Ik zag dat rex naar mij keek en sprong uit de boom.
Ik liep naar rex,hallo Saskia en jij heet rex toch,ik vroeg hem of ik mocht helpen en zij meteen dat hij hele mooie bloemen kweekte.ik ging aan de slag naar enige tijd vroeg ik of rex koffie wou.ik ging koffie halen en liep naar de keuken tot dat ik geroezemoes van boven hoorde.ik liep de trap op en ik zag de werkster bij het kantoor.wat raar.he hallo zei ik tegen een vriend van mr.swart.mag ik iets vragen wat doen jullie.ik vind het ook onnozel hoor van grauw.maar hij ligt hier nog dus misschien de dode met rust laten toond wel wat eerbied hè.maar ik moet denk ik even naar de ex vrouw van Swart.dat deed ik ook fuchsia heten ze ik zei het volgende tegen haar:um hallo mevrouw ik vind het heel erg voor u en u dochter gecondoleerd.

Saskia Lavendel

Niet te geloven, mijn lieve man. Of nou ja, ex-man. Dood. Zo vaak had ik gewenst dat hij dood was, ik was zo goed voor hem, maar blijkbaar kon hij dat niet waarderen. Maar nu... Misschien had ik zoiets nooit mogen wensen....
De dood van mijn echtgenoot was net een beetje in aan het zinken, toen ik opeens een stem hoorde. 'Um... Hallo mevrouw, ik vind het heel erg voor u en uw dochter, gecondoleerd' Ik draaide me om en ene Saskia stond voor mijn neus. Nog nooit van gehoord. Ik wist niet eens dat ze Alex kende, waarom was ze hier dan eigenlijk?
'Bedankt,' mompelde ik. 'Jij zal het ook wel erg vinden, ik neem aan dat je hem kende, ten minste...'

Mevrouw Elanoire Fuchsia

Iedereen was naar de hal gegaan en het was allemaal luidt en duidelijk voor ons allemaal. Ik ben natuurlijk heel erg verdrietig en heb mezelf uiteraard teruggetrokken in de slaapkamer die op dat moment niet bezet was door mijn moeder of Lieve. Ik moest even op het bed liggen. Ik moest even nadenken over de moeilijkheden die in dit huis plaats vinden. Heeft mijn vader nou echt zoveel vijanden?

Mandy Coraal

Ik was van plan om naar de kamer van mijn broer te lopen. Er liggen misschien nog wel documenten over de erfenis in zijn kast met papieren. De meeste papieren hield hij in zijn studeerkamer, maar de belangrijkste lagen op zijn kamer. Dat wist bijna niemand. Ik liep over de gang totdat ik een gesprek opving van dat achterlijke wijf van een Elanoire... Ze stond te praten met die rare meid. Saskia condoleerde haar, en haar dochter. Tssss, niemand heeft dat nog tegen mij gezegd. Het is altijd weer Elanoire die de slachtoffer rol op zich neemt.
Ik liep langs ze heen, en ik merkte een pijnlijke stilte op. Wie denken ze wel niet dat ze waren. In ieder geval niet de koning en koningin van Engeland. Diva-gedrag tot in den doppen...
Ik liep naar de kamer van Alex, maar tot mijn schrik kwamen Pientje en Pimpelmeesje eruit lopen.
Ik verhef mijn stem: 'Wat deden jullie daar?!'


Hélène Bordeaux

'Wat deden jullie daar?!' riep een vrouw die een beetje op Swart leek.
'Erm...'
Sociaal gezien was ik niet sterk.
Pientje redde me eruit en zei: 'We keken of iemand hier een aanwijzing heeft achtergelaten, maar dat is niet zo'
'Jaja' zei de vrouw, waarvan ik dacht dat het de zus van Swart was.
'M-m-mag ik erdoor, mevrouw?' vroeg ik aan haar en terwijl ik me erlangs wurmde, stootte ik een lamp om en die viel met een plof op de grond. Ik pakte hem op.
'Oef, gelukkig niet kapot' zei ik. Pientje pakte de lamp op en zette hem weer terug.
Volgens mij dacht de zus van Swart heel anders over deze lamp. Maar ik beende me snel een weg naar buiten.

~ Professor Siegfried Pimpel ~

Daar zag ik de zus van mr.swart kan beter iedereen troosten.Ik liep naar haar toe hallo mevrouw.swart gecondoleerd het verlies van u broer is spijtig.ik stelde me voor en liep weg.ik.ging achter pimpel aan rare man.
Ik zag hem hè pimpel wat deed jij in vredesnaam in die kamer?!

Saskia Lavendel

Ik vroeg me af waar saskia bleef met de koffie, dus toen ging ik naar binnen. Ik wou toch al stoppen want ik had geen zin meer in tuinieren. Ik wou naar de keuken gaan om te kijken of ze koffie aan het zetten was. Ik stopte toen ik boven geruzie hoorde. Dus liep ik naar boven en keek wie het waren. Wat ik niet duidelijk kon zien. Maar ik hoorde delen van de ruzie:"jullie daar...iemand... Achtergelaten...erdoor". Verder hoorde ik niets, want ze kwamen naar de trap.

Rex bruin

Rare meid, die Saskia, we hoorden geruzie en ze ging er meteen, zonder verder iets te zeggen, erop af. Het waren Hélène, Pimpel en Pientje, bij de slaapkamer van Alexander. Ik weet niet waarom, maar er vlogen zelfs lampen door de gang. Blijkbaar had de tuinman ze ook gehoord, want die zag ik ook al staan luisteren.
Pimpel ging opeens wel erg haastig naar buiten en Saskia vloog hem meteen achterna, ik had zeker geen zin om daar achteraan te gaan, dus ik wachtte af.
Hélène wilde de kamer van Alexander ingaan en ik wist al meteen waarom. Ik kende mijn ex-man immers door en door en zijn zus had het best in zich om iemands hersens in te slaan. Voor de ingang van de slaapkamer hield ik haar tegen. 'Wat denk jij dat je aan het doen bent? Jij wilt zeker door de documenten van Alexander snuffelen? Niet erg verstandig, nadat je hem hebt vermoord!!' Ik kon mijn woede niet beheersen, ik haatte haar, ik sloeg hard de deur voor haar neus dicht, ons beiden buiten de kamer van de dokter buitensluitend.

Mevrouw Elanoire Fuchsia

Ik zag mijn moeder woedend weggaan ik liep met een grote vaart achter haar aan. Ik wilde weten waarom zij zo kwaadwillig was. Eerlijk gezegd heb ik mijn moeder na de dood van mijn vader niet meer gesproken. Ik was terug getrokken. ''Mam waarom ben je zo boos'' kwam er hijgend uit mijn mond. Mijn moeder kijkt me aan en...


Mandy Coraal.

Die Pimpelmees kwam met één of ander excuus of aanwijzingen, maar ik vertrouw die hele vent niet. En die Stientje ook niet... Hij vroeg of hij er langs mocht, omdat ik 'hem tegen hield'. Tsss, het is ook nog eens een watje. En een klungel van hier tot en met Tokio, want toen hij langs me af liep, liet hij de mooie lamp van onze moeder vallen. Grietje pakte de lamp op en zette hem terug, en peerde hem er samen met Pimpelmees er tussen uit. De lamp was niet kapot, maar dit zal ze bezuren.

Ik besluit maar om de kamer in te gaan. Na al deze heisa en gedoe zal ik het documenten te pakken krijgen. Al weet ik natuurlijk ook wel dat het grootste deel naar mij toe gaat. Totdat ik op de grond werd geduwd door de feeks. Het was Elanoire. 'Wat denk jij dat je aan het doen bent? Jij wilt zeker door de documenten van Alexander snuffelen? Niet erg verstandig, nadat je hem hebt vermoord!!' En ze zwaaide de slaapkamerdeur dicht. 'Ik heb hem vermoord, en nu moet jij eens heel goed luisten! De enige hier met een motief ben jij. Je bent z'n ex kom op nou. Je wilde hem laten berouwen dat hij is vreemd gegaan. En niet één keer, maar meerdere keren. Wil je weten waarom? Nou, ik zal je zeggen waarom! Omdat je saai en arrogant bent!'

Ze vertrok met grote passen van de plek des onheils, en d'r dochter rende achter d'r aan.

Hélène Bordeaux

Met mijn hoge hakken beende ik door het huis. Ik zocht de Stefano, de inspecteur. Maar hij was nergens te bekennen. Het weer was omgeslagen, de lucht was donker en het miezerde al gedurende de hele morgen. Ik wilde graag even met de inspecteur praten, over het onderzoek. Misschien had hij de brieven gevonden die ik aan Alexander had geschreven, die had hij veilig opgeborgen had hij altijd gezegd. Maar ik wist wel beter en die Stefano leek me de domste niet. De lelijkste ook niet overigens. Peter mocht niets weten van mijn afspraakjes, dat was beter. Nu hij rouwde om zijn beste vriend. Plotseling zag ik hem lopen, op weg naar zijn kamer. Ik hield hem aan. "Meneer, ik wil graag even met u praten. Over het onderzoek." Hij keek me aan "ja?" vroeg hij. "Onder vier ogen graag." ik knikte naar de bibliotheek, die er verlaten uitzag. Ik liep al vooruit en hoorde gauw zijn voetstappen achter me. Ik zette me neer op één van de fauteuils die bij het raam stonden. "Het betreft bepaalde... documenten. Die ik in vertrouwen aan meneer Swarts heb gestuurd. Ik zou graag weten of u dezen gevonden hebt, en mocht dit het geval zijn, dan wil ik u vragen om ze aan mij terug te geven. Ze zijn niet van verder belang voor het onderzoek." Hij keek me onderzoekend aan.

Stephania Blaauw van Draat.

Pimpelmees rende naar buiten dit ging zo niet.
Ik pakte hem vast en zei laat je smerige zaakjes thuis moordenaar.ik gaf hem een klap hij viel op de grond.
Ik liep naar binnen o Rex sorry lieverd ik zal koffie zetten.wil je een koekje erbij.ik ging met hem zitten.weet jij soms waarom ik hier ben?

Saskia Lavendel

Ik was boos weggestampd en ik hoorde kleine, lichtvoetige stapjes achter me aan komen. Het was Mandy 'Mam, waarom ben je zo boos?' vroeg ze. Ik moest even nadenken over mijn antwoord, ik had bijna haar hele jeugd gemist, ook weer iets wat mijn ex me had aangedaan, maar zo mocht ik nu niet denken, hij was dood en mijn dochter moest het meemaken. Ik wilde haar beschermen, ze is alles wat ik nog over heb van ooit zo'n mooi gezinnetje.
'Ach, het is niets, lieverd, ik reageerde wat overdreven, maar ik mag dat mens niet. Ze was de zus van je vader, maar ik vertrouw haar voor geen cent. Breek jij je hoofd er maar niet over, laten we wat gaan drinken in de eetkamer, waar is die werkster nou?
Samen liepen we weg, opzoek naar de Wit of Pientje, maar toen we door de hal liepen hoorden we geschreeuw van buiten komen en die gekke Saskia kwam doodleuk binnen gestapt.

Mevrouw Elanoire Fuchsia

Het nieuws van Swart viel zwaar. En niet alleen bij mij, iedereen had er last van. Iedereen uitte het op zijn eigen manier. Voorlopig hield ik mij nog maar even op de achtergrond. Ik wilde eerst zien waar ik mee te maken had. Ik liep zojuist de zitkamer uit toen ik mevrouw Blaauw van Draat samen met de inspecteur de bibliotheek in liepen en de deur achter hun sloten. Ik vertrouwde het zaakje niet en liep direct de studeerkamer in. Daar schoof ik een van de stoelen naast de deur die naar de biblotheek leidde. Vervolgens pakte ik een boek en luisterde aandachtig naar wat de twee met elkaar besproken.
Brieven. Wat voor brieven?

Rosa Roodhart

Ik ging met saskia koffie zitten drinken. Ze vroeg of ik wist waarom ze hier was. Ik zei:"nee, maar waarom heb je professor pimpel neergeslagen". Ze antwoordde niet dus ik dronk mijn koffie op en ging naar boven. Want ik wou naar de plaats delict omdat ik daar nog niet was geweest. Toen ik boven in de hal was zag ik een vrouw in de studeerkamer met een boek tegen de muur staan. Ik vroeg:"wat ben jij aan het doen"?

Rex bruin

Rex vroeg waarom ik pimpel had neergeslagen maar ik had verdriet dus ik zei niks.
Ik liep naar boven daar zag ik orange wat leuk vond ik dat.we begonnen gezellig te kletsen.

Saskia Lavendel

Er is hier iemand helemaal gek en ik ben het niet. Ik snap dat mensen zelf op onderzoek uit willen gaan, maar dit?
Een klap in mijn gezicht. Ik zag sterretjes. Het werd even zwart. Toen ik wakker werd, was de grond koud en nat. Verder was er niemand buiten. Waar was ik ook alweer? Ik stond op en zette mijn bril weer op mijn neus.
Saskia. Zo heette ze. Zij heeft het gedaan. Zij is een van de vier. Hoe kun je zomaar iemand neerslaan zonder er bij na te denken? Ze is niet goed in haar hoofd. Niemand kent haar, ze zal wel zijn binnengedrongen op dit feest en daarna een mes in Swart hebben gestoken.
Ik besloot maar meteen naar binnen te gaan.
'Inspecteur! Inspecteur! Weet iemand waar de inspecteur is?'
Maar ik praatte tegen de leegte.
'Heeft iemand de inspecteur gezien?' riep ik.

~ Professor Siegfried Pimpel ~

'Wat deden jullie daar?!' riep mevrouw Bordeaux. Professor Pimpel was volgens mij een beetje bang. 'We keken of iemand hier een aanwijzing heeft achtergelaten, maar dat is niet zo', zei ik dus maar snel. 'Jaja' zei mevrouw Bordeaux. 'M-m-mag ik erdoor, mevrouw?' vroeg professor Pimpel aan haar. Maar toen hij zich erlangs wurmde, stootte hij een lamp om en die viel met een plof op de grond. Ik pakte hem op. 'Oef, gelukkig niet kapot' zei hij. Ik pakte de lamp snel op en zette hem weer terug. Maar ik denk niet dat ze dat zo erg vond.

Daarna liepen we naar buiten. Maar we gingen allebei een andere kant op. Ik weet niet waarom, maar het leek erop dat professor Pimpel haast had. Want hij begon opeens te rennen. Maar voordat ik het wist kreeg hij een klap van......... ik heb eigenlijk geen idee wie dat is. Snel rende ik naar hem toe. Maar toen rende hij opeens weer naar binnen. Hij moest vast nodig naar het toilet.

Pientje Perzik

Terwijl ik aandachtig stond te luisteren kwam de tuinman de studeerkamer inlopen.
'Wat ben jij aan het doen?' vroeg hij achterdochtig.
'Och, ik ben hier maar wat aan het lezen,' antwoordde ik terwijl ik mijn benen over elkaar sloeg en het boek aan de kant legde.
'Wat zou ik hier anders moeten doen?'
'Ik weet niet, misschien... '
'Hij weet het niet.' Ik kon een klein lachje niet onderdrukken. 'Kan ik je verder nog ergens mee helpen, of kan ik weer verder in mijn boek?' zei ik knipoogend.

Rosa Roodhart

Met Saskia stond ik wat te kletsen op de overloop. Ik was alweer aardig rustig geworden. Ik besefte me ineens dat ik weleens met de moordenaar zou kunnen staan praten. Dat maakte me weer bang. Opeens hoorde ik professor Pimpel roepen of iemand de inspecteur had gezien. 'Die ging met Stephania de bibliotheek in' roep ik.

Met Saskia had ik een gezellig gesprek, maar zij denkt misschien ook dat ik één van de moordenaars ben. "Wat vreselijk dit allemaal!" gil ik dramatisch.

Avora Orange