Zojuist de ideeën opgeschreven voor het einde van de zomer. It's gonna be spectacular Hopelijk heb ik de mogelijkheid ze ook daadwerkelijk uit te werken P Haha
Kleine update, om m'n vakantie te vieren
___________________________________________________________________
21. Zware ochtend
Sara floot een deuntje, terwijl door het open raam de geluiden van buiten naar binnen kwamen. De vogels, kinderen, de auto’s. Sara woonde dicht bij het centrum van Zomeren. De buurt leefde en Sara hield ervan. Het was veel fijner dan dat afgezonderde landgoed in de bergen. Ze hoorde voetstapjes van de trap afkomen. “Hey lieverd, lekker geslapen?” “Adam is weg, mama waar is Adam!” schreeuwde Noortje, terwijl ze de keuken in rende. Sara liet het mes vallen, waarmee ze boterhamen aan het smeren was.
“Lieverd…” Sara draaide zich om. Noortje vloog tegen haar aan. “Mam! Waar is Adam? Er verdwijnen de laatste tijd alleen maar mensen! Hij is vannacht niet thuis gekomen.” Noortje begon te huilen. “Is hij net als papa en de vader van Justin verdwenen? Ik wil niet dat Adam weg is.” Ze bedekte haar gezicht in haar handen. Sara bleef verbaasd staan en moest even nadenken. Hoe moest ze hierop reageren? “Iedereen doet zo raar de laatste tijd…” snikte Noortje
Sara hurkte en veegde de tranen weg. “Oh lieverd, stil maar. Ik denk dat Adam gisteren naar papa is gegaan. Hij komt wel weer terug. Ik zal hem strakjes meteen bellen.” Suste ze. Noortje snikte nog een paar keer. Sara stond weer op. “Knuffel…” zei Noortje, met een pruillip. Sara opende glimlachend haar armen, waar Noortje meteen inviel. De woorden gingen door haar gedachten. Het kleine meisje had gelijk, iedereen deed raar. Haar vader, Thomas. Nick en Maartje deden vreemd. Het kwam door Alexis. Sara zuchtte. Dat leverde een reactie op van haar dochter. “Wat is er mama?” Sara glimlachte. “Niets lieverd. Kom, je moet naar school.”
“Ik hoorde je laatst aan de telefoon met oma praten,” zei Noortje, toen ze in de auto zaten. Ze waren op weg naar school. “Ik praat elke dag met oma. Wat was er zo raar, dat je het nog weet?” “Jullie hadden het over oom Thomas en tante Alexis. En oma wil weer een familiediner organiseren. Vanavond. Waarom heeft ze nog niet eerder de hele familie bij elkaar gehaald? Dat is altijd zo gezellig, en helemaal nu ik met Justin kan spelen.” “Het is ingewikkeld lieverd,” zei Sara, terwijl ze goed op de weg lette. “Maar fijn dat jullie het samen zo goed kunnen vinden.”
Met gemengde gevoelens stond Sara op het verlaten schoolplein. Het was een slimme meid, ze wist veel. Te veel. Sara realiseerde zich dat ze voorzichtiger moesten zijn met wat ze zeiden. Het laatste wat ze wilde, was Noortje een jeugd geven, zoals zij die had gehad. Haar scheiding met Paul was zwaar geweest voor de kinderen en er lag nu een enorme druk op haar schouders. Ze moest het goed doen. Noortje moest de komende jaren zorgeloos door kunnen gaan. Een jeugd vol geheimen, vol gefluister tussen de ouderen, een jeugd zoals de hare, moest Noortje bespaard blijven. Vanavond familieavond. Sara had er zin in. Ze zuchtte diep en verliet het plein.
Laatst gewijzigd door Adoror op zo 18 dec 2011, 20:25, 1 keer totaal gewijzigd.
“Welkom! Welkom!” zei Doortje hartelijk, terwijl ze de deuren wijd openzette. Ze liet Roderick en Maartje binnen. “Fijn je weer te zien, lieverd,” zei ze. Ze drukte een kus op Maartjes wang. “Roderick, dat is erg lang geleden.” Drie zoenen uit fatsoen. “Wat zijn jullie laat”, berispte ze uiteindelijk. “Sorry mam,” Maartje ging er niet op in. “Is de rest er al?” Doortje knikte. “Het eten is al bijna klaar, dus we kunnen zo aanschuiven.” Roderick kneep zacht in Maartjes hand. “Mag ik u bedanken voor de moeite? Ik ben vereerd dat u mij heeft uitgenodigd.” Doortje glimlachte, “Ach Roderick, ik ken je allang. Jij en Maartje zijn zulke goede vrienden. Ik ben blij jullie zo te zien.” “Tante Maartje!” klonk er plots.
Sara kwam de keuken met een brede glimlach uitgelopen. Achter haar aan kwamen Justin en Noortje. Ze renden lachend rond. “Maartje, Roderick. Leuk dat jullie er zijn,” zei Sara en ook zij kuste Roderick drie keer. “Je bent niets veranderd,” zei Roderick met een vriendelijk gezicht. “Nog steeds de knapste zus van Maartje.” Sara moest lachen. “Nog even charmant,” ze werd onderbroken door Doortje. “Hoe staat het eten Sara?” ze klonk wat ongeduldig en gespannen. “Bijna klaar, bijna klaar.” Haar moeder liep snel weg. Sara draaide met haar ogen en liep toen de keuken in, met Maartje en Roderick in haar kielzog.
Ze bleven nog even napraten in de keuken. Koetjes en kalfjes, hoe de jaren waren geweest. Doortje was ondertussen bezig met de tafel af te dekken. Het eten was klaar, iedereen kon aan tafel. “Roep jij Alexis, Thomas en Ellen even?” vroeg Doortje aan Sara en zette de deuren van de eetkamer open. “Aardig zijn,” fluisterde Roderick in Maartjes oor, terwijl ze naar de eetkamer liepen. Ze zuchtte en draaide zich om. “Ik vind het echt moeilijk,” zei ze. Zo meteen zaten ze met Alexis aan tafel. Zij en Roderick hadden het idee een paar uur geleden nog doorgesproken. Alexis vergeven. Maartje vond het erg moeilijk, maar Roderick zei dat hij haar zou steunen. Hij omhelsde haar vlug. “Kom, en lachen.”
“Doortje heeft haar best gedaan, nietwaar?” William ging zitten. Ellen gaf Thomas een duw in zijn rug. “Kom op,” fluisterde ze zacht. Met tegenzin luisterde hij en ging tegenover zijn vader zitten. “Is er wat, m’n zoon?” Thomas schudde zijn hoofd. Ellen glimlachte “Hij is wat gespannen, het wil nog steeds niet lukken om zwanger te worden.” Ze wreef over zijn rug. Thomas had haar alles verteld. Over het geld, over Sara. Ze kon niets doen, behalve hem steunen. Ergens wist ze wel dat hij gelijk had. William had een enorm fortuin, maar de geruchten dat er grote schulden waren, waren bekend. Ze bestonden al jaren. Ellen had altijd al gevonden dat er wat dubieus was aan haar schoonvader. Ze hield van Thomas, dat was genoeg. “… dus die informatie zou ik graag ontvangen. Zo snel mogelijk.” Ving ze op. Ze was even weggedroomd. “Natuurlijk,” William glimlachte, maar niet van harte. “Ik zal zorgen dat je ze krijgt, Thomas.”
“Moment,” William stond op en verdween snel naar de salon aan de voorkant van het huis. Ellen was overtuigd dat ze getril had gehoord. “Wat vroeg je?” Thomas schudde zijn hoofd. “Onschuldige informatie. Ik wil ergens toegang tot hebben. Sst.” Hij hield zijn vinger voor zijn lippen. “Willen jullie koffie? Waar is Sara?” Doortje kwam aangelopen. “Waar zijn Maartje en Roderick?” “Weet ik niet, mam.” Thomas kon een zucht niet onderdrukken. “Ik ben hier,” Alexis kwam van buiten. “Wat was je doen? Laat maar, wil je koffie?” “Nee. Is er wat?” Geïrriteerd keek Doortje naar haar jongste dochter. “Nee, waarom?” “Niets.” “Ik zal kijken waar Sara is.” Thomas stond op en liep snel weg. “Geen koffie dus?” Doortje liep met snel stappen naar de bank en ging zitten. “Het eten was heerlijk, Dorothea,” Ellen glimlachte.
“Kom, ze is weg!” Twee kinderen slopen snel over het gras, toen de deur van het huis weer dichtviel. Noortje en Justin duwde met veel moeite de deur van de stal open. Het ging met veel geluid gepaard. Ze wachtte even, maar er bewoog niets. De deur bleef dicht. Gniffelend renden ze naar binnen. “Ze is mooi hè!” Noortje aaide zachtjes het witte beest. “Wij zijn net broertje en zusje, vind je niet?” vroeg Justin voorzichtig. Zonder te kijken, knikte Noortje. “We hebben allebei geen vader. Onze moeders zijn alleen maar met andere dingen bezig.” Justin legde zijn hand ook op het paard. “Denk jij wat ik denk?” Noortje keek opzij. “Ik denk het wel.” Haar ogen glinsterde. “Een geheime club? Zo cool!” Ze keken glunderend naar elkaar.
“Waar was je?” Thomas liep net de hal in en betrapte Sara. Ze glipte net uit de bibliotheek. Ze had iets vast ,maar Thomas kon niet zien wat het was. Ze hield het verborgen. “Wat heb je?” “Niets.” Ze liep naar de kapstok, waar haar jas hing. Ze rommelde wat in haar tasje. “Thomas!” Sara schrok, toen ze zijn hand op haar arm voelde. “Wat heb je daar?” “Bemoei je met je eigen zaken.” Er klonk geluid uit de keuken. Twee pratende mensen. Ze schrokken allebei. Thomas keek naar buiten. Sara keek snel richting de keuken, maar volgde toen zijn blik. Ze slopen door de voordeur naar buiten. “Wat wil je Thomas!” riep Sara nu kwaad. “Dat weet je! Ik wil jou aan mijn kant, Sara. Er is iets niet goed met het bedrijf en ik wil uitzoeken wat.”
Maartje had Roderick de keuken ingetrokken, onder het mom van koffie zetten. Doortje had daar duidelijk geen zin meer in. Ze zat ergens mee. Waarschijnlijk het feit dat William weg was om te bellen, dat Thomas Sara was zoeken, dat de kinderen weg waren en dat ze in een gespannen situatie met Alexis en Ellen zat. De avond was overduidelijk geen succes als dat ze gehoopt had. “Ik ben trots op je, lieve schat”, zei Roderick. Hij keek haar met twinkelende ogen aan. Verlegen lachte Maartje. Ze wist niet hoe ze moest reageren. “Koffie..” mompelde ze.
“Blijf je vanavond weer in mijn hotelkamer slapen?” fluisterde Roderick. Het koffiezetapparaat pruttelde op de achtergrond. Maartje draaide zich weer om. “Nee.” Ze schudde haar hoofd. “Ik wil je mijn appartement…” “Ah, hier zijn jullie!” William kwam de keuken binnen. Ik heb het idee dat moeder wacht op de koffie. Hij keek hen schuin aan. “Roderick.” Hij knikte. Ze hadden nog weinig tegen elkaar gezegd. Dat zat Roderick een beetje dwars. William was de grootste reden waarom hij weer aanpapte met Maartje. Op goede voet komen met de familie, dat plan was begonnen. Nu nog een wit voetje halen bij William. “We komen eraan, meneer Sims.” Roderick sprak zeer netjes. Maartje keek hem schuin aan. “Zeg, kun je binnenkort een keer langskomen op mijn kantoor. Er zijn nog zaken die moeten worden afgerond, denk je niet?” Roderick knikte, “Ik zal uw secretaresse zo snel mogelijk bellen voor een afspraak, meneer.” “Prima, doe dat. Nou, waar blijft die koffie.”
“Thomas, hou op! Ik heb er schoon genoeg van. Ik weet niet wat je wilt, maar dit helpt je niet.” Sara stak haar arm afkeurend uit. “Je moet stoppen met papa zwart te maken. Binnen een jaar draagt hij het bedrijf over. Ik weet niet of je wilt dat ik me ergens instort en mijn kans om opvolger te worden verpest, of dat je het bedrijf voortijdig wilt overnemen. Ik weet het niet, maar het kan me niet schelen! Je mag het hebben hoor, van mij. Papa’s positie. Ik heb het druk, ik heb een gezin. Adam is hier niet, want hij had geen zin. We hebben ruzie en hij ging naar zijn vader. Denk jij dat ik geen andere dingen heb om me druk over te maken, dan papa’s manier van leidinggeven? Hij is succesvol. Laat hem dat zijn en bemoei je met je eigen zaken. Ik heb er schoon genoeg van dat jij me hiermee lastig valt. Ik heb genoeg aan mijn hoofd!” kwaad beende ze terug naar binnen.
Dank jullie Ik twijfelde wel een beetje over de update hoor. Was alweer een tijd geleden. Maar hopelijk komen de volgende wat sneller. En dan weer nieuwe foto's maken.
En dankje Matthieu, ik ben het met je eens. Super trots ben ik erop
Heel erg leuk en spannend! En cool dat ze een paard hebben haha.
Ben benieuwd wat de familie allemaal nog gaat overkomen, denk dat het niet veel soeps is haha.
Het was een heerlijke dag. Op het zonnige strand van Zomeren bestelde Maartje een drankje. Het was vrijdag en druk. Aan de overkant van de weg ontmoetten mensen elkaar en werd er muziek gemaakt. Ze ging aan de bar zitten en staarde naar de zee. De rumoer van de menigte gaf haar een dubbel gevoel. Een paar jaar geleden had ze het heerlijk gevonden om hier op het strand te genieten van een drankje. De bar bestond nu drie jaar. Ze had er nooit van kunnen genieten op haar manier. Samen met hem. Nu had ze Roderick, maar hij kon het strand in haar ogen niet zonnig maken als het was. Toch moest het vandaag. Ze stond op van haar barkruk en liep van de bar weg. Vandaag moest ze vergeven.
*Tuut tuut, tuut tuut* Ze haalde haar mobiel uit haar broekzak. ‘Ik ben onderweg. X’ las ze. Het kriebelde in haar buik en niet veel later zag ze een taxi stoppen voor de bar. Een getinte vrouw stapte uit de taxi en keek verwonderd rond. Het was nieuw voor haar en ze had het wellicht langs zien flitsen, terwijl ze in de auto had gezeten, maar nog nooit eerder was zij hier op het strand geweest. Maartje zag dat Alexis haar zag. Ze naderden elkaar. Ze ziet haar wegkijken, maar ze weet haar blik te vangen. “Zusje, fijn dat je kon komen.” Alexis glimlachte zenuwachtig. “Je sms’je klonk dringend.” Maartje schudde haar hoofd. Zij en Roderick hadden samen besloten om een sms te sturen. Vandaag was het tijd voor vergeving.
Ongemakkelijk zaten ze enkele minuten tegenover elkaar. “Dus… Wat is er? Ik wil niet ongeduldig overkomen hoor! Ik bedoel… Maartje,” Alexis keek haar een beetje wanhopig aan, “We…” Maartje legde haar ene been over haar andere. Ze schudde haar hoofd en Alexis hield haar mond. “Ik wil verder. Ruben is dood.” Maartje slikte. “Ruben is dood en ik moet verder met mijn leven. Roderick is een enorme steun voor me daarin en… Hij vindt dat ik je moet vergeven. Ik…” Ze viel stil. Alexis staarde haar even aan, maar eigenlijk had ze dit wel verwacht. Toch was het een moeilijk moment. Er was niets te vergeven. Het was niet haar fout. Zij wist niet wat er was toen zij vertrok. William had een abortus afgedwongen. Een wanhoopsdaad. “Ik accepteer het niet, Maartje.” Alexis hoorde haarzelf de woorden uitspreken in de stilte van Maartje.
Golven sloegen uiteen op het strand. Zeemeeuwen aasden op vis. Mensen praatten, maakten muziek, hadden plezier. Twee mensen stonden op het strand, starend over het water. “Onze familie neemt wraak. Papa deed het vroeger op iedereen die hem dwars zat. Hij heeft dat voorbeeld gesteld. Als je niet je zin krijgt, dan speel je vals. Daaruit bestaat het imperium van de familie Sims. Niemand in onze familie vergeeft. Sara wil het liefste dat Paul niets meer heeft, nu hij haar heeft verlaten. Thomas wil jou uit de familie nu je terug bent. Nick heeft nog steeds geen vaste relatie, omdat hij op elke misstap van zijn lief een buitenproportioneel reageert. Ik kon het jou niet vergeven, omdat je in mijn ogen wat fout deed. Ik heb Ruben gehaat om wat hij me deed. Machteloos op me op hem te wreken bereikte ik een dieptepunt.” Ze staarden beide in stilte naar de zee.
Op een gelijk moment draaiden ze naar elkaar toe. Er rolde een traan over Alexis’ wang. Ze miste haar zus. Ze miste haar familie. “We zijn de jongste van onze familie. Niemand kan de vicieuze cirkel van onze familie beter verbreken dan wij. Laten we alles achter ons laten.” Maartje voelde zich opgelucht. Ze had over alles lang nagedacht. Het was tijd om alles achter te laten. Te leven voor de toekomst. Ruben was dood. Dat bleef hij. Rouwen zou dat niet meer veranderen. “Je hebt gelijk”, sprak Alexis voorzichtig. Ze had nog niet veel gezegd. Ze voelde zich, ondanks dat ze niet vond dat ze vergeving nodig had, toch in een lagere positie. “We moeten deze nare familietraditie doorbreken.”
“Ik heb een idee, kom mee.” Maartje pakte Alexis’ hand en trok haar mee naar de weg. “Heb je zin om vanavond met de meiden naar de Tikibar te gaan? Het is zo’n gave nachtclub! Je bent er nog niet geweest hè?” Alexis schudde haar hoofd en lachte “De meiden?” “Ja, de sterke vrouwen van de familie. Jij, ik, Sara en Ellen. Super toch?! Dat wordt gezellig. Bovendien, Ellen kan Thomas overtuigen en als Thomas zijn wraak laat vallen, dan doet Nick dat ook. Mama was niet voor niets zo gestrest met dat etentje van laatst. Ze voelde de onderlinge strijd tussen ons. Al doen we het voor haar, de familie moet weer bij elkaar komen!”
Dankjewel Ik vond het leuk om te schrijven, dan gaat het ook beter. Heb nog één update liggen. Moet er m'n best voor gaan doen haha.
En ja de tikibar is zelf gemaakt. Hij is niet zo bijzonder hoor. Had hem wat spectaculairder gewild, maar wist niet dat er nog geen straatartiesten waren, en vuurdingetjes. Maar ach, ik ben wel tevreden. Veel panterprint.. haha in de volgende update. Volgens mij had ik trouwens al eerder gezegd dat ik hem had gemaakt?
Klopt, dat had je gezegd! Ik dacht dat hij niet meer zou komen, dus ben blij dat hij er alsnog is!
Leuke update, ben blij dat Maartje en Alexis weer vrede hebben, maar hoop niet dat hun plannetje om de hele familie weer een 'happy ever after family' gaat lukken, die spanningen maken dit juist zo leuk haha.
Hopelijk heb ik de mogelijkheid ze ook daadwerkelijk uit te werken P Haha
haha. 