
In de ochtend ging Alex zijn post halen dat werd gebracht. Hij vond een brief van Mandy er tussen. Hij maakte het meteen open. Hij las het volgende:
"Lieve Alex,
Het zit me nog steeds dwars wat er tussen ons is gebeurd. En ik ben blij dat je mij hebt vergeven. Maar ik kan het niet helpen: Ik hou nog steeds van je. Ik kan het niet in woorden brengen als ik bij jou in de buurt ben, omdat ik bang ben voor jouw reactie. Want je hebt alle reden om mij nog steeds niet te mogen. En toch wil ik je vragen...Of we ooit opnieuw kunnen beginnen. Ik kan je niet uit mijn hoofd zetten, ik heb ook een hart, een hart dat verlangt naar jou.
Liefs,
Mandy. XXX"
Alex ging het direct verscheuren en liep naar binnen om het in de prullenbak te doen. Blijkbaar is Mandy nog steeds niet over hem heen...

Een halfuurtje later moest hij naar zijn stage gaan. Alex kon beginnen als vakkenvuller in een supermarkt vlakbij. Opeens kwam hij weer Mandy tegen die buiten stond.
"Hoi, Alex. Ik was net op weg naar school," zei Mandy. Alex wist even niet hoe hij moest reageren tegenover haar...
"Moet je ook naar school?" Vroeg Mandy.
"Nee, ik ga naar mijn stage," zei Alex. Mandy raakte nieuwsgierig.

"Wat voor stage? Zal ik met je mee gaan?" Vroeg Mandy.
"Nee, is niet nodig. Ik kan prima alleen gaan," antwoordde Alex. Mandy liep toch een beetje met hem mee. Alex had geen tijd om ruzie te gaan maken, anders was hij te laat op stage. Dus hij liep vooral door.
"Heb je mijn brief ontvangen?" Vroeg Mandy.
"Ja, en nee...Ik wil je niet terug," zei Alex kortaf. Mandy werd stil...

Alex kwam aan bij zijn stage en zag dat Mandy hem niet meer achterna liep. Hij was opgelucht dat ze weg was, misschien gaf ze het nu eindelijk op.
Alex's eerste dag op stage ging erg goed. Hij kon de klanten goed helpen en zijn taken waren erg makkelijk, zoals vakken vullen. Verkoopgesprekken moest hij nog wel oefenen.

Mandy was opeens aangekomen bij de supermarkt en keek toe hoe Alex stond te praten met een klant.

Toen de klant weg ging kwam Mandy naar Alex toe.
"Wat kan jij goed beleefd zijn tegen de klanten," begon ze. Alex vond het niet leuk om Mandy te zien op zijn stage.
"Wat doe jij hier?" Vroeg Alex.
"Bij een supermarkt komt toch iedereen? Ik ga toevallig solliciteren hier," zei Mandy. Alex wist niet of ze dat nou deed met opzet, of dat het echt toeval was. Aangezien ze niet kon weten in welke supermarkt hij stage liep, of wist ze dat wel?
De leidinggevende kwam aanlopen.
"Jij bent Mandy?"

Mandy ging zich direct voorstellen.
"Aangenaam, ik kom voor de sollicitatie," zei Mandy. De leidinggevende wilde direct iets duidelijk maken aan Mandy.
"In het vervolg wil ik niet dat je het personeel afleidt, deze jongen loopt vandaag voor het eerst stage," vertelde ze.

"O, maar dat is niet zomaar iemand. Dat is mijn vriendje," zei Mandy. De leidinggevende keek verbaasd naar Alex. Alex wilde zeggen dat het niet zo was, maar hij wilde zijn eerste dag niet verpesten op zijn stage.
"Is dat zo? Dus jullie kennen elkaar al?" Mandy knikte. Alex besloot verder te gaan lopen, hij wilde Mandy's onzin niet meer aanhoren. Mandy en de leidinggevende liepen naar het kantoortje toe om de sollicitatie te gaan afronden.

Aan het eind van de middag was Alex vrij en ging naar huis toe. Hij kreeg complimenten van zijn collega's dat hij het erg goed deed. Bij thuiskomst wilde hij gelijk zijn bed bezoeken. Maar toen ging zijn mobieltje af...

"Hallo?"
"Alex, waar was je nou? Ik heb bijna een uur op je staan wachten bij de ingang," zei Mandy aan de lijn. Alex was verward.
"Hadden wij afgesproken dan?" Hij begreep er niets van.
"Nee, ik dacht dat je het misschien leuk zou vinden als ik je kwam ophalen. Maar je verscheen maar niet," zei Mandy.
"Hoe weet je dan wat mijn werktijden zijn?" Vroeg Alex.
"Ik zag de werkroosters op de gang tijdens de sollicitatie. En dat kreng heeft mij gewoon afgewezen...Kan het niet geloven!"

Mandy wilde erover doorzeuren hoe slecht haar dag was, maar Alex werd er doodmoe van.
"Mandy, ho maar. Ik ben zelf ook moe en ik wil heel graag mijn rust pakken als het kan," vertelde Alex. Mandy begon weer boos te worden.
"O, lekker is dat dan. Ik kan niet eens mijn hart bij je luchten, wat voor een vriendje ben jij dan?" Alex begon nu ook boos te worden.
"Mandy, wij hebben niets meer met elkaar. En waarom liep je dat ook tegen mijn leidinggevende te vertellen? Je weet dat het niet zo is...Bovendien. Wij hebben daar een personeelsingang, dus daarom zag je mij niet," vertelde Alex. Mandy hing boos op...
----------------
In de volgende update is er een andere schoolmeisje verliefd op Alex, die krijgt te maken met een doorgedraaide Mandy...