Moord op Dexter, die insecteneter. Wat erg. Ik ben er kapot van, ik ben nu een en al een emotioneel wrak. Dit is niet goed voor me. Ik ga zeker niet kijken naar de plek waar het is gebeurd. Het lijkt me allemaal zo eng, en het gaat ook zo snel! In deze jungle vol gevaren die er al waren met alle dieren, is er ook nog een groepje moordenaars om ons heen. Misschien was het wel Flynn. Mijn Flynn, hoop ik.

Waar is hij eigenlijk? Ik keek eventjes rond en ik zag hem zitten op de boom stam. Ik liep naar hem toe, en ik hoorde hem snikken. Ik ging naast hem zitten en sloeg een arm om hem heen. Om de een of andere reden voelde dit vertrouwd. Ook ik moest een traantje laten. Ben ik de volgende die overlijd?

- Darryl Ryan -

Moord? Moord op Dexter? Dat kan niet! In shock stonden we met z'n allen langs een klif. Maar ... maar is de reisleider dan ook vermoord? Loopt hier een moordenaar rond, of zelfs meerdere? Mijn ogen werden groter, ik kon het bijna niet geloven. Je voelde de angst in de groep. De angst om zelf ook vermoord te worden. Wie is er hier nog te vertrouwen?

- Brad Lane -

^ Dit is niet het vragentopic en dit was je laatste post.

Ik zit verloren op een steen. Alles wat ik heb moeten doorstaan op the Sunset Cruise, wordt nu compleet en precies herhaalt. Ik weet niet of ik het nog eens aankan, deze hel. Maar ik moet het wel doen, voor mijn kindje en voor Dave. En voor de anderen moet ik sterk blijven. Want als ik zo naar die verslagen gezichten kijk, denk ik niet dat iedereen het snel zal verwerken en door zal kunnen gaan.

"Hey, het voedsel begint een beetje op te raken. En vanmiddag zag ik wat bananenbomen, ik weer precies waar ze staan. Zou je mee willen? Even deze horror vergeten. Helen was het toch?" *

- Helen Clarkson.

* Wie-o-wie wil er bananen plukken?

Na wat ik gezien heb bij de cliff ben ik weer terug naar het kamp gevlucht. Er is gewoon iemand vermoord.. Het eerste dat in me opkomt is dat de dood van de gids waarschijnlijk geen toeval is. Wat is dit voor reis? Het lijkt wel op zo'n horrorfilm. Eerst word de leider vermoord en daarna gaan we er allemaal stuk voor stuk aan.
Ik hoor iemand snikken. Er zit een meisje tegen een boom aan, volgens mij heet ze Taylor. 'Mag ik bij je gaan zitten, vraag ik zachtjes. Ze haalt haar schouders op. Ik ga naast haar zitten en haal wat bessen uit mijn tas die ik een dag terug heb geplukt. 'Wil je ook?', vraag ik. 'Dankje', zegt ze en neemt de bessen van mij aan.

- Anne Felix

Iemand zei dat het voedsel begon op te raken. Ze vroeg aan mij of ik mee zou willen naar bananenbomen die ze in de middag had gezien. Ik zei:''Ja hoor, Helen was het toch?'' We liepen naar de bananenbomen toe. Heel ver lopen was het niet. ''We zijn er!'', zei ze. Het was een hele hoge boom, dat zag ik al meteen. Ze vroeg of ik haar kon optillen en dan kon zij verder omhoog klimmen. Gelukkig had ik de afgelopen jaren flink getraind en dat zag je ook wel. Ik hielp haar omhoog en ze klom verder en verder de boom in tot ze bij de bananen was. Ze riep:''Ik gooi ze jij vangt ze, oké!'' Ze gooide een tros bananen naar beneden en nog één en dat deden we ongeveer bij acht bomen. We namen alle bananen mee terug. En als beloning voor mij en voor haar aten we allebei één banaan op....

~Zane Robbins~

'Dankje' zeg ik, bedank ik haar voor bessen? Of gewoon voor het feit dat ze tegen me praat, dat ze me ziet en dat ik voor het eerst in vele dagen mijn mond kan openen. het voelt in ieder geval goed, om te weten dat je niet helemaal onzichtbaar bent. 'het is zo verschrikkelijk, wat moeten we nu doen?' pers ik eruit voor er nog meer tranen komen. Ik kijk haar aan en herinner me haar naam, die ik weleens heb gehoord. Anne heet ze. ze schudt zachtjes haar hoofd, ook zij weet het niet. ik zucht maar zie plots twee mensen opstaan en de jungle in lopen, ik vang het woord 'eten' en 'bananen' op.
ik besef dat ze gelijk hebben, doorgaan is de enige optie. Maar hoe?

~Taylor Lawson

Toen ik weer een beetje tot rust was gekomen en Alex had verzekerd dat er echt niks met mij aan de hand was, besloot ik mijzelf even te wassen. Ik schrobde het vuil van mijn armen, benen en gezicht en genoot van de ondergaande zon. Ik keek het kamp af op zoek naar Helen, ik moest haar over mijn ontdekking vertellen, maar ze was nergens te bekennen. Ik zag wel Dave op een rots zitten en liep naar hem toe.
'Hé, Dave, weet jij toevallig waar Helen is?' vroeg ik. 'Of... Zou ik het ook aan jou kunnen vertellen?' vervolgde ik twijfelend.

- Nora Grece -

"Hé Nora." begroet ik haar. "Helen is bananen zoeken, geloof ik." "Oh, nou... Ik heb iets ontdekt, en nou vroeg ik me af... Je lijkt me wel betrouwbaar, net als Helen." Ik knik. Wat bedoeld ze? "Loop anders even mee." zegt ze. Samen lopen we een stukje veder, weg van het kamp. "Wat wil je me vertellen, Nora?"

- Dave Clarkson

Mijn ogen werden groot en zochten de groep af naar Brad. Zou hij...nee toch? Niet hier, met al die mensen. Maar wie dan? Wie is er te vertrouwen, en wie vooral niet?

~Sandy

Iedereen was verdrietig. Hoe kon iemand iemand anders vermoorden?

Darryl liep naar me toe en sloeg troostend een arm om me heen.
Het was fijn, een arm om me heen, troostend. Een warm lichaam dicht bij me.
Ik vond Darryl leuk. Echt leuk.
Ik legde mijn hoofd in zijn nek.
'Weet je Darryl, het is fijn om iemand te hebben die ik kan vertrouwen'


*Flynn McKinney*

Er was iemand vermoord.. ik had gelijk over de reisleider. In ons midden is een moordenaar. De geruchten gingen dat we hier niet alleen waren, maar ik wist zeker van wel. In deze groep bevond zich een moordenaar, misschien wel meer en dat kon maar één iemand zijn. Ik zag Nora op Dave aflopen, ze zei iets en nam hem een stukje mee de jungle in, van het kamp weg. Ik stapte op ze af en balde mijn vuist. Bij elke stap voelde ik meer woede. Wat dacht dat kreng wel niet, dat ze zo door kon moorden? Ik zette mijn laatste stap richting Nora en gaf haar een duw. 'Wat dacht je? Ik vermoord er nog één?' 'Waar heb je het over?!' riep ze. 'Je bent twee dagen weg, er wordt iemand vermoord en jij komt doodleuk de jungle uitstappen zodra één van ons vermoord is.' Nora leek niets uit te kunnen brengen. 'Waar was jij eigenlijk toen de reisleider vermoord werd? En dat vriendje van je, weet hij hier van? Helpt hij je soms? Nou? Hè? Vertel op!'

- Jill Banks -

Flynn legde zijn hoofd op mijn schouders. Nu wist ik het zeker! Jill moet mij zo snel mogelijk koppelen met Flynn. Zodra Flyyn zou vertrekken zou ik zo snel mogelijk naar Jill toe gaan om een plan te maken!

Na een uurtje vertrok Flynn. Hij zei nog bedankt. Ik wilde haar zo snel mogelijk zien. Toen ik haar zag rende ze richting de jungle. Ze balde haar vuisten en ze was woedend zag ik. Ik rende achter haar aan. Ze ging te keer tegen een meisje die bij Dave stond. 'Nou? He? Vertel op!' hoorde ik haar zeggen. Waar ging dit over?

-Darryl Ryan-

Jill kwam heel boos op mij afrennen en schreeuwde naar mij. 'Nou? He? Vertel op!' zei ze als laatste. Daar stond ik dan met mijn mond vol tanden en een boze vrouw voor mij. Een andere man kwam ook op ons af rennen. Dave keek geschrokken.
'Het spijt me. Het spijt me,' huilde ik. Waarom huilde ik?
'NOU?' schreeuwde Jill.
'Ik moest gewoon even weg voor twee dagen. Even tijd voor mezelf. Terwijl ik weg was heb ik iets ontdekt...'
'Ja, hoe je iemand moet vermoorden zeker!' onderbrak Jill mij.
'Nee! Nee! Ik heb een neergestort vliegtuig gevonden, een paar kilometer hier vandaan. Er ligt nog een hele voedselvoorraad in!' zei ik snel.

- Nora Grece -

Nadat ik bijna een uur in Darryl's warme greep had gelegen, wurmde ik mezelf los. Ik zag de pret in Darryl's ogen. Blijkbaar moest hij nog wat regelen. Ik liep naar mijn hangmat en viel bijna meteen in slaap. Maar ik keek om, en daar was Jill heel hard tegen het vermiste meisje aan het schelden. Ik dacht: doe gewoon wat zachter!
Maar Jill leek echt heel boos. Ik kwam overeind uit mijn hangmat, en ik zag dat Darryl er ook bij was gaan staan.

Ik zuchtte. Dit waren niet mijn zaken. Ik liet mezelf vallen in mijn hangmat en wou dat Darryl bij me lag.
Toen viel ik in slaap.

*Flynn McKinney*

Ik zonderde me een beetje af van de groep. Rustig lag ik in mijn hangmat, na te denken over het verleden. De dingen die ik heb meegemaakt, de criminele wereld. Drugs handel, alcohol, diefstal, het misbruiken mensen en noem maar op. Één grote hel. Ik was mezelf niet. Ik wil dit niet meer. Ik wil weer een 'normaal' leven lijden. Een hoopvolle toekomst bouwen. Ik staar vanuit de verte naar Jill. Ze is erg aardig tegen me, een leuk meisje. Ik zag ze naar Nora en Dave aflopen. Ze leek te keer te gaan op Nora. Maar waarom? Uit nieuwsgierigheid liep ik er naar toe. "Ik moest gewoon even weg voor twee dagen. Even tijd voor mezelf. Terwijl ik weg was heb ik iets ontdekt..." begon Nora. "Ja, hoe je iemand moet vermoorden zeker!" onderbrak Jill haar. "Nee! Nee! Ik heb een neergestort vliegtuig gevonden, een paar kilometer hier vandaan. Er ligt nog een hele voedselvoorraad in!" Met grote ogen keek ik haar aan. Een voedselvoorraad?

- Brad Lane -

"Ik moest gewoon even weg voor twee dagen. Even tijd voor mezelf. Terwijl ik weg was heb ik iets ontdekt..." zei Nora. "Ja, hoe je iemand moet vermoorden zeker!" onderbrak Jill haar. "Nee! Nee! Ik heb een neergestort vliegtuig gevonden, een paar kilometer hier vandaan. Er ligt nog een hele voedselvoorraad in!" ''Nou.. euh.. eerst zien, dan geloven! Het zou me niets verbazen als jij hem gewoon die klif afgegooid hebt. Nou, waar wachten we op? Laat maar zien!''

'Nou, waar wachten we op? Laat maar zien!' zei Jill. Ondertussen was ook Brad erbij komen staan. Ik wenkte de paar mensen die zich om mij heen hadden verzameld. Na een hele tijd lopen kwamen we aan bij het vliegtuig. Ik keek naar Jill.
'Hier is het. Schrik niet, de piloot zit nog op zijn plaats.' Ik liep alleen het vliegtuig in en pakte de rugzak die ik eerder had opengemaakt.
'Kijk, dit is pas een rugzak met eten. Er moet nog meer in het vliegtuig liggen,' zei ik toen ik weer bij het groepje was teruggekomen en trots de rugzak liet zien.

- Nora Grece -

OMG, OMG, OMG! Er lag een dode man achter het stuurwiel. Snel, zet het uit mijn hoofd. Dadelijk krijg ik nog een trauma hiervan. Niet dat ik die nog geen heb van deze stranding, maar oke. You know what I mean. Maar het was zo awesome dat we een voedselvoorraad hebben. Natuurlijk is niet alles lekker meer, en veel dingen zijn weggerot, en zie je de zwarte en ook stinkende dingen zitten. Ik sla me een weg door alle spinnenwebben. Ik haat spinnen, maar nu ik weet dat er voedsel kan liggen, maakt het me niets meer uit. 'We moeten dit met de groep delen!' zei ik meteen in volle enthousiasme. 'Dat lijkt me geen goed plan.' zei...

-Darryl Ryan-

(wie?)

Ik schaamde me dood toen Nora me aankeek en het vliegtuig liet zien. Ze loog dus niet, maar ze was twee hele dagen weggeweest, ik vertrouwde dat meisje voor geen cent. Ze keek me aan alsof ze een excuus verwachtte. 'Nou, chop chop, laat dat voedsel maar eens zien.' Nora had al gewaarschuwd voor de dode piloot, dus daar keek ik met opzet niet naar. 'Wat dacht je? Laat ik de piloot ook maar meteen van kant maken, des te meer voedsel voor mij?' zei ik sarcastisch. We zagen een rugzak vol met voedsel! Lekker weggerot voedsel, maargoed Darryl zei dat er ook nog wel iets lekkers tussen moest zitten. 'We moeten dit met de groep delen!' zei hij enthousiast. 'Dat lijkt me geen goed plan,' hoorde ik iemand naast me. Ik geloofde m'n oren niet, maar ergens had die persoon misschien wel een punt, we moesten hier goed over nadenken.

- Jill Banks -

Ik keek naar Nora, ze had een neergestort vliegtuig gevonden met eten.. Dat betekent.. Dat dat vliegtuig niet zo super lang geleden is neergestort want het is eten ligt er nog in... "Nora, is dit het enige wat je hebt gezien?" vroeg ik en ik liep met haar en Jill mee naar het vliegtuig terwijl ik Nora troost. Eenmaal daar ligt er echt eten.. ETEN. En niet zomaar wat. Maar echt super veel! Wauw! Ik gaf Nora een knuffel en fluisterde in haar oor "Je bent de beste meid die ik ooit heb kunnen ontmoeten."

- Alex