Leuke foto's!

jou screens zijn altijd zoooo prachtig!

Echt leuk en ook mooie screens

Hele mooie screens en een leuk verhaal erbij

Mooie screens en een leuk verhaal. Ga zo door

Echt leuk, je nieuwe styl.

Leuk gedaan.
Erg mooie pics.

Awesome!

Ik zag trouwens dit kasteel:

Matthieu schreef:Kasteel Von Burchtenhof

Kan ik die downloaden? :3

Dankuu, dankuu

@Bubble; Neh, helaas niet. Ik heb de save denk niet meer en nooit downloadbaar gemaakt. Maar fijn dat je hem mooi vind :3

Awh, jammer.

Wel erg leuke screens! c:

Mooie screens n_n

Danks! :]
Laatste speciale update! Ik ben er erg trots op deze keer, vooral mijn screenshots.



Perfect Life



Ik heb drie schitterende stukken teruggelezen in mijn dagboek. Hoelang was dat geleden, acht jaar? Het jaar van de bruiloft, van de reis naar Egypte. En nu zit ik hier, in mijn huis, met mijn man Vince, een tweeling en twee honden. Perfect leven. Had niet beter gekund.



Ik sla mijn dagboek dicht, nog denkend aan al die momenten. Die ongelofelijk fijne momenten, waar gewoon niks tegen zat. Waar ik geen zorgen had, geen pijn, geen zelfmoordneigingen, zoals ik die gekend had in mijn kindertijd. Mijn jeugd, waar behalve Vince niemand vanaf weet.



Ik heb een drang om naar buiten te gaan, om de warmte van de zonnestralen te voelen op mijn huid. Ik ben een buitenmens, altijd al geweest. Ook hebben Vince en ik ons hele leven gebikkeld, om zo'n huis met tuin te krijgen. Beiden zijn we vaak buiten te vinden, waar we genieten van de natuur om ons heen.



Daar kwam hij. Hij was bezig in de garage, maar moet het getik van mijn hakken gehoord hebben. Een geluid wat het humeur van personen kan weerspiegelen. Toen ik er zelf op lette klonk het rustig, genietend. Ja, dat was inderdaad mijn humeur. Het fijne gevoel werd versterkt toen hij eraan kwam. Rustig liep hij op me af, zwijgend. Pas toen hij me beetpakte en teder aankeek, vroeg hij waar ik aan zat te denken.



"Mijn leven, schat. Mijn leven die van 0 naar 100 ging toen ik jou leerde kennen. Je weet niet half hoe blij ik met je ben en wat je voor me betekend." Hij leek even verbaasd, niet wetende wat hij moest zeggen. "Ik ben blij dat we nog even verliefd als vroeger zijn. Dat waren de beste tijden. Zeker nu ik weet wat jij daarvoor hebt meegemaakt..." Er heerste een stilte, vol van gedachten van vroeger. Goede en slechte gedachten. Het raakte me even en een glinsterende traan gleed langs mijn wang omlaag. "Het is goed, lieverd." hoorde ik Vince met fluisterende woorden zeggen.

Ons momentje werd verstoord door onze dochter Emily. Ze kwam aanrennen en schreeuwde: "Pap, kom, ik heb een cadeautje voor je!" Ik veegde mijn traan weg en draaide me om. Emily was één van de vrolijkste kinderen die ik ooit had gekend. In tegenstelling tot haar tweelingbroer Robin. De onzekere Robin, die nooit naar school wilde, bang om gepest te worden. Hij werd niet gepest, maar het raakte hem diep in zijn hart wanneer hij een verhaal hoorde over een gepest kind.



"Hier pap, omdat jij de beste vader van de wereld bent, heb ik een cadeautje voor je gemaakt!" klonk er door de hele tuin. "Emily, volgens mij ben jij de beste dochter ter wereld. Ik ben er erg blij mee!" Vince maakte het open en ik keek toe van een afstandje. "Wat een leuke tekening!" Ik kon net zien dat Vince een tekening beethield waar Vince en ik elkaar onze trouwring omdoen. Ze tekende wel eens de foto's uit mijn dagboek na, en dat deed ze niet verkeerd. Een erg creatief kind, spontaan en barst bijna van de humor. Ze lijkt een kopie van haar vader, maar dan van het andere geslacht.



Mijn gedachten werden verstoord door een zacht tikje tegen mijn arm. Ik draaide mijn nek en zag Robin. Hij had gehuild, het gebied rondom zijn ogen waren rood gekleurd. "Mam," snikte hij, "ze hebben op school iemand zijn tas leeggegooid door het hele klaslokaal." Ik zag hoe het hem raakte. Ik herkende mezelf in hem, altijd onzeker en ik kon niet tegen onrecht. In tegenstelling tot hem ben ik helaas wél gepest, een diep, zwart gat in mijn leven. "Ach, lieverd." Ik wist ook nooit wat ik dan tegen hem moest zeggen, ik knuffelde hem altijd maar. "Het komt wel goed met hem." zei ik, niet zeker van mijn woorden.



We hoorden geblaf en Pedro en Valerie kwamen onze kant op rennen. Onze twee honden, altijd hyper, altijd speels. Op ongeveer de helft van hun tocht, stopten ze abrupt en gingen met elkaar spelen. De liefde tussen die twee leek verdacht veel op die van Vince en mij. Zouden ze ons gedrag imiteren? Ik hoorde Robin alweer lachen. Het was ook een raar gezicht, twee springende honden die deden alsof ze elkaar aanvielen. Ik lachte met hem mee.

Vince kwam weer aanlopen. "Hee jongens!" Hij aaide Pedro over zijn kop en richtte zich daarna tot mij. "De fotograaf is er al." zei hij toonloos. Ik liep achter hem aan en voelde dat Robin slechts een paar centimeter van mij verwijderd was. "Waarom is er een fotograaf?" Zonder hem aan te kijken antwoordde ik: "Ik wilde ons gezin eens laten fotograferen, professioneel en in ons eigen huis." Hij antwoordde niet maar knikte vaag, net voldoende om het te zien.

~ Gezinsfoto's familie Thompson ~










Lief dagboek, ik hoop dat je begrijpt waarom ik dit hoofdstuk 'Perfect Life' heb genoemd. Ik denk dat ik ondertussen duidelijk heb gemaakt dat mijn leven, zoals het nu is, perfect is. Mijn leven kende dieptepunten, mijn leven kende hoogtepunten, maar nu ik samenleef met degenen die mijn leven zó hebben verbeterd, kon ik niet anders.

Perfect life.


~
Dit was de allerlaatste update van de familie Thompson! Ik vond het echt heel leuk om te schrijven, de screens hiervoor te maken en bedankt voor jullie commentaar! Jullie motiveren mij echt enorm en misschien komt er ooit nog een dagboek van mij! C:
In ieder geval ga ik in dit topic verder met screens.

Ik hoop dat jullie reacties of tips hebben! :3

Owoaw. Echt een super mooie up <3
Vooral de plaatjes zijn echt heel gaaf o:
Stiekem hoop ik toch wel dat er ooit een dagboek van jou gaat komen, want ik zal hem dan zeker volgen ;D

Errug leuk!

Je maakt echt hele mooie screens en het verhaal is ook erg leuk om te lezen.
Ik hoop dat er ooit een dagboek van je komt, want dat ga ik het zeker volgen

Wow, echt heel mooi. En dat huis!
Echt bijna sprookjesachtig, vind ik
Ik hoop dat er snel een dagboek van je komt, want je hebt echt een mooie schrijfstijl!

Wauw!
Matt, serieus, begin in dagboek! ;D

Awh, echt superleuk gedaan! Die foto's zien er hartstikke goed uit, en het is ook leuk geschreven! (:
En ik moet stoppen met aan Mick Thompson denken elke keer als ik Thompson zie staan >,<

prachtig. *kwijl*

Jij moet als screenshotmaker bij EA gaan werken!