^Dank je wel!
Hier is het nieuwe hoofdstuk!
THE STORY OF A FANGIRL: DEEL 2
"Het meisje in de groene zone, eerste rij, stoel 6 mag na het optreden samen met haar ticket naar de achterkant van het podium komen," zegt Matt. Ik merk plotseling dat een meisje in de rij achter me mijn tas probeert te stelen. Ik grijp mijn tas snel en doe hem om mijn schouder. De intro van de doorbraak hit van The Airplanes begint. 'Girl in grey jeans' is hun bekendste hit. Matt en Taylor beginnen te zingen en het hele publiek brult de lyrics mee.
♫You stole my hart the first moment I saw you.♫
♫You changed my life the first moment I saw you.♫
♫And baby, I love you since the first moment I saw you.♫
♫I love a girl in a grey jeans, grey jeans, grey jeans.♫
♫She's so perfect in her grey jeans, grey jeans, grey jeans.♫
♫Girl with a grey jeans, grey jeans, grey jeans.♫
Aan het einde van het liedje nemen Matt en Taylor de eindpose aan en gaan het podium af onder luid geschreeuw en luid applaus.
Ashley en ik gaan samen met de menigte van de tribunes af. Ashley wilt me meteen meesleuren naar de achterkant van het podium. "Wacht even, ik moet mijn moeder nog bellen. Anders maakt ze zich zorgen," zeg ik. Ashley zucht maar blijft toch staan. Ik toets het nummer van mijn moeder in. De telefoon gaat 2 keer over en mijn moeder neemt op. Ik doe mijn hele verhaal over hoe we de Meet&Greet gewonnen hebben en beloof haar dat ik een sms stuur als de Meet&Greet gedaan is.
Na het telefoontje gaan Ashley en ik naar de achterkant van het podium. Daar staat een klein gebouw met hoge hekken rond de dubbele deur en een automaat ervoor. Een meisje, hetzelfde meisje dat mijn tas probeerde te stelen, staat aan de hekken te prullen en te trekken.
Er staat een hele rij mensen voor de automaat. Eerst zie ik niet duidelijk wat ze proberen te doen. Maar iets later merk ik dat ze hun tickets aan de automaat scannen. Natuurlijk werken hun tickets niet, alleen mijn ticket werkt.
Na een half uur zijn de mensen die hun tickets probeerde te scannen weggegaan. Er was zelf een man met 2 dochters die zijn bankkaart probeerde in de automaat te steken. Maar dat lukte ook niet. Ashley en ik lopen naar de automaat van zodra de laatste mensen weg zijn gegaan. Ik scan mijn ticket en de poort gaat spontaan open.
Ik ga eerst door de poort, op de voet gevolgd door Ashley. Ashley is nog maar net door de poort wanneer deze terug dicht gaat en in het slot klikt. We lopen trillend van de zenuwen naar binnen door de dubbele deur. We komen in een kleine kamer terecht. Er staan 2 comfortabel uitziende banken en een koelkast. Maar daar hebben we geen oog voor. Het enige waar Ashley en ik oog voor hebben, zijn de twee jongens die op een van de banken zitten te praten.
Van zodra de jongens de deur horen dichtgaan, staan ze op en lopen naar ons toe. "Hai, ik ben Matt Tyler," zegt Matt. "En ik ben Taylor Brown. En jullie zijn?", vraagt Taylor. "Ik ben Ashley Worty, fan sinds de eerste video die jullie geüpload hebben," zegt Ashley trots. Taylor komt recht voor mij staan en kijkt me vragend aan. Een paar seconde lang kijk ik zijn mooie, groene ogen. "Euhm, ik ben Melanie. Melanie Parks," zeg ik nerveus. Matt begint meteen tegen Ashley te praten en Taylor en ik kijken elkaar een lange tijd in de ogen. Uiteindelijk kijk ik verlegen weg. Ik zie dat Matt met Ashley aan het flirten is. Maar ja, Matt staat ook niet voor niets bekend als player.
"Dus jullie zijn ook van Sunset Valley?", vraagt Taylor. "Ja!" zegt Ashley trots. "Wat leuk om jullie te ontmoeten," zegt Matt. "Oh, dit is niet de eerste keer dat jullie ons zien hoor," zegt Ashley, "Wij zaten in het eerste jaar toen jullie in jullie laatste jaar zaten!" Ik weet niet waarom, maar opeens schaam ik mij. Nu lijken Ashley en ik net kleine kinderen. "Dus zit je nog altijd op de Openbare School van Sunset Valley?", vraagt Taylor aan mij. "Ja," antwoord ik. "Is meneer Boon van Geschiedenis ondertussen al met pensioen?", vraagt Taylor. "Nee, hij geeft nog altijd even vreselijke les," zeg ik. Taylor zucht en zegt: "Die man is echt vreselijk!"
Na nog wat gepraat te hebben over leuke en minder leuke leraren, merk ik dat Ashley en Matt op een van de banken zijn gaan zitten en aan het praten zijn. Taylor ziet het ook en loopt naar de andere bank. Hij klopt met zijn hand op het plekje naast hem en kijkt naar mij. Ik loop langzaam naar hem toe en ga vlak naast hem zitten. We praten nog een tijdje over van alles. Er valt een stilte tussen ons twee, maar Matt en Ashley praten op zachte fluistertoon verder. Plotseling legt Taylor zijn arm om me heen. Ik durf hem niet aan te kijken, maar ik voel zijn groene ogen naar me kijken.
Taylor staat op om iets uit de koelkast te halen. Hij komt weer naar me toe en duwt een drankje in mijn handen. Ik drink een slok van het drankje. Duidelijk een cocktail. We gaan weer verder met praten en lachen. Plotseling merk ik dat mijn mobiel aan het trillen is. Ik kijk op het schermpje: 17 gemiste oproepen van mama. Ik heb toch gezegd dat ik na de Meet&Greet een sms zou sturen? Waarom maakt ze zich dan zo'n zorgen. Plotseling krijg ik het uur in het oog. Het is half zeven in de ochtend! "Shit!", roep ik luid. Iedereen kijkt me aan. "Het is half zeven in de ochtend!", zeg ik. We staan recht om afscheid te nemen. Plots omhelst Taylor me. Zijn hand ligt op mijn achterste. Zijn hand steekt iets in mijn achterzak. Wat in de wereld doet hij?
Na afscheid genomen te hebben lopen Ashley en ik naar buiten. Ik bel meteen naar mijn moeder. "Godzijdank! Melanie!", hoor ik aan de andere kant van de lijn. "Waar zijn jullie?", vraagt mijn moeder bezorgd. "Op het grasplein van het concert," zeg ik. Ik zie een auto voor het grasplein verschijnen. Mijn moeder legt af en we lopen naar de auto. Tijdens de rit naar huis blijft mijn moeder maar doorzagen over hoe ongerust ze wel niet was. Maar ik hoor haar niet, het enige waar ik aan kan denken is Taylor die me omhelst.
Van zodra we thuiskomen, gaan Ashley en ik op de banken liggen en vallen we als een blok in slaap. We slapen op de bank omdat er op mijn kamer niet genoeg plaats is voor 2. Ik droom over Taylor, Taylor en nog eens Taylor.
Tegen half 1 in de middag maakt Ashley me wakker. Ik ben nog steeds een beetje moe. Er staat een bord met verse wafels op de toog met een briefje bij. "Ik ben op mijn werk. Ashley haar moeder komt haar om half twee ophalen. Smakelijk!", lees ik voor. We nemen allebei een bord met 2 wafels. "Taylor ziet wel wat in jou hé! Ik bedoel, ik heb geen knuffel gekregen hoor. Niet van Matt en niet van Taylor," zegt Ashley. Ik verslik me in mijn wafel en begin te hoesten. De jaloersheid klinkt door in haar stem.
"Ik zal al maar zwijgen over al dat geflirt tussen jullie," voegt ze er nog aan toe. "Ik heb echt geen idee waar je het over hebt! En bovendien Matt was toch ook met jou aan het flirten," zeg. "Maar hij flirt met iedereen!", schreeuwt ze boos. De rest van de middag zeggen we niet veel tegen elkaar. Om iets voor half twee is Ashley haar moeder er. Ashley vertrekt met een simpele: "Tot de volgende keer." Ik begeef me naar mijn kamer. Wanneer ik op mijn Twitter klik, zie ik dat ik 7 nieuwe volgers heb en 1 privébericht. Ik klik eerst op de volgers. Taylor Brown, TAloverrrr♥♥ en 5 andere volgen je nu. Staat er te lezen. Ik klik meteen naar het profiel van Taylor Brown. Aan het blauwe vinkje te zien is het de echte Taylor Brown.
Normaal zou ik helemaal door de dolle heen zijn dat de Taylor Brown me volgt, maar dit maakt de ruzie met Ashley alleen maar erger. Ik klik op het privébericht. Dat is ook van Taylor, dit staat er te lezen:
Opeens herinner ik me dat Taylor tijdens het knuffelen iets in mijn achterzak gestoken heeft. Ik voel er meteen in. En ja hoor, er zit een klein dubbelgevouwen briefje in. Ik vouw het briefje open en er staat een telefoonnummer op. Wat moet ik nu doen? Bellen naar het nummer, sms'en naar het nummer? Misschien is het niet eens Taylor's nummer. Wat dan? Ik sluit mijn computer af en leg het briefje bovenop mijn computer. Dan neem ik het boek waar ik in bezig was en begin weer te lezen.
Maar ik kan me niet concentreren op het boek. Ik kijk heel de tijd naar het briefje met het telefoonnummer op. Misschien moet ik het nummer toch bellen? En als het dan niet Taylor is kan ik gewoon zeggen dat ik verkeerd verbonden ben. Dat klinkt als een goed plan. Ik toets het nummer in. De telefoon gaat 5 keer over en dan hoor ik een bekende stem: "Hallo? Met Taylor Brown." Eerst durf ik niets te zeggen. "Hallo? Met wie spreek ik?" vraagt Taylor. "Met Me... Melanie," stotter ik zenuwachtig. "Je hebt mijn briefje gevonden," zegt hij opgelucht. "Waarom heb je je nummer aan mij gegeven?", vraag ik. "Omdat ik nood heb om met iemand normaal te praten," zegt hij. En dat doen we, we praten en lachen.
Na 2 uur en 27 minuten bellen zegt Taylor: "Ik moet gaan, repetitie voor het optreden van vanavond in Twinbrook..." "Oh, wat jammer," zeg ik en ik meen het. In die 2 uur en 27 minuten voelde ik me geen fan van Taylor, maar een vriendin. "Ik wil je nog eens zien Melanie," zegt hij en hij drukt af. Ik zucht en ik druk ook af.
Ik neem mijn boek weer en ga in de woonkamer zitten. Mijn moeder komt zo weer terug van haar werk en als ik dan op mijn kamer zit begint ze, zoals altijd, te klagen dat ik te veel op mijn kamer zit.
Zoals ik voorspeld had komt mijn moeder een half uurtje later thuis. "Wauw Melanie, je zit eens niet op je kamer," zegt ze. Ik doe alsof ik lach, maar achter haar rug om draai ik met mijn ogen. "Ik ga vanavond macaroni met kaas maken. Is dat goed voor jou?", vraagt ze. "Ja, goed voor mij," zeg ik. Ze begint met koken.
"Oh nee!", hoor ik mijn moeder een kwartier later roepen. "Sorry liefje, maar de saus is aangebrand...", zegt ze. "Maakt niets uit," zucht ik. We eten samen een bord macaroni met aangebrande kaassaus. Ach ja, mijn moeder haar kookkunsten zijn nooit echt goed geweest... We eten zwijgend onze borden leeg.
Na het eten doe ik de afwas en mijn moeder gooit de restjes van de macaroni in de vuilnisbak. Na het eten ga ik weer verder met lezen. Nog zo'n 100 pagina's en mijn boek is uit. Mijn moeder gaat met haar laptop aan de toog zitten. "Ik heb de baan in het wetenschapslab! Nu kan ik eindelijk ontslag nemen bij het kuuroord!", zegt mijn moeder blij. "Wat leuk! Wanneer mag je beginnen?", vraag ik. "Over 5 dagen al!", zegt ze blij.
Mijn moeder zit de rest van de avond achter haar laptop en ik lees de rest van de avond in mijn boek. Tegen half elf kijk ik eens naar mijn moeder haar scherm. Ik kan het niet zo goed lezen, omdat ik voor ver te zien een bril nodig heb en ik heb mijn lenzen niet in, maar volgens mij zit mijn moeder op een datingsite. "Wat ben je aan het doen?", vraag ik nieuwsgierig. "Niets," zegt ze en ze klapt haar laptop snel dicht.
"Ik ga slapen, lieverd," zegt mijn moeder en ze gaat naar haar kamer. Ik lees mijn hoofdstuk nog uit en dan ga ik ook naar mijn kamer. Ik trek mijn pyjama aan, ga mijn tanden poetsen en ik ga naar het toilet. Wanneer ik terug in mijn kamer ben wil ik mijn gsm uitschakelen wanneer ik zie dat ik nog een sms heb. De afzender is Taylor: "Slaap zacht x"