeuw, wat is hier aan de hand?" vroeg de docent.
"Ik wil het je wel vertellen! Het gaat over Martijn hij..." Sarina kon haar zin niet afmaken omdat de docent haar onderbrak.
"Als het om Martijn gaat wil ik het verhaal ZELF van hem horen. Dus niet van een ander." zei de docent.
De hele klas viel in stilte.
"Martijn, kom mee naar buiten." stelde docent voor.
"Ik kom niet, het gaat goed!" verzon Martijn snel in de hoop dat er geen gesprek kwam.
"JE LIEGT!" zei Sarina.
"Martijn, voor de laatste keer, kom mee!" zei de docent.
Martijn zag in dat het geen zin had om tegenin te gaan, en besloot mee te lopen.
Op de gang bleven ze staan.
"Oké, vertel mij nu maar wat er aan de hand is."
Martijn zat te twijfelen, de waarheid vertellen over zijn zelfmoord gedachte of liegen dat er niks is? Martijn wist wel dat hij Roy hiermee kon laten pakken, maar heeft zichzelf er ook mee. Misschien wordt hij inderdaad opgesloten.
"Martijn? Ik vraag het je nog één keer. Wat is er aan de hand?"
"Niks..." zei Martijn snel.
"Niks? De hele klas was net overstuur. Je weet hoevaak mensen roddelen over elkaar, daarom wil ik jouw ware verhaal horen, ga jij mij dat nog vertellen of moet ik de andere erbij halen? Als jij niet in staat bent om antwoord te geven." zei de docent.
Martijn's hart klopte als een gek van angst, zijn handen begonnen een beetje te trillen en besloot uiteindelijk om te liegen.
"Ik had net een ruzie met...met Ray. We hebben een kleine meningsverschil gehad en dat liep nogal dramatisch uit toen de rest zich ermee ging bemoeien."
"En door jouw ruzie met Ray is de hele klas op stelten gezet?" vroeg de docent. Martijn wist dat zijn verhaal niet geloofwaardig klonk, maar hij kon niks beters verzinnen.
"Ja, meneer..."
"De jeugd ook van tegenwoordig, ze moeten eens leren niet overal een sensatie van te maken." zei de docent. Het leek er dus op dat hij Martijn geloofde.
"Dus u gelooft mij?" vroeg Martijn.
"Jij hebt je verhaal gedaan, de andere hoeven mij niets meer te vertellen. Martijn, je moet niet vergeten dat ik jou één van de eerlijkste leerlingen vind. Je moeder is niet voor niets trots op je. Om zo goede zoon te hebben die vecht voor zijn toekomst."
"Je moest eens weten..." dacht Martijn, een kleine teleurstellende blik kwam in hem op.
"Hé, Martijn. Wat is dat nou? Je doet het toch goed? Binnenkort hebben jullie de testen voor het MBO. Ik weet zeker dat jij het gaat halen." zei de docent.
"Weet ik, het is ook mijn droom..." zei Martijn.
Ze liepen daarna samen de klas in, iedereen dacht dat Martijn de waarheid had verteld, maar echter was dat dus niet zo.
---------------------------
In de volgende update probeert Roy Martijn's droom kapot te maken.