De laatste tijd voelde ik me erg misselijk en moest ik vaak overgeven. Lenny wilde graag dat ik naar een dokter ging maar ik had al mijn vermoedens over wat er met mij aan de hand zou zijn. Mijn symptomen zoals overgeven, misselijk, moe, veel eten en dat ik erg emotioneel was pasten wel erg goed bij een zwangerschap.
Na nog een paar dagen in de zenuwen hebben gezeten kocht ik een zwangerschapstest in de supermarkt. En na een paar minuten wachten kon ik het resultaat aflezen, zwanger.
Toen Lenny thuis kwam van de galerie waar hij zijn schilderijen verkoopt, hij is een schilder, kwam hij meteen naast me op de bank zitten. ‘Ik moet wat vertellen.’ zeiden we tegelijk.
‘Jij eerst.’ was mijn reactie.
‘Emily, ik hou heel veel van je maar gisteren in een dronken bui ben ik vreemd gegaan met de baas van de galerie. Het spijt me heel erg en ik zal ervoor zorgen dat ik het goedmaak en het zal nooit meer gebeuren.’
Ik was geschokt, boos en verdrietig tegelijk. Ik dacht dat hij de perfecte verloofde was, dat hij me altijd trouw zou zijn maar niets was minder waar. Hij had me bedrogen.
Ik rende naar de deur, ik wilde weg hier, weg van hem. Ik hoorde voetstappen achter me en begon harder te rennen in de hoop dat ik hem voor zou zijn, dat ik hem niet meer hoefde te zien, de man van wie ik hield.
‘Emily, het spijt me. Ik snap dat je boos bent maar laat me het goedmaken.’
‘Dat had je moeten bedenken voordat je vreemd ging, nu is het al te laat. En het ergste is dat ik zwanger ben, van jou. Het kind zal niet opgroeien tussen twee ouders die gelukkig met elkaar zijn.’
‘Emily ik hou van je, en ik ga van ons kindje evenveel houden, luister toch naar me!’
‘Nee Lenny, je hebt je kans gehad. Ik wil dat je vanavond nog vertrekt en hier nooit meer komt.’ En nadat ik deze woorden had uitgesproken liep hij de deur uit.
Tranen stroomden over mijn wangen, nog nooit had iemand me zo erg gekwetst. Mensen hadden me soms wel gekwetst maar nog nooit iemand van wie ik hield. Ik legden mijn handen op buik waar mijn kindje in groeide en zei: ‘Ik ga voor je zorgen en je zult heel gelukkig worden.’ Ik hield van het kleintje in mijn buik, nu al. Niemand zou hem of haar ooit van mij af kunnen nemen.
Toen Jason thuis kwam van school, Peyton was bij een vriendin, zag hij meteen mijn betraande gezicht en hij vroeg natuurlijk meteen wat er was. Ik vertelde hem dat ik zwanger was en dat Lenny was vreemd gegaan. Ik had verwacht dat hij eerst Lenny helemaal maar verrot ging scheleden maar in plaats daarvan sloeg hij zijn armen om mij heen om mij te troosten.
-----------------------------------------------------------------------------------------------
Morgen komt het laatste hoofdstuk online. Hierna ga ik beginnen met een nieuw dagboek waar ik al even mee bezig was. Ik hoop dat ik met dat dagboek meer reacties zal krijgen.
!
