Het voelt geweldig om zo'n lieve reacties te krijgen !
Ik hoop deze week en dit weekend nog te updaten maar ik beloof niets. Ik hoop Alan wel al in Bridgeport te krijgen voor dat mijn examenreeks begint. (Hij zit nog steeds in het vliegtuig weet je)
'Nu is het genoeg, Stanley! Ik verdraag niet lager je ongegronde beledigingen!!! Ik zal mijn man zaliger wreken! Wreken!
"Ha, mijn beste Emmy", zei Lady Cook. "Wat is dit toch een geweldig trouwfeest! Geniaal! Fantastisch! Alleen jammer dat Alantje en je moeder euh, zo'n intens relationeel contact met elkander hebben, sneerde ze.
...
Verloop van het gevecht, volgens Alan Stanley himself:
'Wel, ik mag dan wel niet SuperBadSpider-man niet zijn, maar ik kan toch wel een robbertje vechten! Normaal gezien begin ik zelden tot nooit een vrouw te slagen (slechts in 2,1% van mijn conversaties), maar aangezien ik mij wel moet verdedigen als een vrouw mij slaat (in 19,5% van de gesprekken die ik doe), weet ik wel een paar rechte linksen of euh linke rechtsen uit de delen! Zo is mijn eerste slag vaak raak (allez, in 34,7% van mijn gevechten), slaan ze me niet altijd knock-out (maar in 98,2% van de gevechten met een vrouw) en ben nog maar soms (56%) naar het ziekenhuis moeten worden afgevoerd! Dat is alvast een goed vooruitzicht om...' *knock*! 'Helaba! Niet onder de gordel!
Verloop van het gevecht, volgens Clothilde Starr:
'Wel, dat achterbaks achterwerk van een aap die aan agrarische akkerbouw aandacht verleent zal ik eens een protserig prottende piepende powergeposte pippapoepje laten ruiken! Zodat zijn rap ronkende en ronddolend reusachtig raar reukorgaan het begeeft onder mijn vuist! We zullen er eens rap aan beginnen zie!
Verloop van het gevecht, volgens een officiële en neutrale scheidsrechter:
'In the blue corner: Alaaaaaaaaaaaaaaaaaaaan Staaaaaaaaaaanleeeeeeeeeeeeeeeey!!!!!
And in the red corner: Cloooooooooooooothildeeeeeeeeeee Staaaaaaaaaaaarr!!!!!
Let's the game begin!'
Ja, ja, en de beide corners beginnen direct op elkaar te slaan, het is zeer spannend, auuu! Dat moet pijn doen! Aargh! Aï! Oh nee! Vreselijk! Ieks! Mor allez da meentjah ni! *gloep!* Pijnlijk! Amai! Niet om aan te zien! Ocharme! En K.O., knock-out! Clothilde Starr heeft euh, verpletterend gewonnen, met 0-12..'
'Aï, mijn been!'
'Nu zing je wel een Jantje, euh, Pietje, euh een Jorisje, of nee, een Corneeltje, wie is het nu? Ah ja, een Toontje lager, he Stanley!
'Proficiat Stanley, alle klinkers van het alfabet in 1 pijnkreet. Echt bravo. Zieligaard.
'Moeder genoeg! Het is nu gedaan! Ik haat je! Ik haat je zo!!!!' Emmy schreeuwde het uit. 'Stop het! Alan is een lieve man! Hij doet alles voor me! Stop die blinde haat! Stop het!' Tranen welden op.
'Nooit, kindje, nooit van zijn leven gaat deze man, als je het zo wilt noemen, een dappere daad doen. Hij gebruikte zelfs zijn eigen moeder om je te huwelijk te vragen!'
Emmy verstomde. Want dat was waar.
'Wel, moeder, dan scheiden hier onze wegen. Ik mijn leven, jij het jouwe. Saluut en de kost!'
'Nooit een dappere daad! Onthoud dat!' En ze ging weg. Om nooit meer terug te komen... Ondertussen belde Emmy een ambulance voor haar kersverse man, ik dus. Want ik had inwendige kneuzingen, 3 hechtingen en een bult.
'Meneer, meneer, wat is er?', vroeg de airhostess.
'Mevrouw, u houdt het niet voor mogelijk, ik heb zonet over mijn schoonmoeder gedroomd.
'Iejk!'
'Wat is er mevrouw?'
'Toen u 'schoonmoeder' zei, moest ik aan mijn eigen schoonmoeder denken...'
'Ocharme mevrouw', zei ik, vooraleer ik opnieuw in slaap dommelde...
____________________________________________________________________________
Sorry voor korte update, maar nu is er een hoofdstuk klaar! Bedankt voor al die fijne reacties!