Leuke reacties. Die moeten beloond worden, vinden jullie niet? __________________________________________________________________________
12. Voorbode
Alexis hing op en staarde enkele seconden naar de muur. Ze draaide zich om. “Mam! Jonathan is gezien in Champs Les Sims! Dat is geweldig nieuws!” Doortje straalde en glimlachte. Ze omhelsde haar dochter kort. “Wat nu? Weet je waar hij verblijft?” Alexis schudde haar hoofd. “Nee, nee ik weet het niet. Maar ik ga hem vinden, mama. Ik stap op het eerste vliegveld naar Frankrijk en dan ga ik hem vinden.” Ze had kriebels in haar maag en ze was vervuld met hoop. Snel zouden zij, Jonathan en Justin samen zijn. Wat een geweldig vooruitzicht. “Dus je vertrekt weer?” vroeg Nick hoopvol. Alexis keek opzij, gekwetst. “Ik.. ik kom weer terug,” zei ze, iets minder blij, “Ik ga m’n spullen pakken.”
“Moest dat nu?” Sara had net opgehangen en het vreugdevolle nieuws gehoord. “Wat? Er zijn tenminste nog mensen die normaal nadenken.”Sara deed haar armen over elkaar. “Jongens! Ik wil niet dat jullie hier ruzie gaan maken!” Doortje gaapte. Ze was moe, sliep al dagen nauwelijks. “Moet je niet weer aan het werk?” Nick keek Sara in de ogen, hij klonk minder snerend naar haar dan naar Alexis. “Jawel, ik ga zo werken. Wordt het niet eens tijd dat jij ook weer gaat werken, broertje?” Nick snoof. “Ik hoor het al. Ik ga naar Thomas.” “Waarom? Thomas is trouwens op kantoor. Hij werkt wel. Waarom zoek je geen nieuw kantoor Nick? Ik meen het,” Sara legde een hand op zijn arm. “Je moet weer aan de slag.” Nick trok zijn arm terug. “Ik zie jullie nog wel.”
Neuriënd liep Doortje naar de bibliotheek. Door de openstaande deuren klonk het geluid van vrolijke vogels en waaide een frisse wind naar binnen. “Hm..” zei ze, toen ze zag dat de kaarsen en de openhaard nog brandde. William werkte dus thuis, anders had Hector de bibliotheek niet zo achtergelaten. Ze liep naar een enorme, oude boekenkast en zocht naar de plank met kookboeken. Ze zocht een specifiek kookboek. “‘Recepten van Heethart’, waar sta je?” mompelde ze terwijl ze de titels afzocht. Ze wilde dat Paulo Micedi een lekkere kip maakte voor morgen. Het goede nieuws had haar nieuwe energie gegeven en ze had besloten een diner te organiseren voor twee oude vrienden van haar. Op dit moment bracht Hector persoonlijk de uitnodigingen naar het gemeentehuis en naar villa Van Zomeren De Rozen.
“Waar is Hector?” William was in alle stilte de bibliotheek binnengekomen. Doortje draaide zich om. “Hey lieverd, werk je thuis vandaag?” “Ja, ik hoorde dat jij en Alexis bezig waren. Waar is Hector?” “Uitnodigingen wegbrengen. We hebben morgen een dinertje, wij, met de Van Zomeren de Rozen en burgemeester Van de Kerkhof. Leuk hè! Je vertelde me laatst dat hij zo enorm betrokken was bij de deal tussen jou en Christiaan van Zomeren de Rozen. Nu het bezegeld is, leek me het een perfecte gelegenheid. Ik wil de Heethartige kip serveren als hoofdgerecht. Lijkt je dat wat?” William glimlachte. “Je doet maar. Waarom zijn jij en Alexis niet meer aan het zoeken?” “Je doet maar? Wat is dat nu voor antwoord. Nou goed. Alexis is haar spullen pakken. Jonathan is gezien in Champs Les Sims, dus ze vertrekt daarheen. Ik heb net voor haar een ticket geboekt voor een vlucht vanavond.” “Dus hij is al gevonden, wat een nieuws,” hij glimlachte, maar daar moest hij dan ook erg veel moeite voor doen.
“Is hij al geboekt?” de deur vloog open en Alexis kwam binnen. “Ja, ja lieverd. De vlucht is geboekt,” zei Doortje. “Dus je gaat alweer?” “Pap, begin jij nu ook al zo? Ik doe toch mijn best? Ik ga hem zoeken. Als Jonathan terug is, zullen we samen een huis zoeken. Hier, in Zomeren.” “Als, zie hem eerst maar eens te vinden. De man die ik erop heb gezet, heeft nog niets gehoord uit Champs Les Sims.” Alexis keek haar vader verbaasd aan. “Jij hebt iemand naar Jonathan laten zoeken?” vroeg ze. Ze kon het bijna niet geloven dat haar vader zoiets voor haar zou doen.”Ja, natuurlijk. Je bent mijn dochter.” “Dank je pap!” ze vloog hem om zijn nek. “Ik ga Justin van school halen.” Doortje glimlachte: “Vertel hem maar dat hij een tijdje bij opa en oma mag logeren.”
“Oh, hallo Nick. Wat kom je doen?” “Goedemiddag Ellen, mag ik binnenkomen?” “Ja, goed.” Ze state opzij. “Uem, Thomas is er niet.” “Oh, is niet erg. Ik wacht wel, als hij tenminste vandaag nog komt.” Ellen moest lachen. “Ja, hij komt vandaag nog. “ “Jij en Thomas staan aan dezelfde kant, toch?” Ellen keek hem vreemd aan. “Wat betreft Alexis.” “Oh, oh ja, we staan aan dezelfde kant.” Ellen had geen zin dit met haar schoonbroer te bespreken en hoopte dat Thomas snel thuis zou komen. “Wil je iets drinken?” “Ja, lekker.” Nick was afgeleid. Er reed een auto voor het huis. “Daar zul je hem net hebben!” Ellen was opgelucht.
“Je gelooft nooit wat er is gebeurt!” Nick viel meteen met de deur in huis, toen Thomas binnen in de hal stond. “Zullen we gaan zitten? Of kun je op je benen blijven?” vroeg Thomas flauw en lachend. “Ha, ha. Nee, Tom, luister. Alexis heeft Jonathan gevonden en vertrekt weer.” Thomas’ ogen vernauwde. “Ik luister,” zei hij kort. “Ik ga wel iets drinken inschenken,” mompelde Ellen, maar ze liep niet weg. “Jonathan is in Frankrijk. Ze gaat hem achterna. Als we haar daar kunnen houden zijn we van haar af! Dan kunnen we weer rustig verder gaan met ons leven en heeft Maartje tenminste ook weer vrede.” Er verscheen een brede lach op Thomas’ gezicht. “Perfect, ik ga mee!”
“François, met mij. Hoe is het daar?” “Waarom bel je, William? We hadden afgesproken dat ik je zou bellen. Als je wordt afgetapt zijn we de lul.” William kuchte en liep zwijgend naar het raam. “We hebben een probleem. Ze komt je kant op. Jij en Jonathan moeten vertrekken.” “Wat bedoel je? We zijn nog lang niet klaar. Ik weet niet of je weet wat voor ravage het is!” “Ik stuur een anderen”“Jonathan is een expert op dit gebied, dat weet je.” “François, Alexis komt hem zoeken. Jij en Jonathan vertrekken, vanavond nog. Ik laat twee kamers reserveren in een hotel in Reges. Vanuit daar moeten jullie verder werken.” “Goed, goed, maar ik ben hier niet blij mee William.” William hing op. Dat was ook weer geregeld.
“Jij?” Nick begon hartelijk te lachen. “Ik ja.” Hij liep langs Nick en Ellen. “Of wil je zeggen dat jij met haar mee gaat? Of Maartje,” Thomas moest lachen, “Sara zal haar alleen maar helpen, net als mama.” “We moeten met Sara praten, kijken of we haar aan onze kant kunnen krijgen,” zei Nick. “Waarom spannen jullie zo samen, het is erg gemeen Nick,” berispte Ellen. “Hoe dan ook, ik ga met haar mee. Ik zal meteen even bellen.” Thomas liep de woonkamer in. “Thomas! Ik meen het,” Ellen liep snel achter hem aan. “Wat meen je?” Thomas keek over zijn schouder. “Dat jullie niet zo moeten samenspannen! Jullie zijn volwassen, allemaal. Praat met elkaar. Je weet hoe ik erover denk!”
Thomas draaide zich om. “Ja, dat weet ik. Jij vindt hetzelfde als ik. Punt.” “Ik vind,” begon Ellen, “Dat jullie allemaal volwassen mensen zijn. Wat Alexis heeft gedaan was fout, maar begrijpelijk. Ze was in paniek Thomas! Zij wist niet dat er wat gebeurt was.” Thomas zweeg en keek Nick aan. Die grijnsde veelbetekenend. “Ik ga naar Frankrijk en daar zie ik wel hoe het gaat.” Thomas had z’n eigen agenda. Hij kon zo ongestoord het adres bezoeken dat hij in de mail had gevonden. Hij had spijt dat hij alleen het adres had gelezen. Jonathan van der Berg, dat was de naam in de mail. Zou het dezelfde Jonathan zijn als Alexis? Die gedachte speelde door zijn hoofd, maar het leek hem onwaarschijnlijk. Maar als dat zo was, dan was het duidelijk dat Jonathan ervoor koos om Alexis te verlaten. Karma.
"
Bijna klaar, morgen of overmorgen staat er weer een 10 foto's lange up online. Snel wat scene's in de nachtclub schieten. Even kijken hoe het allemaal verloopt, Huisdieren is nogal, messed up 
. Dan zou ik ook zoiets doen en van die super, abnormaal, mooie huizen bouwen en een dagboek schrijven. Maar ik hou het maar bij het lezen ervan 
