Hoofdstuk 15

Ik woonde nog niet eens zo heel lang bij Javed en het was al weer tijd voor een verjaardag. Suzanne was bijna jarig!

Ik besloot kadootjes te gaan kopen. Ik ben de hele middag bezig geweest kado’s te vinden. Eerst ging ik naar de kringloopwinkel.

Daarna ben ik langs de supermarkt gegaan voor een taart en nog een klein kadootje.

Rond 5 uur ben ik nog even in ‘de koopmodus’ geweest voor een laatste kado.

Die nacht had ik weer dezelfde droom, over de vrouw. Wie was ze?

De dag daarna stonden Javed en ik vroeg op om de feestversieringen aan te brengen. We hebben er twee uur over gedaan, maar het hele huis is versierd.

‘s Middags kwam het bezoek. Niet heel veel mensen, want ik heb niet veel familie. Mercedes kwam ook, want het was nog steeds ook haar kind.

Mercedes haalde Suzanne uit haar wiegje en liep naar de woonkamer. Daar stond de taart al klaar. Met z’n allen bliezen we de kaarsjes uit.

Wat was ze groot geworden! Ik kreeg een brok in mijn keel en ook Javed moest een traantje wegpinken.

Daarna gingen we de kadootjes uitpakken. Ze had gekregen:
Een muziekdoos, badeendje en xylofoon van mij.
Een prachtig poppenhuis van Javed.
Twee peuterboekjes van Mercedes.

Toen ging de bel. Ik dacht dat dit iedereen was die we hadden uitgenodigd, maar er stond echt iemand aan de deur. Ik rende naar de voordeur, en mijn mond zakte open van verbazing. Ik herkende haar meteen. Aan haar haar, aan haar ogen, aan haar gezicht. ‘Ik hoorde dat mijn naamgenoot iets te vieren had?’ zei ze met een grijns.

Ik keek in de mooie ogen van mijn lieve kleine zusje.