Vandaag was ik niet naar school gegaan. Het maakte toch niets uit. Ik had vandaag niemand gezien of gesproken. Het maakte toch niets uit. Ik ben nu stoned en zit ergens op straat. Het maakt toch niets uit. Niets was nog belangrijk, helemaal niets, het kon me toch niet meer schelen. Ik stond wankelend op en liep door de verlaten straten van Japan. Ik zag Kimmiko dwalen door de kleine steegjes, even leek ze me te zien. Ik draaide me om en liep met mijn hoofd naar beneden weg. Ik hoopte dat ze me niet gezien had.

-- Takeshi Tako --

'Takeshiiii? TAKESHI?!' riep ik door het huis. Hij was nergens te bekennen. Het was niet mijn bedoeling geweest om hem te kwetsen. Echt. Misschien zou hij zijn mobieltje wel opnemen? Ik kon in ieder geval toch eens proberen. Ik toetste traag het nummer (dat ik trouwens van buiten kende) in, bedenkend wat ik zou gaan zeggen. De pieptoon ging vijf keer over.

- Hotaru Kiun

(v Thnx (: Ik ga even wachten tot iemand anders antwoordt, anders wordt het nogal powerposten dus ja. Ik weet eigenlijk ook nog niet wat Hotaru wilt zeggen maar ik vond het zo zielig van Takeshi. )

Ik keek naar mijn mobiel, het was Hotaru. Ik wist niet zo goed wat ik moest doen. Aan de ene kant wilde ik heel graag weten wat ze wilde zeggen, aan de andere kant had ik helemaal geen zin om met iemand te praten. Ik staarde nog een paar seconden naar het apparaat. Ik hoop dat dit het juiste is om te doen, zuchtte ik. Onzeker drukte ik op het groene knopje en hield mijn mobiel bij mijn oor.
'Met Takeshi.'

-- Takeshi Tako --

^ Love your ava+sig btw :3

Ik was die middag uit school de bus niet ingegaan, maar met de andere bus naar het winkelcentrum.
Ik snuffelde tussen de rekken vol met kleding, ik had al een broek en een trui gekocht, maar ik zocht nog een leuk shirtje. Uiteindelijk kwam ik naar buiten met nog een trui, shawl en nog meer zooi.
''Van mijn zakgeld is ook niks meer over....'' Mompelde ik tegen mezelf en liep verder. Ik keek in nog een paar leuke winkels en kocht nog méér troep. Toen ik weer naar huis wou gaan, zag ik een meisje dat op Kimmiko leek rondlopen, vast toeval. Ik wachtte bij de bus, toen ik mijn mobiel hoorde afgaan.

-Miki Domoto-

Het was erg rustig in het huis. Ik had geen idee waar iedereen was, als Taiki maar niet thuis was. Jeetje, wat had ik me gisteravond voor schut gezet toen Taiki de kamer binnen kwam lopen. Ik dacht dat ik lekker alleen tv kon kijken, maar toen ik achterom gekeken had, ik schrok me dood! Hij stond daar ineens. Ik wou hallo zeggen, maar daar heb ik geloof ik wel 10 seconden over gedaan. Ik bibberde zelfs terwijl ik praatte en stotterde als nooit tevoren. Wat erg. Oh, nu heeft een vast een nog grotere hekel aan me.. Nouja, begrijpelijk.

--- Usagi ---

'Met Takeshi,' hoorde ik door de telefoon. Hij klonk raar.
'Wat scheelt er met je? Waar ben je? Waarom ben je er niet?'
Hij zei niets. 'Ben je er nog?' vroeg ik en een beetje gegrom bevestigde dat.
Ik slikte. 'Sorry, Takeshi, dat ik je daar heb achtergelaten. Ik wist gewoon niet wat ik moest denken. Hoewel ik niet echt heb begrepen wat je bedoelde. Het spijt me.'
Het bleef nog steeds stil aan de andere kant van de telefoon. 'Toe - zeg iets. Alsjeblieft?'

- Hotaru Kiun

Ik verveelde me dood op school. Ik snapte niets van de lesstof en de leraren deden niet hun best om me te helpen. Ik vond het niet erg, ik zou alleen willen dat de dagen wat minder lang duurden. Ik pakte mijn gitaar en begon te spelen. Er waren een paar mensen in de kamer, maar het kon me niets schelen of mijn gitaar hen stoorde. Ik had gewoon wat ontspanning nodig.

- Chiyo Kunoto

Ik had er uiteindelijk spijt van dat ik de telefoon had opgenomen, ik had helemaal geen zin om te praten. Ze vroeg teveel vragen. Ze praatte veel te snel voor mij om te volgen met mijn rommelige hoofd.
'Toe- zeg iets. Alsjeblieft,' zei ze.
'Er valt niets te zeggen. Het spijt je waarschijnlijk ook niet dat je me daar hebt achtergelaten. Je zult nooit begrijpen hoe moeilijk het voor mij is geweest om dat allemaal te vertellen. Je zult nooit weten wat je over mij moet denken. Ik ben gewoon een nobody. Iemand die hier niet hoort te zijn. Het maakt dan ook niet uit waar ik ben of hoe het met me gaat. Alleen als je echt om me geeft, mag je vragen hoe het met me is en waar ik ben. Maar dat geldt waarschijnlijk niet voor jou, dat geldt waarschijnlijk voor niemand. Er is niemand die me nog kan helpen,' zei ik overspoeld met verschillende emoties. Het bleef lang stil aan de andere kant van de telefoon. Maar net toen ik wilde ophangen, hield Hotaru me tegen.

-- Takeshi Tako --

De tranen vulden mijn ogen weer terwijl ik luisterde naar wat hij zei. 'Nee, Takeshi.' fluisterde ik maar hij begreep het niet. 'Ik geef wel om je, en dat weet je maar al te goed.' fluisterde ik schor toen hij wou ophangen. Ik veegde mijn tranen weg met mijn veel te lange mouwen. 'En je bent geen nobody.' Het bleef even stil. Ik haalde diep adem voor hetgene wat ik zeggen wou.
'Weet je, dan ben ik ook maar een nobody, want ik hou van je.' Ik sloot mijn ogen, en het was raar om hetgene wat ik altijd al gedacht had hardop uit te spreken.

- Hotaru Kiun

'..want ik hou van je.' Ik voelde het vreemde gevoel in mijn hart weer bij haar woorden. Wat was dat toch?
'Nee, je kunt niet van mij houden. Dat kan gewoon niet.'
'Jawel,' zei ze zacht door de telefoon. Ik kon het niet geloven. Ik wilde wel, maar kon het gewoon niet. Ik wist gewoon niet wat ik moest doen. Ik zakte door mijn benen en leunde tegen de muur.
'Ik ben morgen na school bij de muziekwinkel in het dorp. Eerder zul je me niet zien. Ik ga nu. Tot morgen,' zei ik.
'Oké, doei,' zei ze. Ik hing op en stopte mijn mobiel weer in mijn zak. Ik stak nog een sigaret op en zette mijn muziek hard aan. Opeens bedacht ik me dat ik nog helemaal niet had nagedacht over waar ik zou slapen. Waarschijnlijk kon ik 's nachts het huis wel inglippen en zorgen dat ik weer weg was voordat iedereen wakker werd.

-- Takeshi Tako --

Sorry voor pp, maar ik wacht al bijna 45 min. op iemand die reageert ennu had ik geen zin meer om te wachten

Weekend. Een vol, druk weekend. De afgelopen dagen had ik zo goed als niet met
de anderen gesproken, alleen geleerd, gegeten en in mijn kamer rondgehangen.
Ik vond het op zich wel jammer, zeker omdat ik benieuwd was hoe het ging met Hotaru en Takeshi.
Maar ja, dat moest ik maandag maar vragen..
>Rini Krimiean<

'Waar is Kimmiko? Ik heb haar superlang niet gezien', zeg ik en leun tegen Shino aan, 'ze is boos', zuchtte hij. 'Waarom?', vraag ik verward. 'Ik heb je van haar afgepa-', begon Shino, maar ik onderbrak hem. 'Echt niet! Ik ben haar vriendin! Sorry Shino, maar als dit Kimmiko breekt.. Dan...', ik slikte moeizaam. 'Dan maak ik het gewoon uit', het laatste kwam er wel erg slap uit.. 'We moeten haar gaan zoeken', zei ik voordat Shino er wat tegen in kon brengen en maakte me los van onze omhelsing.
Terwijl ik naar de meidenzaal liep voelde ik hoe mijn hart pijn deed bij het denken aan het uitmaken met Shino. Zoekend kijk ik rond toen ik de meidenzaal inliep, ik zag Kimmiko niet, maar er lag wel wat op haar bed. Ik liep ernaartoe en zag dat het een briefje was, met Kimmiko's handschrift erop. Toen ik het briefje gelezen had verstijfde ik.

~.~ Sakura Karamiga ~.~

Ik liep rond de pleinen over, veel mannen keken me aan alsof ik een prostitue was. Ik kwam in een steegje, en wist niet waar ik was. "Uhm, help." Piepte ik, het liep dood en mensen hadden me ingesloten. "Hallo wijffie." begon een jongen. "Laat me gaan.'' Zei ik droog. Ze pakten me stevig vast. "Laat me los, of ik sla jullie inelkaar." Ik slikte, ik was niet bepaald een goeie vechter.. Sakura moest komen, alleen die zou me nooit vinden, en die had het te druk met Shino, fuck, ik was verdwaald.

- Kimmiko Chan

School was voorbij en het was eindelijk weekend. Omdat ik teveel had geslapen tijdens de lesuren deze week moest ik nablijven en mocht ik nu pas naar huis. (Kwart over 7!!)
Ik liep door de drukke straten. Hm, waar was het nou...Ik was verdwaald. Kak.
Ik liep een steegje in en zag een groepje mannen rond een meisje staan. 'Uhm, help.' zei ze zacht. De mannen pakten haar vast. Ik rende naar haar toe. Was dat nou...Kimmiko?! 'Laat haar gaan, idioten!!' riep ik.

~Chiya

Ik was Chiya aan het zoeken. Ik had haar niet meer gezien sinds ik op de bus was gestapt. Moest ze nablijven? Dan was ze inmiddels wel hier toch? Plotseling zag ik haar afrennen op een groep mannen en... Kimmiko? Haastig rende ik haar achteraan. Ik kon mijn klein zusje niet in elkaar geslagen zien worden!

- Chiyo

Kon Kimmiko nu niet gewoon accepteren dat ik en Sakura iets hadden? Sakura maakte zich los uit mijn armen en rende richting de slaapzaal van de meiden, met name naar Kimmiko's bed. Ze hield een klein, verkreukeld briefje in haar handen waar iets op gekrabbeld was. Ik rende naar haar toe en zag dat het Kimmiko's handschrift was. 'Nee..' Piepte Sakura. Ik pakte het briefje uit haar handen en las wat erop stond. Sakura was inmiddels weggelopen richting haar eigen bed en pakte haar jas. Kimmiko was wel vaker weggelopen, maar hoe lang was ze nu al weg? Ik had haar gisteren niet meer gezien. Zo lang bleef ze nooit weg. Sakura trok haar jas aan en trok de deur open. Nog voor ik kon vragen waar ze heen ging kapte ze me af. 'Ik ga Kimmiko zoeken.'

-' Shino Chan '-

"Chiya, chiyo." Ze kwamen me redden. =3 Chiyo's haar waaide vet sexy in de wind. Ik schudde mijn hoofd, niet verliefd worden Kimmiko. "Help me alstjeblieft, ik wil dit niet!" Ik wou iets anders zeggen, maar dat zei ik maar niet, want dan stond ik voor schud. De gasten kwamen dichterbij. "HELP ME!!" Gilde ik, Chiya en Chiyo grepen in, en gelukkig werd ik door hun gered. "Zeg tegen niemand dat jullie me gezien hebben, ik moet gaan.." Zei ik na dat ik ze flink had omhelsd. Ik liep snel weg, steegjes in steegjes uit, totdat ik ze niet meer zag. Ik zwerfde rond, ik had op straat vceel geld gevonden en kon weer een tijdje leven.

- Kimmiko Chan

Er was die middag gebeld door een of andere gast, die ook in dat huis woont. Hoe heet hij nou? Hij vroeg iets onverstaanbaars aan me, maar voordat ik kon antwoorden had hij al opgehangen. Weirdo.

Ik liep in mijn nieuwe kleren rond, zoekend naar die gast. Kom op, hoe heette hij nou? Oh ja, Yukito ofzoiets....
Uiteindelijk zag ik hem, hij zat ergens te kloten met een stopcontact.
''Heb je de boel weer opgeblazen?'' Vroeg ik. Hij schrok, en stond op. Zijn hoofd kwam tegen de muur.
''Au...''Hij vloekte zachtjes. Toen keek hij pas om. ''Eh.. hai Miki...'' Hij werd rood.
''Wat wil je nou?'' Zei ik onverschillig.
''Ehm... wil je.... Laat maar.'' Hij liep snel weg.
Ik keek hem na, en rolde met mijn ogen.

-Miki Domoto-

Ik hijgde nog wat na. Waar was ze nu heen gegaan? Ik wilde haar achterna gaan, maar Chiya hield me tegen. "Laat haar nu maar," mompelde ze. Ik zuchtte en knikte. "Maar wat moeten we dan zeggen tegen de huisbaas?" vroeg ik ongerust. "Wat als hij erachter komt dat wij Kimmiko recent nog hebben gezien?" Chiya haalde haar schouders op. "Ik weet het niet, maar laten we nu maar terug gaan naar het huis, voordat iemand door heeft dat we weg zin na 8 uur." Ik knikte. Plotseling voelde ik een hand op mijn schouder.
"Gingen we ergens heen?" vroeg een lage mannen stem. Chiya keek me verschrikt aan.

-Chiyo

Verveeld zat ik op mijn bed. Ik verveelde me dood. Ik was een tijdje opzoek geweest naar Shinju, maar kon haar niet vinden..
Ik sloot mijn ogen. Sato...
Ik moest er iets aan doen, ik moest Sato voor me winnen

-Naomi Nomade (srry voor kort stukje)