
Daar stond ik dan, voor mijn huisje. En wat voor huis? Ja echt een huisje, het zag er nou niet echt mooi uit maar als het goed is had ik nog genoeg geld op de bank staan om dit huisje om te toveren tot mijn droom kasteel. Ik liep richting de deur en pakte de ijzeren deurklink vast. Ik trok de deurklink naar beneden en ik hoorde een geluid dat klonk alsof deze deurklink nog nooit gesmeerd was.

Ik stapte het huis binnen en tot mijn verbazing zat daar een man op de bank rustig een boekje te lezen. 'Hallo? Wat doet u hier? Dit is mijn zojuist gekochte huis?' Zei ik verbaasd en liep richting de bank en ging voor hem staan.

De nog onbekende man stond op en kwam tegenover me staan. 'Hee! Aangenaam ik ben Jay, dit moet een misverstand zijn.' Zei hij en hij schudde heen en weer met zijn armen. 'Nou ik heb dit huisje toch werkelijk gekregen voor het starten van mijn...' '...10 generaties' Maakte hij mijn zin af. Er raasde van alles door mijn hoofd heen. Dit zal hij toch niet echt menen?

'Nee, dit meen je toch niet echt hè?' Vroeg ik onbegrijpelijk. 'Jup, dit huisje heb ik ook gekregen. Dit zal betekenen dat wij dus met elkaar die 10 generaties moeten volbrengen.. Tenminste dat denk ik.' Zei hij en hij haalde zijn hand door zijn warrige haren heen. 'Nou oke dan, denk ik?' Stamelde ik.

Jay pakte mijn hand stevig vast en fluisterde in mijn oor dat alles wel goed kwam. Hij probeerde me op mijn gemak te stellen. Maar ik betwijfelde of dit wel goed zo gaan lopen. Dit was nou niet echt het plaatje dat ik in gedachten van de vader van mijn kinderen.