Sims Nieuws

Sims Nieuws Forum

Je kunt gewoon niet zonder!

Plaats reactie

515 berichten • Pagina 24 van 26

Adoror
Mest analist Mest analist
Berichten:
565
Lid geworden op:
za 04 jul 2009, 16:48

Re: Een Familie van Sims: Toekomst

48. Openbaring

Afbeelding

“Mag ik het tegen niemand vertellen?”Romeo liep het huis in om wat te drinken te pakken. “Nee!” riep Nick vanuit zijn relaxstoel. Hij had zich versproken over wat Thomas had gezegd. Hij was advocaat en mocht eigenlijk niets zeggen over wat er was besproken. Hij had lang nagedacht, maar hij geloofde zijn broer. Romeo schonk wat te drinken in. Zijn gedachten dwaalde af naar het feest. Hij zuchtte diep. Misschien was het tijd om nu eens te vertellen wat hij wist. Wie weet… wie was het wel belangrijk. Zonder de drankjes mee naar buiten te nemen, liep hij naar Nick. “Nick, ik moet je iets vertellen,” Zijn vriend keek over zijn zonnebrilglazen naar boven. “Het gaat over dat telefoontje dat ik kreeg, net voordat de moord plaatsvond.”

Afbeelding

“Daar is je moeder,” Romeo knikte naar de opengaande deuren van het huis. Doortje kwam naar buiten gelopen en liep meteen op haar dochters af. “De gasten zullen zo wel komen,” Nick keek op zijn horloge. Op dat moment ging Romeo’s telefoon. “Momentje,” Snel keek hij wie het was. Nick was op dat moment afgeleid, dus hij stond op en drukte op het groene knopje. “Papa?” Het was Roderick, Romeo’s vader.“Romeo, met mij. Lang niet gesproken zeg, zoon! Ik vroeg me af of je binnenkort langs wilde komen. Ben je nog in Bridgeport?” “Nee, ik zit al een tijdje weer in Zomeren.” “Echt waar? Wat een toeval! Ik vertrek juist vanuit Zomeren, op weg naar mijn zomerhuisje in Lucky Palms. Als je in de buurt bent, lijkt het me leuk om bij te praten!” Romeo trok een raar gezicht. Er was iets vreemds aan de stem van zijn vader. “Sorry zoon,” zei hij na een lange stilte, “Mijn afspraak is er.” De verbinding werd verbroken.

Afbeelding

Nick haalde zijn zonnebril met een zwaai van zijn neus. “Dus? Wil je zeggen dat je denkt dat je vader iets te maken heeft met de moord op mijn vader?” Romeo trok een pijnlijk gezicht. “Ik denk het.. ik weet het niet. Daarom twijfelde ik of ik het moest vertellen.” Nick dacht na. Hij zette zijn zonnebril weer op en draaide van zijn stoel af. Daar bleef hij zitten en dacht nog dieper na. “Jouw vader haatte mijn vader verschrikkelijk. Hij gaf hem de schuld van alles wat er mis is gegaan.” “Roderick… mijn vader heeft een opvliegend karakter. Maar moord…” “Je twijfelt, anders zou je het niet hebben gezegd. Ik moet dit verder onderzoeken, Romeo.” Nick stond op en liep naar binnen.

Afbeelding

Nick kwam naar buiten met een mobiele telefoon. Romeo had eerst niet door dat het de zijne was. “Wat ga je doen?” vroeg hij. Nick staarde naar het schermpje en zocht wat. “Nick!” drong Romeo aan. “Even een nummer zoeken.” “Wie ga je bellen?” “Niemand.” Het was weer stil. “Lukt het?” Nick keek opzij. “Nee. Doe jij het maar.” Hij gaf de telefoon terug. “Waarom heb je de mijne?” “Ik wil dat je je vader belt en een afspraak maakt. Als hij het heeft gedaan, zit hij niet in Lucky Palms. Hij wil vast op de hoogte blijven van de vervolging van Thomas.” Romeo aarzelde even. Hij moest een keuze maken, maar aangezien hij niet erg loyaal was aan zijn vader, maakte hij hem snel. “Papa! Met mij. Ik vroeg me af of je nog in Zomeren was…”

Afbeelding

Het was Jonathan gelukt om Alexis voor hem alleen te krijgen. Justin was bij Sara, dus ze hadden de hele avond voor henzelf. Maar voordat ze gingen eten, had hij haar meegenomen naar het strand. Alexis was moeilijk bereikbaar. Jonathan voelde een afstand tussen hen. Ze praatte meer met hun zoon, dan met hem. Maar daar ging verandering in komen, als het aan hem lag. Alexis had haar eigen plan. Morgen was de begrafenis. Een hoofdstuk zou worden afgesloten, gedeeltelijk. Het was Nick niet gelukt om Thomas op de begrafenis te krijgen, maar ze hadden allemaal vertrouwen dat de waarheid snel boven tafel kwam.

Afbeelding

“Hey,” Jonathan streelde de wang van zijn vriendin. Hij glimlachte. “Je bent nog net zo knap als toen ik je ontmoette, hier op het strand.” Alexis glimlachte afwezig. “Wat is er?” vroeg hij. Ze knipperde snel met haar ogen, “Wat?” “Je bent zo afwezig, lieverd. Dat ben je al sinds ik vorige maand terug kwam.” Alexis keek hem onschuldig aan. “Ik snap het niet.” “Er is een afstand tussen ons, dat voel je ook Alexis.” Alexis dacht terug aan de middag, toen ze samen met Justin in het park was. Hij had haar wat belangrijke woorden gezegd. Wat hij dacht en vond dat ze moest doen. Hij had zijn vader namelijk iets ingefluisterd.

Afbeelding

“Ik hou van je, Alexis Sims.” Hij pakte haar bij haar bovenarmen vast en keek haar diep in haar ogen. “Ik hou van je met heel mijn hart. De maanden dat we uit elkaar waren, heb ik je elk uur gemist. Ik realiseerde me des te meer hoe veel ik van je houd. Zonder jou, Alexis…” Jonathan knielde in het zand. “Oh Jonathan! Wat doe je nu!” lachte Alexis quasi verbaasd. “Ik wil je iets vragen, Alexis. Ik wil je iets vragen wat ik je al heel lang had moeten vragen.”

Afbeelding

Nick waste het zand van hem af. Het water was lekker verfrissend. Romeo kwam de badkamer binnen. “Het is geregeld, mijn vader is morgen in Zomeren.” Zei hij kort. Het was nog even wat gedoe geweest, voordat hij een afspraak had gemaakt. “Waar wil hij je ontmoeten?” vroeg Nick. Romeo waste zijn handen. “Weet jij waar een aantal jaar geleden die vervallen villa stond, die volledig is afgebrand?” “Op de klif?” “Daar dus…” Romeo waste zijn benen. “Dan heb ik een plan,” zei hij met een zelfvoldane glimlach.

Afbeelding

Doortje was alleen eenzaam. Jonathan had Alexis meegenomen naar het strand, en Justin bij Sara gezet. Maartje was bij Ellen, die in Zomeren was gebleven. Daar was ze veel, ze gaven elkaar steun. En William, ja, die was dood. Een maand alweer. De tijd ging snel, maar de begrafenis was pas morgen. Eindelijk was het lichaam terug. Het lichaam van William lag nu in een kist in de kerk van Zomeren. Morgenvroeg zouden de klokken voor hen luiden. Een klaaglijk geluid. Doortje stond op, veegde de traan weg. Ze liep naar de ijskast, misschien wat eten. Maar er stonden alleen maar restjes.

Afbeelding

Ze hoorde voetstappen. Haar hart maakte een sprongetje. Er was iemand, iemand om mee te praten. Tegenwoordig voelde ze zich zo alleen. Ze had niet eens goede herinneringen om aan te denken, want alles voelde nep. Alle liefde die zij en William hadden gedeeld, was nep. Hij had een maîtresse gehad. Jarenlang. “Gisele!” Doortje schrok. “Er staken nog sleutels in het slot. De bos ligt in de gang op tafel,” zei de vrouw zacht. “Sleutels?” Die moesten van Maartje geweest zijn, bedacht Doortje zich. “En wat dan nog, hoe durf je hier zomaar binnen te komen. Wat kom je doen?”

Afbeelding

“Ik wilde vragen wanneer de begrafenis was, Doortje. Ik weet dat er veel naars is gezegd, is gebeurt, maar dat is verleden tijd. We moeten verder met ons leven. Een leven dat we beide deelden met dezelfde man. Daar kan ik toch niets aan doen?” Doortje was met stomheid geslagen. De manier waarop Gisele zich nu uitte. Ze kon er met haar pet niet bij. “Doortje, ik wil ook afscheid van hem nemen. Ik heb gehoord dat de begrafenis nog niet heeft plaatsgevonden. Ik ben nog wel even in de stad, dus ik hoopte dat.. dat je me zou kunnen vertellen wanneer hij was.” Doortje wist nog steeds niet wat ze moest zeggen.

Afbeelding

“Waar haal jij het lef toch iedere keer vandaan? Je bent niets meer dan een ordinaire hoer, Gisele!” “Pardon?” vroeg ze met stomheid geslagen. “Je hebt me wel gehoord,” antwoordde Doortje. “Je kreeg betaald in duur bond, parelkettingen en geld. Maar je was niets meer dan een verzetje. Jij en William, jullie deelden geen liefde. Hoe kun je zoiets denken?” Gisele bleef even met haar mond vol tanden staan. Ze staarde met grote ogen naar haar rivale. “Mijn kinderen en ik nemen afscheid in besloten kring. Je hoort daar niet bij. Ga weg.” Er verscheen een duivelse lach op Giseles gezicht.

Afbeelding

“Reken maar dat ik daar bij hoor,” zei Gisele. “Ik hou net zo veel van hem, als jij. Misschien nog wel meer!” “Ga weg! Ga weg uit Zomeren, hoe vaak moet ik je dat nog bevelen!” tierde Doortje. “Vaak, want ik ga hier niet weg. Niet voordat je toegeeft dat ik ook een aandeel heb gehad in Williams leven.” “Ach doe niet zo belachelijk!” Gisele staarde naar Doortje. Er viel een stilte. Ze streek haar lange witte jas recht. “Dorothea, ik vind het jammer dat het zover moet komen. Ik zal zelf wel uitzoeken wanneer de begrafenis is. Ook ik heb recht om afscheid te nemen. We delen meer dan je denkt.” En met die woorden, verliet ze het huis, Doortje in stilte achterlatend.

Afbeelding

“Lieverd…” mompelde Alexis. “Nee, laat me het zeggen. Alexis, wil je met me trouwen?” Het bleef stil. Haar hart klopte in haar keel. “Mama, ik heb papa gezegd iets te doen, maar je moet wel verbaasd zijn als hij het doet, oké?” Alexis glimlachte naar Justin “Wat is er lieve schat? Wat heb je tegen papa gezegd?” “Hij gaat je ten huwelijk vragen. En jij gaat ja zeggen!” Ze moest ja zeggen. Maar wilde ze dat? Haar gedachten waren meer bij morgen, bij de begrafenis, maar daar hadden ze het nooit over. Alexis moest een keuze maken. Koos ze voor het geluk van haar zoon, of het geluk van haarzelf? Misschien was het geluk van haar zoon, ook wel het geluk van haarzelf? “Alexis? Kijk hoe mooi hij je staat.” Stiekem had Jonathan de ring al omgeschoven. “Oh lieverd,” zei Alexis en ze keek hem in zijn ogen aan. “Trouw met me,” herhaalde hij.
Afbeelding
De Familie Sims: 2 x Dagboek van de Maand
Gebruikersavatar
Anakin-Salk
Orgaandonor Orgaandonor
Berichten:
4
Lid geworden op:
wo 23 mei 2012, 17:49

Re: Een Familie van Sims: Openbaring

echt een leuk dagboek!! alleen jammer dat ik er zo laat achter ben gekomen want het is echt top!! :)
Komt er echt geen nieuw seizoen hierna?? want dat lijkt mij toch echt leuk! maarja aan ieder dagboek moet een einde komen :P
Adoror
Mest analist Mest analist
Berichten:
565
Lid geworden op:
za 04 jul 2009, 16:48

Re: Een Familie van Sims: Openbaring

Ik zou enorm graag een winterseizoen maken, en een nieuwe lente. Kerst met de Sims leent zich ervoor! Maarja, zonder de mogelijkheid om Sims te spelen, kan ik simpelweg geen dagboek voortzetten :(

En ik wil het verhaal toch nog netjes afsluiten met nog twee updates :)
Afbeelding
De Familie Sims: 2 x Dagboek van de Maand
Gebruikersavatar
Rik
Kruidenverdeler Kruidenverdeler
Berichten:
42
Lid geworden op:
do 19 apr 2012, 17:01

Re: Een Familie van Sims: Openbaring

^^ ik snap het! :) ik zou ook graag een dagboek willen beginnen maar ik heb nauwelijks tijd om te simmen. En echt een geweldig dagboek, als ik ooit een dagboek wil beginnen dan kan ik hier zeker inspieratie uit halen :)

Laatst gewijzigd door Rik op vr 29 jun 2012, 23:52, 1 keer totaal gewijzigd.

Gebruikersavatar
SIMdoos
Latrine schoonmaker Latrine schoonmaker
Berichten:
20
Lid geworden op:
di 06 dec 2011, 15:30

Re: Een Familie van Sims: Openbaring

super coewl :love en trouwen volgens mij zit ze daar niet echt op te wachten :laugh , ik zou ook een dagboek willen beginnen maarja ik krijg denk ik geen lezers en ik heb geen idee hoe ut moet :?
~(-.-)~ | (/o,o)/ | \(o.o)/ | \(o,o\) | ~(-.-)~
Adoror
Mest analist Mest analist
Berichten:
565
Lid geworden op:
za 04 jul 2009, 16:48

Re: Een Familie van Sims: Openbaring

Jullie zijn vrij hier inspiratie uit te halen hoor! Ik zou het leuk vinden te horen dat mensen geïnspireerd zijn door mijn dagboek en zelf beginnen!

De volgende update komt begin volgende week, verwacht ik zo
Afbeelding
De Familie Sims: 2 x Dagboek van de Maand
Adoror
Mest analist Mest analist
Berichten:
565
Lid geworden op:
za 04 jul 2009, 16:48

Re: Een Familie van Sims: Openbaring

49. Waarheid

Afbeelding

Door heel Zomeren klonk het naargeestige geluid van eenzame kerkklokken. Het was herfst en dat was te merken. Een gure wind waaide door het kustplaatsje. Er was een maand verstreken sinds de Gouden Bruiloft van Doortje en William. Er was veel gebeurt. Op de begraafplaats verzamelde zich een select gezelschap. De pastoor van de kerk liep voorop naar een plekje achterin een afgesloten hofje van de begraafplaats. Het gezelschap liep hem zwijgend achterna. Geen vogel durfde de rust te verstoren. De leden van het gezelschap hielden hun gesnik in tot zij de plek hadden bereikt. Daar verzamelden ze zich rond de pastoor en het graf.

Afbeelding

“Vandaag zijn wij bijeen gekomen,” sprak de oude wijze pastoor. Er klonk al zacht gesnik in de groep. Ze hadden besloten om een kleine dienst te houden, enkel voor genodigden. De gebeurtenissen na de moord van afgelopen maand waren al traumatisch genoeg. “Wij zijn niet in compleet gezelschap.” Hij keek de groep rond. Vanzelfsprekend miste Thomas en William, maar Nick was er ook niet. “Maar iedereen is in gedachten of in geest bij ons. Wij nemen vandaag afscheid, brengen het lichaam terug naar waar zij vandaan komt,” Ondertussen overheerste verdriet bij iedereen. Doortje had ondanks alles toch verdriet, Ellen begreep het allemaal niet meer, Alexis voelde zich niet gesteund door Jonathan en Sara voelde zich eenzaam. Romeo was ondertussen doodzenuwachtig om Nicks afwezigheid.

Afbeelding

Onder treurig klokkengeluid, schreed Dorothea door de kerk naar het altaar, waar kaarsen branden voor haar zojuist ter aarde gelegde man. William, haar man, was dood. Hij was een bedrieger, een leugenaar, een crimineel, maar hij was boven alles de liefhebbende vader van haar kinderen. Er rolde tranen over haar gezicht. Zonder geluid, huilde ze. Slechte en goede herinneringen zweefden door haar hoofd. Over hoe William en zij samen haar kinderen opvoedde, over hoe ze achter zijn leugens kwam. Het was erg zwaar en ze moest moeite doen om zich sterk te houden. Iets wat haar nauwelijks lukte.

Afbeelding

“Mama,” De kerkdeuren gingen open. Alexis en Maartje kwamen binnen. Alexis, die genoeg wrok koesterde jegens haar dode vader, liep als eerste op haar moeder af. Ze voelde verdriet, maar meer voor haar moeder dan voor zichzelf. “Mam,” Sara kwam de kerk vlak na Maartje binnen, Ellen liep snel mee. Met z’n vieren stonde ze rond Doortje, die haar tranen wegveegde. “Het is nu echt voorbij. Alle geheimen liggen op straat. Alles wat rest is de herinnering en het verdriet,” zei Doortje. “Samen komen we er doorheen,” zei Maartje, die door haar geheugenverlies het erg moeilijk had dat ze haar vader zo ineens verloor. Hij was een oude man geworden in de vier jaar die zij zich niet herinnerde en nu was hij er niet meer. Zo plots. Geluidloos huilden de vijf vrouwen tot de andere genodigden de kerk binnentraden.

Afbeelding

Hij parkeerde zijn auto een stuk buiten het centrum op een verlaten parkeerplaats. Nick liep het hele eind naar de Zomerklif, waar hij een afspraak had op Rodericks verzoek. Hij had de ontmoeting met de vader van Romeo heel anders voorgesteld. Terwijl hij naar de plek liep, hoorde hij de klokken luiden. Het was een treurige melodie, voor zijn vader. Met pijn in zijn hart besefte hij dat hij de begrafenis miste. Roderick was er nog niet. Dat gaf Nick tijd om Romeo te sms’en, dat hij er was en dat het plan begon. Hij haalde zijn telefoon uit zijn broekzak en zocht Romeo’s nummer. “Laat die mobiel vallen, nu!” klonk het plotseling over de kale heuveltop.

Afbeelding

Terwijl de meeste gasten binnen waren, bleven Romeo en Jonathan buiten. Jonathan bleef buiten met Justin en Noortje, die stilletjes een wandelingetje maakte. Romeo keek zenuwachtig om de twee seconden op zijn telefoon. Geen berichtje, helemaal niets. Hij vroeg zich af of alles wel goed ging. Zijn vader kon wel eens iets te maken hebben met de moord op William, en hij was doodsbang dat Nick iets overkwam. “Is er iets?” vroeg Jonathan. De grootste reden dat hij buiten was, was toch wel dat hij ondanks zijn aanzoek nog steeds niet echter dichter tot Alexis leek te komen. “Nee, nee er is niets.” Romeo’s hart maakte een vrije val toen zijn telefoon trilde. Een berichtje van Nick, eindelijk. Doodzenuwachtig zag hij dat het alleen een ‘X’ was. Wat had dat te betekenen?

Afbeelding

“Zo zo zo, mijn zoon stuurt zijn oudere scharrel om het af te handelen. Nou nou, zo kennen we Romeo ook weer hoor,” vanachter een boom kwam Roderick aangelopen. “Ik ben meer dan zijn scharrel, Roderick. Het wordt tijd dat jij eens accepteert dat Romeo zijn keuze heeft gemaakt. Hij valt op mannen.” “Ben je hier om mijn opvattingen over homoseksualiteit te bekritiseren?” Nick schudde zijn hoofd. “Nee, maar ik zie dat je weet waarom ik hier ben?” Roderick lachte hooghartig. “Ik had inderdaad verwacht dat jij hier zou zijn. Ik had Romeo niet moeten bellen. Ik had een ander alibi kunnen verzinnen.” “Alibi voor wat?”

Afbeelding

Maartje trok Sara naar haar toe. “Wie is die vrouw precies?” fluisterde ze zachtjes. Sara keek opzij en zag Gisele zitten. Ze knikte. Alexis had haar ondertussen bijgepraat over de vrouw. Sara was al verbaasd haar hier te zien. “Hoe weet zij dat de begrafenis vandaag is?” vroeg ze. Maartje keek schuldig. “Ze vroeg het me gisteren, ik kwam haar tegen op onze oprijlaan. Ik dacht dat ze een vriendin was van mama, maar ze lijkt weinig steun te bieden. Maar ik vroeg me dus af..” “Dat is Gisele Landgraaf, de maîtresse van papa.” Het kwam hard aan. Maartje keek twijfelend opzij. “Zij?” vroeg ze. Sara knikte weer. “Wat een afschuwelijk mens om zomaar hier op te komen dagen,” mompelde Maartje, “Wat een brutaliteit.”

Afbeelding

“Ik ben blij dat je er bent, Christina,” zei Doortje, toen haar zus bij haar kwam zitten. “Vanzelfsprekend schat, het is alleen jammer dat de rest niet kon komen. Visagedoe, het spijt me enorm.” “Ach…” zei Doortje, die de rest van haar familie wel miste op een moment als dit. “Ik weet dat je hen mist, Doortje. Wij missen jou allemaal.” Ze kneep in haar hand, maar Doortje trok die terug. ‘Ik verhuis niet, nooit niet. Mijn gezin, mijn leven is hier. Ik heb nog een mooi huis.” Christina keek haar medelijdend aan. “Ze kunnen je missen, Doortje.” Er rolde weer een traan over Doortje’s wang. “Ik hen niet, Christina. Ik hou van ze, stuk voor stuk.”

Afbeelding

Roderick begon hard te lachen en zwaaide met zijn pistool. “Denk je nu echt dat ik jou dat ga vertellen, snotneus?” Hij stapte nog meer op Nick af. “Romeo is altijd het zwarte schaap geweest van de familie. Het is misschien maar goed dat hij jou hiernaartoe heeft gestuurd. Je bent het laatste stukje dat in de weg staat tussen mij en mijn vrijheid.” Hij richtte zijn pistool. “En als ik hiermee Romeo op het juiste pad breng, dan zijn dat twee vliegen in één klap.” “Jou en je vrijheid? Dus je vindt dat ik teveel weet, Roderick?” “Nou, vooruit.” Nick keek weg. Van binnen kookte hij van woede, en was hij tegelijkertijd doodsbang. Roderick liet zijn pistool zakken. “Ik zal je wat vertellen, zodat ik er zeker van ben dat je teveel weet.” Sadistisch lachte hij.

Afbeelding

De instructies waren duidelijk. Na de ruzie met Thomas en Daniel in zijn bibliotheek verdween William van het feest. In de bossen naast zijn huis herlas hij het sms’je en checkte hij de tijd. Het klopte. Hier moest hij wachten, nog even. Vos was hier met een deal. Hoewel het erg ongepast was om op zijn eigen feest weg te sluiten, kon William niet anders. Hij moest van Thomas, Daniel en Charlotte af. “Je bent ook zo makkelijk hè!” klonk het plotseling vanachter een boom.

Afbeelding

Roderick stapte achter de boom vandaan. Met langzame stappen liep hij op zijn aartsvijand af. “William Sims, eindelijk heb ik je voor mezelf.” “Roderick!” riep William geschrokken. “Wat moet je? Je bent mijn tijd niet waard!” Dat was de druppel. Roderick werd kwaad en stapte nu heel dicht op William af. Hij bewoog zijn hoofd naar voren. Nog een stukje en ze zouden elkaar aanraken. “Jij hebt mijn familie, mijn carrière, mijn toekomst en mijn liefde afgepakt! Je bent veel en veel te ver gegaan en daar ga je voor betalen! Dat je een kloof tussen mij en Maartje dreef ging te ver, William. Je ging te ver!” schreeuwde hij hard. William rook de geur van alcohol. Het stonk. Kwaad stapte hij achteruit en balde zijn vuisten. “Wat moet je, Roderick!” schreeuwde hij. “Niets meer!” Roderick lachte maniakaal.

Afbeelding

“Er is nog maar één manier waarop je kunt betalen voor jouw daden, William Sims.” Plotseling trok Roderick een pistool en richtte het op William. Die zag dat de veiligheidspal eraf was gehaald. “Doe niet zo idioot, zatlap!” riep William kwaad. “Mijn familie is daar, denk je echt dat je hiermee wegkomt?” Minachtend keek hij naar de man in het zwart. “Ja, William, dat denk ik ja. Ik heb Romeo gebeld, die denkt dat ik in Bridgeport ben. Daar ben ik volgens vluchtgegevens ook heengevlogen. Mijn alibi is waterdicht. Dit pistool is van je zoon, Thomas. Hij heeft een motief, want hij haat je. Het is simpel William, niemand komt hier ooit achter.” Vol afschuw realiseerde William zich dat Roderick gelijk had. Zijn zoon zou opdraaien voor zijn dood. Hij zou de controle verliezen over zijn leven en dat van zijn gezin. Bang voelde hij dat al zijn geheimen zouden uitkomen. Hij poogde nog iets te zeggen, iets dat Roderick zou bewegen om niet te schieten. Maar het was te laat, Roderick schoot en William viel neer op het gras.

Afbeelding

“Toen Adam kwam was jij dus al weg. Waar heb je die tijd gezeten?” “Overal en nergens, maar waar maak je je druk om? Doe de groetjes aan je vader, zou ik willen zeggen!” Roderick richtte zijn eigen pistool weer op Nick. Nick, in tegenstelling tot zijn vader, had wel een uitweg. Alles was gepland. Het ging beter dan verwacht. “Nee nee,” Nick bewoog zijn handen, “Dat doe ik niet. De politie houdt je tegen.” Voordat het tot Roderick was doorgedrongen, stormde tien politieagenten de heuvel op. Zwaar bewapend werkten ze Roderick tegen de grond. Nicks hart bonsde in zijn keel. Hoewel hij, door het kogelvrijevest, nooit in gevaar was, voelde hij toch de spanning. Maar het was goed nu, Roderick was opgepakt.

Afbeelding

Het nieuws bereikte het bureau snel. De dader van de moord op dé William Sims was opgepakt. Er was meteen een volledige bekentenis afgelegd en een getuige. De zaak was zo goed als rond en een veroordeling zat er wel in. Thomas werd meteen vrijgelaten. Hij kreeg zijn spullen terug en stond in een half uur weer buiten. Frisse lucht. Gretig ademde hij dat in. Niemand was nog op de hoogte, maar hij voelde een nieuwe energie door hem stromen. Hij voelde zich als herboren en was klaar om zich in te zetten voor de toekomst. Hij was weer een vrij man.

Laatst gewijzigd door Adoror op vr 13 jul 2012, 16:02, 1 keer totaal gewijzigd.

Afbeelding
De Familie Sims: 2 x Dagboek van de Maand

Weergave- en sorteeropties

Plaats reactie