Ik mis de
familiefoto. Bij elk verslag van een kind moet een leuke of gezellige foto bij staan. En zo te zien hebben jullie die niet. Dus...., Cindy komt bij jullie wonen als ik een leuke familiefoto hebben.
Was dat alles!!! Je zij dat er een probleem was, dit is gewoon een fototje maken. We halen Cindy gewoon op en huppha, foto maken. Wacht..., waar is Cindy eigenlijk.
Maak je geen zorgen over Cindy, mijn vrouw zou op haar letten. Ik bel haar wel even, zodat ze Cindy kan halen..... Wat zeg je, is Cindy niet bij jou!!! Waar is ze in godsnaam. Ooh ze is bij haar moeder. Wat, bij haar moeder. Jongens, ga maar na Cressida, want daar is Cindy.
We gingen dus naar Cressida. En tuurlijk, ze was niet thuis. Er hing wel een briefje op de deur:
'Ben vissen met Cindy'
Gelukkig wist ik nog waar haar visstek was. Toen we nog een relatie hadden gingen we daar vaak naar toe. Maar toen ik en Connor daar aankwamen, was ze er niet. 'Misschien weet die visser wel waar Cressida en Cindy zijn', zei ik. 'Ik praat wel met de visser', zei Connor.
Connor:
Ik stapte dus naar de visser toe. Meneer, mag ik u wat vragen. 'Tuurlijk', zei de visser. De visser legde zijn hengel aan de kant. Heeft u misschien zonet een kind gezien met haar moeder? 'Ja hoor, ze waren hier aan het vissen, maar toen wou die moeder naar het strand, om afscheid te nemen of zoiets', babbelde de visser.
En inderdaad, Cressida was met Cindy op het strand. We kunnen Cindy toch niet weghalen op dit moment bij Cressida, ze neemt afscheid. 'Laat mij dit maar regelen', zei Jared.
Jared:
Ik liep naar Cressida, die haar moment deelde met Cindy. Ze had het overduidelijk zwaar. Dat zag je aan haar houding en de manier hoe ze Cindy vast hield. Op een manier om haar nooit meer lostelaten. Cressida wou Cindy niet kwijt, maar het lukte haar niet om alleen voor Cindy te zorgen. Cressida, zei ik. Ze draaide om, met een sip gezicht. Oh, hey Jared. Wat kom je doen? Het spijt me dat ik dit moet zeggen, maar ik heb Cindy nodig. We moeten een familiefoto maken en dan mag Cindy bij ons blijven wonen. Oh, jammerde Cressida, leuk voor jullie. Ze begon traanogen te krijgen. Ik pakte haar handen vast. Cressida, je bent altijd welkom. Je mag altijd langskomen om jou dochter te zien. Echt, zei Cressida. Ja, zei ik. Dankjewel, dat meen ik echt, zei Cressida op een droevige manier. Maar mag ik Cindy nu even, voor de foto. Hier, zorg goed voor haar.
Ik rende naar huis, samen met Cindy. Jared!!!, waar ga je naartoe, riep Connor. Naar huis, andere kleren aantrekken natuurlijk. Wacht op mij. En dit was een moment die we nooit meer zouden vergeten.
--------------------------------------------------------------
Familiefoto zie mijn vorige bericht