Eindelijk, we zijn er! Egypte, het land van geheimen, het land van farao's, het land van de piramide's, het land van de Nijl. Vince en ik waren het er snel over eens: hier moest en zouden we heengaan.
Nu we geen fotograaf meer hebben, maak ik de foto's voornamelijk zelf. De natuur in Egypte is werkelijk adembenemend en het verbaast je waarschijnlijk niet dat daar heel wat foto's van zijn genomen.
Na wat fotosessies, besloten we naar de markt te gaan, waar we van die leuke scootertjes kochten! Hoe leuk is dat?
Ik schrijf dit nu in mijn tent, het is al erg laat. We zijn naar een oase gegaan waar helemaal niemand is. Vince en ik, alleen, tussen de palmbomen in een tent... Ik heb het wel getroffen.
Morgen, lief dagboek, zal ik je schrijven over deze oase. Nu ga ik uitrusten en me voorbereiden op morgen, ik heb geen zin meer om te schrijven.
Onze vakantie is al bijna voorbij, maar ik weet zeker dat dit niet de laatste keer Egypte voor me is.
Welterusten, ik houd van je.
Mae Thompson
~
Huppa, 2e up Er volgt nog één up over de huwelijksreis, denk ik
Reacties, tips? :3
Wat foto's van ruïnes, Vince en mij. Het was warm gisteren, maar dat maakte het echt tot een vakantie. In Appaloosa Plains is het nog nooit zo lekker warm geweest. Appaloosa Plains, het 'Dierendorp' werd het ook wel genoemd. Gek, ik begin naar mijn dorpje te verlangen. Gek op dieren, in een 'Dierendorp' wonen en dan in Egypte zitten waar alleen vogels zijn. Nouja, dat zou ik moeten kunnen missen toch? Hoe zou het trouwens zijn met... Nee, niet over nadenken. Gewoon genieten van de sfeer hier in Egypte.
Het werd al donker, Vince en ik zochten een slaapplek, we hadden al een tent gekocht bij de plaatselijke markt. We zaten te denken aan een plekje aan het water, wat een bewoner ons aangeraden heeft. Toen we daar aankwamen, zagen we helemaal niemand. Het was ook best een trip ernaartoe, maar voor deze schoonheid zou iedereen dit moeten beleven.
Het werd langzaam avond. De lucht werd prachtig en het liefst zou ik hier een huisje laten bouwen, niet meer weg van dit paradijs. Mijn humeur steeg beetje bij beetje. Zelfs vissen is leuk, als niemand je stoort. Het was de eerste keer dat ik deze vaardigheid beoefende, maar dat maakte het juist leuk, als Vince me dan hielp met de hengel beethouden. Ik voelde me opgloeien als dat gebeurde, Vince was zo... zo... teder. Hij was de persoon van wie ik het meeste hield. Op deze hele aardbol. Mijn eigen ouders en broer konnen er amper tegenop, zoveel liefde heb ik nog nooit in mijn leven gekend.
De ochtend, weer een adembenemend tafereel, waar ik en Vince van genoten zolang we nog konden. Want onze huwelijksreis komt ook een keer tot een einde, vanavond nog. We gaan nog een paar plekken langs, een paar wereldberoemde monumenten zoals de Sfinx en de Piramiden.
Als eerste de markt, die we al eerder bezocht hadden. Bij deze foto laat ik mijn *kuch* geweldige fluitklanken horen aan een slang... geen commentaar verder.
En toen zag ik hem... Hoe schattig is dit beestje? Ik neem hem zelfs mee naar huis, het is zo'n schatje. Ik ben al sinds het moment dat ik hem zag dol op hem!
Lief dagboek, ik schrijf je weer in Appaloosa Plains.
Mae Thompson
~
Wat een Egyptische pagina Hopelijk vonden jullie het leuk om te lezen, en zo niet, tips?