Ik luisterde aandachtig naar het Gitaar spel, maar met mijn gedachten was ik er niet bij, ik dacht alleen maar aan Chiyo, hij was zo knap enzo, en zo leuk enzo.. Ik werd uit mijn gedachten gestoord, keek Chiyo nou naar me? Wacht, hij keek echt naar me, met een glimlach. GLIMLACH, diep van binnen ving ik zijn glimlach die nu uitermate bijzonder was, sinds het incident waar ik het niet over ging hebben. Na het gitaar spel kwam Chiyo naast me zitten. "Dankje Kimmiko." Fluisterde hij in mijn oor. Was dat alles, een dankjewel, achja, jongens hé, je kon er niet zoveel van verwachten, zoals je bent de beste, of dankje kimmiko het deed me fantastisch goed, maar een droog dankje Kimmiko was ook goed, hij kon net zo goed niets zeggen. Opeens was ik weer diep in gedachten ik bedacht me van alles, wat nou als Chiyo mij niet leuk zou vinden? Ik kon er niet meer over na denken ik moest eventjes alleen zijn. Ik wandelde naar buiten en ging op de schommel zitten, wat nou als Chiyo me echt niet leuk zou vinden?

- Kimmiko Chan

Na school ging ik snel nog even snel naar de bibliotheek die ook in de school zat. Ik zocht een detective boek. Ik liep alle boekenkasten af naar het juiste boek. Aahh, dit lijkt me een goed boek. Ik pakte het boek op en zag toen tussen al die boeken Usagi naar me gluren! Wat doe jij hier nou zei ik verbaasd. Ze werd knal rood. Ik..ik.. Ze stotterde en liep vol schaamte weg. Oké vreemd dacht ik. Ik vond ze altijd al een beetje vreemd. Ik sprak haar eigenlijk nooit en als ik eventjes wat tegen haar zei dan liep ze zomaar weg. Ik nam mijn boek mee die ik uitgekozen had en begon thuis op de jongensslaapkamer gelijk met lezen.

-Taiki Doto-

Een of andere enge zuster had gisteren mijn knieën en handen verbonden, maar ze brandden nog steeds.. Ik was doodmoe, alles deed pijn. Vooral mijn hart, diep van binnen wist ik zeker, heel zeker, dat Shino me niet terug zou willen. Maar het was wel een twijfelgeval, wat als Shino niet zo voorspelbaar is? Zou het?
Ik schuif mijn biologie aan de kant en zak onderuit op de stoel.
Wat als Shino me wel terug zou willen?

~.~ Sakura Karamiga ~.~

Kimmiko was al een tijdje buiten. Ik besloot haar achterna te gaan. Ze zat op een van de schommels, voorzichtig ging ik achter haar staan en legde ik mijn handen op haar schouders. "Kimmiko?" vroeg ik zachtjes. Ze keek me aan met tranen in haar ogen, wat moest ik nu doen? Ik was nooit goed geweest met meisjes, zeker niet als ze huilden. Ik raapte al mijn moed bij elkaar, en nam plaats op de schommel naast haar.
"Wil je me iets vertellen," vroeg ik zachtjes. Kimmiko keek me aan.
"Vind je me leuk?" vroeg ze met overslaande stem. Ik keek haar aan, keek toen naar mijn voeten. Ik werd zo rood als een tomaat. Ik kon haar toch moeilijk zeggen dat ik ontzettend vaak aan haar had gedacht, ondanks het feit dat mijn zus net was overleden? Ze keek me hulpeloos aan, en plotseling wist ik wat ik moest doen. Ik kwam naar haar toe, sloot m'm ogen en kuste haar heel voorzichtig op de lippen.
Heel even kon ik geniet van het moment, totdat ik een luide stem hoorde roepen: "Chiyo, wat dènk je wel niet wat je met mijn zusje aan het doen bent!?"

- Chiyo

We gingen weg en we liepen op de gang totdat Hotaru tegen me uitviel.
''Waarom deed je dat nou? Doe niet zo gestoord!'' Ik keek haar aan.
''Dat ging per ongeluk!'' Ik schaamde me achteraf voor wat ik gedaan had. ''Ik ga het goed maken, je krijgt een cadeautje van me deze week!'' Probeerde ik haar op te vrolijken. Ze knikte onzeker. Ik zuchtte.
''Ik ga douchen.'' Zei Hotaru en ze liep weg. Ik bleef staan waar ik stond en keek haar na. Uiteindelijk liep ik maar naar buiten en plofte neer op het bankje. Na een tijdje zag ik Yukito, hij probeerde zijn tas dicht te doen, maar de rits zat vast. Ik besloot een gesprek met hem te voeren.
''Hey Yukito, lukt het?'' Hij keek op en kwam naar me toe.
''Nee, kan jij hem misschien dicht doen?'' Zijn hoofd werd rood. Ik lachte en deed de rits dicht. ''Dankjewel.''
''Ga toch zitten!'' Hij plofte naast me neer, waardoor het bankje gevaarlijk kraakte. Een vervelende stilte.
''Miki? Wil je morgen wat leuks doen?'' Ik werd blij en een tintelend gevoel kwam in mijn buik.
''Tuurlijk!'' Ik stond op en rende naar binnen, op zoek naar Hotaru en Rini.

-Miki Domoto-

Ik schrok van de stem. Nee, niet nu Shino dacht ik, ik had eindelijk die kus gekregen, en dan moest hij het weer verstoren. Geschrokken keek ik Naar Chiyo, en wisselde mijn blik af, van Chiyo naar Shino. "Shino, reageer het niet op hem af.." Snikte ik. Ik stond op en rende weg, waarom moest hij dit moment nou weer verstoren.. Ik rende naar de slaapkamer en plofte op mijn bed, ik huilde en huilde, en ik haatte shino echt.

'Chiyo, wat dènk je wel niet wat je met mijn zusje aan het doen bent!?' Chiyo was Kimmiko aan het zoenen. Oke, pardon? Kimmiko en Chiyo keken geschrokken op. 'Kimmiko, vind je niet dat wat Chiyo aan het doen is wel heel raar is?' Vroeg ik aan Kimmiko. Ze haalde onverschillig haar schouders op en mompelde wat toen ze naar me toe liep. 'Shino, reageer je verdriet niet op hém af..' Ze stond verdrietig op en rende huilend weg. Chiyo stond op en keek haar na. 'Kimmiko! Kimmiko kom terug!' Hij wendde zijn hoofd naar mij. 'Nu je zin?' Hij rende Kimmiko achterna. Kwaam liep ik weg. Onderweg naar mijn vaste muurtje als ik kwaad of verdrietig was botste ik tegen Sakura op. Haar polsen en handpalmen waren verbonden en ook om haar knie zat een aardig stuk verband. 'Wat is er met jou gebeurt?!' Bezorgd bekeek ik haar handen.

-' Shino Chan '-

Ugh, wat een idioot. Hij moest ook alle verpesten. Wat was zijn probleem eigenlijk? Hij had zelf ook van alles verpest met zijn vriendinnetje. Binnen zocht ik nog een beetje naar Kimmiko, maar ze zat blijkbaar op de meisjeskamer. Daar kwam ik achter toen ik tegen Miki aanbotste.
"Auw, sukkel!" zei hard. "Ja sorry hoor," beet ik terug. Ik had niet zin in nog meer ruzie.
"Weet je waar Kimmiko is?" vroeg ik. Miki draaide met haar ogen. "Je weet er ook wel een zooitje van te maken hè, nu zit ze op haar kamer te huilen door jou."
Boos wilde ik weglopen, maar Miki greep mijn arm vast. "Maak het nou maar niet te bont, je wil Shino echt niet op je dak hebben."
Ik schudde haar los. "Daar is het nu al te laat voor," mompelde ik.
"Whatever," antwoordde ze. "Ga jij maar gewoon naar de woonkamer en laat Kimmiko gewoon even wat tijd alleen hebben.
"Goed dan," zei ik en ik liep met Miki naar de woonkamer waar ik chagrijnig op de bank ging zitten.

- Chiyo

Als een zombie met wallen onder mijn ogen en huilogen liep ik naar de woonkamer, ik zag Chiyo, en Shino zag ik nergens. Ik ging achter Chiyo staan. "Het is niet jou schuld.. Het is Shino's schuld, en ik ben niet boos op je.." Ik ging naast Chiy zitten. "Die kus die je me gaf.. Ik vond het hartstikke fijn.." Ik keek naar beneden en giechelde. Chiyo's hand streelde door mijn haar. "We moeten Shino maar negeren..," Fluisterde ik. "Want ik vind je echt leuk." Maakte ik mijn zin af. "Ga alstjeblieft morgen naar school, dan kan ik samen met jou Shino ontlopen.." Mompelde ik zodat niemand het hoorde. Chiyo haalde zijn schouders op. "Nah, geen idee.. Ik wil je broer nu echt niet zien, hij slaat me zo inelkaar als hij me samen met jou ziet." Mompelde hij. "Dat zal niet gebeuren, dan moet hij eerst mij te pakken zien te krijgen."

- Kimmiko Chan

Meteen nadat Chiyo en ik klaar waren met spelen, had iedereen de zaal verlaten. Terwijl ik nog wat verder tokkelde op mijn gitaar zag ik Hotaru voor me. Ze had me met rode wangen aangekeken, ik had naar haar gelachen.
Mijn getokkel ging over op een verdrietig klinkende melodie. Ik dacht aan overmorgen. Overmorgen moest ik naar Tokyo voor vijf dagen. Mijn oom, hij was de enige persoon uit mijn verleden waar ik nog contact mee had, was vanochtend overleden. Samen met mijn tante moest ik zijn begrafenis organiseren. Ik zou tot zondagavond Hotaru moeten misschien. Ik moest het haar binnenkort echt gaan vertellen.

-- Takeshi Tako --

Ik schrok me dood toen Shino tegen me aan liep, 'niks', mompelde ik en probeerde weg te komen, voor Shino's hand greep me stevig beet, zijn ogen brandden in de mijne. Of naja, ik voel zijn ogen, nouja, mijn hart voelt het.. En de vlinders. Die rot beesten.
'Niks', zeg ik weer, maar Shino leek me iets te goed te kennen of ik kon gewoon niet acteren. Hij pakte me nog steviger beet en sleurde me mee naar een bankje. 'Wat is er gebeurt?', herhaalde hij.
'Ik ben uitgegleden', zeg ik en wil opstaan, maar Shino houdt me tegen. En toen deed ik iets... Iets waar ik naar verlangde. Ik kuste Shino...

~.~ Sakura Karamiga ~.~

"Weet je echt zeker of je mee wilt naar School?" Vroeg ik aan Chiyo terwijl ik mijn tas inpakte. Chiyo haalde zijn schouders op. "Straks gaan ze over me roddelen enzo, waarom ik wegblijf.." Antwoorde Chiyo, maar ik geloofde dat dat er niet aan de hand was. "Chi, ze roddelen altijd over jou.." Zei ik droog. "Oh, fuck.. Naja, dan moet ik maar naar school om mee te roddelen over mezelf." Wat was er nou echt aan de hand, ik kon het niet aan Chiyo's gezicht zien, want die staarde levenloos naar het raam. Ik ging naast Chiyo zitten. "We kunnen ook beide spijbelen en naar het strand gaan, en dan gewoon heel laat terug komen, zoals vanavond.." Grinnikte ik. Chiyo haalde zijn schouders op. "mm, oké dan.." Ik pakte Chiyo's hand vast en voor dat we het wisten waren we bij het strand. De zonsopgang was begonnen, en ik ging naast chiyo in het zand zitten. "weetje, ik haat mijn broer." Mompelde ik, terwijl ik tegen Chiyo aanleun.

- Kimmiko Chan

Ik liep zoekend rond. Ik knalde tegen iemand op. 'Weet jij waar Sato is?' Vroeg ik angstig.
'Die was toch buiten?' Ik draaide me om en holde weg zonder een bedankt ofzo.
'Sato?!' Schreeuwde ik toen ik buiten was. Geen antwoord. herhaling. 'Sato?!'
Zoekend liep ik rond. Ineens zag ik iemand liggen. 'Sato?!' Gilde ik.
Snel holde ik op hem af. Maar wat ik toen zag had ik nooit willen zien.
Hij was bebloed en echt. Ik kon wel kotsen zo erg was het. Achteruit liep ik weg.
Snel holde ik terug naar het huis. Ik rende naar binnen.
En de eerste de beste die ik zag was Naomi. Ik slofte naar haar toe.
Ik legde mijn hoofd tegen haar schouder. Hysterisch begon ik te snikken.
'Naomi' Snifte ik. 'Sato!'
'Shinju? Wat is er met Sato?' Vroeg Naomi. 'Hij is dood!' Huilde ik.

-°Shinju°-

"Je moet je broer niet haten," antwoordde ik zacht. "Daar krijg je spijt van als er iets-" mijn stem stokte. Kimmiko keek me aan, maar ik keek niet terug, ik speelde gewoon een beetje met het zand. We keken samen naar het water dat zachtjes golfde.
"Weet je," zei ik. "Ik haat school echt. Ze zijn veel te streng en ik kan gewoon maar niet snappen wat er wordt uitgelegd. Ik zou willen dat ik naar een andere school kon."
"We weten allebei dat dat niet kan," antwoordde Kimmiko.
Ik liet me achterover vallen in het zand. "Toch zou het fijn zijn," mompelde ik.
"Ik heb wel een idee," zei Kimmiko toen. "Als we nou gewoon terug naar school gaan morgen, dan help ik je wel met wat je niet snapt."
Ik glimlachte pessimistisch. "Laat maar, het is al te laat om ook nog maar iets te kunnen snappen. Maar dat is ook niet erg. Ik wil graag een gitarist worden in een goede band!"
Kimmiko lachte. "Nou, succes daar dan mee," Toen werd ze weer serieus. "Maar ik wil je niet teveel van school houden, het is toch belangrijk dat je school afmaakt."
Ik zuchtte en knikte toen. "Nou goed dan, morgen ga ik wel weer terug."

- Chiyo

Wat? Sato kon toch niet dood zijn?
'Shinju, Sato kan toch niet...'
'Jawel! Buiten, het is vreselijk!' Shinju begon nog hardewr te huilen.
Ik legde mijn armen om Shinju heen. Voor mij is het natuurlijk vreselijk, maar voor Shinju was het verschrikkelijk. Haar vriendje. Hoe had ik ooit Sato willen afpakken? Was ik zon gemeen kind?
'Naomi, waarom hij? Hij was zo lief, en elk meisje wilde hem!'
'Ik weet het niet, Shinju, ik weet het niet...'

-Naomi Nomade

Ik luisterde maar weer naar muziek. Ik was er nog niet helemaal over over wat er gisteren gebeurt was gisteren met Miki. Ik was nog steeds een beetje beschaamd...
Ik vroeg me af of ik hetgene wat ik al langer op mijn lever had ook echt aan Takeshi zou vragen. Misschien later...

- Hotaru Kiun

Ik sjokte door het huis heen. Het werd er steeds rustiger, aangezien Sato nu ook dood bleek te zijn. Ik stopte voor de meiden slaapzaal. Ik zag Hotaru op haar bed muziek luisteren. Gelukkig zag ze me snel en ik gebaarde dat ze naar me toe moest komen. Ze legde haar iPod weg en liep naar me toe. Ik nam haar mee naar de woonkamer.
'Hotaru, ik ga vannacht weg,' zei ik terwijl ik in haar ogen keek.
'Wat? Waarom?' vroeg ze.
'Mijn oom is gister overleden en ik moet naar Tokyo om samen met mijn tante zijn begrafenis te regelen. Dus ik kom zondagavond pas weer terug,' antwoordde ik. Hotaru knikte teleurgesteld.
'Beloof je me dat je er nog bent als ik terugkom?' vroeg ik terwijl ik haar handen vastpakte.
'Belooft,' zei ze en toverde een klein lachje op haar gezicht.

-- Takeshi Tako --

Samen met Chiyo liep ik weer naar huis. "Iedereen zou ons wel gemist hebben.." Zei Chiyo. "Denk je?" Lachte ik. "Nee, ze zouden eerder opgelucht zijn." Ik lag in een deuk om Chiyo. "Je bent echt grappig!" giechelde ik, we kwamen aan bij het tehuis, iedereen keek ons raar aan. "Maak je maar geen zorgen.." Zei Chiyo tegen me omdat ik er een beetje bang van werd. "Ik ga even naar het meertje in de tuin." Zei ik, Chiyo knikte. "Is goed." Mompelde hij, ik liep naar het meertje en keek naar het water, een roze lelie dreef in het water. Opeens pakte twee handen de mooie lelie. "Alstjeblieft." Zei Chiyo die op zijn knieën naast mij kwam zitten.

- Kimmiko Chan

Stil lag ik op mijn bed. Hotaru was waarschijnlijk weer bezig met Takeshi, en Miki met Yokuto, of hoe die jongen
ook mag heten. Ik ben niet jaloers op ze, maar het is gewoon saai..
>Rini Krimiean<

Ik vond het jammer dat ze niet zo heel vrolijk reageerden, wat ik ook snapte. Maar vandaag had ik dus een afspraakje. We zouden naar de bioscoop gaan en daarna een ijsje eten. Zenuwachtig stond ik buiten, de zon scheen nog zo laat. Ik keek om me heen, Yukito zoekend. Uiteindelijk had ik hem gevonden en ik liep naar hem toe. ''Zullen we?'' Hij kniket en we liepen richting de bushalte vlakbij het huis. Ik ging op het bankje zitten en wachtte. Uiteindelijk komt de bus en we gaan richting Harajuku. Toen we er waren liepen we langzaam richting de bioscoop.
''Dus jij zat ook bij een bende?'' Ik verbrak de stilte. Ik keek hem aan. ''Dat klopt.'' Hij struikelde over een stuk zwerfafval en kwam neer op de grond. Ik knielde geschrokken naast hem neer, maar moest uiteindelijk toch lachen. ''Sorry, je bent niet zo handig als je je niet op je gemak voelt, hè?'' Ik hielp hem overeind.
''Nee....'' Hij was helemaal rood geworden. Het laatste stukje renden we.

-Miki Domoto-