Politie aan de deur.
Mama ging al vroeg naar haar werk toe, ze was de enige in onze familie die werkt. Ze was altijd al mijn grootste voorbeeld geweest ik wil precies zo worden als zei!
Mijn tante en papa waren op visite bij een vriend de hele dag, dus mijn broer en ik hadden het huis voor ons alleen. Ik glipte dan ook meteen de badkamer in - die was namelijk altijd bezet - en pakte mijn onderzeeër! Tijd voor avonturen onderwater hihi.
later in de middag
'Parker! doe die muziek is zachter.' Woest maakte ik het bed van mijn ouders op en stormde naar de kamer van mij broer. 'Ik hoef niet doof hoor! En maak je bed is op je weet dat mama dat graag wilt.' Parker keek boos naar zijn zusje. 'Mama en papa zijn er niet, dus ben in de baas en doe ik wat ik wil!'
Boos gaf ik een hem een duw. 'Ik ga het zeggen hoor! Je mag niet bazig doen.' Hij gaf een lief glimlachje en ging voor mij staan. 'Wat ben je eigenlijk nog klein, Lief zusje van mij!' Ik voelde tranen op wellen in mijn ooghoeken. 'Laat mij met rust!' en ik rende zijn kamer uit.
Mijn tranen waren net gedroogd toen er opeens aangebeld werd, ik wist dat als ik lang genoeg boven bleef Parker wel open zou doen. Ik hoorde hoe hij zuchtend en steunend de trap af denderde en de deur open maakte.
'Ben jij Parker Langerak?' De vrouwen stem klonk heel zakelijk met een sprankje aardigheid er door heen. Nieuwsgierig liep ik de trap af. Ik wilde net wat zeggen tegen mijn broer toen ik zag dat de politie voor de deur stond! Parker was samen met de vrouw naar de keuken gelopen, ze wilde hem zeker spreken. Misschien had hij gespijbeld? Ik had echt geen idee.